Victor Laplace

El amor y el espanto

2000. Juan Carlos Desanzo. Met o.a. Norman Brinski, Victor Laplace, Miquel Angel Sola en Miguel Ángel Solá.

El mar de Lucas

1999. Victor Laplace. Met o.a. Pablo Rago, Ana Maria Picchio en Victor Laplace.

Cerca de la frontera

Argentinië 1999. Drama van Rodolfo Dur n. Met o.a. Leonor Manso, Ulises Dumont, Claudio Gallardou, Alberto Benegas en Victor Laplace.

Secretos compartidos

1998. Alberto Lecchi. Met o.a. Gabriel Goity, Leonor Benedetto en Victor Laplace.

Eva Perón

Argentinië 1996. Drama van Juan Carlos Desanzo. Met o.a. Esther Goris, Victor Laplace, Cristina Banegas, Pepe Novoa en Irma Córdoba.

Flop

Argentinië 1990. Komedie van Eduardo Mignogna. Met o.a. Victor Laplace, Inda Ledesma, Leonor Manso, Enrique Pinti en Federico Luppi.

Florencio Parravicini (Laplace), bijgenaamd Flop, was een toneelspeler, danser, showfiguur in de Argentijnse variété rond 1920. Hij hanteerde af en toe ook de revolver tegen een hoge gage. In de jaren 1930 was hij af en toe te zien in enkele films. Mignogna maakt er een te legendarische figuur van, erg toneelmatig, met proloog, drie bedrijven en epiloog. Over zijn kinderjaren rond de gevangenis, waarvan zijn vader directeur was, via een toneelcarrière die gezien wordt als een dialoog tussen de 'echte' en de 'financiële' persoon. Te lang, navelstarend en met afschuwelijke muziek van Litto Nebbia. In Argentinië tot op zekere hoogte interessant maar daarbuiten onbeduidend. Het scenario is van Graciela Maglie en regisseur Mignona. Het camearwerk is van Ricardo DeAngelis. Dolby.

Amores dificiles: Cartas del parque

Spanje 1989. Drama van Tomás Gutiérrez Alea. Met o.a. Miguel Paneque, Ivonne López en Victor Laplace.

Florencio Parravicini (Laplace), bijgenaamd Flop, was een toneelspeler, danser, showfiguur in de Argentijnse variété rond 1920. Hij hanteerde af en toe ook de revolver tegen een hoge gage. In de jaren 1930 was hij af en toe te zien in enkele films. Mignogna maakt er een te legendarische figuur van, erg toneelmatig, met proloog, drie bedrijven en epiloog. Over zijn kinderjaren rond de gevangenis, waarvan zijn vader directeur was, via een toneelcarrière die gezien wordt als een dialoog tussen de 'echte' en de 'financiële' persoon. Te lang, navelstarend en met afschuwelijke muziek van Litto Nebbia. In Argentinië tot op zekere hoogte interessant maar daarbuiten onbeduidend. Het scenario is van Graciela Maglie en regisseur Mignona. Het camearwerk is van Ricardo DeAngelis. Dolby.

Los Dias de Junio

Argentinië 1985. Historische film van Alberto Fischerman. Met o.a. Norman Briski, Victor Laplace, Arturo Maly, Lorenzo Quinteros en Ana Maria Picchio.

De film speelt zich af tijdens de beginjaren van de militaire dictatuur en beschrijft de levens van vier vrienden, die een gemeenschappelijke liberale filosofie aanhingen, ieder op zijn eigen manier, en door de onderdrukkende krachten in het land tot slachtoffer zijn gemaakt. Er wordt erg veel gepraat in de film, maar het verhaal is mager. USA-titel: DAYS IN JUNE.

Adios, Roberto

Argentinië 1985. Komedie van Enrique Dawi. Met o.a. Carlos Andres Calvo, Victor Laplace, An Maria Picchio, Héctor Alterio en Pablo Codevila.

Een grappige komedie over de inwijding als homoseksueel van een jonge man met een macho-reputatie. Dit was één van de grootste filmsuccessen in Argentinië in 1985. USA-titel: GOODBYE ROBERT.

No habra mas penas ni olvido

Argentinië 1984. Drama van Hector Olivera. Met o.a. Federico Luppi, Hector Bidonde, Victor Laplace, Rodolfo Ranni en Miquel Angel Sola.

In Argentinië ontstaat een conflict tussen linkse en rechtse aanhangers van Peron, hetgeen uiteindelijk uitmondt in een meedogenloze moordpartij. De film, gebaseerd op het gelijknamige boek van Osvaldo Soriano, is een zinloze aaneenschakeling van gewelddadige beelden en mist iedere diepgang. Het is dan ook onbegrijpelijk dat hij werd onderscheiden met de Zilveren Beer en de Prijs van de internationale kritiek.

Mujer, Una

Argentinië 1975. Drama van Juan José Stagnaro. Met o.a. Cipe Lincovsky, Frederico Luppi, Maria Vaner, Victor Laplace en Soledad Silveyra.

Een vrouw (Lincovsky) doodt uit wraak de moordenaar van haar vader. Ze wordt tot zeven jaar gevangenisstraf veroordeeld, maar haar man (Luppi) wacht op haar, hoewel hij zijn eenzaamheid oplost door carrière te maken en een minnares te nemen. De gevangenisstraf is niet zonder psychologische gevolgen gebleven, en als de vrouw inziet dat ze haar verloren tijd niet kan inhalen, moet zij samen met haar man een nieuw leven opbouwen en het verleden in de loop der komende tijd verwerken. Debuutfilm van Stagnaro met goede spelprestaties.