Atilio Veronelli: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Amigomío

1993 |

Argentinië​/​​Duitsland 1993. Jeanine Meerapfel en Alcides Chiesa. Met o.a. Daniel Kuzniecka, Diego Mesaglio, Mario Adorf, Debora Brandwajnman en Christoph Baumann.

Argentinië ten tijde van de militaire dictatuur. Wanneer zijn politiek actieve vrouw Salas, gearresteerd wordt, vlucht Kuzniecka samen met zijn zoon Mesaglio naar Ecuador. Het is een bewogen tocht die hen dwars door Latijns-Amerika brengt. Vader en zoon groeien tijdens die reis volledig naar elkaar toe. De jongen raakt vlug gewend aan zijn nieuwe omgeving, maar de vader krijgt heimwee. Er dreigt een breuk in hun relatie. Gevoelig portret van de liefde tussen een vader en zijn zoon tegen de achtergrond van politieke strubbelingen. Gebaseerd op het boek Historias de Papá y Amigomío van Pablo Bergel werd het scenario geschreven door regisseuse Meerapfel en Alcides Chiesa, zelf een slachtoffer van de dictatuur, die van 1977 tot 1983 achter de tralies zat. Sombere fotografie van Victor González.

La peste

1992 | Drama

Frankrijk​/​​Argentinië 1992. Drama van Luis Puenzo. Met o.a. William Hurt, Sandrine Bonnaire, Jean-Marc Barr, Robert Duvall en Raul Julia.

Puenzo verfilmde het gelijknamige, vermaarde boekwerk van Albert Camus, maar verplaatste de actie naar een onbestemd jaar van de 20e eeuw van Oran in Algerije naar een onbekend land in Zuid-Amerika, waarmee hij ongetwijfeld zijn geboorteland Argentini[KA3]e ten tijde van het generaalsbewind (1970-1980) op het oog heeft gehad. Het verhaal wordt verteld door Docteur Rieux (Hurt) en is grotendeels in flashbacks. Een cameraman van de Franse tv, Jean Tarrou (Barr), wordt als vrijwilliger ingeschakeld, om slachtoffers te helpen van een duistere epidemie, die bijeen gedreven zijn in een voetbalstadion. De romanfiguur Raymond Rambert is hier getransponeerd naar een vrouw, journaliste Martine Rambert, gespeeld door Bonnaire, die de kijkers verbluft met een masturbatie-scène en plein public. Duvall speelt de rol van Joseph Grand, de statisticus die probeert de perfecte roman te voltooien en Julia is de profiteur Cottard. Het spel van de hoofdrollen is zeer goed, maar ze zitten toch beklemd in het ambitieuze, literaire scenario van regisseur Puenzo. De film is breedvoerig, waarschijnlijk veel te lang voor een kijker die verstrooiing zoekt. Een half uur van de film afhalen, waardoor deze verteerbaarder wordt, zou hem waarschijnlijk verminken en hierdoor is zijn publiek beperkt; dat laatste valt te betreuren voor de verfilming van zo'n belangrijk literair werk en het is jammer van zo'n competente cast. Het blauwgetinte camerawerk is van Felix Monti.

El viaje

1992 | Film noir, Drama

Argentinië​/​​Frankrijk 1992. Film noir van Fernando E. Solanas. Met o.a. Walter Quiroz, Soledad Alfaro, Ricardo Bartis, Cristina Becerra en Dominique Sanda.

Ushuaia dat in Argentini[KA3]e aan de Chileense grens ligt, geldt als de meest zuidelijk gelegen stad ter wereld. De zeventien-jarige Martin (Quiroz), die daar met zijn moeder (Sanda) en zijn stiefvader woont, ziet zijn jonge leventje een beetje in een puinhoop veranderen: een vriend verhuist en de zwangerschap van zijn vriendin (Becerra) raakt onderbroken. Hij besluit per fiets zijn vader, een hard-werkende anthropoloog, die ergens in Brazilië woont, te gaan opzoeken. Een te lang Wim Wendersachtig epos over onderdrukte Indianenstammen, het bedreigde Latijns-Amerikaanse milieu en een satire op de Zuid- Amerikaanse maatschappij. Het scenario van deze documentaire- achtige film is van regisseur Solanas hoogst persoonlijk. Camerawerk van Felix Monti. Op het festival van Cannes dat jaar bekroond met de Grand Prix Technique.

Matar al abuelito

1991 | Romantiek, Fantasy

Spanje​/​​Argentinië 1991. Romantiek van Luis César D'Angiolillo. Met o.a. Federico Luppi, Inés Estévez, Alberto Segado, Emilio Bardi en Laura Novoa.

Don Mariano Aguero (Luppi) is weduwnaar. Als wegenbouwkundig ingenieur is hij uitgeteld, want zijn project om een snelweg met zes rijbanen aan te leggen is afgekeurd. Voor hem heeft het leven geen zin meer. Hij doet op zijn verjaardag een zelfmoordpoging en wordt meer dood dan levend gevonden. Zijn zoon en schoondochter hopen maar [KA1]e[KA1]en ding: dat hij spoedig sterft, zodat ze zijn erfenis kunnen bemachtigen. Als zij hopen dat het zo ver is en Don Mariano quasi opgebaard is, komt zijn trouwe chauffeur met zijn schoonzuster Rosita (Estévez). Ze is uit een inrichting ontsnapt en beschikt over magische krachten. Door haar naakte lichaam ontwaakt Don Mariano uit zijn coma. Hij herstelt en er ontstaat een innige relatie met Rosita. Zoon en schoondochter vrezen het ergste voor hun erfenis en zien in Rosita niets anders dan een gewetenloze fortuinjaagster. Don Mario en Rosita moeten onder de regenboog door om te ontsnappen aan de hebzuchtige familie. Een aardige satire in de vorm van een komedie, die voor Europese en Amerikaanse kijkers aan de trage kant is en bovendien niet altijd even opwindend of grappig. Het camerawerk van Miguel Abal is af en de regie mag er zijn. Terwijl het spel heel aardig is, wordt de zwakste schakel gevormd door het scenario van regisseur D'Angiolillo, Eduardo Mignogna en Ariel Sienra.