Dwight Taylor (1902-1986): scenario.
Er zijn 3 films gevonden.

The Thin Man Goes Home

1944 | Mysterie, Thriller, Komedie

Verenigde Staten 1944. Mysterie van Richard Thorpe. Met o.a. William Powell, Myrna Loy, Lucile Watson, Gloria DeHaven en Anne Revere.

Powell en Astor gaan op visite in Sycamore Springs bij Powells ouders. Zijn moeder, Watson, is nog steeds teleurgesteld dat zoonlief niet in de voetsporen van papa Davenport is getreden en dokter is geworden. Ze zijn nauwelijks aangekomen of er valt al een dode. Powell en Astor raken betrokken bij een sabotagezaak in een plaatselijke fabriek van oorlogstuig. Ontspannende detective-film met intelligente humor. De hoofdrolspelers zijn in deze vijfde film uit de THIN MAN-serie helemaal met hun personage vergroeid en de komische dialogen komen spontaan over. Robert Riskin en Dwight Taylor schreven het scenario gebaseerd op personages van Dashiell Hammett. Fotografie van Karl Freund. Zie ook: 'Thin Man'-serie.

When Tomorrow Comes

1939 | Drama

Verenigde Staten 1939. Drama van John M. Stahl. Met o.a. Irene Dunne, Charles Boyer, Barbara O'Neil, Nydia Westman en Onslow Stevens.

Een standaard damesfilm opgevrolijkt door de twee hoofdrolspelers. Philip Andr[KA1]e Pierre Chagal (Boyer) houdt van Miss Helen Lawrence (Dunne), ook al is hij getrouwd. Het scenario is van Dwight Taylor naar een roman van James C. Cain. Nieuwe versie: INTERLUDE.

Top Hat

1935 | Musical, Komedie

Verenigde Staten 1935. Musical van Mark Sandrich. Met o.a. Fred Astaire, Ginger Rogers, Edward Everett Horton, Helen Broderick en Eric Blore.

Danser Jerry Travers (Astaire) demonstreert op een late avond zijn tapdansvaardigheden aan zijn producer in diens hotelkamer. Dale Tremont ­(Rogers), de jongedame in de kamer eronder, stoort zich aan het lawaai en stormt naar boven om haar beklag te doen. Jerry werpt een blik op haar en is verloren. Er volgen misverstanden en verwikkelingen, maar alles dient natuurlijk vooral als omlijsting van Irving Berlins liedjes en de dansnummers, die veelal in één take werden opgenomen. Daarvoor werd er veel gerepeteerd, zo veel zelfs, dat het bloed regelmatig in Rogers’ schoenen stond. Maar het ­resultaat was weergaloos, met als romantisch hoogtepunt ‘Cheek to Cheek’.