Fabrice Josso: cast.
Er zijn 8 films gevonden.

Fuga dal paradiso

1990 | Sciencefiction, Avonturenfilm, Actiefilm

Italië 1990. Sciencefiction van Ettore Pasculli. Met o.a. Fabrice Josso, Ines Sastre, Horst Buchholz, Aurore Clément en Jacques Perrin.

In een grimmige toekomst, wanneer de ecologische vernietiging van de aarde een feit is, leeft tienerheld Teo met zijn ouders in een grot. Hij is verliefd op de jonge Beatrice, met wie hij de onderaardse stad ontvlucht naar de wereld boven de grond. Thor en zijn mannen krijgen de opdracht hen terug te halen. In een stad die uit louter ruïnesbestaat, stuiten ze op mutanten, die door de achtervolgers in de pan worden gehakt. Teo voert ten slotte de overlevende mutanten aan om ze op een oud schip helpen te vluchten. Veel bloederig geweld, een onsamenhangend scenario en, met uitzondering van Buchholz, slecht acteerwerk.

Corps z'a corps

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van André Halimi. Met o.a. Philippe Khorsand, Stéphane Audran, Xavier Saint-Macary, Jean-Pierre Kalfon en Jean-Luc Bideau.

Als gevolg van een reorganisatie van zijn uitgeverij, waar Jean Chabert hoofdredacteur is van een serieus economisch tijdschrift, wordt hij tot uitgever van een erotisch blad gebombardeerd. De hele film draait om dit magere gegeven. Het verhaal zit vol banale grappen, uitermate vulgair en weinig geïnspireerd. Halimi die ook het scenario schreef, is een middelmatig regisseur met een oppervlakkig en nietszeggend oeuvre. Hij werkt voornamelijk voor de tv; dit is zijn tweede bioscoopfilm. De dialogen zijn ook van de regisseur, maar hij werd daarbij geholpen door Jacques Vilfrid en Christian Watton.

Les Nouveaux Tricheurs

1987 | Drama

Frankrijk 1987. Drama van Mickael Schock. Met o.a. Rémi Martin, Valérie Allain, Lionel Melet, Fabrice Josso en Sophie Malher.

Een nieuwe versie van LES TRICHEURS van Marcel Carn[KA1]e. Was de film van Carn[KA1]e al geen meesterwerk, hij overtreft deze ruimschoots. Er bestaat geen enkel gevaar dat de jeugd zich herkent in deze slechte film waarin de ergste clich[KA1]es en gemeenplaatsen bijeengebracht zijn. De film speelt tegen een achtergrond van toneelrepetities (Les Mains Sales van Sartre). Sommige van de jonge acteurs geven niettemin blijk van enig talent, ondanks hun onmogelijke rollen.

Les Exploits d'un jeune Don Juan

1987 | Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1987. Komedie van Gianfranco Mingozzi. Met o.a. Claudine Auger, Serena Grandi, Marina Vlady, Fabrice Josso en François Perrot.

Verfilming van de erotische roman van Apollinaire. Een moeilijke en gewaagde onderneming die goed gelukt is: de scenarioschrijvers Carrière en Fleischmann hebben er geen pornofilm van gemaakt. Mingozzi brengt voortdurend de kunst van de suggestie in praktijk, hetgeen enigszins de pit aan het originele werk ontneemt met inbegrip van het vrijgevochten woordgebruik. Wat rest is een eerlijke poging zonder banaliteiten en met enkele venijnige kanttekeningen aan het adres van de burgerij anno 1914.

L'iniziazione

1987 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1987. Drama van Gianfranco Mingozzi. Met o.a. Fabrice Josso, Serena Grandi, Claudine Auger, Marina Vlady en Rosette.

Roger (Josso) is zeventien en komt na drie jaar universitaire studie weer thuis. Zijn moeder woont in een groot landhuis met twee bediendes, zijn tante en zuster. Later komen ook zijn vader en oudere zus plus een Engelse gouvernante. Roger leert het landleven kennen, met seks als het enige middel tegen verveling. De oorlog breekt uit en alle mannen moeten in militaire dienst. Roger is de enige overgebleven man in het huis en de sexy Ursula (Grandi), een van de bediendes, wijdt hem in de liefde in. Daarna volgen de andere vrouwen, behalve zijn moeder. De terugkeer van de mannen is tragikomisch, in die zin dat allen een lichaamsdeel of een oog verloren hebben. Het acteren is in orde en de seksscènes zijn smaakvol.

Le Déclic

1984 | Erotiek

Frankrijk 1984. Erotiek van Jean-Louis Richard. Met o.a. Florence Guérin, Bernard Kuby, Jasmine Maimone, Lisa Marks en Crofton Hardester.

Bewerking van het gelijknamige stripalbum van Milo Manara. Het album (uitgegeven bij Albin Michel in Parijs) is een succes op het gebied van erotiek, verdorvenheid en satire. De film, daarentegen, behoudt totaal niet de kwaliteiten van het origineel. De karaktertypes verliezen hun mysterieuze aard en bovendien behoort men geen lange film te maken met als basis slechts [KA1]e[KA1]en idee zoals dat hier het geval is. Het gevolg is dat er een aaneenschakeling van overbodige toeristische en pittoreske beelden voorbij flitst (waarom men het verhaal in Louisiana plaats heeft laten vinden in plaats van in de Alpen is een raadsel). Tenslotte blijkt het album veel gewaagder en de film zwakker alleen om niet gerangschikt te hoeven worden onder de categorie X. Alweer een mislukking zoals dat telkens weer het geval is wanneer men figuren uit stripverhalen in levende lijve presenteert.

Queen Lear

1982 | Experimenteel

Zwitserland​/​​Frankrijk 1982. Experimenteel van Mokhtar Chorfi. Met o.a. Joe Dallasandro, Laura Garcia Lorca, Fabrice Josso, Jean Gosselin en Victor Israël.

Georges is de zoon van H[KA1]el[KA2]ene, die weduwe is na de dood van zijn vader. Zijn vader `komt terug` en Georges gaat met hem mee. Hij laat zijn moeder in de steek. Deze mengeling van surrealisme en psycho-analytische symboliek is niet te verteren. Daarbij komt nog dat deze pretentieuze film slecht gemaakt en slecht afgewerkt is. De film is een Frans-Zwitserse co-produktie, gedraaid in Spanje, met [KA1]e[KA1]en van de belangrijkste acteurs (Dallesandro) van de vroegere 'Factory' van Andy Warhol in de hoofdrol, en met muziek van Bach. Het camerawerk is voortreffelijk.

Sans famille

1976 | Drama

Frankrijk 1976. Drama van Jacques Ertaud. Met o.a. Fabrice Josso, Jean Franval, Petula Clark en Pierre Dorris.

Een bewerking en modernisering van het beroemde maar tamelijk oubollige werk van Hector Malot uit 1878, hoewel dat niet geldt voor de maatschappelijke verwijzingen. Ze zijn ook weer te vinden in dit vrij indrukwekkende mini-serie. De jonge Rémi wordt voortreffelijk neergezet en ook de verheerlijking van het thema vriendschap ontbreekt niet. Daarentegen is de film niet zo ontroerend als het boek, waarvoor de doffe bitterheid die deze film- en televisiemaker eigen is in de plaats komt. Een aantal zeer aangrijpende scènes maken enkele langdradige stukken weer goed.