Pascale Ogier: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

Les nuits de la pleine lune

1984 | Romantisch drama

Frankrijk 1984. Romantisch drama van Éric Rohmer. Met o.a. Tchéky Karyo, Pascale Ogier, Fabrice Luchini, Virginie Thévenet en Christian Vadim.

Louise woont met vriend Rémi samen in de splinternieuwe banlieue Marne-la-Vallée ten oosten van Parijs. Omdat ze de nachtelijke verleidingsavonturen van de stad mist, houdt ze stiekem haar oude appartementje aan voor 'ontsnappingen'. In deel vier van Comédies et Proverbes merkt wispeltuurtje Louise (Ogier, 1958-1984) al snel de gevolgen van de spagaat. Decors en kostuums (allebei van Ogier) plus de synthpopsoundtrack door Elli et Jacno maken deze Rohmer beduidend minder tijdloos dan het merendeel van zijn films. Karyo (Rémi) en Fabrice Luchini (als Octave, Louises ongeliefde begeleider) spelen met verve elkaars tegenpolen.

Ave Maria

1984 | Komedie

Frankrijk 1984. Komedie van Jacques Richard. Met o.a. Anna Karina, Féodor Atkine, Isabelle Pasco, Pascale Ogier en Dora Doll.

Het verhaal draait om een zeer jonge meisje, Ursula, dat zich verzet tegen een fanatieke ex-priester en zijn vrouw, die een heel dorp willen tiranniseren. Ursula biedt op perverse en godslasterende wijze weerstand tijdens een bijzonder eigenaardige duivelbezwering die tot haar dood leidt. Verrassend, gezien de Franse film tegenwoordig. De wrede dialogen uit de pen van Paul Gégauff zullen niet gauw vergeten worden. De vele overdrijvingen doen het geheel op een langdradige karikatuur lijken, maar ook niet iedereen heet Buñuel.

Ghost Dance

1983 | Experimenteel, Drama

Verenigd Koninkrijk 1983. Experimenteel van Ken McMullen. Met o.a. Pascale Ogier, Leonie Mellinger, Robbie Coltrane, Stuart Brisley en Jacques Derrida.

Een aantal interessante ideeën lopen verloren rond in deze onvoorstelbaar complexe, visueel pretentieuze en bewust ontoegankelijke impressie, losjes geïnspireerd op een theorie van de Franse filosoof Jacques Derrida: 'geesten zijn herinneringen van een verleden dat nooit was'. Derrida wordt in de film geïnterviewd en licht een en ander uitvoerig toe. Een Schotse criticus meende in deze film invloeden van Godard én Rivette te ontdekken, wat voldoende waarschuwing zou moeten zijn. Camerawerk van Peter Harvey.

Le Pont du nord

1980 | Experimenteel, Mysterie

Frankrijk 1980. Experimenteel van Jacques Rivette. Met o.a. Bulle Ogier, Pascale Ogier, Pierre Clémenti, Jean-François Stévenin en Benjamin Baltimore.

Een uit de gevangenis ontslagen vrouw komt in contact met een eenvoudig meisje en merkt dat haar vroegere minnaar door gokschulden in een geheimzinnig complot is verstrikt. Samen en onafhankelijk van elkaar proberen de vrouwen zijn missie uit te voeren, terwijl ze zich overal en door iedereen bespied wanen. Nieuw experiment van Rivette met fictie en representatie daarvan heeft een scenario-opbouw in etappen, wat de film ondanks alle fantasie en speelsheid erg cerebraal maakt. De geboden speelruimte aan moeder en dochter Ogier leidt toch tot opmerkelijke individuele scènes, terwijl Parijs met zijn bekende historische monumenten mysterieus anders in beeld is gebracht.

La vie comme ça

1978 | Drama

Frankrijk 1978. Drama van Jean-Claude Brisseau. Met o.a. María Luisa García, Marie Rivière, Lucien Plazanet, Jacques Serres en Bernard Tiphaine.

Heredia en Rivière wonen samen in een klein appartement sinds ze met studeren gestopt zijn. Heredia vindt werk in een bedrijfje dat chemische produkten maakt. Zo maakt ze kennis met het leven van een loontrekkende en de gewelddadige, soms brutale sfeer van de grote stad. Wanneer een jonge typiste ontslagen wordt, omdat ze weigerde te werken in het troosteloze archief van een jong kaderlid, neemt Heredia haar verdediging op zich. Tevergeefs, maar na deze 'heldendaad' wordt Heredia gevraagd om vakbondsafgevaardigde te worden. Ze wordt inderdaad verkozen. Het leven van een jong meisje uit bourgeoiskringen die kennis maakt met de realiteit van de late jaren zeventig. Brisseau toont zich reeds in deze debuutfilm een meester in het tekenen van een sombere sfeer in een gewelddadig kader. Hij schreef zelf het scenario. Een deprimerende film die lang blijft nazinderen.