Sylvie Bréal: cast.
Er zijn 6 films gevonden.

Le cri du cormoran le soir au-dessus des jonques

1970 | Komedie, Musical

Frankrijk 1970. Komedie van Michel Audiard. Met o.a. Michel Serrault, Paul Meurisse, Bernard Blier, Marion Game en Françoise Giret.

Een werkloze laat zich door een gangster huren als lijk, om in zijn doodkist diamanten over de grens te smokkelen. Deze prent naar een boek van Evan Hunter steunt uitsluitend op woordspelige dialooggrapjes en op acteurs die doen wat ze kunnen. Filmdebuut in een kleine rol van Gérard Depardieu.

Solo

1969 | Misdaad

België​/​​Frankrijk 1969. Misdaad van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jean-Pierre Mocky, Denis le Guillou, Anne Deleuze, Sylvie Bréal en Alain Fourez.

Een internationale avonturier, die zijn activiteiten als juwelendief maskeert met zijn status als eerste violist in een kamerorkest, hoort bij terugkeer in Frankrijk dat zijn jongere broer betrokken is bij een bloedige terroristenactie. Ondanks zijn afkeer van terreur stelt hij veiligheid en leven in de waagschaal bij zijn pogingen de jongen uit handen van de politie te houden. Mocky verplaatst zijn anarchie van de gebruikelijke zwarte humor naar de film noir. Het merkwaardige uiterlijk van diverse derdeplans-komieken is effectief-spookachtig gebruikt, maar Mocky zelf mist de uitstraling voor een Delon-achtige hoofdrol.

Sept gars et une garce

1966 | Avonturenfilm, Romantiek

Frankrijk​/​​Roemenië​/​​Italië 1966. Avonturenfilm van Bernard Borderie. Met o.a. Jean Marais, Marilù Tolo, Sydney Chaplin, Guy Bedos en Philippe Lemaire.

De dochter van een Italiaanse graaf weigert bij de inval van Napoleons leger te vluchten: ze wil zich liever met de soldaten amuseren. Haar avonturen met een zevental verlopen niet zonder conflicten en listen, maar uiteindelijk weet ze hen toch van de Oostenrijkers te redden. Deze libertijnse avonturenkomedie heeft een weinig ideale rolbezetting - de acteurs zijn nogal overjarig, Tolo mist temperament en de regie had ook dynamischer en fantasierijker gekund.

Monnaie de singe

1965 | Misdaad, Komedie

Italië​/​​Spanje​/​​Frankrijk 1965. Misdaad van Yves Robert. Met o.a. Robert Hirsch, Sylva Koscina, Alberto Closas, Jean-Pierre Marielle en Jean Yanne.

Een straattekenaar laat zich door een baron strikken om diens villa te decoreren, maar deze blijkt een valsemunter en laat hem een matrijs voor een biljet van 500 francs graveren. De tekenaar wordt gearresteerd in plaats van de opdrachtgever, die een reeks pogingen onderneemt om hem uit de gevangenis te bevrijden. De onderhoudende ontsnappingskomedie wordt op den duur door de steeds opnieuw mislukkende bevrijdingsacties ietwat eentonig en de co-produktie-acteurs Closas en Koscina weten de juiste komedietoon niet te treffen. Een amusante rol van Comédie Française-acteur Hirsch als wereldvreemde tekenaar.

La Drogue du Vice

1963 | Erotiek, Misdaad, Drama

Frankrijk 1963. Erotiek van José Bénazéraf. Met o.a. Yvonne Monlaur, Hans Werner, Michel Lemoine, Jean-Pierre Kalfon en Régine Rumen.

Een laborante raakt, zonder dat ze het zelf weet, betrokken bij de strijd tussen drughandelaren en wordt gegijzeld. Ze voelt zich geleidelijk aan steeds meer aangetrokken tot haar (blinde en trompetspelende) bewaker, maar aan die liefde komt een vroegtijdig einde tijdens een bloedig treffen. Vóór hij lopende-band-porno ging maken, waren er mensen die volhielden dat Bénazéraf een miskend 'auteur' was. Inderdaad zijn zijn literaire citaten en een tergend traag tempo ongebruikelijk in het seks- en misdaadgenre, waarbij actie vooral buiten beeld blijft en erotiek ongeremd, maar weinig gevarieerd is. De acteurs hebben zo'n verontrustend uiterlijk dat het spanning wekt óók als ze niks doen - wat meestal het geval is - maar de meeste sfeer komt van de duistere fotografie van Edmond Richard en de muziek van Chet Baker.

L' Assassin connaît la musique

1963 | Komedie, Misdaad

Frankrijk​/​​Duitsland 1963. Komedie van Pierre Chenal. Met o.a. Maria Schell, Paul Meurisse, Claude Mann, Sylvie Bréal en Christa Lang.

Componist zoekt rustige ruimte om aan symfonie te werken en pleegt reeks moorden om dat te bereiken. Zwarte humor wordt spoedig voorspelbaar, ondanks verve van Meurisse. Verrassing was destijds om Schell - als eigenaresse van begeerde huis - in komische rol te zien, maar ook daarin is ze sindsdien wel beter op dreef geweest.