Guiseppe Patroni Griffi: regie.
Er zijn 3 films gevonden.

La Divina creatura

1975 | Misdaad, Drama

Italië 1975. Misdaad van Giuseppe Patroni Griffi en Guiseppe Patroni Griffi. Met o.a. Laura Antonelli, Terence Stamp, Marcello Mastroianni, Michele Placido en Marina Berti.

Een door een aristocraat verleid en verlaten meisje heeft een ontspoord liefdesleven tot de neef van de vroegere verleider verliefd op haar wordt. Zijn jaloezie op het verleden drijft haar opnieuw in de armen van de aristocraat die uiteindelijk zelfmoord zal plegen, terwijl de neef toetreedt tot het leger van Mussolini. Romantisch melodrama uit 1920 kreeg esthetische en ingetogen filmvorm en plaatst het verhaal in een breder maatschappelijk kader met het naderende einde van de aristocratie. Antonelli is opnieuw ideaal als schijnbaar passief lustobject in het begin van de eeuw.

Identikit

1974 | Drama

Italië 1974. Drama van Giuseppe Patroni Griffi en Guiseppe Patroni Griffi. Met o.a. Elizabeth Taylor, Ian Bannen, Guido Mannari, Mona Washbourne en Maxence Mailfort.

Een vrouw gaat naar Rome en wordt daar vermoord. Een van de twee mannen die ze onderweg ontmoette wil alleen maar seks, de ander zal haar ondanks zijn verwarring en weerstand inderdaad vermoorden. Deze verfilming van Muriel Sparks roman gaat de mist in door een monotoon en grimmig spel van Taylor - weinig flatteus gekleed en ontkleed - en al even weinig gevarieerde scènes, waar de camera eerbiedig observeert hoe ze wandelt of in bed woelt. Omdat die camera gehanteerd wordt door Vittorio Steraro valt er aan de picturale kwaliteit nog wel iets te beleven.

Una Sera A Cena Metti

1969 | Drama

Italië 1969. Drama van Guiseppe Patroni Griffi. Met o.a. Lino Capolicchio, Tony Musante en Jean-Louis Trintignant.

Een vrouw gaat naar Rome en wordt daar vermoord. Een van de twee mannen die ze onderweg ontmoette wil alleen maar seks, de ander zal haar ondanks zijn verwarring en weerstand inderdaad vermoorden. Deze verfilming van Muriel Sparks roman gaat de mist in door een monotoon en grimmig spel van Taylor - weinig flatteus gekleed en ontkleed - en al even weinig gevarieerde scènes, waar de camera eerbiedig observeert hoe ze wandelt of in bed woelt. Omdat die camera gehanteerd wordt door Vittorio Steraro valt er aan de picturale kwaliteit nog wel iets te beleven.