George Wilson: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Haitian Corner

1988 | Documentaire

Frankrijk​/​​Verenigde Staten​/​​Duitsland 1988. Documentaire van Raoul Peck. Met o.a. Patrick Rameau, Aïlo Auguste-Judith, George Wilson, Emile St.Lo en Hervé Michel.

Rameau is slachtoffer van de Tonton Macoute, die hem zeven jaar gevangen hielden en martelden. Hij is uitgeweken naar New York, waar hij probeert een nieuw leven op te bouwen. Tot hij denkt zijn beul te zien, waarna hij alles opoffert om wraak te nemen. Aangrijpend in z'n primitieve eenvoud. Opgenomen op 16mm. Camerawerk van Michael Chin.

Attack of the Killer Tomatoes

1978 | Horror, Komedie

Verenigde Staten 1978. Horror van John De Bello. Met o.a. David Miller, George Wilson, Sharon Taylor, Jack Riley en Rock Peace.

Het grappigste van deze low budget persiflage op low budget SF-films zijn de titel en de openingstitels. Verder te weinig goede ideeën en te weinig leuke momenten. Scenario van Constantine Dillon, Steve Peace en de regisseur. Werd gevolgd door RETURN OF THE KILLER TOMATOES, en KILLER TOMATOES STRIKE BACK.

Die Brüder

1977 | Drama

Duitsland 1977. Drama van Wolf Gremm. Met o.a. Klaus Löwitsch, Erika Pluhar, Doris Kunstmann, George Wilson en Günter Meisner.

Verfilming van Septimus Dale's verhaal The Little Girl Eater over een vrouw die een verhouding heeft met haar stiefzoon waarna haar eigen zoon uit jaloezie per ongeluk zijn moeder elektrocuteert in de badkuip. Dan blijkt dat de stiefbroer zijn eigen zwager is. Een melodrama in het kwadraat dat niet beter wordt door het slechte acteerwerk.

Non si sevizia un paperino

1972 | Horror, Thriller

Italië 1972. Horror van Lucio Fulci. Met o.a. Florinda Bolkan, Tomas Milian, Barbara Bouchet, Irene Papas en George Wilson.

Het Zuiditaliaanse bergdorp Accendurra wordt geteisterd door een reeks moorden op kleine jongetjes. Niet de plaatselijke `heks` blijkt de dader te zijn, maar een priester, die wil voorkomen dat de slachtoffertjes zondig zullen opgroeien. Tot het eind toe is de plot tamelijk onduidelijk, maar de film is sfeervol gefotografeerd en stukken beter dan alle zombiefilms die Fulci later zou maken (hoewel een duidelijke voorliefde voor bloederige details ook hier al aanwezig is). Ook bekend als DON'T TORTURE A DUCKLING.