Ridha Behi

Boite Magique, La

Frankrijk​/​​Tunesië 2002. Drama van Ridha Behi. Met o.a. Marianne Basler, Abdellatif Kechiche en Hichem Rostom.

Les hirondelles ne meurent pas à Jerusalem

Frankrijk​/​​Tunesië 1994. Ridha Behi. Met o.a. Jacques Perrin, Ben Gazzara, Laurence Massliah, Selim Dhaou en Tim Turkhi.

Aan de vooravond van de ondertekening van het akkoord van Oslo tussen de Palestijnen en Isra[KA3]el wordt Richard (Perrin) een Franse journalist naar Jerusalem gestuurd om een reportage te maken over de stemming onder de Palestijnen en de Isra[KA3]eli[KA3]ers. Richard profiteert tegelijkertijd van het feit dat deze gelegenheid hem de mogelijkheid biedt om een vriendin van vroeger Esther (Massliah) op te zoeken, die voor haar oude vader Moshe (Gazzara) zorgt, een overlevende van de holocaust. Ter plekke huurt hij een taxichauffeur in als gids. Het is Hammoudi (Dhaou), die bekend staat als Local Radio en op zoek is naar zijn grootmoeder die bij de uittocht der Palestijnen in 1948 verdwenen is. Hammoudi`s zuster Zeinab (Turkhi), een moderne westers geori[KA3]enteerde vrouw, moet zuchten onder de terreur van haar echtgenoot Riadh (Khalil); hij is door zijn exil in Jordani[KA3]e tot fundamentalistisch heethoofd gemaakt. Als Richard een tv-ploeg uit Parijs laat overkomen om de story van Hammoudi in beeld te brengen, vallen zij in handen van terroristen, die dreigen Hammoudi voor hun ogen neer te schieten. Aan de hand van deze hoofd- en bijfiguren wordt het Palestijns- Isra[KA3]elische conflict uiteengezet. Behi`s bekroonde film is boeiend en uitdagend; hij is rijk aan details en zonder overdrijving gemaakt - niet iedereen (afhankelijk van het kamp, waarin hij zich bevindt) zal hem positief beoordelen, maar de rolprent laat zien dat de intifada aan beide kanten slachtoffers heeft gemaakt en mensen angst aanjaagt. De film is onderhoudend en een buitenstaander krijgt een interessant en verdienstelijk beeld van de onderlinge verhoudingen en de onderhuidse spanningen. De spelprestaties met uitzondering van een zwakke Gazzara, zijn goed. Het scenario is van regisseur Behi, Didier Decoi en Tijani Zalila. Het camerawerk van Nederlander Theo van de Sande is uitmuntend en draagt in hoge mate bij aan het positieve resultaat.

Les Liens de sang

Marokko​/​​Frankrijk 1992. Drama van Ridha Behi. Met o.a. Patrick Bruel, Julie Christie, Ben Gazzara, Ben Carmet en Jean Amidou.

Deze film werd opgenomen in 1985 maar kwam pas begin jaren 1990 in de bioscopen, in de tijd van de Bruel-rage onder de jongeren. Hoewel Bruel nog een goede bastaardzoon van een koloniaal neerzet, zorgt de slappe en onbeholpen regie ervoor dat de beschreven neergang van de voormalige grondbezitters in Marokko (dat eruit ziet als in een toeristische folder) geen moment geloofwaardig wordt. De buitenlandse acteurs (Christie en Gazzara) worden belachelijk gemaakt door een idiote nasynchronisatie. Was deze slechte film tot in het oneindige op de plank blijven liggen, dan had niemand er schade van ondervonden. Bijkomend ongemak is dat de titel zorgt voor verwarring met het gelijknamige LES LIENS DE SANG van Claude Chabrol (1977).

Champagne amer

Tunesië​/​​Frankrijk 1986. Drama van Ridha Behi. Met o.a. Julie Christie, Ben Gazzara, Patrick Bruel, Jean Carmet en Ida de Benedetto.

Bitterzoete film met Bruel die niet weet dat grondbezitter Gazzara zijn vader is. Deze moet vertrekken met het oog op de komende onafhankelijkheid. Gazzara's vrouw Christie gaat met hem in haar fraaie slee, een Buick, een laatste rijtoer maken bij wijze van afscheid. Zijn moeder wil niet trouwen met Carmet, die haar ondanks haar afwijzingen, blijft bijstaan, ook als zij naar de stad trekt, waar Bruel automonteur wordt. Bij het zien van een Buick droomt Bruel van Christie. De hoofdrollen overtuigen niet helemaal. De fotografie was in handen van niemand minder dan Pierre Lhomme.

Les Agnes

Koeweit​/​​Tunesië 1985. Drama van Ridha Behi. Met o.a. Mediha Kamel, Kamel Chenaoui, Lamine Nahdi, Leila Faouzi en Naji Najeh.

Vinnig portret van de Arabische manier van zaken doen die verderf zaait en alles verwoest in Tunesië. Een rijke arts besluit hier niet meer aan mee te doen, maar zijn vrouw laat hem liever in een gesticht opsluiten dan rijkdom in te leveren. Een erg conventionele intrige voor een, stylisch en sociaal gezien, interessante film.

Soleil des hyènes

Tunesië​/​​Nederland 1978. Ridha Behi. Met o.a. Larbi Doyhmi, Mahmoud Morsi, Habechi, Ahmed Snoussi en El Omari.

Buitenlandse projectontwikkelaars veranderen een Noordafrikaans vissersdorpje in een modern toeristencentrum zonder rekening te houden met de plaatselijke bevolking. Het is gedaan met het vredige bestaan en de armen zijn de eerste slachtoffers. Alleen een kleine bovenlaag, zoals winkeliers, vaart er wel bij. Een matig regiedebuut met steun van Ontwikkelingssamenwerking.