Consuelo De Haviland: cast.
Er zijn 8 films gevonden.

Un flic presque parfait...

1998 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1998. Komedie van Marc Angelo. Met o.a. Gérard Darmon, Emma Colberti, Nozha Khouadra, François Berléand en Yves Pignot.

Elle a l'âge de ma fille

1997 | Romantiek

Frankrijk 1997. Romantiek van Jacques Otmezguine. Met o.a. François Mathouret, Olivia Bonamy, Alice Béat, Dominique Guillo en Stéphane Guillon.

Pourquoi maman est dans mon lit ?

1994 | Familiefilm, Komedie

Frankrijk 1994. Familiefilm van Patrick Malakian. Met o.a. Gérard Klein, Marie-France Pisier, Jean-Michel Dupuis, Sophie Desmarets en Consuelo De Haviland.

Tijdens een stormachtige nacht ontwaakt de kleine Georges (Dupuis) met naast zich zijn moeder (Pisier). Waarom ligt mama in zijn bed? Omdat papa (Klein) niet in het zijne ligt. Drie weken geleden bleef hij weg. Georges peinst na over de oorzaak. Het begon allemaal ongeveer een jaar geleden toen hij betrapt werd op de diefstal van een leren jekker die zijn ouders niet konden betalen. Uit een soort schuldgevoel besluit mama V[KA1]eronique (Pisier) uit werken te gaan. Tot groot ongenoegen van papa Pierre (Klein) vindt ze een job als telefoniste. Hierdoor verandert er heel wat in de gezinssituatie. Onsamenhangende, verwarde komedie over gezinswaarden en kinder-en ouderliefde. Regisseur Malakian tracht de stijl te benaderen van TOTO LE HÉROS maar slaagt er niet in dit tot het einde toe vol te houden. Het scenario van Catherine Hertault en Jean-Luc Seigle wordt verteld vanuit het standpunt van de jongen wat tot enkele gemakkelijke komische situaties leidt. Fotografie van Régis Blondeau. Gedraaid in Panavision.

Confessions d'un Barjo

1992 | Komedie

Frankrijk 1992. Komedie van Jérôme Boivin. Met o.a. Richard Bohringer, Anne Brochet, Hippolyte Girardot, Consuelo De Haviland en Renaud Danner.

Boivin is er dol op zijn tijdgenoten te observeren, hun vreemde trekjes en andere grillen te bestuderen en ons op ironische toon op onze kleine en grote zwakke plekken te wijzen. In deze film heet zijn waarnemer Barjo. Hij is verliefd op Fanfan, zijn tweelingzus, die getrouwd is met Charles, ziet zichzelf als een geniaal uitvinder, giet zich vol met bekertjes yoghurt, wacht het einde van de wereld af en houdt alles wat hij leert op kaartjes bij. De kijker lacht, raakt ontroerd en begint zich het een en ander af te vragen. Het spel van Girardot, verrassend als Barjo, blijft bij. In deze grappige, tedere en overtuigende film bezwijkt men eveneens voor Bohringer en ontdekt een harde en uitgelaten Brochet.

Lune froide

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Patrick Bouchitey. Met o.a. Jean-François Stévenin, Patrick Bouchitey, Jean-Pierre Bisson, Laura Favali en Marie Mergey.

Deze vrijwel plotloze film is enerzijds de transformatie van regisseur Bouchitey's korte film COLD MOON in een avondvullende speelfilm en anderzijds de geslaagde bewerking van Charles Bukowski's short-stories Copulating Mermaid of Venice en Trouble With The Battery. Regisseur Bouchetey en Stevenin spelen twee veertigers, die nog last hebben van puberale neigingen. De een is een mislukt musicus en de ander werkt op een visfabriek. Barbezoek, hoerenloperij en necrofilie vormen de bestanddelen van deze cultachtige film. De stemmige zwart-wit fotografie is van Jean-Jacques Bouhon en Nuris is een prachtig lijk. De regisseur schreef samen met Jacky Berroyer het scenario.

Une femme parfaite

1990 | Komedie

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1990. Komedie van Charlotte Brandstrom. Met o.a. Carrie Fisher, Rosanna Arquette, John Sessions, François-Eric Gendron en John Hargreaves.

Als advocate van een groot Amerikaans kantoor in Parijs (waar zich deze hele film afspeelt), bereidt Linda met zorg haar eigen echtscheiding voor. Ze laat zichzelf daardoor helemaal uitkleden, want ze heeft in het begin van haar huwelijk beloofd haar man financieel te zullen onderhouden, zodat deze romans kan gaan schrijven na zijn rechtenstudie. Dus moet ze alimentatie gaan betalen. Heerszuchtig als ze is houdt ze niet van verliezen. Ze huurt een werkeloze actrice in, die ze in de 'volmaakte vrouw' verandert voordat ze haar in de armen van haar man werpt. Alles lijkt goed te gaan, maar dan komt er onvermijdelijk een kink in de kabel. Het is het thema van Pygmalion dat Bernard Shaw in 1913 zo fortuinlijk inspireerde. Een zeer slim stukje amusement dat volgens een perfect mechanisme verloopt en waarin de overvloedige humor meer Engels dan Frans of Amerikaans overkomt. Bovendien spelen enkele zeer bijzondere komieken mee.

Un destin cannibale

1989 | Drama

Frankrijk 1989. Drama van Roger Guillot. Met o.a. Thierry Fortineau, Consuelo De Haviland, Catherine Hosmalin en Georges Fricker.

We zouden de titel kunnen parafraseren met een vers van Arthur Rimbaud: `Als je zeventien bent, ben je niet serieus ...` want het gaat in deze film om het bekende portret van een aantal vrienden van deze leeftijd. Ze maken muziek, ze hebben lol, ze houden elkaar voor de gein en ze begaan zelfs stommiteiten en ze hebben lief, maar ze voeren hun opwellingen niet door tot het uiterste. Kortom, ze zijn representatief voor de meeste jongeren van hun leeftijd. Het scenario van deze televisiefilm (die waarschijnlijk gedeeltelijk autobiografisch is) blijkt nogal los van opzet te zijn en werkt nogal verwarrend, maar het ontbreekt deze pointillistische schets niet aan accuratesse en de acteurs spelen hun rollen erg natuurlijk.

37°2 le matin

1986 | Drama

Frankrijk 1986. Drama van Jean-Jacques Beineix. Met o.a. Jean-Hugues Anglade, Béatrice Dalle, Gérard Darmon, Consuelo De Haviland en Clémentine Célarié.

'De wereld is te klein voor haar, ik moet haar redden,' aldus dertiger Zorg (Anglade) over zijn psychisch labiele 19-jarige vriendin Betty (debuut Dalle). Wat vooraf gaat is een zonovergoten amour fou tussen de klusjesman en de wulpse tiener, kleurrijk verbeeld in Zuid-Frankrijk (oa palendorp Gruissan Plage) en stemmig verlucht met dromerige pianomuziek van componist Gabriel Yared. Deze Franse cultklassieker was onder de titel Betty Blue halverwege de jaren 80 een ongekende internationale hit vanwege de invoelbaar uitgewerkte en wellustig verbeelde jeugdige passie. In 1991 presenteerde Beineix zijn zelf gemonteerde versie (185 minuten) waarin Zorg en Betty's relatie meer aandacht krijgt.