Nicky Ager: muziek en montage.
Er zijn 3 films gevonden.

Nativity 2: Danger in the Manger!

2012 | Komedie

Verenigd Koninkrijk 2012. Komedie van Debbie Isitt. Met o.a. David Tennant, Marc Wootton, Jason Watkins, Joanna Page en Ian McNeice.

Schoolhoofd Desmond Poppy (Wootton) wil graag dat zijn basisschool, net als in Nativity (2009), meedoet aan een nationale zangcompetitie. Nieuwe meester Peterson (Tennant) werpt zich op om zijn klas muzikaal voor te bereiden op de kerstshow, maar raakt er zelf behoorlijk gestrest van. Chaos dus, toch volgt er een vrolijke kerst. Dit vervolg op de eerdere film is een kleurrijke komedie vol bonte kostuums en kinderen die stuiteren van energie. Prima cast kan niet verhelpen dat de film wat vlak blijft. Schattige kinderen zorgen voor aaah-momenten.

Nativity!

2009 | Komedie, Familiefilm

Verenigd Koninkrijk 2009. Komedie van Debbie Isitt. Met o.a. Martin Freeman, Marc Wootton, Jason Watkins en Ashley Jensen.

Leraar Paul Maddens (Freeman) regisseert dit jaar het kerstspel. Stress genoeg zou je zeggen, maar hij maakt het nog een tikje erger door te beweren dat een belangrijke Hollywoodproducent, geïnteresseerd in jong talent, zal komen kijken. Kerstkomedie met de bekende ingrediënten draait om misverstanden, rivaliteit (met een andere school) en liefdesperikelen (met een ex). Geen hoogvlieger binnen de categorie kerstfilms voor het hele gezin, maar fans van Martin Freeman (The Hobbit-films) zullen zich vermaken, en het uiteindelijke kerstspel is, zoals dat hoort, aandoenlijk.

Confetti

2006 | Komedie

Verenigd Koninkrijk 2006. Komedie van Debbie Isitt. Met o.a. Martin Freeman, Jessica Hynes, Stephen Mangan en Robert Webb.

Huwelijksmagazine Confetti looft een prijs uit voor de origineelste bruiloft van Engeland. Drie stellen staan in de finale: het eerste wil de grote dag beleven als een Hollywoodmusical, het tweede kiest voor een tennisthema, en het derde, een nudistenkoppel, laat op de uitnodiging zetten dat kleding optioneel is. Deze sympathieke, geïmproviseerde nepdocumentaire is duidelijk geënt op de films van Christopher Guest en de Britse variant van The Office (waar we droogkloot Freeman uit kennen), maar heeft een minder consistent grappengehalte.