Le garçu
Le Garcu heeft iets weg van een 'home movie' op bioscoopformaat, een ogenschijnlijke willekeurig gemonteerde compilatie van fascinerende 'tranches de vie' uit het leven van een gescheiden stel (Depardieu en Palhas) en hun 4-jarige spruit ('gespeeld' door het zoontje van de regisseur). Pialat wekt met zijn bijna documentaire stijl van filmen de suggestie dat de alledaagse werkelijkheid -het 'gewone leven' buiten beeld- even belangrijk is als 'het verhaal' in de film. Een van de centrale gebeurtenissen uit Le Garcu -de dood van Depardieu's vader (gespeeld door Claude Davy)- wordt al even 'alledaags' in beeld gebracht: geen emotionele close-ups van een stervende man maar een paar op afstand gefilmde -hier en daar bijna tragikomische- scenes waarin een zenuwachtige Depardieu soms moeite heeft om z'n lachen in te houden.