Jean Boyer

Le cœur à l'ouvrage

Frankrijk 2000. Komedie van Laurent Dussaux. Met o.a. Mathilde Seigner, Amira Casar, Marc Citti, Bruno Slagmulder en Catherine Jacob.

Relaxe toi, chérie

Frankrijk​/​​Italië 1964. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Sandra Milo, Jean-Pierre Marielle, Yvonne Vlech en Jean Lefebvre.

Een jarenlang stabiel huwelijksgeluk wordt bedreigd als de vrouw aan de mode van de psychoanalyse gaat meedoen en overtuigd raakt dat de standvastigheid en trouw van haar wederhelft vreselijke trauma's verbergen. De man stemt in met een zogenaamde groepssessie waarbij aan de analyticus zelf de meeste steken los blijken. Deze nogal flauwe boulevardklucht heeft een slaafse en lusteloze filmversie gekregen waarbij Marielle als de pedante zieleknijper de ster Fernandel overtreft.

Coup de bambou

Frankrijk 1963. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Micheline Presle, François Périer, Jean Richard, Jacques Dufilho en Noël Roquevert.

De vrouw van een caféhouder veinst geheugenverlies omdat ze het geld waarvoor haar man zijn café heeft verkocht in een taxi heeft laten liggen. De echtgenoot krijgt van de schok echte amnesie, zodat zijn ober van de gelegenheid misbruik maakt om met de identiteit van zijn baas zelf achter het geld aan te gaan. Deze zouteloze en geroutineerd geregiseerde klucht krijgt nog een schijn van esprit door de inzet van de bekwame acteurs.

C'est pas moi, c'est l'autre

Frankrijk 1962. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernand Raynaud, Geneviève Kervine, Micheline Dax, Henri Virlojeux en Max Elloy.

De leider van een noodlijdend provinciaal revuegezelschap vindt een dubbelganger van de komiek Fernand Raynaud, die hij bij wijze van stunt een rol aanbiedt. De amateur heeft onverwacht veel succes bij het publiek en blijkt de ster zèlf te zijn die incognito een visvakantie hield. Simpele komedie moet het vooral hebben van zelfparodie van Raynaud, die buiten Frankrijk te weinig bekend is om deze grap effectief te maken.

Bouche cousue

Frankrijk 1960. Misdaad van Jean Boyer. Met o.a. Darry Cowl, Judith Magre, Fernand Sardou, Jacques Hilling en Sacha Pitoëff.

Een man die bewusteloos en zwaar gewond op straat wordt aangetroffen, wordt met spoed geopereerd. Hij heeft geen papieren bij zich, en als hij ijlt praat hij over zeldzame juwelen. Verpleger Martin (Cowl) neemt alles op en gaat op jacht, maar hij is niet de enige! Parodie op het gangstergenre, met talrijke bekende wendingen en een serie gags die even mechanisch zijn als de zich herhalende, hakkelende humor van Cowl. Als Boyer (1901- 1965) al meer waard is dan zijn reputatie (CIRCONSTANCES ATTENUANTES) doet vermoeden, dan moet toch worden vastgesteld dat het werk uit de laatste periode van zijn leven ronduit povertjes is.

Le Confident de ces dames

Frankrijk​/​​Italië 1959. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Sylva Koscina, Denise Grey, Didi Sullivan en Ugo Tognazzi.

Na de dood van een dorpsdokter neemt de veearts (Fernandel) tijdelijk zorg voor patiënten over en heeft met ongewone therapieën zoveel succes dat opvolgster van overleden arts Koscina geen patiënten meer krijgt; de dierenarts wordt zelfs tot onderwerp in de sensatie-pers. Deze Franse poging tot een komedie in Italiaanse stijl blijft in lawaaiige chaos steken. Leuke rol van Tognazzi als aspirant-erfgenaam, voor wie miraculeus herstel van rijke tante zeer onwelkom is.

Nina

Frankrijk 1958. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Sophie Desmarets, Jean Poiret en Michel Serrault.

Een kleurloze bewerking van een toneelstuk van Jean Roussin. De film is echter de moeite waard vanwege Desmarets wier enthousiasme, levendigheid, humor en intelligentie de kijker in vervoering kunnen brengen. Jammer dat deze zeer goede actrice vrijwel alleen in matige films heeft gespeeld.

Sénéchal le magnifique

Frankrijk 1957. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Nadia Gray, Jeanne Aubert, Georges Chamarat en Madeleine Barbulée.

Een acteur van weinig succesvol tourneegezelschap ontdekt bij toeval dat provincialen hem in zijn theaterkostuum een identiteit toedichten waar hij meer profijt van kan hebben dan van zijn optreden in de schouwburg. De verrassingen van het scenario zijn na de eerste twee vermommingen op, zodat Fernandel zich overmatig moet inspannen om de film vermakelijk te houden. Regie en tegenspel bieden hem weinig steun.

Le Chômeur de Clochemerle

Frankrijk 1957. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Maria Mauban, Ginette Leclerc, Rellys en Henri Vilbert.

Een werkloze staat zijn mededorpelingen bij als onbetaald klusjesman, maar wordt door anderen als een luie nietsnut beschouwd en met de nek aangekeken. Als hij een diefstal uit het kerkofferblok oplost, wordt hij de held van het dorp. Deze voorspelbare komedie met Fernandel op herhalingsoefening ontleent de plaatsnaam in de titel aan een eerdere succesroman en -film, maar bevat de satirische elementen daarvan niet. De film kent wel enkele aardige scènes.

Le couturier de ces dames

Frankrijk 1956. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Suzy Delair, Françoise Fabian, Robert Pizani en Georges Chamarat.

Een eenvoudige kleermaker wordt na een erfenis mede-eigenaar van een modehuis, maar houdt dit geheim voor zijn bazige echtgenote. Ze komt toch achter zijn geheim en wordt jaloers op zijn aandacht voor een mannequin. Haar poging om tijdens de show van zijn eerste ontwerpen hem jaloers te maken, leiden tot onverwacht succes en dubbele happy-ending. Een aflevering uit de reeks Fernandel-films (als dameskapper, vrouwenarts etc.) met voorzichtig pikante situaties. Het spel van Delair als echtgenote hoort meer in een revuesketch thuis. Scenario van Gérard Carlier. Camerawerk van Charles Suin.

My Seven Little Sins

1954. Jean Boyer. Met o.a. Collette Ripert, Maurice Chevalier en Paolo Stoppa.

Een eenvoudige kleermaker wordt na een erfenis mede-eigenaar van een modehuis, maar houdt dit geheim voor zijn bazige echtgenote. Ze komt toch achter zijn geheim en wordt jaloers op zijn aandacht voor een mannequin. Haar poging om tijdens de show van zijn eerste ontwerpen hem jaloers te maken, leiden tot onverwacht succes en dubbele happy-ending. Een aflevering uit de reeks Fernandel-films (als dameskapper, vrouwenarts etc.) met voorzichtig pikante situaties. Het spel van Delair als echtgenote hoort meer in een revuesketch thuis. Scenario van Gérard Carlier. Camerawerk van Charles Suin.

J'avais sept filles

Italië​/​​Frankrijk 1954. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Maurice Chevalier, Delia Scala, Colette Ripert, Maria Frau en Paolo Stoppa.

Een werkloos balletgroepje aan de Côte d'Azur dringt bij een rijke, bejaarde bon vivant binnen en geeft zich voor zijn onwettige dochters uit. Hij trapt er even in, maar bezorgt ze toch een engagement bij een door hem zelf gefinancierde revue. De matte regie en het onvoldoende acteren van de 'dochters' worden maar net gecompenseerd door het spel van Chevalier als de oude schuinsmarcheerder.

Il Paese dei campanelli

Frankrijk​/​​Italië 1953. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Mario Riva, Sophia Loren, Carlo Dapporto, Alberto Sorrentino en Riccardo Billi.

De echtgenotes van eilandbewoners blijven met passagierende zeelieden flirten, ondanks tegenmaatregelen van hun mannen. Pas als de vrouwen van de zeelieden op het eiland arriveren om hen met gelijke munt terug te betalen, doet jaloezie de huwelijkstrouw triomferen. Deze traag uitgevallen musical blijft op alle punten ondermaats, zelfs de fotografie van Loren en de landschappen zijn foeilelijk van kleur.

Nous irons à Monte Carlo

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1952. Muziek van Jean Boyer. Met o.a. Audrey Hepburn, Philippe Lemaire, Jules Munshin, Cara Williams en Marcel Dalio.

Deze simpele musical over internationale liefdesperikelen aan de Rivi[KA2]era geeft de curieuze rolbezetting weinig kansen, omdat alle aandacht moest uitgaan naar het optreden van (producent) Ray Ventura en zijn orkest. Tussen de opnamen van deze film door werd Audrey door schrijfster Colette ontdekt als de ideale hoofdrolspeelster voor de Broadway-opvoering van haar Gigi met als resultaat een doorbraak naar Hollywood en wereldroem.

Le trou Normand

Frankrijk 1952. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Roger Pierre, Nadine Basile, Jane Marken, Brigitte Bardot en Jeanne Fusier-Gir.

Een simpele boer die als dorpsidioot wordt beschouwd erft een herberg, tot jaloezie van de verdere familie. Een clausule in het testament stelt als voorwaarde dat hij eerst zijn afgebroken schoolopleiding voltooit, zodat zijn rivalen een aantrekkelijk nichtje inschakelen om zijn aandacht van het examen af te leiden. Deze overbekende plattelandskomedie, zoals Bourvil er reeksen maakte, heeft enig historisch belang als het filmdebuut van B.B., dat overigens niet bepaald opmerkelijk is. Scenario van Arlette De Pitray en camerawerk avn Charles Suin.

Coiffeur pour dames

Frankrijk 1952. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Blanchette Brunoy, Renée Devillers, Arlette Poirier en Georges Lannes.

Schapenscheerder werkt zich op tot trimmer van schoothonden en vat moed om zich in Parijs te installeren als dameskapper. Het succes stijgt hem naar het hoofd en een rijke dame die hij een jeugdig uiterlijk heeft bezorgd probeert hem aan haar dochter te koppelen. Toch al voor de hand liggende satire op de haute coiffure mist nu werking door alle veranderingen in de haarmode, al resulteren die ook in toen niet bedoelde komische effecten. Fernandel speelt zijn rol met meer animo dan film verdient.

Garou-Garou le passe-muraille

Frankrijk​/​​Italië 1951. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Bourvil, Joan Greenwood, Marcelle Arnold, Gérard Oury en Raymond Souplex.

Mede door dialoogsmid Michel Audiard geschreven verfilming van Marcel Aymé's fantastieknovelle Le passe-muraille. Ambtenaartje Léon Dutilleul (Bourvil) merkt dat hij door muren kan lopen. Na het onvermijdelijke rondje poetsenbakken ontmoet hij hoteldievegge Susan (Greenwood) en prompt loopt zijn nieuwe gave hem voorbij. Aymé's eclectische taalgebruik is nauwelijks naar cinema transportabel, maar vlotte regie, Bourvil en opkikkermuziekjes van Georges van Parys compenseren ruimschoots. Parallel gedraaide Engelse versie: Mr. Peek-a-Boo. Op de oorspronkelijke Montmartre-locatie nabij Aymé's woonplek realiseerde acteur-kunstenaar Jean Marais de ludieke hommagesculptuur 'Le passe-muraille'.

Nous irons à Paris

Frankrijk 1950. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Françoise Arnoul, Philippe Lemaire, Christian Duvaleix, Max Elloy en Ray Ventura.

Drie werknemers van een radiostation zijn ontslagen en beginnen een piratenzender waarvoor ze de medewerking van Ray Ventura et ses Collégiens krijgen. Hun clandestiene uitzendingen zijn zo succesvol dat ze na mislukte pogingen om er een eind aan te maken weer bij de omroep worden binnengehaald. Na jaren opnieuw een actueel onderwerp in dit middelmatige komedietje dat nogal wat sterren van weleer laat zien en horen.

Ma pomme

Frankrijk 1950. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Maurice Chevalier, Sophie Desmarets, Véra Norman, Jean Wall en Jane Marken.

Een clochard blijkt onverwacht mede-erfgenaam van een enorm fortuin. Zijn nieuwe status en de mentaliteit van de andere erfgenamen staan hem zo tegen dat hij van de erfenis zou afzien als hij daarmee niet een meisje benadeelde dat door geldgebrek niet met haar verloofde kan trouwen. Ook bij haar veroorzaakt het geld echter een kloof met de jonge echtgenoot. Deze meer sentimentele dan geestige komedie met de simpele en conformistische moraal dat geld niet gelukkig maakt, heeft een pasklare sterrol voor Chevalier die sindsdien het titellied op zijn repertoire zou houden.

Le rosier de Madame Husson

Frankrijk 1950. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Bourvil, Jacqueline Pagnol, Pauline Carton, Mireille Perrey en Germaine Dermoz.

De voorzitster van een Normandisch patronaatscomité wil het voorbeeldigste meisje van het dorp een prijs geven. Bij gebrek aan voldoende deugdzame kandidates besluit zij dan maar een jongeman te onderscheiden en kiest de brave 'dorpsidioot'. De jongen wordt overmoedig door zoveel eer en van zijn braafheid blijft al spoedig weinig over. De verfilming van dit verhaal van De Maupassant behoorde tot de eerste vooroorlogse successen van Bernard-Deschamps. Ondanks het scenario van Pagnol en de hoofdrol van Bourvil blijft deze versie daarbij achter; de eigentijdse situering is gedateerder dan het origineel. De fotografie is van Charles Suin.

Une femme par jour

Frankrijk 1949. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Denise Grey, Danielle Godet, Daisy Daix, Ginette Baudin en Marie-Reine Kergal.

Turkse kunstvoorwerpen in een kostuumfilm rond een sultan en zijn harem van zeven vrouwen. Vandaar dus de titel van deze allang vergeten prutfilm. Met een paar grappige ideeën is nog geen film te maken.

Tous les chemins mènent à Rome

Italië​/​​Frankrijk 1949. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Gérard Philippe, Micheline Presle, Marcelle Arnold, Marion Delbo en Jacques Louvigny.

Een wereldvreemde geleerde hoort op weg naar een congres in Rome een vrouw vertellen dat ze in levensgevaar verkeert. Het is echter een filmster die haar rol repeteert en zij vindt het misverstand zó komisch, dat ze de man meesleept in een wereld, steeds verder van de wetenschap vandaan. De verrassing het tragisch liefdespaar uit Le diable au corps in een uitbundige komedie te zien, wordt grotendeels teniet gedaan door een matte en gemakzuchtige regie die zelfs op het tempo geen vat heeft.

La Valse brillante

Frankrijk 1949. Muziek van Jean Boyer. Met o.a. Marta Eggerth, Jan Kiepura, Lucien Baroux, Arlette Méry en Roger Tréville.

Enige bewonderaars van een beroemde sopraan worden afgetuigd door een paar geheimzinnige aanvallers. Haar impressario vreest voor haar veiligheid en huurt een tenor in als lijfwacht. Dit verhaaltje is niet meer dan een alibi voor talrijke zangscènes - opera en populair - van het destijds beroemde duo, dat ook nog een vocale steun krijgt van de Petits Chanteurs à la Croix de Bois. Acteren kunnen ze niet, maar dat zou toch aan een flutscenario en gemakzuchtige regie zijn verspild.

Mademoiselle s'amuse

Frankrijk 1948. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Giselle Pascal, Jeanne Fusier-Gir, Janette Batti, Catherine Gay en Germaine Reuver.

Vertelling over het buitensporige gedrag van een stinkend rijk jong ding, dat zich zelfs door een heel orkest laat volgen. Het lijkt allemaal uit de hand te lopen maar uiteindelijk kalmeert de onverstoorbaarheid van haar verloofde Mademoiselle. Een onschuldige komedie die slechts de bedoeling heeft afleiding te bieden en daarin was geslaagd, als niet een mislukkeling de film in elkaar had geflanst.

On ne meurt pas comme ça

Frankrijk 1946. Drama van Jean Boyer. Met o.a. Erich von Stroheim, Denise Vernac, Anne-Marie Blanc, Louis Sylvie en Jacqueline Pierreux.

De favoriete mannelijke ster van de verschrikkelijke regisseur Eric von Berg wordt in de studio vermoord. Met behulp van een uiterst ingewikkeld onderzoek ontdekt de dienstdoende inspecteur uiteindelijk de moordenaar, of liever gezegd, moordenares natuurlijk. Rond dit thema, waarmee je alle kanten uit kan, raffelt de produktieve Boyer zoals gebruikelijk de mise- en-scène af. Dat de film nog het aanzien waard is komt door Von Stroheim die kennelijk plezier schiep in een dergelijke rol!

Boléro

Frankrijk 1942. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Arletty, André Luguet, Jacques Dumesnil, Denise Grey en Meg Lemonnier.

Een modeontwerpster draait onophoudelijk Ravels 'Boléro' op haar grammofoon en brengt daarmee haar buurman, een architect, tot razernij. Ze bedenkt met haar vrienden een tegenmanoeuvre voor zijn gebonk, waardoor zijn geliefde hem van ontrouw verdenkt. Hij slaat terug met een soortgelijk komplot. Deze verfilmde boulevardkomedie bewijst dat Ravels compositie jaren vóór TEN en LES UNS ET LES AUTRES de motor van handeling was. De gelikte verfilming, die tegen het einde wat sloom wordt, is nu vooral amusant om wat destijds doorging voor excentriek en modieus.

L' Acrobate

Frankrijk 1940. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Gaby Wagner, Jean Tissier, Charles Deschamps en Jean Brochard.

Om aan de jaloezie van zijn vriendin te ontsnappen veinst Fernandel geheugenverlies. Hij wordt opgenomen in een psychiatrische inrichting, waar hij een valse identiteit krijgt aangemeten. Misverstanden en avonturen stapelen zich op. Flauwe, en vaak platvloerse klucht laat komiek met toewijding maar zonder enige verrassing zijn repertoire aan grimassen afwerken.

Circonstances atténuantes

Frankrijk 1939. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Michel Simon, Arletty, Dorville, Andrex en Mila Parély.

Bewerking van de roman van Marcel Arnac met een goed scenario en goede dialogen, maar slecht geregisseerd door Jean Boyer, die overigens een indrukwekkende reeks prullen op zijn naam heeft staan. Misschien is dit wel zijn beste film: deze onschuldige, pretentieloze komedie is amper uit de tijd geraakt, mede dankzij prima spel.

Prends la route

Frankrijk 1936. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Pills en Tabet.

Oppervlakkige en saaie komedie rond het thema van negen soldaten met betaald verlof, die dat jaar voor het eerst op stap mogen. E[KA1]en van de (slechte) films van Boyer.

Calais-Douvres

Frankrijk 1931. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Robert Darthez, Sinoël, Guy Sloux, Frédéric Mariotti en André Gabriello.

Franse versie van NIE WIEDER LIEBE. De muziek is in beide films dezelfde. Nog middelmatiger dan Litvak's film naar Julius Berstel's stuk Dover-Calais. Meer valt er niet over te zeggen.