Marie Pillet: cast.
Er zijn 14 films gevonden.

2 Days in Paris

2007 | Romantische komedie

Frankrijk​/​​Duitsland 2007. Romantische komedie van Julie Delpy. Met o.a. Julie Delpy, Adam Goldberg, Daniel Brühl, Marie Pillet en Albert Delpy.

Een Amerikaans echtpaar gaat om hun kwakkelende relatie nieuw leven in te blazen naar Europa waar ze onder andere een weekendje doorbrengen in Parijs. Daar schrikt hij wel van de enorme stoet ex-minnaars die ze tegenkomt en met wie ze nog steeds op heel vriendschappelijke voet blijkt te verkeren. Lastig ook, dat hij geen Frans spreekt, zodat hij ook niet kan horen wat zij met ze bespreekt. Het zal vast over seks gaan, want daar blijken alle Parijzenaars, inclusief zijn schoonouders bij wie ze logeren, wel pap van te lusten. Lekker rafelige film met veel raak en bitterkomisch geharrewar.

Du côté des filles

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Françoise Decaux-Thomelet. Met o.a. Clémentine Célarié, Sophie Guillemin, Catherine Mouchet, Edith Scob en Michel Vuillermoz.

Een Amerikaans echtpaar gaat om hun kwakkelende relatie nieuw leven in te blazen naar Europa waar ze onder andere een weekendje doorbrengen in Parijs. Daar schrikt hij wel van de enorme stoet ex-minnaars die ze tegenkomt en met wie ze nog steeds op heel vriendschappelijke voet blijkt te verkeren. Lastig ook, dat hij geen Frans spreekt, zodat hij ook niet kan horen wat zij met ze bespreekt. Het zal vast over seks gaan, want daar blijken alle Parijzenaars, inclusief zijn schoonouders bij wie ze logeren, wel pap van te lusten. Lekker rafelige film met veel raak en bitterkomisch geharrewar.

La parenthèse enchantée

2000 | Komedie

Frankrijk 2000. Komedie van Michel Spinosa. Met o.a. Clotilde Courau, Vincent Elbaz, Géraldine Pailhas, Karin Viard en Roschdy Zem.

Een Amerikaans echtpaar gaat om hun kwakkelende relatie nieuw leven in te blazen naar Europa waar ze onder andere een weekendje doorbrengen in Parijs. Daar schrikt hij wel van de enorme stoet ex-minnaars die ze tegenkomt en met wie ze nog steeds op heel vriendschappelijke voet blijkt te verkeren. Lastig ook, dat hij geen Frans spreekt, zodat hij ook niet kan horen wat zij met ze bespreekt. Het zal vast over seks gaan, want daar blijken alle Parijzenaars, inclusief zijn schoonouders bij wie ze logeren, wel pap van te lusten. Lekker rafelige film met veel raak en bitterkomisch geharrewar.

Rachel et ses amours

1997 | Komedie, Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Komedie van Jacob Berger. Met o.a. Noémie Kocher, Michel Galabru, Marie-Dominique Dessez, Dominique Guillo en Samuel Hamelet.

Een Amerikaans echtpaar gaat om hun kwakkelende relatie nieuw leven in te blazen naar Europa waar ze onder andere een weekendje doorbrengen in Parijs. Daar schrikt hij wel van de enorme stoet ex-minnaars die ze tegenkomt en met wie ze nog steeds op heel vriendschappelijke voet blijkt te verkeren. Lastig ook, dat hij geen Frans spreekt, zodat hij ook niet kan horen wat zij met ze bespreekt. Het zal vast over seks gaan, want daar blijken alle Parijzenaars, inclusief zijn schoonouders bij wie ze logeren, wel pap van te lusten. Lekker rafelige film met veel raak en bitterkomisch geharrewar.

Le garçon d'orage

1997 | Drama, Familiefilm

Frankrijk 1997. Drama van Jérôme Foulon. Met o.a. Daniel Russo, Vincent Lecœur, Véronique Silver, François Berléand en Marie Pillet.

Een Amerikaans echtpaar gaat om hun kwakkelende relatie nieuw leven in te blazen naar Europa waar ze onder andere een weekendje doorbrengen in Parijs. Daar schrikt hij wel van de enorme stoet ex-minnaars die ze tegenkomt en met wie ze nog steeds op heel vriendschappelijke voet blijkt te verkeren. Lastig ook, dat hij geen Frans spreekt, zodat hij ook niet kan horen wat zij met ze bespreekt. Het zal vast over seks gaan, want daar blijken alle Parijzenaars, inclusief zijn schoonouders bij wie ze logeren, wel pap van te lusten. Lekker rafelige film met veel raak en bitterkomisch geharrewar.

Les grands ducs

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Philippe Noiret, Jean Rochefort, Catherine Jacob en Michel Blanc.

Naar hysterie overhellende klucht waarvoor Leconte zijn drie acteerkanonnen wellicht iets te veel de vrije hand liet. Oudere derdeplansacteurs Eddie, Victor en Georges (vertolkt door respectievelijk Rochefort, Noiret en Marielle) gaan gezamenlijk met een boulevardstuk op Frankrijk-tournee. Producent Shapiron (Michel Blanc), vrijwel bankroet, tracht heimelijk de onderneming te saboteren zodat hij het verzekeringsgeld kan opstrijken. Eduardo Serra’s kleurrijke ‘Scope-fotografie en het per montage nog opgeschroefde turbotempo verhullen niet dat deze bijzonder vermoeiende lawaaiklucht hoogst zelden leuk is.

Mort à l'étage

1993 | Drama

Tsjechoslowakije​/​​Frankrijk 1993. Drama van Philippe Venault. Met o.a. Didier Bezace, Anne Roussel, Philippe Dormoy, Marie Pillet en Christophe Odent.

Op kerstavond dwaalt Bezace door de buurt waar hij opgroeide. Hij dringt binnen in zijn geboortehuis dat sinds de dood van zijn moeder verlaten is. Hij maakt de balans op van zijn leven en van zijn herinneringen. De bitterste hiervan is de moord op zijn vrouw, waaraan hij wordt herinnerd door een kranteknipsel. Hij gaat dineren in een bistro. Aan een tafel dicht bij hem zit een eenzame vrouw, Roussel. Enkele verholen glimlachjes, een enkele banale opmerking en ze stellen zich aan elkaar voor. Deze bevreemdende film wordt nog mysterieuzer door de Praagse decors, die doen denken aan het Duitse expressionisme. Het scenario dat Venault baseerde op de roman Le monte charge van Frédéric Dart is zeer Kafkaïaans. De minder bekende acteurs vullen hun rol uitstekend in. Prachtige fotografie van Anne-Claire Khripounoff, die gebruik maakt van elke schaduw.

Terre brûlée

1992 | Drama

Frankrijk 1992. Drama van Chantal Picault. Met o.a. Thierry Frémont, Sandrine Dumas, Patrick Catalifo, Juliette Mailhe en Marie Pillet.

Na de zelfmoord van zijn moeder neemt Yves (Fr[KA1]emont) de exploitatie over van de kleine familieboerderij. Hij hoopt meer succes te hebben, maar al vlug merkt hij dat het niet eenvoudig is om zich onafhankelijk van de landbouwco[KA3]operatie op te stellen en te handhaven. Hij komt er alleen voor te staan omdat zijn mager betaalde medewerkers vertrekken om elders meer te verdienen. Dan verschijnt zijn goede vriend Raymond (Catalifo) die destijds naar Parijs was vertrokken om zijn geluk te beproeven. Raymond gaat Yves helpen, maar zijn uitgesproken mening brengt hen in moeilijkheden. Deze film over de keiharde strijd van de kleine boeren om hun bestaan, dat bedreigd wordt door de machtige landbouwondernemingen en harteloze banken is aangrijpend, en met brio gespeeld door de rolverdeling. Het scenario van Alain Riondet is realistisch en sterk. Het camerawerk is van Gilberto Azevedo.

Il y a maldonne

1988 | Misdaad

Frankrijk 1988. Misdaad van John Berry. Met o.a. Clovis Cornillac, Luc Thuillier, Jacques Martial, Nathalie Gabay en Marcel Maréchal.

Een somber verhaal dat zich afspeelt in de arbeiderswijken van Courbevoie. Over een kleine dief (hij heeft een horloge gestolen!) die de tragische dood van twee hoofdpersonen, waaronder een omgekochte politieman, veroorzaakt. Afgezien van de anekdote, gaat het er voor John Berry om - een Amerikaanse filmer die in het McCarthy-tijdperk werd verjaagd en sinds 1954 in Frankrijk films maakt - de thema's vriendschap en verraad te behandelen. Een paar zwakheden, waaronder een 'voorspelbaar' slot. Doch deze triller gaat uitgebreid in op een minder begunstigde sociale klasse en de personages weten te overtuigen.

Marche à l'ombre

1984 | Komedie

Frankrijk 1984. Komedie van Michel Blanc. Met o.a. Sophie Duez, Michel Blanc, Béatrice Camurat, Gérard Lanvin en Mimi Felixine.

Michel Blanc; acteur, scenarist, regisseur, raadsel. Zo discreet en mediaschuw als hij is in zijn privéleven, zo uitzinnig en anarchistisch kan hij zijn in zijn films. Zijn regiedebuut Marche à l'ombre werd in Franstalige territoria meteen een kassakraker. Het verhaal is niets anders dan het blunderparcours van twee pipo's (Lanvin en Blanc zelf) die zich onder weinig florissante levensomstandigheden staande trachten te houden. Het tweetal struikelt van de ene idiote situatie (lees: sketch) in de andere, een erfenis van Blancs jaren met het fameuze komediegezelschap van het Parijse theater Le Splendid.

Le maître d'école

1981 | Familiefilm, Komedie

Frankrijk 1981. Familiefilm van Claude Berri. Met o.a. Coluche, Josiane Balasko, Charlotte de Turckheim, Jacques Debary en Roland Giraud.

Een werkloze weet ondanks zijn gebrek aan opleiding, een aanstelling als hulponderwijzer te krijgen, en weet zijn collega's, die door depressie of ziekte geveld zijn, met goed gevolg te vervangen, tegen de bezwaren van de vakbond in. Deze simpele komedie laat de bekende theaterkomiek Michel Coluche met goedgehumeurde spontaniteit op de kinderen reageren en de regisseur heeft nauwelijks moeite om die scènes in een scenario in te passen. De subversieve stelling, dat iedereen met wat goede wil een betere pedagoog kan zijn, dan degene die ervoor gestudeerd heeft, krijgt van de luie film zo weinig overtuigingskracht, dat hij niet eens het aanvechten waard is. Scenario van de regisseur. Camerawerk van Colin Mounier.

Aimée

1981 | Drama, Historische film

Frankrijk 1981. Drama van Joël Farges. Met o.a. Aurore Clément, Bruno Cremer, Francine Bergé, Michel Pilorgé en Marie Pillet.

De handeling voltrekt zich in 1930, temidden van de verschrikkingen van de Chinese oorlog en de problemen van februari 1934. Repercussies vanwege hun gedrag bleven voor verschillende personen niet uit. De filmer heeft zijn belangstelling voor de geschiedenis al eens eerder kunnen uiten, toen echter op het terrein van de documentaire. Ondanks uitstekende en ambitieuze bedoelingen, mislukt hij in het fictieve genre, want zijn film is kil, ontoegankelijk, abstract en duister en doet uiteindelijk onder meer aan Alain Resnais en Marguerite Duras denken. Jammer, want hij heeft onmiskenbaar een talent voor vormgeven.

La première fois

1976 | Komedie, Biografie

Frankrijk 1976. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Alain Cohen, Charles Denner, Zorica Lozic, Danièle Schneider en Danièle Minazzoli.

Ontbrekende schakels in Berri's filmische autobiografie waren zijn eerste seksuele ervaringen als adolescent: pikante foto's uitwisselen met schoolvrienden, moeizame avances op feestjes, eerste bezoek aan een prostituée, de eerste grote verliefdheid die hij naar Canada wil volgen. De zelfvertedering van de regisseur-schrijver over zijn eigen puberteitserotiek blijft steken in al te bekende grappen en ervaringen. De liefdevolle tekening van zijn joodse familie kreeg in andere films overtuigender warmte, ondanks de mooie vaderrol van Denner in een mengsel van ongeduldige opvliegendheid en begrip. Het camerawerk is van Jean César Chiabaut.

L'arbre de Guernica

1975 | Experimenteel

Italië​/​​Frankrijk 1975. Experimenteel van Fernando Arrabal. Met o.a. Mariangela Melato, Ron Faber, Jean-François Delacour, Marie Pillet en Cosimo Cinieri.

De derde film van deze toneelschrijver van Spaanse afkomst is net zo onverfilmbaar als al zijn andere werk. Het bombardement op Guernica (26 januari 1937) inspireerde de schrijver tot een explosie van droombeelden, die beurtelings lyrisch, fantastisch, erotisch maar met ondertoon van rouw, metafysisch en poëtisch zijn of lijken op een nachtmerrie in de stijl van Goya. Een bezwerende film, die nog versterkt wordt door de krachtige geluids- en beeldvondsten. De tot nu toe meest volmaakte film van Arrabal, die hier even geïnspireerd is door zijn onderwerp als Picasso dat destijds was.