Claude Faraldo: regie, cast en scenario.
Er zijn 14 films gevonden.

Sarah Bernhardt: Une étoile en plein jour

2006 | Drama

Frankrijk 2006. Drama van Laurent Jaoui. Met o.a. Ludmila Mikaël, Julie Debazac en Vincent Martin.

Ludmila Mikaël speelt Sarah Bernhardt, oftewel: één van de elegantste Franse film- en theateractrices van deze tijd vertolkt de beroemdste en wellicht meest geëxalteerde bühnepersoonlijkheid van de Belle Époque. Zoals iedere zomer kondigt zich juni 1914 op Belle-ÎÎle-en-Mer de komst aan van de tragédienne en haar entourage. Voor 'Mademoiselle' Bernhardt (1844-1923), die er een oud fort bezit, wordt het echter geen Bretonse eilandretraite zoals alle voorgaande. Op casting heeft regisseur Jaoui al gewonnen en het scenario voor zijn fraai ogende tv-film is van geen geringere dan eeuwige querulant Claude Faraldo (Themroc, Deux lions au soleil).

Merci pour le geste

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Claude Faraldo. Met o.a. Jacques Hansen, Marie Rousseau, Agathe De la Boulaye, Erick Deshors en Françoise Arnoul.

Ludmila Mikaël speelt Sarah Bernhardt, oftewel: één van de elegantste Franse film- en theateractrices van deze tijd vertolkt de beroemdste en wellicht meest geëxalteerde bühnepersoonlijkheid van de Belle Époque. Zoals iedere zomer kondigt zich juni 1914 op Belle-ÎÎle-en-Mer de komst aan van de tragédienne en haar entourage. Voor 'Mademoiselle' Bernhardt (1844-1923), die er een oud fort bezit, wordt het echter geen Bretonse eilandretraite zoals alle voorgaande. Op casting heeft regisseur Jaoui al gewonnen en het scenario voor zijn fraai ogende tv-film is van geen geringere dan eeuwige querulant Claude Faraldo (Themroc, Deux lions au soleil).

La veuve de Saint-Pierre

2000 | Drama, Historische film, Romantiek

Frankrijk​/​​Canada 2000. Drama van Patrice Leconte. Met o.a. Juliette Binoche, Daniel Auteuil, Emir Kusturica, Michel Duchaussoy en Philippe Magnan.

In een kustplaatsje in het door de Fransen gekoloniseerde Newfoundland wacht rond 1850 een ter dood veroordeelde (Kusturica) in een cel bij een legerkapitein (Auteuil). Diens vrouw (Binoche) zet de gevangene aan het werk gedurende de tijd dat iedereen wacht op de komst van de guillotine, die per schip moet worden aangevoerd. Tegen de tijd dat het ding er is heeft de man zich ontpopt als hardwerkende, loyale burger en ontstaat er een moreel dilemma. Regisseur Leconte onderzoekt complexe zaken als liefde, vergeving, rechtvaardigheid en humanisme en maakt ondertussen mooi gebruik van zijn locaties en van zijn drie prima hoofdrolspelers.

L'ange noir

1994 | Thriller, Actiefilm, Drama

Frankrijk 1994. Thriller van Jean-Claude Brisseau. Met o.a. Sylvie Vartan, Michel Piccoli, Tchéky Karyo, Alexandra Winisky en María Luisa García.

Regisseur Brisseau maakte L'ange noir in de beste traditie van de film noir. De zwarte engel uit de titel is de blonde Stéphane, die in koelen bloede een gangster neerknalt, maar tegenover haar man, een rechter, beweert dat het uit zelfverdediging was: de gangster wilde haar verkrachten. De rechter vraagt een collega haar te verdedigen, en die hapt maar wat graag toe, want weinig mannen kunnen de charmes van de mysterieuze Stéphane weerstaan. Zangeres Sylvie Vartan speelt Stéphane, van wie ze ondanks haar wat hogere leeftijd (Vartan werd tijdens de opnames vijftig) een inderdaad zeer verleidelijke vrouw wist te maken.

Maigret se défend

1993 | Misdaad, Thriller

Frankrijk​/​​België​/​​Zwitserland 1993. Misdaad van Andrzej Kostenko. Met o.a. Bruno Cremer, Agnès Soral, Claude Faraldo, Eric Prat en Anne Bellec.

Maigret wordt door de Minister van Binnenlandse Zaken verzocht zijn ontslag in te dienen omdat hij geprobeerd zou hebben een meisje uit de hoogste kringen te verleiden. Maigret weigert, maar probeert ondertussen zelf uit te zoeken wie dit complot tegen hem heeft opgezet. Naar de gelijknamige, in 1964 verschenen roman van Georges Simenon.

La patience de Maigret

1993 | Misdaad, Thriller

Frankrijk​/​​België​/​​Zwitserland 1993. Misdaad van Andrzej Kostenko. Met o.a. Bruno Cremer, Agnès Soral, Claude Faraldo, Eric Prat en Vincent Martin.

Commissaris Maigret (Cremer) tracht al jaren een bende juwelendieven te ontmaskeren. Hij is van mening dat een beruchte gangster (Faraldo) bij de zaak betrokken is. Deze leidt echter een teruggetrokken leven in zijn appartement en zijn enige contact met de buitenwereld verloopt via de ex-prostituee Aline (Soral). Ondanks permanente politiebewaking wordt de crimineel vermoord en Maigret is ervan overtuigd dat de twee zaken met elkaar te maken hebben. Naar de gelijknamige, in 1965 verschenen roman van Georges Simenon. Cremer zorgt voor een traditionele Maigret en Soral als het ex-hoertje past goed binnen het kader van de film.

Flagrant désir

1986 | Mysterie, Drama

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1986. Mysterie van Claude Faraldo. Met o.a. Sam Waterston, Marisa Berenson, Bernard-Pierre Donnadieu, Arielle Dombasle en Lauren Hutton.

Na een lange afwezigheid keert Claude Faraldo (bekend van BOF en THEMROC) terug met een weinig gelukkig verhaal van een detective die een onderzoek doet naar de moord op een kasteelvrouw uit een bekende wijnbouwers-familie uit de Medoc. De twee mannelijke vertolkers zijn interessant maar de regisseur vervalt in cliché's. Het resultaat is een mislukte poging de werkelijkheid achter het kasteelleven te vinden, en om de illusie van het verlangen aan te tonen.

Mesrine

1983 | Actiefilm, Misdaad

Frankrijk 1983. Actiefilm van André Génovès. Met o.a. Nicolas Silberg, Caroline Aguilar, Gérard Sergue, Michel Poujade en Michel Beaune.

De verfilming van het gedramatiseerde leven en de carri[KA2]ere van Frankrijks Staatsvijand Nr.1 (en diens vriendin) uit de jaren zeventig. Door Silbert met verve gespeeld, geholpen door zijn postuur, waardoor hij goed op de misdadiger lijkt. Regisseur Genovès benadrukt het aktie-element net iets teveel, terwijl hij achterwege laat dat het Bonnie-en-Clyde- achtige duo ook een produkt was van de geweldige publiciteitsgolf die de media hen gaven. In dat jaar ging er ook een rake documentaire JACQUES MESRINE in première.

Le Jardinier

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Jean-Pierre Sentier. Met o.a. Maurice Bénichou, Jean Bolo, Pierre Bolo, Michèle Marquais en Claude Faraldo.

Een werk van een zeer originele auteur, niet na te vertellen. Het gaat over een fabriek, waterdieven, een excentrieke tuinman die ook een wreker is. Verteld als een satirische fabel (een satire op onze maatschappij), poëtisch, humoristisch, ontgoochelend en bitter. Om een dergelijk werk te vinden moeten we terug naar DROLE DE DRAME, van Marcel Carné, of naar het werk van Boris Vian. Absurd, ongewoon, soms haast surrealistisch, maar aan zijn eigen logica als aan een toekomstdroom vasthoudend. LE JARDINIER is een miskend meesterwerk; de regisseur heeft helaas tot op heden niet meer gemaakt.

Deux lions au soleil

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Claude Faraldo. Met o.a. Jean-Pierre Sentier, Jean-François Stévenin, Catherine Lachens, Martine Sarcey en Michel Robin.

Veertigers besluiten uit het arbeidsproces te stappen en met het door oplichting verkregen geld, een leven van nietsdoen in de zon te gaan leiden. Zowel door de naïviteit, waarmee de geplande coups de mist in gaan als door het gemak waarmee ze het beetje geld dat ze verwerven, weer cadeau doen, mislukt hun opzet steeds, zodat ze samen zelfmoord willen plegen. Na BOF en THEMROC nieuwe drop-outs in de visie van Faraldo waarbij de anarchistische vitaliteit van weleer plaats heeft gemaakt voor keus voor zelfmoord. Niettemin veel ironie en humor in ontspannen tempo, met warm en intens samenspel van de hoofdrollen.

Les Fleurs du miel

1976 | Komedie

Frankrijk 1976. Komedie van Claude Faraldo. Met o.a. Brigitte Fossey, Gilles Segal, Claude Faraldo, Mirelle Pame en Hélène Henry.

Huis-aan-huisbezorger mengt zich toevallig in een ruzie tussen filmcriticus en zijn vrouw en wordt door de laatste geïnviteerd als niet begrijpende scheidsrechter en passieve inzet van haar strijd om onafhankelijkheid na jaren uitgestippeld en tot sleur geworden huwelijksleven. Uiterst genuanceerd spel van Fossey verwoordt het duel binnenskamer waarbij Faraldo zelf zwijgzame getuige is. Echtgenoot is al te grote oen en lijkt om beroep meer persoonlijke afrekening van schrijver-regisseur dan overtuigend personage. Slotscène met vrouw van bezorger versterkt treurige ironie van situatie.

Tabarnac

1975 | Muziek, Documentaire

Frankrijk 1975. Muziek van Claude Faraldo. Met o.a. José Arthur en Groupe Offenbach.

Faraldo volgt dit keer een rockgroep uit Quebec, die God weet waarom zichzelf Offenbach heeft genoemd. Te zien zijn zowel de optredens in een popclub als het dagelijks leven van de grote ster van de band, Arthur. Al doende haalt hij het genre van de reportage vreselijk omlaag. Hij en zijn gelegenheidsacteurs voorzien dit van een ironisch tintje, voor wat betreft het soort muziek en de fans. Aardig ondanks enkele langdradige stukken. Commercieel een grote flop. Deze film is ook bekend onder de titel VIENS CHEZ MOI TU SERAS PROPHETE.

Themroc

1973 |

Frankrijk 1973. Claude Faraldo. Met o.a. Michel Piccoli, Béatrice Romand, Marilù Tolo, Francesca Romana Coluzzi en Jeanne Herviale.

Een fabrieksarbeider die met moeder en zusje in een woonkazerne huist komt in verzet tegen het gereglementeerde bestaan en keert terug naar de staat van holbewoner. Mede-flatbewoners volgen hem in zijn anarchie en vreten de in actie komende gezagsdragers letterlijk op. Een unieke anarchistische klucht, bijna zonder dialoog, de personages uiten zich in onbestemd gegrom en oerkreten. Na verloop van tijd escaleert de revolte, tot barbaars gedrag gewoongoed wordt. Ondanks de betrekkelijk zwakke vormgeving een erg leuke komedie, met een verrassend komische hoofdrol voor Piccoli.

Bof ... anatomie d'un livreur

1971 | Erotiek

Frankrijk 1971. Erotiek van Claude Faraldo. Met o.a. Marie Dubois, Paul Crauchet, Julian Negulesco, Marie-Hélène Breillat en Mamadou Diop.

Een jonge huis-aan-huis bezorger wordt uit zijn afmattend sleurbestaan gehaald door zijn huwelijk met een sensuele verkoopster, en door zijn vader die zijn vrouw vermoordt, de fabrieksarbeid eraan geeft, bij zijn zoon intrekt en in alle harmonie de schoondochter met hem deelt. Een winkeldievegge en een straatveger sluiten zich bij hen aan in een niet door arbeid bedorven vrijheidsbeleving. Deze verkwikkende anarchistische komedie straalt warme blijheid uit door aanstekelijk acteren, dat de film over onzekerheden in de regie, en soms al te voor de hand liggende satire, heenhelpt. Regisseur Faraldo is autodidact en de oorspronkelijkheid van de film weegt ruimschoots op tegen het gebrek aan vakbekwaamheid.