Jean-Paul Comart

La prochaine fois je viserai le coeur

Frankrijk 2014. Misdaad van Cédric Anger. Met o.a. Guillaume Canet, Ana Girardot, Jean-Yves Berteloot, Alice de Lencquesaing en Jean-Paul Comart.

Fausses innocences

België​/​​Frankrijk 2009. Drama van André Chandelle. Met o.a. Thierry Godard, Hélène de Fougerolles, Jean-Paul Comart, Etienne Lejeune en Geneviève Mnich.

Een burgervader van een provinciestadje (Godard) is stiekem dolblij als de vrouw (De Fougerolles) op wie hij al jaren verliefd is beweert dat haar man in het buitenland is overleden. Tegelijkertijd worstelt hij met de vraag of hij zijn twijfels over het sterfgeval moet ventileren. Een titel als Valse onschuld suggereert dat de makers zozeer vertrouwden op de kwaliteit van de verwikkelingen, dat de plot wel kon worden verklapt. En wat blijkt? Valse onschuld stelt niet teleur en beloont de alerte kijker met een verrassend gelaagd drama.

Qui mange quand?

Frankrijk 2004. Komedie van Jean-Paul Lilienfeld. Met o.a. Jean-Paul Comart, Catherine Jacob, Julien Guiomar en André Pousse.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Regarde-moi

België 1999. Drama van Frédéric Sojcher. Met o.a. Mathieu Carrière, Claire Nebout, Carmen Chaplin, Jean-Paul Comart en Claudio Bigagli.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Les pédiatres 2

Frankrijk​/​​Duitsland 1998. Drama van Daniel Losset en Hartmut Griesmayr. Met o.a. Bernard Yerlès, Simone Thomalla, Christine Reinhart, Matthias Ponnier en Dieter Kirchlechner.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Quai n° 1 : Le père Fouettard

België​/​​Frankrijk 1997. Misdaad van André Buytaers. Met o.a. Sophie Duez, Olivier Marchal, Raoul Billerey, Jean-Paul Comart en Bernard Cogniaux.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Le pantalon

België​/​​Frankrijk 1997. Oorlogsfilm van Yves Boisset. Met o.a. Wadeck Stanczak, Philippe Volter, Bernard-Pierre Donnadieu, Jean-Paul Comart en Marie Verdi.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Joséphine, profession ange gardien : Le miroir aux enfants

Frankrijk 1997. Komedie van Dominique Baron. Met o.a. Mimie Mathy, Julie Jézéquel, Tessa Seciniarz, Jean-Paul Comart en Henri Marteau.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

X,Y

Frankrijk​/​​België 1996. Komedie van Jean-Paul Lilienfeld. Met o.a. Clémentine Célarié, Patrick Braoudé, Jenny Clève, Maurice Chevit en Patricia Malvoisin.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Le neuvième jour

Frankrijk 1996. Thriller van David Delrieux. Met o.a. Michel Voïta, Jean-Paul Comart, Anne Jacquemin, Anne Coesens en Jean-Pierre Cassel.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Esther et Sarah

Frankrijk​/​​België 1996. Drama van Jacques Otmezguine. Met o.a. Ludmila Mikaël, Lisa Martino, Catherine Arditi, Dominique Guillo en Frédérique Tirmont.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Docteur Sylvestre : Un esprit clairvoyant

Frankrijk​/​​Zwitserland 1996. Drama van Igaal Niddam. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Laure Marsac, Chantal Bronner en Sylvie Loeillet.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Saint-Exupéry: La dernière mission

Duitsland​/​​Frankrijk 1994. Drama van Robert Enrico. Met o.a. Bernard Giraudeau, Maria de Medeiros, Jean-Paul Comart, Frédéric van den Driessche en Jean-Marie Winling.

De film speelt zich af op 30 en 31 juli 1944, de twee laatste dagen van het leven van Antoine de Saint-Exup[KA1]ery, schrijver van onder meer [KL]De kleine prins[KLE]. De auteur (gespeeld door Giraudeau) is een fervent piloot, gelegerd op een basis op Corsica. Zijn kapitein probeert hem over te halen te stoppen met vliegen, maar daar wil hij niets van horen. De kapitein wordt op het matje geroepen door een officier die getuige was van de smeekbede. Dan volgt een overzicht van de staat van dienst van De Saint-Exupéry, die als piloot bij het leger kwam in 1939. Een gevoelige hulde aan een van Frankrijks meest invloedrijke schrijvers van de twintigste eeuw. Schitterende vertolking van Giraudeau in de titelrol. Ook zijn er oude archiefopnamen te zien. Het intelligente scenario werd geschreven door Enrico en Marcel Jullian. Cyril Lathus fungeerde als fotograaf.

Saint-Exupéry - La dernière mission

Frankrijk 1994. Robert Enrico. Met o.a. Jean-Paul Comart, Maria De Meideros en Bernard Giraudeau.

De film speelt zich af op 30 en 31 juli 1944, de twee laatste dagen van het leven van Antoine de Saint-Exup[KA1]ery, schrijver van onder meer [KL]De kleine prins[KLE]. De auteur (gespeeld door Giraudeau) is een fervent piloot, gelegerd op een basis op Corsica. Zijn kapitein probeert hem over te halen te stoppen met vliegen, maar daar wil hij niets van horen. De kapitein wordt op het matje geroepen door een officier die getuige was van de smeekbede. Dan volgt een overzicht van de staat van dienst van De Saint-Exupéry, die als piloot bij het leger kwam in 1939. Een gevoelige hulde aan een van Frankrijks meest invloedrijke schrijvers van de twintigste eeuw. Schitterende vertolking van Giraudeau in de titelrol. Ook zijn er oude archiefopnamen te zien. Het intelligente scenario werd geschreven door Enrico en Marcel Jullian. Cyril Lathus fungeerde als fotograaf.

Saint-Exupéry

Frankrijk 1994. Robert Enrico. Met o.a. Jean-Paul Comart, Frédéric van den Driessche en Bernard Giraudeau.

De film speelt zich af op 30 en 31 juli 1944, de twee laatste dagen van het leven van Antoine de Saint-Exup[KA1]ery, schrijver van onder meer [KL]De kleine prins[KLE]. De auteur (gespeeld door Giraudeau) is een fervent piloot, gelegerd op een basis op Corsica. Zijn kapitein probeert hem over te halen te stoppen met vliegen, maar daar wil hij niets van horen. De kapitein wordt op het matje geroepen door een officier die getuige was van de smeekbede. Dan volgt een overzicht van de staat van dienst van De Saint-Exupéry, die als piloot bij het leger kwam in 1939. Een gevoelige hulde aan een van Frankrijks meest invloedrijke schrijvers van de twintigste eeuw. Schitterende vertolking van Giraudeau in de titelrol. Ook zijn er oude archiefopnamen te zien. Het intelligente scenario werd geschreven door Enrico en Marcel Jullian. Cyril Lathus fungeerde als fotograaf.

La peau du chat

Frankrijk 1994. Komedie van Jacques Otmezguine. Met o.a. Pierre Arditi, Anne Canovas, Roger Mirmont, Bernard Pinet en Bernard Ballet.

Georges (Arditi) is een acteur die zowat alles aanneemt wat hem aangeboden wordt. Tussen de kleine jobs in en de lange periodes van werkloosheid heeft hij een pracht van een snor laten groeien. Op de vooravond van de vakanties wordt hem een rol aangeboden: deze van een kat in een provincie-theater. Ondanks het protest van zijn familie aanvaardt hij de rol en terwijl hij het masker van de kat op zet moeten zijn vrouw en kinderen zonder hem op reis. Een acteur moet kiezen tussen werk en gezin. Een alledaags probleem dat hier zonder veel enthousiasme uitgewerkt werd tot een doordeweekse dramatische komedie zonder veel diepgang. Jean-Claude Grumberg en Otmezguine baseerden het scenario op de roman La nuit tous les chats sont gris van Grumberg. Jean-Claude Aumont stond aan de camera.

Julie Lescaut : La mort en rose

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Misdaad van Elisabeth Rappeneau. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en Roland Amstutz.

Tijdens een routine surveillance `s nachts wordt een agente door een auto aangereden die doorrijdt na het ongeluk. Ze wordt in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht. Julie Lescaut (Genest) begeeft zich op weg om de gewonde te spreken, maar die is al overleden voordat ze aankomt. De collega van het slachtoffer, Leveil (Rouve) heeft slechts de laatste twee cijfers van het nummerbord van de auto kunnen opschrijven: 61 (het nummer van het departement, Orne). In de haast opgezette wegversperringen en controles mochten niet baten. Diezelfde dag wordt een jonge Roemeense gewurgd aangetroffen in haar huis. Er is weer heel wat werk aan de winkel voor Lescaut en haar ondergeschikten. In deze sinistere moordzaak die leidt naar prostitutie op bestelling door middel van de Minitel en de handel in gestolen auto`s, krijgt de pittige commissaris met de steile rode haren een bijna volmaakte moordenaar tegenover zich. Spannend en goed gemaakt, maar met (te) weinig originele wendingen. Eric Kristy schreef het scenario, dat door Flore Thulliez in beeld gebracht werd.

Jenny Marx, la femme du diable

Frankrijk 1993. Drama van Michel Wyn. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Carlo Brandt, Eva Maria Meineke en Jean-Paul Comart.

Franse tv-film, naar boek van Fran[KA10]coise Giroud, vertelt levensverhaal van barones Jenny von Westphalen (1814-1881), (Bar- rault), afstammelinge van Pruisische aristocratische familie. Zij trouwde met Karl Marx (Brandt) en zou hem haar leven lang bijstaan in zijn strijd tegen de gevestigde orde in Rusland. Jammer voor Barrault dat Jenny overkomt als weerspiegeling van haar illustere echtgenoot. Wie een visie 'van de binnenkant' verwacht, een intiem portret, komt bedrogen uit. Met moet zich tevreden stellen met oppervlakkige schets.

Cœur de père

Frankrijk​/​​België 1993. Drama van Agnès Delarive. Met o.a. Jean-Paul Comart, Anne Le Ny, Antoine Cousin, Aurélien Vigie en Didier Bourguignon.

Yves (Comart) en Annette (Le Ny) hebben twee kleine kinderen, Jean-Marie (Cousin) en Arthur (Vigie). Ze leven nog wel samen, maar het klikt allang niet meer tussen beiden. Uiteindelijk verlaat Annette het echtelijke dak en neemt de kinderen mee. Yves, die erg aan zijn kinderen gehecht is, aanvaardt de voorwaarden van de echtscheiding niet, waarbij hij de kinderen een weekend op twee bij zich mag hebben. Hij wil hen zien wanneer hij er zin in heeft en hij brengt de zaak voor de rechtbank. Het is het begin van een vuile strijd om het hoederecht. Hoe ver kunnen gescheiden ouders gaan om hun rechten te doen gelden op de kinderen? En worden de kinderen er dan uiteindelijk niet het slachtoffer van? Dit is het aangrijpende relaas van een gevecht dat te ver ging. Uitstekende acteerprestaties. Huguette Debaisieux, Pierre Pauquet en Delarive baseerden het scenario op een enquête van Anne Senger. Fotografie van Jean-Paul Schwartz. Uitgezonden in de reeks C'est mon histoire en voorzien van een nawoord door de betrokken personen.

Sabine j'imagine

Frankrijk 1992. Drama van Denis Berry en Dennis Berry. Met o.a. Jennifer Covillaut, Gérard Klein, Corinne Dacla, Jean-Paul Comart en Boris Roatta.

Covillaut is een energiek dertien-jarig meisje dat niet snel bang is. Het dreigt echter verkeerd af te lopen wanneer drie jonge belhamels haar plagen. Ongelukken worden echter voorkomen door tussenkomst van een vriend van haar vader. Deze laatste, Klein, wijst de aanvoerder van het trio hardhandig terecht en verbiedt hem alle omgang met zijn dochter. Volgende zondag, terwijl Klein met de notabelen van het dorp op jacht is, vindt Covillaut het met kogels doorzeefde lijk van haar belager. Klein is natuurlijk verdachte nummer 1. Oppervlakkig melodrama dat het portret brengt van een jong meisje dat in een beschermde plattelandsomgeving geconfronteerd wordt met geweld. De jonge Covillaut houdt ongetwijfeld een belofte in, maar het scenario van Véronique Herbaut en Pierre Uytterhoeven geeft weinig diepte aan de personages. Fotografie van Cyril Lathus.

Pour demain

Frankrijk 1992. Drama van Fabrice Cazeneuve. Met o.a. Michel Bouquet, Coraly Zahonero, Philippe Clévenot en Jean-Paul Comart.

Ergens in een afgezonderd vissersdorpje komt op een dag Bouquet zich installeren. Hij wacht op de terugkeer van zijn zoon die reeds vijftien jaar verdwenen is, maar Bouquet is ervan overtuigd dat hij 'morgen' terugkomt. Zijn buurmeisje, Zahonero, luistert geboeid naar zijn verhalen en zonder dat ze het beseft wordt ze op hem verliefd. Op een dag staat er een jongeman voor de deur die beweert dat hij de zoon is, maar Bouquet gelooft hem niet. Aangrijpende fabel over jong en oud. Of de kerel zijn zoon is of niet staat eigenlijk op het tweede plan. De film gaat over de vriendschap tussen de oude Bouquet en de jonge Zahonero. Cazeneuve en Dominique Fabre bewerkten het verhaal van zee-auteur Joseph Conrad en ze worden schitterend gediend door de twee hoofdvertolkers. Sobere maar mooie fotografie van Pierre Novion.

L.627

Frankrijk 1992. Misdaad van Bertrand Tavernier. Met o.a. Jean-Roger Milo, Didier Bezace, Nils Tavernier, Philippe Torreton en Charlotte Kady.

Franse cineast Tavernier houdt van volksrealisme, getuige zijn docudrama's Ça commence aujourd'hui - over een bevlogen kleuterleraar - en L'appât - over gewetenloze tieners. In zijn 145 minuten durende politiefilm L.627 volgt de camera een in burgerkleding gestoken drugsagent in Parijs. De alledaagse sleur van het politiewerk staat centraal waarbij de nadruk ligt op de ellendige werkomstandigheden van de agenten (L.627 is een verwijzing naar een tijdrovend reglement). De actie komt er bekaaid af met een enkel opstootje, gefilmd op afstand. Politiewerk blijkt dweilen met de kraan open. Het draait om speurwerk en camaraderie, niet om misdaadbestrijding, volgens Tavernier. Aangenaam langdradig.

Un été après l'autre

België 1990. Drama van Anne-Marie Etienne. Met o.a. Annie Cordy, Paul Crauchet, Olivia Capeta, Jean-Paul Comart en Françoise Bette.

Het dagelijkse, uitzichtsloze bestaan van al die gewone mensen die in Luik wonen: mijnwerkers, immigranten, arbeiders, vrouwen van allerlei slag, werklozen, gokkers etc. Een moeder is de ster van de buurt. Kwaliteiten op het intieme vlak en sympathie voor de personages compenseren ternauwernood een alledaags, weinig verrassend scenario en een slappe regie, terwijl Cordy in de hoofdrol van begin tot eind een kunstmatige indruk 'wekt'. Heeft niet het gewicht van, bijvoorbeeld, DISTANT VOICES STILL. Ook bekend als IMPASSE DE LA VIGNETTE.

Lola Zipper

Frankrijk 1990. Komedie van Ilan Duran Cohen. Met o.a. Judith Reval, Jean-Paul Comart, Arielle Dombasle, François Perrot en Thibault de Montalembert.

Comart werkt op een casting-bureau; hij wordt met ontslag bedreigd als hij niet gauw met oogverblindend nieuw talent op de proppen komt. Hij wedt met zijn baas dat hij de eerste de beste zwerfster van de straat kan omtoveren in een filmster. En dat wordt dan de achttien-jarige Reval (in haar speelfilmdebuut). Helaas blijkt dat niet alleen kleren, inclusief opmaak en verzorging, de vrouw maken. Reval blijkt een ongelikte vrouwtjes- beer, die het telkens weer verpest, behalve de laatste keer. Dom verhaal, dom gespeeld en dom geregisseerd door Duran Cohen, die ook het scenario schreef. Het camerawerk is van Philippe Lavalette.

La porte d'or

Frankrijk 1989. Drama van MIchel Vianey. Met o.a. Gérard Klein, Laure Killing, Féodor Atkine, Maxime Leroux en Jean-Paul Comart.

Een bewerking van een roman van de Amerikaan H.L. Dugall. Een wanhopige man laat zich beschuldigen van een misdaad, waar een vrouw voor berecht en veroordeeld is. Ongewone suspense met onverwachtse wendingen. De eerste televisiefilm naar een detective van een regisseur voor wie het motief van de mislukking een obsessie is, die een persoonlijk tintje bevat. Hoewel zijn vertelling aan de ene kant lijkt te willen doorgaan met het plot en aan de andere kant de gemoedstoestand van de hoofdpersonen uitgebreid wil schetsen, houdt het ongebruikelijke en bijzondere accent de zaak overeind.

Club de Rencontres

Frankrijk 1987. Komedie van Michel Lang. Met o.a. Francis Perrin, Jean-Paul Comart, Valérie Allain, Isabelle Margault en Herma Vos.

Nicolas, directeur van een huwelijksbureau, doet een poging een verwante ziel te vinden voor zijn vriend, de verlegen Bernard. Rond dit uiterst magere gegeven heeft Lang, naar eigen gebruik, een vulgair stukje boulevardvermaak (inclusief het scenario) in elkaar geflanst. Lomp en zo schuin als maar kan; volkomen ondraaglijke kost.

Scout toujours

Frankrijk 1985. Komedie van Gérard Jugnot. Met o.a. Gérard Jugnot, Jean-Claude Leguay, Jean Rougerie, Jean-Paul Comart en Agnès Blanchot.

Een groep idioten probeert hun tijdelijke hopman gek te maken. Het vindt immers plaats bij de padvinders (voor de ongelovigen zij gezegd dat de film nogal duistere bedoelingen heeft). Zulke padvinders zijn er gewoon niet in het echt. Er is niet eens sprake van subversie van de regisseur-schrijver- scenarioschrijver-vertolker omdat de film getuigt van een zeldzame poverheid op alle gebieden. Een waardeloze verzameling van grove, afgezaagde, duistere en vuile moppen. Scenario van regisseur Jugnot, Pierre Geller en Christian Biegalski. Camerawerk van Gérard De Battista.

C'est mon histoire: Coeur de père

. Agnès Delarive. Met o.a. Antoine Cousin, Anne Le Ny en Jean-Paul Comart.

Een groep idioten probeert hun tijdelijke hopman gek te maken. Het vindt immers plaats bij de padvinders (voor de ongelovigen zij gezegd dat de film nogal duistere bedoelingen heeft). Zulke padvinders zijn er gewoon niet in het echt. Er is niet eens sprake van subversie van de regisseur-schrijver- scenarioschrijver-vertolker omdat de film getuigt van een zeldzame poverheid op alle gebieden. Een waardeloze verzameling van grove, afgezaagde, duistere en vuile moppen. Scenario van regisseur Jugnot, Pierre Geller en Christian Biegalski. Camerawerk van Gérard De Battista.