La femme et le pantin
1928 | Romantiek
Frankrijk 1928. Romantiek van Jacques De Baroncelli. Met o.a. Conchita Montenegro, Raymond Destac, Andrée Canti, Henri Lévêque en Jean Dalbe.
In de trein naar Sevilla bevindt zich Don Mateo Diaz (Destac), een ijdele hartenbreker. Sneeuwjacht veroorzaakt dat de trein keer op keer komt stil te staan en moet wachten totdat het baanvak weer vrij is gemaakt. Don Mateo begint zich te vervelen en wandelt door de corridors van de wagons, waar hij op kijvende dames stuit. Zo leert hij de schone Conchita Perez (Montenegro) kennen. Enige tijd later - het is dan al zomer - geeft Don Mateo een nachtelijk feest. Conchita verschijnt, kust hem en laat haar adres achter. Nu moet Don Mateo uit op de verovering. Conchita blijkt een femme fatale... Regisseur De Baroncelli had een goed oog voor een goed verhaal: de roman van Pierre Lou[KA3]ys, die het zelf tot een sterk scenario bewerkte met Pierre Frondaie, die zijn boek al eens voor het toneel had aangepast, maar hij had de pech deze voor zijn tijd pakkende story te draaien in de nadagen van de zwijgende film. Door de intrede van de geluidsfilm een jaar later raakten de rollen cellulo[KA3]id algauw in het vergeetboek. De Baroncelli moest meemaken dat Josef Von Sternberg met Marlene Dietrich de film zeven jaar later opnieuw maakte als de susscevolle en legendarische THE DEVIL IS A WOMAN. In 1959 deed Julien Duvivier het nog eens over met een mindere versie, maar wel in kleur. Deze film werd meer dan zestig jaar later weer terug gevonden en in 1994 gerestaureerd door samenwerking tussen het Oostenrijkse filmmuseum en de archiefafdeling van het Franse CNC, onder auspici[KA3]en van de SACD. De oorspronkelijke begeleidende muziek is van Georges Van Parys, Phillipe Par[KA2]es en Edmond Lavagne. Marco Dalpane begeleidt de gerestaureerde versie op de piano, die door de Frans-Duitse omroep ARTE werd uitgezonden, waarvoor de organisatie La Sept Cin[KA1]ema (het tv- kanaal wat miljarden verslond en geen mens kon ontvangen) zorgde. Al met al voor cinéfielen een niet te missen drama. De fotografie is van Louis Chaix en de decors zijn van Robert Gys. Regisseur De Baroncelli van huis uit journalist, draaide 76 films, bijna twee per jaar.
