Salah Teskouk

Les jours heureux

Frankrijk​/​​België 1998. Romantiek van Luc Béraud. Met o.a. Guy Marchand, Cylia Malki, Eva Darlan, Thomas Jouannet en Chantal Banlier.

Nous sommes tous des cafards

Frankrijk 1997. Luc Moullet. Met o.a. Salah Teskouk, Antonietta Pizzorno, Luc Moullet en Olivier Maltinti.

Cité des Alouettes

Frankrijk 1997. Drama van Luc Béraud. Met o.a. Bernard Le Coq, Philippe Clay, Richard Courcet, Mata Gabin en Vanessa Danne.

Malik le maudit

Frankrijk 1996. Komedie van Youcef Hamidi. Met o.a. Samir Guesmi, Christophe Lopes Torres, Jean-François Perrier en Salah Teskouk.

Au Petit Marguery

Frankrijk 1995. Komedie van Laurent Bénégui. Met o.a. Stéphane Audran, Michel Aumont, Alain Begel, Marie Bunuel en Thomas Chabrol.

Au Petit Marguery is de naam van een bistro in Parijs, waar voor de laatste keer een diner geserveerd wordt aan een bont gezelschap voordat het zijn poorten sluit. Een sfeervolle film die deels uit clichés bestaat omdat hij opzettelijk bevolkt is met stereotiepe personages en deels gevoelig is omdat de menselijke zwakheden en tragiek aan het daglicht komen.

Killer Kid

Frankrijk 1994. Familiefilm van Gilles de Maistre. Met o.a. Teufik Jallab, Younesse Boudache, Salah Teskouk, Fatiha Cheriguene en Agathe De La Fontaine.

Jallab is een Libanese jongen van elf zoals er zoveel zijn. Tot zijn oom hem verkoopt aan een extremistische groep die hem een opleiding geeft als kind-soldaat. Na een wekenlange hersenmanipulatie is hij een genadeloze moordmachine. Hij wordt naar Frankrijk gestuurd om de president te doden. Om dit doel te bereiken moet hij een gewone Franse jongen worden van zijn leeftijd. Als model wordt Boudache gekozen, de zoon van een Algerijn die op het Elys[KA1]ee werkt. De twee jongens, die niets gemeen hebben, groeien langzamerhand naar elkaar toe. Uitgaand van een re[KA3]ele toestand (de opleiding van kinderen tot moordenaars) brengt De Maistre in zijn debuutfilm een pakkend en beklemmend beeld van verloren onschuld, van oorlogskinderen bekneld door een ijzeren discipline. Het scenario van De Maistre en Miguel Courtois, naar een roman van Claude Klotz, is een waarschuwing voor kinderen om zich niet te laten manipuleren, om voor alles hun vrijheid van denken te behouden. Jean-Bernard Aurouet stond aan de camera.

Pause café, pause tendresse 4 : La traverse

Frankrijk 1988. Drama van Charles Bitsch. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Christine Pascal, Vincent De Bouard en Anna Gaylor.

Zoals elke ochtend begeeft maatschappelijk werkster Jo[KA3]elle Calvet (Jannot) zich naar haar kantoor. Daar krijgt ze het bezoek van Josiane Vernon (Pascal). Deze maakt zich erg ongerust over haar vijftienjarige zoon Cl[KA1]ement (De Bouard). De directeur van diens school meldt haar per brief dat Clément meermaals ongewettigd afwezig is. De vrouw weet niet wat haar zoon bezielt, maar Joëlle vreest dat de jongen zich in de nesten gewerkt heeft. Ze maakt zo vlug mogelijk een afspraak met de directeur. Joëlle dient vooral uit te zoeken wat er schuil gaat achter wat niet gezegd wordt om een puber in moeilijkheden te helpen. De reeks kabbelt rustig voort zonder hoogtepunten, maar evenmin zonder teleurstellingen. Georges Coulonges tekende weer voor het scenario, gebaseerd op zijn eigen roman en Jean-Paul Schwartz was nogmaals verantwoordelijk voor de fotografie.

Tir à vue

Frankrijk 1984. Thriller van Marc Angelo. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Laurent Malet, Jean Carmet, Michel Jonasz en Michel Stano.

De moordenaar van Richards broer is nooit gepakt. De 'arme' jongen leeft van diefstal en moord en hij wordt daarbij geholpen door een vrouw die even gestoord is als hijzelf. Zij gaat dood maar hij wreekt haar. De karaktertypes zijn poppetjes in een marionnettenspel; bij het belachelijke af. Het geheel is in het oog lopend, grof en niet bepaald overtuigend. Bovendien met gebruikelijke karikaturen zoals een homosexueleel en een Noordafrikaan. Een algehele mislukking.

Rachid ou l'autre France

Frankrijk 1976. Drama van Ali Ghalem. Met o.a. Salah Teskouk, Ahmed Taybi, Ahmed Mazouz, Mahmoud Benyacoub en Bekate.

Twee korte films, RACHID en L`AUTRE FRANCE, zijn van een nieuwe montage voorzien. Echter, enerzijds is de `breuk` te merken en anderzijds is de lengte niet geschikt voor het commercie[KA3]ele circuit. Het gaat om de zogenaamde autobiografie van een Algerijnse arbeider, die als militante vakbondsman in Noord-Frankrijk (Lille, Valencienne, Saint-Omer) actief is, en de klappen en tegenslagen die hij krijgt te verwerken. Aan de oprechtheid valt niet te twijfelen en het documentaire-aspect is interessant maar de regie doet amateuristisch aan en de centrale figuur komt weinig overtuigend over. Ghalem zou later veel beter presteren (UNE FEMME POUR MON FILS, 1982). Ook bekend als RACHID, L'AUTRE FRANCE.

L'Autre France

Frankrijk 1974. Drama van Ali Ghalem. Met o.a. Ahmed Taybi, Salah Teskouk, Mohamed Abaid, JeanLoup Bourel en André Rouille.

Tweede Franse speelfilm van deze van oorsprong Algerijnse regisseur. Een Algerijnse arbeider in Noord-Frankrijk wordt zich bewust van zijn lot als immigrant en arbeider, en sluit zich aan bij de politieke strijd van zijn Franse alter ego's. Tamelijk zware kost met veel acties, en zowel elementen van een documentaire als van een verzonnen biografie bevattend. De Noordafrikaanse muziekpassages passen slecht bij de ervaringen van de hoofdpersoon, maar dat is nauwelijks te merken. Deze regisseur zou in 1982 veel beter uit de bus komen met UNE FEMME POUR MON FILS. Anonieme acteurs.