Antoine Bonfanti: cast, camera en geluid.
Er zijn 5 films gevonden.

Leçon de vie

1995 | Drama

België 1995. Drama van Boris Lehman. Met o.a. Saguenail Abramovici, Loup Abramovici, Blanche Irène Albera, Michel-Jean Bélanger en Henri Colpi.

Een film opgevat als een dagboek en verteld in de eerste persoon enkelvoud. Een opsomming van een korte inhoud van deze synthese-film is een onbegonnen zaak. Als een dichter is de regisseur altijd onderweg, op zoek naar de zuiverheid, de onschuld. In lyrische bewoordingen geeft hij een beeld van de wereld zoals hij die ervaart, soms met een kinderlijke onschuld, dan weer met een grondige levenswijsheid. Het is een hulde aan de levensvreugde, een levensles die de toeschouwer optimistisch de zaal doet verlaten. Geen gemoraliseer, maar doordrongen van melancholie, een nostalgie, een verlangen naar het verloren paradijs. De frele beelden laten diepe sporen na bij de aandachtige kijker, want niet iedereen zal van dit experiment houden of het geduld opbrengen het uit te kijken. Maar Lehman is dan ook geen cineast in de gewone zin van het woord. Hij is een dichter die met beelden zijn dichtregels aan elkaar lijmt. Hij schreef zelf het scenario en Antoine-Marie Meert hanteerde de camera. Internationale titel: LIFE LESSONS.

Weekend a Sochaux

1971 | Documentaire

Frankrijk 1971. Documentaire van Medvedkine-groep en Medvedkine (Groupe).

Een film opgevat als een dagboek en verteld in de eerste persoon enkelvoud. Een opsomming van een korte inhoud van deze synthese-film is een onbegonnen zaak. Als een dichter is de regisseur altijd onderweg, op zoek naar de zuiverheid, de onschuld. In lyrische bewoordingen geeft hij een beeld van de wereld zoals hij die ervaart, soms met een kinderlijke onschuld, dan weer met een grondige levenswijsheid. Het is een hulde aan de levensvreugde, een levensles die de toeschouwer optimistisch de zaal doet verlaten. Geen gemoraliseer, maar doordrongen van melancholie, een nostalgie, een verlangen naar het verloren paradijs. De frele beelden laten diepe sporen na bij de aandachtige kijker, want niet iedereen zal van dit experiment houden of het geduld opbrengen het uit te kijken. Maar Lehman is dan ook geen cineast in de gewone zin van het woord. Hij is een dichter die met beelden zijn dichtregels aan elkaar lijmt. Hij schreef zelf het scenario en Antoine-Marie Meert hanteerde de camera. Internationale titel: LIFE LESSONS.

La Cicatrice interieure

1970 | Experimenteel

Frankrijk 1970. Experimenteel van Philippe Garrel. Met o.a. Daniel Pommereulle, Jean-Pierre Kalfon, Balthazar Clementi, Philippe Garrel en Pierre Clémenti.

Een film opgevat als een dagboek en verteld in de eerste persoon enkelvoud. Een opsomming van een korte inhoud van deze synthese-film is een onbegonnen zaak. Als een dichter is de regisseur altijd onderweg, op zoek naar de zuiverheid, de onschuld. In lyrische bewoordingen geeft hij een beeld van de wereld zoals hij die ervaart, soms met een kinderlijke onschuld, dan weer met een grondige levenswijsheid. Het is een hulde aan de levensvreugde, een levensles die de toeschouwer optimistisch de zaal doet verlaten. Geen gemoraliseer, maar doordrongen van melancholie, een nostalgie, een verlangen naar het verloren paradijs. De frele beelden laten diepe sporen na bij de aandachtige kijker, want niet iedereen zal van dit experiment houden of het geduld opbrengen het uit te kijken. Maar Lehman is dan ook geen cineast in de gewone zin van het woord. Hij is een dichter die met beelden zijn dichtregels aan elkaar lijmt. Hij schreef zelf het scenario en Antoine-Marie Meert hanteerde de camera. Internationale titel: LIFE LESSONS.

Une Femme mariée

1964 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1964. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Philippe Leroy, Bernard Noël, Roger Leenhardt, Rita Maiden en Christophe Bourseiller.

Redactrice van damesblad kan niet kiezen tussen echtgenoot, een vliegenier, en minnaar, een acteur, en weet niet van wie ze zwanger is. Godard noemde dit 'fragmenten van een film', een even vaak boeiende als irriterende vormgeving rond vrouw die zich door media en reclame niet anders kan zien dan seksobject. Reeks van uitvoerige liefdesscènes in gestileerde detailopnamen werkt bewust anti-erotisch.

Bande à part

1964 | Komedie, Misdaad, Experimenteel, Drama, Thriller

Frankrijk 1964. Komedie van Jean-Luc Godard. Met o.a. Louisa Colpeyn, Danièle Girard, Anna Karina, Sami Frey en Claude Brasseur.

Een jong drietal wil aan een kleurloos bestaan ontsnappen door belastingfraudegeld te stelen en naar Zuid-Amerika te reizen. Amoureuze rivaliteit tussen de twee mannen en onhandigheid hebben zowel komische als tragische gevolgen. Deze misdaadintrige is voor Godard niet meer dan een aanleiding voor een reeks van briljante of melancholieke scènes die beter geslaagd zijn dan in sommige van zijn pretentieuze films.