Pierre Clémenti (1942-1999): regie en cast.
Er zijn 50 films gevonden.

Le bassin de JW

1997 |

Frankrijk​/​​Portugal 1997. Joao Cesar Monteiro. Met o.a. Joao Cesar Monteiro, Hugues Quester en Pierre Clémenti.

Le bassin de J.W.

1997 | Komedie, Fantasy

Frankrijk​/​​Portugal 1997. Komedie van João César Monteiro. Met o.a. João César Monteiro, Hughes Quester, Pierre Clémenti, Joana Azevedo en Graziella Delerm.

L'autrichienne

1990 | Historische film

Frankrijk 1990. Historische film van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Ute Lemper, Patrick Chesnais, Daniel Mesguich, Jean-Pol Dubois en Frédéric van den Driessche.

Marie-Antoinette (Lemper), bijgenaamd l'Autrichienne, wordt beschuldigd van samenzwering, landverraad en een losbandig leven. Voldoende om haar na een proces van twee dagen en een nacht te veroordelen tot de guillotine. In haar cel vraagt ze om papier en een pen, smeekt god om vergeving voor haar zonden en die van de wereld. Statisch, serieus historisch drama met mooie Duitse entertainster Lemper in de hoofdrol. Het scenario is van Alain Decaux en André Castelot. Camerawerk van Pascal Lebegue.

Es ist nicht leicht ein Gott zu sein

1990 | Sciencefiction, Romantiek

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​USSR 1990. Sciencefiction van Peter Fleischmann. Met o.a. Edward Zentara, Anne Gautier, Hugues Quester, Aleksandr Filipenko en Christine Kaufmann.

Op een vreemde planeet wordt het leven bepaald door haat en geweld. Anton, bewoner van de inmiddels vredelievende aarde, wordt erheen gestuurd met de opdracht de vreemde samenleving te observeren, zonder in te grijpen. Er doen zich tijdens de expeditie geen moeilijkheden voor, tot Anton verliefd wordt op de mooie Kyra. Een SF-film naar het gelijknamige boek van de gebroeders Strugatzkij. Het resultaat van de eerste Duits- Russische samenwerking op filmgebied. Scenario van Peter Fleischmann en Jean Claude Carrière naar de roman Arkadi en Boris Strugatski. Camerawerk van Pavel Lebeshev.

Une femme innocente

1989 | Mysterie

Frankrijk 1989. Mysterie van Pierre Boutron. Met o.a. Jacques Dufilho, Catherine Wilkening, Pierre Clémenti, Patrick Raynal en Bertrand Lacy.

Een origineel scenario, dat een subtiele aanpak vergt. Een actrice leest een scenario dat vier verhalen bevat, die de kijker met haar mee beleeft: [KL]Histoire d`un fou[KLE] (Emile Zola), [KLE]Le matelot d`Amsterdam [KLE] (Guillaume Apollinaire), [KLE]Le Louis d`or [KLE] (Fran[KA10]cois Copp[KA1]ee en [KLE]Omphale[KLE] (Th[KA1]eophile Gautier). Vervolgens komt de actrice thuis en wordt werkelijk aangevallen door een jongeman. Maar deze werkelijkheid is weer een bewerking van het verhaal [KLE]Un viol[KLE] van Jean Cau. Gefilosofeer over wat nu werkelijkheid is en wat fantasie, en over de bedrieglijke wereld van verschijningen. Deze televisiefilm borduurt voort op verrassende variaties rond deze thema`s en, Boutron, aan wie onderwerpen die iets bovennatuurlijks hebben wel zijn toevertrouwd, weet zijn creatieve verkenningstochten voor het bioscoopdoek (THE PORTRAIT OF DORIAN GRAY) prima over te brengen op het televisiescherm.

Manon Roland

1989 | Biografie, Historische film

Frankrijk 1989. Biografie van Edouard Molinaro. Met o.a. Sabine Haudepin, Jacques Perrin, Christine Citti, Niels Arestrup en Francis Lax.

Ze wordt ook wel Madame Roland (1754-1793) genoemd en beleeft haar laatste momenten in de Parijse gevangenis La Conciergerie, alvorens onder de guillotine te moeten sterven. Zij denkt terug aan haar verleden. In feite een bewerking van haar Memoires en Lettres, die het dagelijks bestaan van de hogere burgerij aan het einde van de XVIIIe eeuw beschrijven. Een knappe en overtuigende alhoewel tamelijk schoolse en onpersoonlijke regie. Sabine Haudepin speelt op uitstekende wijze een grote heldin die indruk maakt door de waardige wijze waarop zij het aanstaande vertrek afwacht.

Deuil en 24 heures

1989 | Oorlogsfilm

Frankrijk 1989. Oorlogsfilm van Frank Cassenti. Met o.a. Alain Cuny, Richard Bohringer, Laure Duthilleul en Pierre Clémenti.

Een bewerking van de roman van Vladimir Pozner over de nederlaag van het Franse leger in 1940. Cassenti maakt er helaas, vergeleken met zijn bioscoop films, een veel minder persoonlijk werk van. Het verhaal wordt daarbij van zeer ongelijkmatig spel voorzien (Cuny en Clementi komen nauwelijks geloofwaardig over). Daarentegen wordt de sfeer van destijds op talentvolle wijze opnieuw tot leven geroepen en weet de regisseur het scenario aardig te benutten.

Un bambino di nome Gesù

1988 |

Italië 1988. Franco Rossi. Met o.a. Behkim Fehmiu, Maria Del Carmen S.M. Calvo, Pierre Clémenti, Matteo Belling en Alessandro Gassman.

Het zeer menselijke verhaal van Jezus veelbewogen jeugd. Een nogal trage film waarin niet alle acteurs even overtuigend spelen. Prachtige opnames op locatie in Tunesië.

A l'Ombre de la Canaille bleue

1987 | Horror, Film noir

Frankrijk 1987. Horror van Pierre Clémenti. Met o.a. Pierre Clémenti, Jean-Pierre Kalfon, Achmi Gachem, Simon Regianni en Gérard Salzberg.

Een fanatieke bende zaait terreur Frankrijk te destabiliseren. Een idioot, getraind om politici te doden, slacht die vrijwel allemaal af om er dan achter te komen dat hij zelf slechts een marionet is, die op zijn beurt ter dood veroordeeld is, inclusief zijn vrienden, zijn naasten en zijn geliefden. Maar hij komt terug om zich te wreken... twintig jaar na zijn dood. Regisseur-hoofdrolspeler-scenarioschrijver Clémenti is met dit vreselijk pretentieuze, ongeregelde, onsamenhangende zootje niets veranderd sinds zijn acteurschap. Dit slechte pamflet lijkt zijn wraak op de samenleving, die Clémenti gevangen zette vanwege een drugsaffaire en daarmee zijn carrière verwoestte. Deze film dient vermeden te worden; hij kende bovendien al zijn eigen problemen: hij werd nauwelijks gedistribueerd waardoor bijna niet te zien was.

Exposed

1983 | Thriller, Drama

Verenigde Staten 1983. Thriller van James Toback. Met o.a. Nastassja Kinski, Rudolf Nureyev, Harvey Keitel, Ian McShane en Bibi Andersson.

Elizabeth (Kinski) is de betutteling van haar overbezorgde ouders beu en gaat op zoek naar het avontuur in New York. Ze wordt opgemerkt door de bekende modefotograaf Greg Miller (MacShane) en binnen de kortste tijd is ze een topmodel. Ze trekt naar Parijs met violist Daniel Jelline (Nureyev), die haar echter wil gebruiken als lokaas om een terrorist te strikken met wie hij nog een rekening te vereffenen heeft. Een bizarre en tegelijkertijd onbegrijpelijke geschiedenis. De makers wilden zoveel elementen in hun verhaal kwijt, dat het meer op een mozaïek dan op een film lijkt. Toback is te zien als de professor/minnaar van Kinski en schreef zelf het scenario. De uitstekende cast kon het avontuur echter onmogelijk waar maken. Henri Decae stond achter de camera.

Canicule

1983 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1983. Misdaad van Yves Boisset. Met o.a. Lee Marvin, Miou-Miou, Victor Lanoux, Jean Carmet en Tina Louise.

Een voortvluchtige Amerikaanse killer duikt onder op het Franse platteland. Daar blijkt dat de perversies, de achterbaksheid en de hebzucht van de varkensfokkers-familie die hem herbergt, gevaarlijker zijn dan gangsters en politie. Ondanks al het betrokken talent werd het een teleurstellende film, waarin de zwaar aangezette, grove karikaturen de interesse en geloofwaardigheid ondermijnen. Het resultaat is dan ook niet de - mogelijk bedoelde - zwarte komedie. In deze hommage aan Marvins filmimago blijft in elk geval diens waardigheid intact, maar voor het overige steken de varkens positief af bij de acteurs. Scenario van Boisset, Jean Herman, Michel Audiard, Dominique Roulet en Serge Korber. Jean Boffety hanteerde de camera.

Quartet

1981 | Drama, Komedie

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1981. Drama van James Ivory. Met o.a. Alan Bates, Maggie Smith, Isabelle Adjani, Anthony Higgins en Suzanne Flon.

De jonge vrouw van een gearresteerde Poolse kunstdief wordt in het Montparnasse rond 1920 verzorgd door een rijk Brits echtpaar. Ze wordt de afhankelijke minnares van de man met medeweten van diens echtgenote - die zo haar huwelijk intact houdt - tot de Pool uit de gevangenis komt. Deze intelligente bewerking van een herontdekte roman van Jean Rhys geeft een zorgvuldig en stijlvol gereconstrueerd beeld van de internationale boh[KA2]eme in Parijs, maar is net te weinig bevlogen. Vooral omdat Bates zijn rol op z`n sloffen speelt en zijn fatale fascinatie niet waarmaakt. Zijn tegenspeelsters - vooral Adjani (ze werd hiervoor gelouwerd in Cannes) - zijn schitterend. Scenario van Ruth Prawer Jhabvala. Camerawerk van Pierre Lhomme. De fraaie decors zijn Jean-Jacques Caziot en de schitterende kostuums zijn van Judy Moorcroft.

L' Amour des femmes

1981 | Drama, Komedie

Zwitserland​/​​Frankrijk 1981. Drama van Michel Soutter. Met o.a. Heinz Bennent, Jean-Marc Bory, Sévérine Bujard, Aurore Clément en Pierre Clémenti.

Drie jeugdvrienden in Genève hebben problemen met de liefde omdat ze afhankelijkheid van de vrouw niet onder ogen willen zien. Tijdens gezamenlijke zwerftocht ontmoeten ze leraar van vroeger die op zijn manier óók aan de liefde lijdt. In mineur gehouden psychologische sfeertekening wordt medebepaald door isolement en status quo in Zwitserland. Zoals altijd bij Soutter een film voor aandachtige kijkers, met mooie genuanceerde rol van Bennent als de leraar.

Chassé-Croisé

1981 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1981. Drama van Arielle Dombasle. Met o.a. Pascal Greggory, Arielle Dombasle, Pierre Clémenti, Alexandra Stewart en Nathalie Guérin.

Een jonge man vermoordt een jonge vrouw zonder dat de relatie tussen hen duidelijk wordt. De film is zonder enige betekenis; hij is een samenraapsel waarin de invloed van Rivette, Rohmer, Borgès, Hugo Santiago en niet te vergeten Buñuel merkbaar is, maar vraag niet hoe. De filmmaker heeft ongetwijfeld ideeën maar elk talent ontbreekt. Tussen de figuranten ontwaren we Eric Rohmer, Roman Polanski en anderen. Een belachelijk, pretentieus en snobistisch werkstuk.

Le Pont du nord

1980 | Experimenteel, Mysterie

Frankrijk 1980. Experimenteel van Jacques Rivette. Met o.a. Bulle Ogier, Pascale Ogier, Pierre Clémenti, Jean-François Stévenin en Benjamin Baltimore.

Een uit de gevangenis ontslagen vrouw komt in contact met een eenvoudig meisje en merkt dat haar vroegere minnaar door gokschulden in een geheimzinnig complot is verstrikt. Samen en onafhankelijk van elkaar proberen de vrouwen zijn missie uit te voeren, terwijl ze zich overal en door iedereen bespied wanen. Nieuw experiment van Rivette met fictie en representatie daarvan heeft een scenario-opbouw in etappen, wat de film ondanks alle fantasie en speelsheid erg cerebraal maakt. De geboden speelruimte aan moeder en dochter Ogier leidt toch tot opmerkelijke individuele scènes, terwijl Parijs met zijn bekende historische monumenten mysterieus anders in beeld is gebracht.

La chute de la maison Usher

1980 | Horror

Frankrijk​/​​Mexico 1980. Horror van Alexandre Astruc. Met o.a. Fanny Ardant, Mathieu Carrière, Pierre Clémenti, Jacques Dacqmine en Fernand Guiot.

In volle paniek klopt de jonge Allan Stillwood (Cl[KA1]ementi) aan bij Dr. Hawthorne (Dacqmine). Hij was te gast op het kasteel van zijn jeugd- en studievriend Roderick Usher (Carri[KA2]ere) en diens zuster Madeleine (Ardant). Roderick werd gek van het gebouw en Madeleine was ziek. Roderick vroeg Allan om Madeleine met zich mee te nemen alvorens ze reddeloos verloren zou zijn. Het was echter al te laat. De ochtend na zijn aankomst stierf Madeleine. De dagen na haar dood brokkelde het verstand van Roderick verder af. Hij werd er meer en meer van overtuigd dat ze Madeleine levend begraven hadden. Allan smeekt Dr. Hawthorne om mee te komen. Trage, literaire en erg stylistische bewerking van het verhaal van Edgar Allan Poe, gezien door de visuele camera van Astruc. De decors en costuums zijn schitterend en voor de eerste maal wordt ook de incestueuze relatie tussen Roderick en Madeleine uitgewerkt, maar toch doet het geheel erg koel en afstandelijk aan, mede door het feit dat het grootste deel van de film in flash back verteld wordt door Allan. De climax is niet helemaal onverwacht, maar werkt toch schokkend. Pierre Pélégri bewerkte het verhaal en voegde er elementen aan toe uit andere verhalen van Poe. Prachtige fotografie van Jean-Jacques Rochut.

Cauchemar

1980 | Drama, Thriller

Frankrijk 1980. Drama van Noël Simsolo. Met o.a. Pierre Clémenti, Beatrice Bruno, Hélène Surgère, André Thorent en Philippe Chemin.

Interessante debuutfilm die onder zijn rechtlijnige intrige en structuur allerlei filmische referenties en dubbele bodems verbergt. Interessant voor wie zich met dat soort spelletjes bezig wenst te houden. Hoewel de pretenties van de maker betrekkelijk goed onder controle worden gehouden heeft de film toch iets koels en is té bestudeerd en misschien daarom niet echt boeiend.

La Vraie histoire de Gérard Lechômeur

1979 | Drama, Experimenteel, Romantiek

Frankrijk 1979. Drama van Joaquin Lledo. Met o.a. Pierre Clémenti, Philippe Lehbre, Nico, Charlotte Trench en Jorge Amat.

De dichter G[KA2]erard Lech[KA4]omeur verlaat de inrichting en dwaalt door Parijs om zich in de 45e minuut te laten doodsteken met een dolk. De vraag is waarom. De volgende twintig minuten zijn gevuld met een manifestatie van staalarbeiders die slecht afloopt, terwijl het derde deel weer over de dichter gaat. De regisseur (amateur, wat zijn het er toch veel!) heeft extra lang, uitgewijd om de duur van een lange speelfilm te halen, óf hij heeft het zwerven van zijn hoofdpersoon - een soort geestverschijning - willen inpassen in een maatschappelijke context. Deze mislukking borduurt voort op een ideologie uit het voorbije hippietijdperk. Het zal dan ook niemand verbazen dat het jaren heeft geduurd eer er een distributeur was gevonden!

Zoo Zéro

1978 | Experimenteel

Frankrijk 1978. Experimenteel van Alain Fleischer. Met o.a. Catherine Jourdan, Klaus Kinski, Pierre Clémenti, Alida Valli en Rufus.

Een nachtclubzangeres gaat door een uitgestorven ru[KA3]inestad naar een bos waar ze haar familie terugvindt en haar vader ontmoet, een dierentuindirecteur. Samen met hem laat ze alle beesten vrij die op de klanken van [KL]Die Zauberfl[KA3]ote[KLE] hun terrein op de mensen terugveroveren. Deze experimentele symbolische film irriteert door zinloze pretenties - niemand van de personages heeft een normale spreekstem, maar zingt, stottert, spreekt buik of is stom - maar boeit door de uitzonderlijke kwaliteit van de beelden (van cameraman Bruno Nuytten).

Plages sans suite

1978 |

Frankrijk 1978. Jean-Marc Turine. Met o.a. Pierre Clémenti, Fabienne Bruyndonckx, Dominique Hoet, Yves Desmedt en Olivier Corneille.

Een dag uit het leven van een vrachtwagenchauffeur die wijn moet afleveren aan de Belgische kust. Zo rijdt hij naar Aalst, De Panne, Sint-Idesbald, Nieuwpoort, Middelkerke en Oostende. Hij komt onbekenden maar ook vrienden tegen, dat is alles. Maar wat willen de makers nu eigenlijk met deze film? Een kopie maken van JEANNE DIELMAN, 23, QUAI DU COMMERCE, 1080 BRUXELLES van Chantal Akerman uit 1975? In dat geval gaan ze de mist in, omdat de regie niet strak genoeg is. Of willen ze een kroniek van de frustratie tekenen? Ook dan gaan ze de mist in, omdat de film onvoldoende psychologische diepgang heeft. Wat dan wel? Het enige wat overblijft is het spel van Clementi, die roeit met de riemen die hij heeft in dit zinkende bootje.

Le Fils d'Amr est mort

1978 | Drama

België​/​​Frankrijk 1978. Drama van Jean-Jacques Andrieni. Met o.a. Pierre Clémenti, Claire Wauthion en Malcolm Djuric.

In deze beschouwende en opzettelijk traag gehouden film behandelt de scenarioschrijver en regisseur het thema van het zoeken naar de identiteit. Nadat hij (in België) zijn Tunesische vriend dood heeft aangetroffen, keert Pierre terug naar zijn geboortedorp om de waarheid te vernemen: gedurende de bevrijdingsoorlogen waaruit zijn vader als held tevoorschijn kwam hebben 'zij' hem, evenals zijn broers gedood omdat zij hem als een verrader zagen. Pierre keert daarop terug naar Brussel. Op gevoelige wijze en met heel veel aandacht voor gebaren en blikken geeft Andrien aan deze trieste gebeurtenis soms de dimensie van een tragedie waarin de dorpelingen, of het nu Berbers zijn of Walen, centraal staan. Op de titelrol staan de inwomers van Aubel-Jalhay.

La Chanson de Roland

1978 | Historische film, Experimenteel, Drama

Frankrijk 1978. Historische film van Frank Cassenti. Met o.a. Klaus Kinski, Dominique Sanda, Alain Cuny, Pierre Clémenti en Jean-Pierre Kalfon.

Pelgrims in de zevende eeuw worden op hun barre tocht begeleid door een groep komedianten, die voor hen het heldendicht van Roland opvoeren, dat veel parallellen vertoont met hun eigen ervaringen; directe identificatie hiermee zou echter inzicht in en verzet tegen hun onderdrukking kunnen verhinderen. Visueel imponerende film stelt net als L`AFFICHE ROUGE de (on- )mogelijkheid van representatie van de historie betrekkelijk. Jammer genoeg maakt de lastige herkenbaarheid van tegenover elkaar geplaatste periodes de contrastwerking soms ondoorzichtig. Niettemin vaak meeslepende film die ideologie niet tot droge didactiek maakt. Het scenario is van regisseur Cassenti, Michèle A. Mercier en Thierry Joly. Het camerawerk is van Jean-Jacques Flori.

L'affiche rouge

1976 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1976. Drama van Frank Cassenti. Met o.a. Roger Ibáñez, Pierre Clémenti, László Szabó, Malka Ribowska en Anicée Alvina.

Een groot aantal verzetsstrijders werd tijdens de Tweede Wereldoorlog op de Mont Valérien, een heuvel vlakbij Parijs, door de nazi's geëxecuteerd. Dertig jaar later bereiden toneelspelers een openluchtvoorstelling over hen voor, waarbij nabestaanden en andere betrokkenen informatie en kritische kanttekeningen komen geven. Door de combinatie van flashbacks, de discussies en het toneel illustreert deze eigenzinnige film de theatertheorieën van Bertolt Brecht (1898-1956) over didactiek en politieke effectiviteit. De vormgeving, muziek en het elan van de jonge acteurs maken het resultaat meeslepend en aansprekend.

Sweet Movie

1974 | Erotiek, Experimenteel

Duitsland​/​​Canada​/​​Frankrijk 1974. Erotiek van Dusan Makavejev. Met o.a. Carole Laure, Pierre Clémenti, Sami Frey, John Vernon en Anna Prucnal.

Miss World 1984 wordt tot bruid gekozen door Mr. Kapital, maar schrikt zo van diens kolossale geslachtsdeel dat ze in een koffer wordt getransporteerd naar Europa, waar haar andere verschrikkingen wachten, o.a. een poep- pies- en braaktherapie, tot ze tenslotte verdrinkt in chocoladepasta. Ondertussen vaart een marxistische zeeman door de Amsterdamse grachten, die zijn vriendin kleine jongetjes laat verleiden, die vervolgens worden vermoord. Deze zowel tijdens de opnamen als de premi[KA2]ere met schandalen omgeven film start veelbelovend met ongebreidelde humor in collage-stijl, maar ontspoort steeds meer - met een stuitend gebruik van journaalopnamen van opgegraven concentratiekampslachtoffers - zodat de beoogde (?) bevrijdende werking eerst ergerlijk wordt en dan letterlijk strontvervelend.

Steppenwolf

1974 | Drama

Verenigde Staten 1974. Drama van Fred Haines. Met o.a. Dominique Sanda, Pierre Clémenti, Carla Romanelli, Alfred Bailloux en Max von Sydow.

Een letterlijke verfilming van Herman Hesse's onverfilmbare roman over een misantropische schrijver en een raadselachtige jonge vrouw. Visueel opwindend, nooit vervelend, maar toch niet geslaagd.

L' Ironie du sort

1974 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1974. Drama van Edouard Molinaro. Met o.a. Pierre Clémenti, Marie-Hélène Breilat, Jacques Spiesser, Claude Rich en Jean Desailly.

Molinaro werd vooral bekend om zijn komedies, maar zijn dramatische films zijn eigenlijk veel beter zoals deze variaties op het thema 'wat zou er gebeuren als...'. Een jongeman uit een verzetsgroep staat op het punt om een Feldwebel te liquideren en overweegt wat er zal gebeuren met hem, zijn meisje, zijn vriend en andere betrokkenen als hij wel of niet zal schieten. De parallelle mogelijkheden worden in kleur en zwartwit naast elkaar getoond.

La Pacifista

1971 | Drama

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1971. Drama van Miklós Jancsó. Met o.a. Monica Vitti, Pierre Clémenti, Daniel Olbrychski, Peter Pasetti en Piero Faggioni.

Een vrouwelijke tv-reporter wordt geterroriseerd door neo-fascistische jongeren, maar weigert de aanvoerder voor de politie te identificeren. Hij moet zich bewijzen door een linkse politicus te doden, wil niet en wordt door 'medestanders' neergeschoten. De politie weigert de reporter te geloven. Jancsó's imponerende cameravoering en massaregie wordt in de eigentijdse, realistische situering van Rome kunstmatig en de individuele spelregie bestaat alleen uit het op het juiste moment op de juiste plek voor de camera krijgen van de acteurs en laat ze verder expressieloos. Een studieobject voor geïnteresseerden in filmtechniek, niet voor wie inzicht wil krijgen in de politieke verdeeldheid in Italië.

Nini Tirabusciò, la donna che inventò la mossa

1970 | Komedie, Musical, Historische film

Italië 1970. Komedie van Marcello Fondato. Met o.a. Monica Vitti, Pierre Clémenti, Peppino De Filippo, Carlo Giuffré en Sylva Koscina.

Een actrice wordt verdacht van medeplichtigheid aan de moord op koning Umberto I, maar behaalt na haar celstraf roem in het variété door haar spraakmakende 'kurketrekkerdans', waarmee ze zowel verontwaardigde fatsoensrakkers aantrekt als reeksen minnaars, die ze aan de vooravond van WO I tot pacifisme tracht te bekeren. Deze pittoreske Belle Epoque-klucht slaagt er niet in sociale en politieke gebeurtenissen te combineren met revuescènes, zodat de film een overmatig lange one woman-show van Vitti wordt, die kan zingen noch dansen en dat drukdoenerig probeert te compenseren.

Necropolis

1970 | Experimenteel

Italië 1970. Experimenteel van Franco Brocani. Met o.a. Viva Audier, Tina Aumont, Carmelo Bene, Pierre Clémenti en Bruno Corazzari.

Necropolis is de symbolische Stad van Leven & Dood, of van de Historie, waarin Attila, Frankenstein, Heliogabalus, Satan, Montezuma, Gravin Bathory en anderen achtereenvolgens hun symbolische opwachting komen maken. Dit ondoorzichtige en ongecontroleerde experiment laat een aantal coryfeeën van de internationale underground film lange monologen improviseren voor een stilstaande camera. De film liep bij het ontstaan al amechtig achter de ontwikkelingen aan; hij laat zich nu alleen nog bekijken als een reeks kiekjes van artistiek jeugdsentiment en biedt vooral gelegenheid om intussen een goed boek te lezen.

La Vittima designata

1970 | Thriller

Italië 1970. Thriller van Maurizio Lucidi. Met o.a. Tomas Milian, Pierre Clémenti, Katia Christina, Marisa Bartoli en Luigi Castellato.

Een mysterieuze jongen dringt zich op aan een industrieel en zijn geliefde en stelt kwasi-schertsend voor de lastige echtgenote te vermoorden als de industrieel in ruil zijn broer doodt. Na de dood van zijn vrouw wordt de weduwnaar gedwongen zijn deel van de overeenkomst na te komen: de 'broer' blijkt de schizofrene moordenaar zelf. Dit nauwelijks vermomd plagiaat van STRANGERS ON A TRAIN maakt duidelijk dat de regisseur geen Hitchcock is, ondanks goed spel van Milian en Clémenti.

La Cicatrice interieure

1970 | Experimenteel

Frankrijk 1970. Experimenteel van Philippe Garrel. Met o.a. Daniel Pommereulle, Jean-Pierre Kalfon, Balthazar Clementi, Philippe Garrel en Pierre Clémenti.

Een mysterieuze jongen dringt zich op aan een industrieel en zijn geliefde en stelt kwasi-schertsend voor de lastige echtgenote te vermoorden als de industrieel in ruil zijn broer doodt. Na de dood van zijn vrouw wordt de weduwnaar gedwongen zijn deel van de overeenkomst na te komen: de 'broer' blijkt de schizofrene moordenaar zelf. Dit nauwelijks vermomd plagiaat van STRANGERS ON A TRAIN maakt duidelijk dat de regisseur geen Hitchcock is, ondanks goed spel van Milian en Clémenti.

I Cannibali

1970 | Komedie

Italië 1970. Komedie van Liliana Cavani. Met o.a. Britt Ekland, Pierre Clémenti, Delia Boccardo, Marino Masé en Tomas Milian.

De broer van Antigone en Ismene is bij een revolutie tegen het kolonelsregime gesneuveld. Antigone begraaft hem - tegen de voorschriften in - met de hulp van een mysterieuze vreemdeling. Ze wordt gearresteerd en ter dood veroordeeld, ondanks pogingen van de vreemdeling, Ismene en de kolonelszoon (met wie ze verloofd is) om haar te redden. Haar executie is het begin van een nieuwe opstand. Visueel opmerkelijke film met vervreemdend gebruik van Milaan en straten vol lijken, is niet meer dan een prentenboek zonder dramatische werking. Het mist de bezieling van Sofocles' tragedie. Acteurs zijn zowel gekleed als naakt alleen maar decoratief en de mystieke rol van Clémentie is bijna een zelfparodie.

Cabezas cortadas

1970 | Experimenteel

Spanje​/​​Brazilië 1970. Experimenteel van Glauber Rocha. Met o.a. Francisco Rabal, Marta May, Pierre Clémenti en Emma Cohen.

De relatie die ontstaat tussen een dictator uit de derde wereld, een eenvoudige boerin en een dappere herder. Een allegorie over macht met een weinig gelukkig resultaat.

Porcile

1969 | Drama, Experimenteel

Frankrijk​/​​Italië 1969. Drama van Pier Paolo Pasolini. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Franco Citti, Ninetto Davoli, Marco Ferreri en Alberto Lionello.

Voor de ontgoocheling na de mislukte revolutie van 1968 kenmerkend zwartgallige film plaatst een kannibalistische rebel in een onbestemd verleden naast een bourgeois-jongen die zich passief verzet tegen de Duitse consumptiemaatschappij in zijn liefde voor varkens die hem tenslotte opvreten. Het ontbreken van poëzie en lyrische bevlogenheid geeft de film een dor-theoretisch karakter, die misschien interessante denkstof aandraagt, maar nauwelijks boeiend is om naar te kijken. De indruk van uitgeblustheid wordt nog versterkt door het ledenpop-achtig optreden van de Franse hoofdrolspelers.

Antenna

1969 | Korte film, Drama

Nederland 1969. Korte film van Adriaan Ditvoorst. Met o.a. Pierre Clémenti, Ton Vos, Victor Billings en Dicky van Dorsten.

Voor de ontgoocheling na de mislukte revolutie van 1968 kenmerkend zwartgallige film plaatst een kannibalistische rebel in een onbestemd verleden naast een bourgeois-jongen die zich passief verzet tegen de Duitse consumptiemaatschappij in zijn liefde voor varkens die hem tenslotte opvreten. Het ontbreken van poëzie en lyrische bevlogenheid geeft de film een dor-theoretisch karakter, die misschien interessante denkstof aandraagt, maar nauwelijks boeiend is om naar te kijken. De indruk van uitgeblustheid wordt nog versterkt door het ledenpop-achtig optreden van de Franse hoofdrolspelers.

Scusi, facciamo l'amore?

1968 | Komedie, Erotiek

Frankrijk​/​​Italië 1968. Komedie van Vittorio Caprioli. Met o.a. Pierre Clémenti, Claudine Auger, Valentina Cortese, Edwige Feuillère en Massimo Girotti.

Een aantrekkelijke wees gaat bij zijn Milanese oom wonen en ontdekt dat het gebruik van zijn charmes op welgestelde dames lucratiever is dan werken, al weet hij zo ook voordelige zakentransacties voor zijn voogd tot stand te brengen. Als hij ontdekt dat de vrouwen alleen voor hun eigen bevrediging in hem geïnteresseerd zijn verlegt hij zijn attenties naar een rijke Duitser. Acteur-regisseur Caprioli schenkt meer aandacht aan de satirische dialoog-humor dan aan het etaleren van pikanterieën. De opmerkelijke rolbezetting kan de eentonigheid niet altijd compenseren. Behalve door zijn uiterlijk is Clémenti ook door een combinatie van naïviteit en arrogant zelfbewustzijn ideaal voor de rol van gigolo.

Partner

1968 | Drama, Experimenteel

Italië 1968. Drama van Bernardo Bertolucci. Met o.a. Pierre Clémenti, Stefania Sandrelli, Tina Aumont, Sergio Tofano en Giulio Cesare Castello.

Een schizofrene toneeldocent is in zijn ene persoonlijkheid een radicaal aanhanger van de theorieën van het 'Theater van de Wreedheid' en in zijn andere gedaante een politiek behoudend en seksueel geremd mens. Door omstandigheden gaan beide facetten steeds meer in elkaar overlopen met dramatische gevolgen. Na de internationaal geprezen, maar in Italië geflopte films en jarenlange inactiviteit lijkt Bertolucci's moderne bewerking van Dostojevski's Dubbelganger typisch een debuut, met alle niet waar gemaakte pretenties vandien en aan plagiaat grenzende hommages aan Godard, met een al even onverwerkt gebruik van Antonin Artauds theorieën en de praktijk van het Living Theatre. Deze falende film is niettemin zeer interessant door de herkenning van alles wat hem hier niet lukte en wat hij in volgende films wèl overtuigend waar maakte.

Les idoles

1968 | Musical

Frankrijk 1968. Musical van Marc'o. Met o.a. Bulle Ogier, Pierre Clémenti, Jean-Pierre Kalfon, Bernadette Lafont en Valérie Lagrange.

In de jaren zestig rebelleren Gigi la Folle, Simon le Magicien en Charly le Surineur, fictieve Franse yéyé-popsterren, tegen de amusementsindustrie die hen als product exploiteert. Deze Pop Art-knalfuif, filmbewerking door avantgardist Marc'O van zijn theatershow uit 1966, stuitert van de ene tijdgeestscène naar het andere muziekintermezzo. Terwijl kleuren en decors van het scherm springen gooit vooral mafketel Clémenti alle remmen los. De première in juni '68 werd een miskleun; de doelgroep was nog aan het aksievoeren. Jean Eustache monteerde, Bernadette Lafont en zangeres Valérie Lagrange spelen bijrolletjes.

La Voie Lactée

1968 | Experimenteel, Fantasy, Drama

Italië​/​​Frankrijk 1968. Experimenteel van Luis Buñuel. Met o.a. Laurent Terzieff, Paul Frankeur, Claudio Brook, Pierre Clémenti en Alain Cuny.

Een pelgrimstocht van twee zwervers voert hen langs alle excessen en vormen van ketterij die sinds het ontstaan van het christendom hebben bestaan. Deze surrealistische reeks episoden, visioenen, ontmoetingen en dromen is in briljante stijl gemaakt, maar religie als uitsluitend doelwit voor harde satire maakt deze Buñuel-film minder algemeen toegankelijk dan zijn verwante werk. Het scenario is van Buñuel en Jean-Claude Carrière. Het camerawerk is van Christian Matras. Ook bekend als THE MILKY WAY.

Benjamin

1968 |

1968. Michel Deville. Met o.a. Jacques Dufilho, Anna Gael, Francine Berge, Michèle Morgan en Pierre Clémenti.

Een pelgrimstocht van twee zwervers voert hen langs alle excessen en vormen van ketterij die sinds het ontstaan van het christendom hebben bestaan. Deze surrealistische reeks episoden, visioenen, ontmoetingen en dromen is in briljante stijl gemaakt, maar religie als uitsluitend doelwit voor harde satire maakt deze Buñuel-film minder algemeen toegankelijk dan zijn verwante werk. Het scenario is van Buñuel en Jean-Claude Carrière. Het camerawerk is van Christian Matras. Ook bekend als THE MILKY WAY.

Un homme de trop

1967 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1967. Drama van Costa-Gavras. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Michel Piccoli, Charles Vanel, Bruno Cremer en Gérard Blain.

Een verzetsgroep bevrijdt twaalf ter dood veroordeelden uit de gevangenis, maar er blijkt er één méér te zijn die misschien wel een verrader is die zo in de ondergrondse wil infiltreren. Deze spannende oorlogsthriller met een topbezetting snijdt een aantal morele vraagstukken aan, zonder aan die discussie zijn spectaculaire karakter te offeren.

Lamiel

1967 | Romantiek, Erotiek

Frankrijk 1967. Romantiek van Jean Aurel. Met o.a. Anna Karina, Michel Bouquet, Jean-Claude Brialy, Robert Hossein en Claude Dauphin.

Een mooi boerenmeisje (Karina) wordt de prot[KA1]eg[KA1]ee van een arts (Bouquet) die haar bij de Parijse aristocratie introduceert. Door het geraffineerd tegen elkaar uitspelen van vele minnaars weet ze het tot de adelstand en een huwelijk te brengen. Liefde en bevrediging kent ze pas in de armen van een bandiet (Hossein) voor wie ze haar leven geeft. Het scenario naar een onvoltooide roman van Henri Stendhal heeft zoveel romantische en pikante intriges in kort bestek dat het resultaat - ondanks literaire ambities en zeer goed spel - een oppervlakkig prentenboek werd, dat vooral aan vroegere Martince Carol-vehikels herinnert.

Benjamin ou les mémoires d'un puceau

1967 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1967. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Michèle Morgan, Michel Piccoli, Pierre Clémenti, Catherine Deneuve en Francine Bergé.

Jonge provinciaal wordt door de minnaar van zijn voogdes levenswijs gemaakt. Hij beleeft zijn eerste liefde met het meisje dat voor een huwelijk met zijn mentor is voorbestemd en zich aan hem geeft, omdat ze de bruidegom haar maagdelijkheid niet gunt. Elegante kostuumfilm legt meer de nadruk op melancholie over het verlies van onschuld dan op pikante verwikkelingen. Morgan onderscheidt zich in sterke rolbezetting in rijpe berusting over trouweloosheid van minnaar Piccoli.

Belle de jour

1967 | Drama, Erotiek, Experimenteel

Frankrijk​/​​Italië 1967. Drama van Luis Buñuel. Met o.a. Catherine Deneuve, Jean Sorel, Michel Piccoli, Pierre Clémenti en Geneviève Page.

Jonge doktersvrouw Séverine (Deneuve) houdt van haar man maar niet van zijn liefkozingen en vlucht weg in sado-masochistische fantasieën. Om die in de praktijk te brengen gaat ze in een bordeel werken, maar stipt om vijf uur 's middags gaat ze naar huis, haar man mag het niet weten. Een jonge gangster wil meer worden dan een klant en dreigt haar geheim te onthullen. Rampspoed dient zich aan. Buñuel vermengde fantasie en werkelijkheid zo effectief dat hij ooit vertelde ze zelf aan het einde ook niet meer uit elkaar te kunnen houden. De mooie fotografie is van Sacha Vierny.

Les Apprentis sorciers

1966 | Thriller

Frankrijk 1966. Thriller van Edgardo Cozarinsky. Met o.a. Zouzou, Peter Chatel, Niels Arestrup, Pierre Clémenti en Jean-Pierre Kalfon.

Politieke vluchtelingen uit Latijns-Amerika worden door de Parijse jet set gefêteerd als prestige-gasten en -kennissen ; ze vergeten de praktijk van de revolutie voor de artistieke neerslag daarvan, zoals een verfilming van Dantons Dood. Terwijl ze zich laven aan de Europese cultuur, gaan de terroristenacties en een komplot rond de handel in paspoorten van vermoorde gevangenen door. De op Bakoenin geïnspireerde film laat de 'romantische ballingen' van de jaren zestig zien in een intelligente, ironische en spannende film, waarvoor de uitgeweken Argentijnse regisseur tot in de kleinste rollen de steun kreeg van een sterbezetting.

Brigade anti-gangs

1966 | Misdaad

Italië​/​​Frankrijk 1966. Misdaad van Bernard Borderie. Met o.a. Robert Hossein, Raymond Pellegrin, Pierre Clémenti, Gabriele Tinti en Amidou.

Een commissaris verdenkt een inbreker van een kraak, maar hij heeft geen bewijzen en kan hem alleen op andere gronden arresteren. Diens dochter hoort bij de jeugdbende die haar vader uit de cel weet te bevrijden. Een voorspelbaar misdaadverhaal met naast de bekende veteranen een groep jonge acteurs die enige verrassing en frisheid in het geheel brengen.

Les îles enchantées

1965 | Historische film, Romantiek

Frankrijk​/​​Portugal 1965. Historische film van Carlos Vilardobo. Met o.a. Pierre Vaneck, Amalia Rodrigues, Pierre Clémenti, Joao Guedes en Jorge de Susa Costa.

Door windstilte is een Portugese driemaster rond 1800 bij een archipel in de Stille Oceaan geblokkeerd. De luitenant doet vergeefse pogingen om de verveling bij de bemanning te verdrijven. Dan maakt een signaal van een ander eilandje hen attent op de aanwezigheid van een man en een vrouw; zij worden aan boord gehaald en vertellen hun wederwaardigheden. Deze bewerking van een boek van Herman Melville ontspoort in de te trage mooifilmerij; het maakt wel nieuwsgierig naar het orginele verhaal!

Cent briques et des tuiles

1965 | Komedie, Misdaad

Frankrijk​/​​Italië 1965. Komedie van Pierre Grimblat. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Marie Laforêt, Sophie Daumier, Jean-Pierre Marielle en Michel Serrault.

Een gangster heeft de complete buit van zijn bende vergokt en moet binnen [KA1]e[KA1]en (kerst-)week dit bedrag bij elkaar zien te krijgen. Hij associeert zich met een groep kruimeldieven om een inbraak in een warenhuis te plegen, terwijl een jeugdbende op hetzelfde moment de overval op een naburige winkel heeft beraamd. Deze onderhoudende, maar weinig oorspronkelijke inbraakkomedie evenaart het voorbeeld van I SOLITI IGNOTI niet, maar wordt met vlotte vaart verteld en dankt veel aan de sterke rolbezetting in verrassend tegendraadse rollen.

Il Gattopardo

1963 | Drama, Historische film

Italië​/​​Frankrijk 1963. Drama van Luchino Visconti. Met o.a. Burt Lancaster, Alain Delon, Claudia Cardinale, Rina Morelli en Paolo Stoppa.

De patriarch (Lancaster) van een oude, adellijke familie op Sicilië ziet weemoedig toe hoe zijn neef (Delon) zich in 1860 aansluit bij de strijders van Garibaldi, en later ook nog trouwt met de dochter (Cardinale) van de burgemeester, al komt dat laatste goed uit, omdat ze weliswaar niet van adel is, maar wel schatrijk. Volgens regisseur Visconti is Il Gattopardo 'doortrokken van het gevoel van een naderende dood. De dood van een klasse, van een individu, van een wereld, van een mentaliteit, van bepaalde privileges.' Hij verwerkte het thema tot een klassieker en won er onder andere een Gouden Palm mee.

Adorable menteuse

1961 | Komedie

Frankrijk 1961. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Marina Vlady, Macha Méril, Jean-Marc Bory, Michel Vitold en Jean-François Calvé.

Een kokette redactrice bij een damesblad brengt met haar fantasieverhalen haar talrijke aanbidders in de war en gaat voor de grap haar avances richten op een man van middelbare leeftijd, tot ze ontdekt echt verliefd te zijn. Ondanks de overmatige lengte is dit een aanstekelijke komedie met een verrukkelijke titelrol van Vlady, navenant gesecondeerd door M[KA1]eril als haar jongere zuster, die met minder raffinement haar voorbeeld probeert na te volgen. De tegendraadse [KL]casting[KLE] van de (schijnbaar kleurloze) mannenrollen draagt bij aan de oorspronkelijke toon.