Gaston Kaboré (1951): regie, cast en scenario.
Er zijn 6 films gevonden.

Buud Yam

1997 | Drama

Burkina Faso 1997. Drama van Gaston Kaboré. Met o.a. Serge Yanogo, Amssatou Maïga, Sévérine Oueddouda, Augustine Yameogo en Colette Kaboré.

Vervolg op de Afrikaanse klassieker Wend Kuuni (1982) waarin Kaboré met grote fijngevoeligheid het verdere leven volgt van Wend Kuuni (= gift van God) begin 19de eeuw. Twaalf jaar nadat zijn pleegouders hem vonden naast het gestenigde lijk van zijn moeder gaat de inmiddels volwassen man op zoek naar de 'genezer met het leeuwendrankje' die als enige zijn zus kan genezen. Zijn gedreven zoektocht die hem naar verre oorden voert is een gebaar naar de gemeenschap die hem adopteerde maar ook een mystieke zoektocht naar zichzelf en zijn roots.

La mémoire retrouvée

1996 | Documentaire

Frankrijk 1996. Documentaire van Jacques Mény. Met o.a. José Manuel Costa, Jeanine Langlois-Glandier, Clyde Jeavons, Robert Rosen en Ivan Trujillo-Boho.

Vervolg op de Afrikaanse klassieker Wend Kuuni (1982) waarin Kaboré met grote fijngevoeligheid het verdere leven volgt van Wend Kuuni (= gift van God) begin 19de eeuw. Twaalf jaar nadat zijn pleegouders hem vonden naast het gestenigde lijk van zijn moeder gaat de inmiddels volwassen man op zoek naar de 'genezer met het leeuwendrankje' die als enige zijn zus kan genezen. Zijn gedreven zoektocht die hem naar verre oorden voert is een gebaar naar de gemeenschap die hem adopteerde maar ook een mystieke zoektocht naar zichzelf en zijn roots.

Lumière et compagnie

1995 | Documentaire

Duitsland​/​​Spanje​/​​Noorwegen​/​​Frankrijk 1995. Documentaire van Sarah Moon. Met o.a. Gabriël Axel, Theodoros Angelopoulos, Vicente Aranda, Merzak Allouache en John Boorman.

Op initiatief van Philippe Poulet werden veertig internationale regisseurs uitgenodigd door het Filmmuseum van Lyon om een stukje film te draaien met de originele cinématographe van de gebroeders Lumière, onder het talentrijke oog van kunstenares Sarah Moon. De regels die ze moeten volgen: het filmpje mag maximum tweeënvijftig seconden duren, mag geen synchroon geluid hebben en moet uit ten hoogste drie scènes bestaan. Ondertussen worden hen vragen gesteld als 'Waarom filmt u?', 'Houdt de filmkunst op te bestaan?' en 'Waarom wilt u filmen met de camera van Lumière?'. Als tegenpool worden actualiteitsbeelden van het jaar getoond, zonder geluid en in zwart-wit. Een film waaraan het grote publiek weinig heeft, maar die in wezen veertig verschillende theorieën geeft over de zevende kunst, even uiteenlopend als de talenten die erbij betrokken werden. Een curiosum dat voor cinefielen en filmstudenten een hele wereld opent. Roger Ikhief en Timothy Miller moesten alles monteren en de historische ontmoetingen werden vastgelegd met een gewone 35mm-camera door Philippe Poulet en Didier Ferry. De film ging in wereldpremière op 27 december 1995, de dag dat de cinematografie honderd jaar werd.

Rabi

1992 | Familiefilm

Burkina Faso​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1992. Familiefilm van Gaston Kaboré. Met o.a. Joseph Nikiema, Colette Kaboré, Yacouba Kaboré, Josephine Kaboré en Tinfissi Yerbanga.

Yacouba Kabor[KA1]e (in werkelijkheid de zoon van de regisseur) speelt de zoon Rabi (uit de titel) van een echtpaar, waarvan de man smid is en de vrouw pottenbakster. Op de fiets op weg naar de markt met met aardewerk van zijn vrouw, komt de smid door een langzaam overstekende schildpad te vallen en breekt de broze koopwaar. Omdat hij denkt dat niemand zijn onwaarschijnlijke verhaal zal geloven, besluit hij de schildpad mee naar huis te nemen. Zoon Rabi hecht zich snel aan het beest, terwijl de smid uit respect voor alle levende schepsels vindt dat deze weer terug moet naar de natuur. Als hij dat doet, haalt de jongen hem weer in huis. Dan blijkt de schildpad te kunnen praten en film vloeit over in een soort allegorie, waarmee Kabor[KA1]e (ZAN BOKO) naam maakte. Vermakelijk en clich[KA1]ematig, maar toch wat teveel van hetzelfde met zijn bekende spelers, die moeite hebben gehad met het onthouden van hun teksten. Er is nog een vergezocht subplot waarin de jongen postillon d`amour voor zijn grootvader is. Voor een kennismaking met de Afrikaanse cultuur is het wellicht niet de juiste film. Hij trouwens is niet meer een fors opgerekte korte film, die ook nog rouleert met een lengte van 90m (en die dus niet aan te zien is). Geproduceerd voor de Franse en Engelse tv.

Zan Boko

1988 | Drama

Frankrijk​/​​Burkina Faso 1988. Drama van Gaston Kaboré. Met o.a. Célestin Zongo, Joseph Nikiema, Colette Kaboré, Hippolyte Wangrawa en Mady Pafadnam.

Een klein dorpje in zwart Afrika wordt opgeslokt door een stedelijke, snel groeiende agglomeratie. De botsing tussen deze twee werelden zal op ethnisch en cultureel gebied voor eerstgenoemde fataal zijn. Een heel actueel thema in de Derde Wereld, verteld in de vorm van een allegorie. Met een levendige en geloofwaardige karakterschets van de personages, die des te interessanter worden, nu hun diepgewortelde identiteit hen dreigt te worden ontnomen. Tevens een felle aanklacht tegen corruptie en het bevoordelen van een kleine groep door een nog kleiner aantal machthebbers. Niet zonder humor gedaan.

Wênd Kûuni

1982 | Drama

Burkina Faso 1982. Drama van Gaston Kaboré. Met o.a. Serge Yanogo, Rosine Yanogo, Joseph Nikiema, Colette Kabore en Simone Tapsoba.

In de Afrikaanse savanne vindt een venter een bewusteloos kind aan de voet van een boom. Als de jongen bijkomt kan hij niet vertellen wat er met hem gebeurd is. Hij is namelijk stom en natuurlijk ook analfabeet. Hij wordt daarom door een familie opgevangen totdat zijn geheim wordt ontdekt. De film, die een enigszins huiselijke sfeer uitdraagt, werd met beperkte middelen gemaakt en vertoont hetzelfde gebrek als alle andere zwarte Afrikaanse films: een vaag scenario en een structuur die uit niet op elkaar afgestemde trage sequenties bestaat. Dat wordt echter goedgemaakt door de charmante spontaniteit van zowel de regie als de acteurs en door opnames met veel oog voor de schoonheid van de omringende natuur.