Madeleine Barbulée

Bob Million

Canada​/​​Frankrijk 1997. Komedie van Michaël Perrotta. Met o.a. Bernadette Lafont, Yves Jacques, Madeleine Barbulée, Catherine Allégret en Lucie Phan.

Roulez jeunesse

Frankrijk 1993. Misdaad van Jacques Fansten. Met o.a. Jean Carmet, Daniel Gélin, Blanchette Brunoy, Grégoire Colin en Youssef Diawara.

De bewoners van een bejaardentehuis worden helemaal van hun stuk gebracht als er een overval bij hen plaatsvindt. Hoewel de twee dieven al snel worden opgepakt, voelen de oudjes sympathie voor hen, en doen er alles aan om ze weer vrij te krijgen. Charmant geacteerd, naar een scenario van de regisseur.

Une voix la nuit

Frankrijk 1988. Avonturenfilm van Yannick Andréi. Met o.a. Denise Gence, Maurice Garrel, Madeleine Barbulée, François Calvez en Nicole Jamet.

Mamemo's benen zijn verlamd en ze brengt haar leven door in een rolstoel. Ze is autoritair en tiranniek voor haar omgeving, met uitzondering van haar kleinzoon Mic, die haar begrijpt. Ze krijgt een telefoontje van een wanhopig iemand, die denkt de telefonische hulplijn voor eenzame mensen gebeld te hebben, en ze besluit het spel mee te spelen. De krachtige en interessante weergave van de karakters en het degelijke scenario doen vergeten dat de film toch wat statisch is.

Maigret et le voleur paresseux

Frankrijk 1988. Misdaad van Jean-Marie Coldefy. Met o.a. Jean Richard, Madeleine Barbulée, Rufus, Pascale Barqui en Anne Bertin.

Een zaak van inspecteur Maigret, naar het boek van Georges Simenon. Goede acteerprestaties, met name van Richard in de rol van Maigret en Rufus als inspecteur Fumel. Dankzij de verzorgde decors en een goede sfeertekening vermaak van redelijk niveau.

A vos souhaits

Frankrijk 1988. Komedie van Claude Sainval. Met o.a. Jean Michaud, Madeleine Barbulée, Jacques Fabbri, Anna Gaylor en Antoinette Moya.

De erfgenamen van een succesvolle en immens rijke schrijver krijgen ruzie over de verdeling van zijn bezit. Gebaseerd op het stuk van Pierre Chesnot. Het lijkt een boulevardstuk, maar het is in feite een harde en wrede satire over hebzucht. Weinig filmische kwaliteit, maar genietbaar dankzij de opmerkelijk goede acteurs.

Le tombeur

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Luc Moreau. Met o.a. Michel Leeb, Madeleine Barbulée, Georges Montillier, Stéphanie Fugain en Jacqueline Jolivet.

Een bewerking van de eerste toneelkomedie van Robert Lamoureux (1957), over de liefdesavonturen van een vrijgezel, die een grote aantrekkingskracht uitoefent op alle brunettes die binnen zijn gezichtsveld verschijnen. Zonder de psychologische fijngevoeligheid noch de briljante dialogen van Sacha Guitry te evenaren, is de dramaturg Lamoureux beter dan de filmer Lamoureux, die slechts banale en slechte militairedienstkluchten op zijn naam heeft staan. Het kijken naar deze goed gespeelde, vrolijke komedie biedt aangenaam vertier. Daarentegen is de cinematografische waarde zo'n beetje nihil.

Le Cri du coeur

Frankrijk 1974. Drama van Claude Lallemand. Met o.a. Stéphane Audran, Maurice Ronet, Eric Damain, Delphine Seyrig en Paul Frankeur.

Verwende puber moet na een ongeval een van zijn benen missen en terroriseert vanuit een rolstoel zijn bourgeois-milieu, maar de chantage met hun seksuele geheimen biedt geen echte bevrediging en hij pleegt zelfmoord. Interessante gedragsobservatie - zonder psychologische 'uitleg' echter - van jonge debutant, kreeg onvaste vormgeving en onzekere spelregie. Jeugdige tv-acteur Damain is opmerkelijk en krijgt goed tegenspel van Audran en Ronet als zijn ouders, die alleen in staat zijn tot materiële troost, maar de andere rollen zijn te vaak verkrampte karikaturen. Vooral Seyrig die, als vrouw van Ronets werkgever, de belichaming moet zijn van de verhitte puberdromen van de tragische hoofdpersoon.

Pierre et Paul

Frankrijk 1968. Drama van René Allio. Met o.a. Pierre Mondy, Bulle Ogier, Robert Juillard, Pierre Santini en Madeleine Barbulée.

Een bouwvakker van middelbare leeftijd die zich tot chef- constructeur heeft opgewerkt voelt zich in zijn functie bedreigd door de komst van een jonge ingenieur. De dood van zijn vader brengt onverwachte schulden met zich mee, en de zorg voor zijn moeder drukt zwaar op hem. Hoofdrol van Mondy redt de al te sobere verfilming van een raak geobserveerd scenario.

Un Chien dans un jeu de quilles

Frankrijk​/​​Italië 1962. Komedie van Fabien Collin. Met o.a. Christian Marquand, Elke Sommer, Danièle Evenou, Madeleine Barbulée en Roland Armontel.

Een excentrieke plattelandsfamilie wordt in beroering gebracht door de komst van een geheimzinnige jongeman, die zegt een aristocraat te zijn. Men vermoedt echter dat hij de gentleman-inbreker is die de villa's in de omgeving onveilig maakt. Niettemin worden alle dochters van het gezin verliefd op hem, wat hij zich met welwillende charme laat welgevallen. Deze weinig geslaagde poging tot een elegante komedie doet naast veel flauwiteiten pogingen tot poëtische stylering die vooral pretentieus zijn. Zwak spel, al geeft Marquand zijn standaardpersonage van 'homme fatale' enige welkome ironie mee.

Les Mystères de Paris

Frankrijk​/​​Italië 1962. Historische film van André Hunebelle. Met o.a. Jean Marais, Jill Haworth, Dany Robin, Raymond Pellegrin en Pierre Mondy.

Een rechtschapen markies heeft per ongeluk de dood van een arbeider veroorzaakt en wil de zorg voor diens dochter op zich nemen. Het meisje blijkt ontvoerd. Ondertussen is zijn geliefde hem ontrouw met een corrupte baron die hem wil uitschakelen. Een feuilleton-roman van Eugène Sue in stijl verfilmd met een sterk aangezet contrast tussen de sloppen en de salons van de aristocratie. Scenario van Jean Halain, Pierre Foucaud en Diego Fabri. Camerawerk van Marcel Grignon.

Les Tortillards

Frankrijk 1961. Komedie van Jean Bastia. Met o.a. Jean Richard, Roger Pierre, Danièle Lebrun, Louis de Funès en Madeleine Barbulée.

De zoon van een insektenpoederfabrikant trotseert het ouderlijk gezag door op tournee te gaan met een jonge actrice. De familie achtervolgt hem, tot de vader in de voorstelling een kans ziet om reclame te maken voor zijn produkt. In deze machteloos geregisseerde klucht wordt getracht de op zich bekwame rolbezetting op te kloppen met smakeloze grollen.

Meurtre en 45 tours

Frankrijk 1959. Thriller van Etienne Périer. Met o.a. Danielle Darrieux, Michel Auclair, Jean Servais, Henri Guisol en Raymond Gérôme.

Een zangeres is getrouwd met een ziekelijk jaloerse componist en heeft een verhouding met haar pianist. De dood van de componist zaait tweespalt en verdenking tussen de geliefden. Dit ingenieuze verhaal (naar een roman van Boileau en Narcejac) kreeg een sterke vertolking, maar de regie is nogal traag en nadrukkelijk.

Les Affreux

Frankrijk 1959. Komedie van Marc Allégret. Met o.a. Pierre Fresnay, Darry Cowl, Anne Collette, Louis Seigner en Jacques Charon.

Door misverstand uit verstrooidheid belandt modelboekhouder in gevangenis en jonge uitvinder in militaire dienst. Eenmaal ontslagen associ[KA3]eren ze zich om wraak te nemen voor de verloren tijd. Vriendelijk satirische komedie heeft geestige dialoog en een aantal geslaagde gags, maar regie houdt het al te tam. Goed spel, vooral van Darry-Cowl (die niet met dankbare rollen verwend is)

La Bête à l'affut

Frankrijk 1959. Drama van Pierre Chenal. Met o.a. Françoise Arnoul, Henri Vidal, Gaby Sylvia, Michel Piccoli en Madeleine Barbulée.

Een uit de gevangenis ontsnapte misdadiger zoekt een schuilplaats bij een jonge weduwe, aan wie hij voorgeeft onschuldig veroordeeld te zijn. De verliefde vrouw weigert zijn doortraptheid in te zien, tot hij voor haar ogen door de politie wordt neergeschoten. De zwaar aangezette regie verzekert de beide hoofdrollen van suggestieve erotische spanning, maar weinig méér.

Détournement des mineures

Frankrijk 1959. Drama van Walter Kapps. Met o.a. Frank Villard, Hélène Chancel, Nathalie Nattier, Louis Seigner en Michel Roux.

Een aankomend danseresje werkt als fotomodel om haar balletlessen te betalen. Een zogenaamd danscontract in Tanger, waarin een fotograaf bemiddelt, doet haar in een bordeel belanden. Interpol weet haar nog tijdig te redden. Deze zogenaamde waarschuwingsfilm heeft een onwaarschijnlijk scenario en - behalve een vlot tempo - ook geen andere kwaliteiten.

Prisons de femmes

Frankrijk 1958. Drama van Maurice Cloche. Met o.a. Danièle Delorme, Jacques Duby, Madeleine Barbulée, Mireille Perrey en Véga Vinci.

Een vrouw is onschuldig veroordeeld wegens moord op haar echtgenoot. Ze bevalt in de gevangenis en wordt van het kind gescheiden. Inspanningen van vrienden leiden tot een nieuw onderzoek waarbij haar onschuld bewezen wordt. Deze aanklacht tegen wantoestanden in een vrouwengevangenis is niet al te sensationeel aangezet, maar verdwijnt achter het melodramatische privé-intrige. Het overgevoelige spel van Delorme legt nadruk op de smartlapaspecten.

Sénéchal le magnifique

Frankrijk 1957. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Nadia Gray, Jeanne Aubert, Georges Chamarat en Madeleine Barbulée.

Een acteur van weinig succesvol tourneegezelschap ontdekt bij toeval dat provincialen hem in zijn theaterkostuum een identiteit toedichten waar hij meer profijt van kan hebben dan van zijn optreden in de schouwburg. De verrassingen van het scenario zijn na de eerste twee vermommingen op, zodat Fernandel zich overmatig moet inspannen om de film vermakelijk te houden. Regie en tegenspel bieden hem weinig steun.

Ni vu, ni connu

Frankrijk 1957. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Louis de Funès, Noëlle Adam, Claude Rich, Moustache en Pierre Mondy.

Een stroper zorgt voor goedkope voedselvoorziening in een dorpje, maar haalt zich daarmee de woede van de jachtopziener op de hals. Deze grijpt de eerste aanleiding aan om hem in de gevangenis te stoppen - al is hij dan toevallig net onschuldig - wat de romantische interesse wekt van de dochter van de kasteelheer die uit rebellie 'sterke mannen' idealiseert. Deze onderhoudende plattelandsklucht kreeg een hoog tempo mee en biedt de gelegenheid om de jongere De Funès te zien in een andere rol dan mopperkontige burger.

Les misérables

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1957. Drama van Jean-Paul Le Chanois. Met o.a. Jean Gabin, Bernard Blier, Bourvil, Serge Reggiani en Béatrice Altariba.

Armoede brengt een man tot diefstal en jaren in de gevangenis. Later wordt hij onder een andere naam een rijke weldoener, maar steeds weer geconfronteerd en gechanteerd met zijn verleden. Deze zoveelste verfilming volgt trouw alle gebeurtenissen uit Victor Hugo's beroemde roman, maar blijft ondanks de sterke rolbezetting mat en emotieloos en krijgt als spektakel ook nog de reuk van een sociaal epos. Scenario van de regisseur, M. Audiard en R. Barjavel.

Les aristocrates

Frankrijk 1955. Drama van Denys de La Patellière. Met o.a. Pierre Fresnay, Brigitte Auber, Maurice Ronet, Jacques Dacqmine en Georges Descrières.

Deze film gaat over de autoritaire markies de Maubrun (Fresnay) die niet meer met zijn tijd kan meegaan. Hij is tegen het voorgenomen huwelijk van zijn dochter Daisy (Auber), die met een rijkaard beneden haar stand wil trouwen. Hij geeft de strijd op als hij merkt dat hij alleen staat. Het fatale ongeluk dat een van zijn zoons krijgt, is de druppel die de emmer doet overlopen: hij trekt zich terug in een klooster. Hoewel het verhaal een draak is, zeker een halve eeuw later (het speelt in N.O. Frankrijk in Bourgondië rond 1950), is de psychologische aanpak van het familiedrama goed gedaan, waardoor het niet veroudert. De spelprestaties zijn heel behoorlijk, maar er zijn even sterke, zo niet betere, boeiendere en modernere films over dit onderwerp gemaakt die gemakkelijk kunnen opwegen tegen deze rolprent. Het scenario is van Roland Laudenbach naar de roman van Michel de Saint-Pierre. De fotografie was in handen van Pierre Petit.

Papa, maman, la bonne et moi

Frankrijk 1954. Komedie van Jean-Paul Le Chanois. Met o.a. Robert Lamoureux, Nicole Courcel, Gaby Morlay, Fernand Ledoux en Madeleine Barbulée.

Een werkloze jonge advocaat kan niet aan een huwelijk denken, dus brengt hij zijn geliefde als dienstbode onder in zijn ouderlijk huis. Deze vriendelijke komedie over de verwikkelingen in een bourgeois-gezin onthoudt zich van al te dolle kluchteffecten, maar kabbelt daardoor ietwat sloom voort zodat het dwaas optreden van De Funès als excentrieke buurman zeer welkom is. Het ironisch commentaar van de held steunt al te zeer op verbale spitsvondigheden.

L'étrange Madame X

Frankrijk 1951. Drama van Jean Grémillon. Met o.a. Michèle Morgan, Henri Vidal, Maurice Escande, Arlette Thomas en Robert Vattier.

De vrouw van een rijke Parijse uitgever gaat door voor haar eigen dienstmeisje om een grote liefde te beleven met een meubelmaker. Ze bevalt heimelijk van een dochter die doodgaat tijdens de Nieuwjaarsnacht, terwijl de moeder onverstoorbaar doorgaat met het spelen van haar rol. Uiteindelijk verlaat de meubelmaker haar. Grémillon waardig, wordt dit delicate thema hier met gevoel, subtiliteit en fijngevoeligheid behandeld, maar ook met een ontnuchterende ironie. Uitstekend camerawerk van Lewis Page, de geliefde medewerker van Grémillon. Scenario van Marcelle Maurette.

Agence matrimoniale

Frankrijk 1951. Komedie van Jean-Paul Le Chanois. Met o.a. Bernard Blier, Michèle Alfa, Julien Carette, Anne Campion en Yolande Laffon.

Verlegen provinciaal erft huwelijksbureau in Parijs. Herkent uit eigen ervaring de geremdheid van client[KA2]ele dat hem ideaal adviseur en hem geleidelijk aan losmaakt van invloed van tirannieke moeder. Sympathieke komedie met ongewoon vriendelijke rol voor Blier blijft in tekening van afwisselend komische en aandoenlijke situaties herkenbaar en ontspoort nooit in karikatuur. Soberheid doet film soms wat langdradig en mat lijken. (Let op jonge Philippe Noiret als figurant.)

Mission à Tanger

Frankrijk 1949. Komedie van André Hunebelle. Met o.a. Raymond Rouleau, Gaby Sylvia, Mila Parély, Piere Destailles en Bernard Lajarrige.

Een vlotte verslaggever verzaakt zijn journalistieke opdracht om een misdaad te verslaan door zelf op onderzoek te gaan. Ondanks zijn zwak voor de drank, een mooie vrouw en de averechtse hulp van zijn onhandige fotograaf, weet hij de zaak op te lossen. Deze ironische misdaadkomedie met spitsvondige dialogen - van Michel Audiard - had destijds een verrassend nieuwe toon, die nu weinig opmerkelijk zal overkomen door veelvuldige en betere navolging. Het succes leidde tot de vervolgen MÉFIEZ-VOUS DES BLONDES en MASSACRE EN DENTELLES. Ook bekend als JE TIRE MA RÉVÉRENCE.

Millionnaires d'un jour

Frankrijk 1949. Komedie van André Hunebelle. Met o.a. Gaby Morlay, Ginette Leclerc, Jeanne Fusier-Gir, Madeleine Barbulée en Pierre Brasseur.

Deze film gaat in de eerste plaats over het winnen van een lot in de staatsloterij. Het feit dat er een vergissing is begaan bij het bekendmaken van de uitslag brengt een complicatie met zich mee. De filmer en zijn assistent Alex Joffe hebben een reeks sketches opgenomen die, hoe kan het ook anders, wisselend van kwaliteit zijn. Maar het goede humeur is van de partij en de film steunt voornamelijk op de acteurs, waaronder enkele grote namen.

Métier de fous

Frankrijk 1948. Komedie van André Hunebelle. Met o.a. Gaby Sylvia, Lisette Lanvin, Madeleine Barbulée, Henri Guisol en Jean Tissier.

Het lukt hem maar niet een komedie af te ronden en deze (erg) Parijse schrijver wordt door de theaterdirecteur meegenomen naar de Côte d'Azur. Daar spelen de acteurs zonder zijn medeweten verschillende variaties op het thema liefdesverdriet, die uitmonden in allerlei misverstanden. Vervolgens krijgt de dramaturg weer inspiratie. Hunebelle heeft ten onrechte een slechte reputatie verworven. Deze vakkundige technicus weet een plot levendig te sturen en weet acteurs ten volle te benutten in wat niet meer is dan een, zij het schitterend neergezette, losse schets.