José Berghmans: muziek.
Er zijn 6 films gevonden.

Les pirates de la Butte

1976 | Familiefilm, Avonturenfilm, Komedie

Frankrijk 1976. Familiefilm van Claude Pierson. Met o.a. Paul Préboist, Jacques Préboist, Michel Galabru, Roger Carel en Marco Perrin.

Deze regisseur, die gespecialiseerd is in pornofilms, verrast ons hier door de keuze van zijn onderwerp: het verhaal gaat namelijk over jochies uit Montmartre die in opstand komen tegen een gemene projectontwikkelaar die hun speelterrein wil afpikken. De humor is tamelijk banaal, de volwassenen zijn karikaturaal en de kinderen worden niet erg goed geregisseerd. Kan niet tippen aan LE BALLON ROUGE van Lamorisse en nog minder aan LES MISTONS van François Truffaut. Voor jonge kijkertjes die niet al te kieskeurig zijn. Na dit eenmalige uitstapje naar het kindervermaak, is Pierson weer teruggekeerd naar zijn gebruikelijke capriolen. Ook bekend als LA GRANDE RÉCRÉ.

Femmes impudiques

1975 | Erotiek

Frankrijk 1975. Erotiek van Claude Pierson (Andrée Marchand). Met o.a. Ellen Coupey, Claudine Beccarie, Alain Saury, Jean-Michel Dermay en Nicole Daude.

Twee jonge vrouwen brengen een paar vakantieweken door in een landhuisje (nogal weelderig wel te verstaan). Niet tevreden met de genoegens van de lesbische liefde, gooien ze zich op elke man die langskomt, zoals ook op hun mannen die in vermomming komen. Beter verzorgd dan gewoonlijk, voor de rest weinig nieuws.

L' Ironie du sort

1974 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1974. Drama van Edouard Molinaro. Met o.a. Pierre Clémenti, Marie-Hélène Breilat, Jacques Spiesser, Claude Rich en Jean Desailly.

Molinaro werd vooral bekend om zijn komedies, maar zijn dramatische films zijn eigenlijk veel beter zoals deze variaties op het thema 'wat zou er gebeuren als...'. Een jongeman uit een verzetsgroep staat op het punt om een Feldwebel te liquideren en overweegt wat er zal gebeuren met hem, zijn meisje, zijn vriend en andere betrokkenen als hij wel of niet zal schieten. De parallelle mogelijkheden worden in kleur en zwartwit naast elkaar getoond.

Peau d'espion

1967 | Avonturenfilm

Frankrijk​/​​Italië​/​​Gabon 1967. Avonturenfilm van Edouard Molinaro. Met o.a. Senta Berger, Edmund O'Brien, Bernard Blier, Maurice Garrel en Fabrizio Capucci.

Een berooide veteraan uit de Algerijnse oorlog krijgt van de geheime dienst opdracht om een komplot te ontmaskeren dat onder het mom van internationale kunsthandel een specialist in laserstralen naar communistisch China wil laten verdwijnen. Een sterke internationale rolbezetting en vlotte regie tillen het spionageavontuur net boven voorspelbare clichés uit, al zijn de pogingen tot ironie even halfhartig als misplaatst.

Les Copains

1963 | Komedie

Frankrijk 1963. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Philippe Noiret, Pierre Mondy, Claude Rich, Michael Lonsdale en Guy Bedos.

Zeven schoolvrienden - inmiddels van middelbare leeftijd - brengen samen hun vakantie door met drinkgelagen en practical jokes als in 'de goeie ouwe tijd'. Vriendschap tussen veertigers die zich nog gedragen alsof ze kleine jongens zijn, is een thema waarmee Robert met deels dezelfde acteurs later zijn grootste successen zou behalen. Deze vroege poging - naar een roman van Jules Romains - heeft al veel van de latere kwaliteiten, al weten niet alle acteurs de juiste toon te treffen. De grote uitzondering is Noiret, in een prachtig nummer in vermomming als een prelaat die op de kansel een schunnige preek houdt.

La guerre des boutons

1962 | Komedie, Drama

Frankrijk 1962. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Jacques Dufilho, Yvette Etiévant, Michel Galabru en Jean Richard.

Ieder schooljaar beknokken de knapen van de dorpen Velrans en Longeverne elkaar. De rivaliteit belandt in een nieuwe fase wanneer bij een overwinning de knopen van de verliezers als oorlogsbuit gaan gelden. Prachtige, met de Prix Jean Vigo bekroonde Louis Pergaud-adaptatie uit 1962 is weemoedig stemmende zwart-witpost uit een voorgoed verloren Frankrijk. Herverfilmingen ontberen de frisheid van Roberts origineel. Van de piepjonge amateurspelers gingen de meesten niet door in de cinema. Slechts François Lartigue ('Grand Gibus') maakte, na een carrière als vrije fotograaf, naam als cameraman.