Isabelle Mergault: regie, cast en scenario.
Er zijn 17 films gevonden.

Donnant donnant

2010 |

Frankrijk 2010. Isabelle Mergault. Met o.a. Ariane Pirié, Medeea Marinescu, Sabine Azéma en Daniel Auteuil.

Constant is uit de gevangenis ontsnapt en verschuilt zich in een verlaten ark. De jonge Silvia herkent de opgejaagde man en stelt hem een deal voor: hij moet haar adoptiemoeder Jeanne vermoorden, anders geeft ze hem aan bij de politie! Constant is geen moordenaar, maar moet wel accepteren... Nederlands ondertiteld

Enfin veuve

2007 | Drama, Komedie

Frankrijk 2007. Drama van Isabelle Mergault. Met o.a. Michèle Laroque, Jacques Gamblin en Wladimir Yordanoff.

De ongelukkig getrouwde Anne-Marie heeft al twee jaar een verhouding met Léo, een gevoelige romanticus, die het tegenovergestelde is van haar echtgenoot Gilbert. Alles verandert als Gilbert komt te overlijden en zij de rol van treurende weduwe moet spelen voor zijn familie.

Je vous trouve très beau

2005 | Romantische komedie

Frankrijk 2005. Romantische komedie van Isabelle Mergault. Met o.a. Michel Blanc, Medeea Marinescu, Wladimir Yordanoff, Eva Darlan en Elisabeth Commelin.

Agrariër Aymé (de altijd fascinerende Michel Blanc) vindt na de dood van zijn echtgenote, het leven op de boerderij maar zwaar. Hij wil een nieuwe vrouw. Luchtig boer zoekt vrouw-drama voert de wat knorrige man via een kundige bemiddelaarster naar Roemenië, waar een serie economisch wanhopige, kortgerokte dames hem opwacht. Allen hebben goed geoefend op de introductiezin 'Je vous trouve très beau', maar kaplaarzen-types zijn het niet. Dan ontmoet hij Elena (Marinescu). Actrice Meurgault kreeg een César voor haar debuut als speelfilmregisseur.

Un printemps de chien

1997 | Romantiek

Frankrijk 1997. Romantiek van Alain Tasma. Met o.a. Stéphane Audran, Jean-Pierre Cassel, Cérise, Thomas Chabrol en Jonathan Demurger.

Agrariër Aymé (de altijd fascinerende Michel Blanc) vindt na de dood van zijn echtgenote, het leven op de boerderij maar zwaar. Hij wil een nieuwe vrouw. Luchtig boer zoekt vrouw-drama voert de wat knorrige man via een kundige bemiddelaarster naar Roemenië, waar een serie economisch wanhopige, kortgerokte dames hem opwacht. Allen hebben goed geoefend op de introductiezin 'Je vous trouve très beau', maar kaplaarzen-types zijn het niet. Dan ontmoet hij Elena (Marinescu). Actrice Meurgault kreeg een César voor haar debuut als speelfilmregisseur.

Strip-tease

1992 | Thriller

Zwitserland​/​​Frankrijk 1992. Thriller van Michel Mitrani. Met o.a. Patricia Millardet, Robert Rimbaud, Geneviève Fontanel, Irina Dali en Isabelle Mergault.

Naar de gelijknamige psychologische thriller van Georges Simenon, uit 1958, met Millardet als striptease-danseres, die in een bar van Rimbaud werkt. Ze is verliefd op haar baas, hoopt ooit zijn vrouw te worden en laat zich zijn avances welgevallen. De komst van Dali, als een beginnelinge in het vak, dreigt haar plannen in de war te sturen. Met de hulp van Fontanel, de zieke echtgenote van haar baas, stelt zij alles in het werk om de jonge rivale uit de weg te ruimen. Degelijke tv-verfilming van een van de z.g. 'romans durs' van Simenon, die Henri-Georges Clouzot destijds al wilde verfilmen maar uit angst voor de filmcensuur liet liggen.

Navarro : Le bal des gringos

1991 | Misdaad

Frankrijk 1991. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Sam Karmann, Jacques Martial, Christian Rauth en Daniel Rialet.

Bij een overval op een gevangenenwagen ontvlucht de gevangene die wordt overgebracht, maar niet na eerst een politieman te doden. Navarro is ervan overtuigd dat de schuldige een vroegere huurling is, een goede bekende van hem, die een zware crimineel is geworden. Dan is het de gebruikelijke jacht op de man. Hoewel deze tv-regisseur zich altijd afwachtend opstelt ten opzichte van de acteurs, en vooral van de eeuwige Hanin als Navarro, moet worden toegegeven dat het scenario van de 'meester' Tito Topin, ongetwijfeld lopende band-werk, degelijk in elkaar zit. MOYEN.

Les cravates léopard

1991 | Komedie

Canada​/​​Frankrijk 1991. Komedie van Jean-Luc Trotignon. Met o.a. Raymond Aquilon, Jean-Marie Bigard, Michel Cremades, Pierre Curzi en Jacques François.

Monsieur Bergaux-Latour(François) is de directeur van een afvalverwerkend bedrijf in Parijs. Hij is van oordeel dat zijn personeel te weinig strijdvaardigheid aan de dag legt en besluit, ten einde hen te motiveren, voor zijn mensen een overlevingsweekend te organiseren. In deze tijd van crisis mag het echter allemaal niet teveel kosten, dus stelt de aangeworven coach voor om de verre jungle in te ruilen voor het maquis op Corsica, waar toch ook dieren huizen, ook al zijn deze tam. Infantiele komedie die ontdaan is van elke vorm van humor. De acteurs hebben blijkbaar een onderlinge wedstrijd afgesloten om te zien wie het slechtste kan acteren. Hopeloos tijdverlies dat zelfs niet goed gemaakt wordt door de kritiek op het gebrek aan contact tussen directie en arbeiders. Lullig scenario van Christian Dob en Trotignon. Fotografie van Jacques Audrain.

Les clés du paradis

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Gérard Jugnot, Pierre Arditi, Philippine Leroy-Beaulieu, Fanny Cottençon en François Perrot.

Bekend schrijver Arditi zit zonder inspiratie en vrouwen. Hij moet daarentegen hoge alimentaties betalen. Van arren moede gaat hij zijn sullige broer Cavaillac in Bretagne bezoeken. Die is leraar Frans en woont in een huis dat aan Arditi toebehoort. Al jarenlang belazert Arditi zijn broer door met diens kort gekapte kindvrouwtje tussen de lakens de duiken. De uitgebluste auteur stelt zijn broer voor om radicaal van plaats te wisselen: beroep, vrouw(en), huis etc. Zo gezegd zo gedaan en het te verwachten resultaat blijft zeker niet uit: Cavaillac krijgt groot succes als literator en Arditi's problemen worden steeds groter. Een muffe film, waaraan alleen de zeelucht van de Bretonse kust verfrissend is. Kijkbuisvoer, waarbij je niet naar de logica moet zoeken. Alexandre Jardin schreef het scenario, waarvoor regisseur Philippe De Broca ook op de credits vermeld staat en Jean-Marie Le Menier, deed de fotografie, waarschijnlijk het enige pluspunt van de film.

Navarro : Le fils de Périch

1990 | Misdaad

Frankrijk 1990. Misdaad van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Roger Hanin, Sam Karmann, Christian Rauth, Jacques Martial en Emmanuelle Boidron.

Een onderzoek van commissaris Navarro. Centraal staan een vermoorde schrijver, zijn xenofobe vijand en de zigeuner-wereld. Hun schilderachtigheid verbloemt het (chronische?) gebrek aan persoonlijkheid waarover zoon Denys van Pierre Granier-Deferre beschikt. Desondanks zien vanwege Hanin in de rol van commissaris want deze tv-film steunt in z'n totaliteit op diens persoonlijkheid. Scenario van Philippe Madral, die de roman Le fils du vent van Jean-Paul Demure bewerkte.

Navarro : Un rouleau ne fait pas le printemps

1989 | Misdaad

Frankrijk 1989. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Sam Karmann, Jacques Martial, Christian Rauth en Daniel Rialet.

De titel is een eenvoudige woordspeling op de Spring Roll, een populair Chinese hapje (een hors d`oeuvre in de vorm een soort loempia). De Chinese gemeenschap in Parijs wordt namelijk sterk uitgedund door een reeks misdaden, die in eerste instantie onverklaarbaar lijken. Commissaris Navarro (Hanin) doet onderzoek onder de Chinese peetvaders. Het scenario bevat niet zo veel verrassingen maar degelijk acteerwerk en couleur-locale zijn verzekerd.

Le jupon de Nemours,

1989 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1989. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Pierre Danny, Arielle Sémenoff, Isabelle Mergault, Gérard Hernandez en Luc Florian.

Een geruïneerde kasteelheer kan zijn dienstmeid niet meer betalen, maar zij blijft bij hem in dienst. Zij plaatst namelijk haar naam onder de erotische romans die haar werkgever heeft geschreven, zodat ze er beide van kunnen leven. Een banaal scenario dat enigszins doet denken aan de reeks pornofilms van Serge Korber. Slechte dialogen en alleen Jean Lefebvre probeert nog iets van dit onbeduidende geheel te maken.

La dernière patrouille

1988 | Komedie, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1988. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Danièle Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers, Michel Peyrelon en Patrick Guillemin.

Een politie-inspecteur laat zich overhoop schieten vlak voordat hij met pensioen zou gaan. Vrouwelijke commissaris Evenou besluit wraak te nemen. Ze infiltreet in de onderwereld en wordt geheel onverwacht geholpen door de godfather van het milieu waarin ze verkeert. Ondanks de moord in het begin liijkt de film meer een satirische komedie, aangezien de reeds eerder genoemde peetvader Vincenzini (Peyrelon) nogal karikaturaal neergezet is. De produktie is eé[KA1]n van de aardigste en wellicht beste delen van de serie Marie Pervenche en lijkt haast voor de bioscoop gemaakt te zijn!

Strip-Tease

1987 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1987. Misdaad van Michel Mitrani. Met o.a. Patricia Millardet, Robert Rimbaud, Geneviève Fontanel, Irina Dall en Isabelle Mergault.

Een onderzoek van Simenons commissaris Maigret in het vrij louche milieu van de nachtcafé's, zoals de titel al doet vermoeden. Een vrij bittere Simenon, waar een van de film afkomstige televisieregisseur zich aan heeft gezet, die in een doeltreffende regie voorziet met veel aandacht voor de subtiele beschrijving van het gecompliceerde karakter van de personages.

La lettre perdue

1987 | Drama

Frankrijk 1987. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Michel Galabru, Raphaëlle Spencer, Eva Darlan, Jean-François Stévenin en Patachou.

Een schilderijenrestaurateur, een weinig inschikkelijke en solitaire figuur, krijgt per abuis een brief bezorgd van een jong kind. Er ontstaat een levendige correspondentie tussen de bejaarde man en het meisje. Als hij met zijn kleinzoon van plan is kennis te gaan maken met haar, komt hij voor een dilemma te staan want zij heeft net over haar ongeneeslijke ziekte geschreven. De gevoeligheid van de cineast van INTERDIT AUX MOINS DE TREIZE ANS, zit ook in deze film weer hecht verankerd in de alledaagse werkelijkheid. Een fijnzinnige en scherpzinnige schets van eenzaamheid. Galabru, die onder goede begeleiding stond, laat zich van een even ontroerende als verwarrende kant zien. Scenario van de regisseur en Isabelle Mergault.

Lévy et Goliath

1986 | Komedie

België​/​​Frankrijk 1986. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Richard Anconina, Michel Boujenah, Jean-Claude Brialy, Souad Amidou en Maxime Leroux.

Een vervelend vervolg op RABBI JACOB. Hoewel ook geen hoogvlieger, had die film toch op z`n minst het voordeel dat Louis De Fun[KA2]es erin meedeed, die het publiek in zijn ban weet te houden. Hier gaat het om de absurde wederwaardigheden van een jonge orthodoxe jood en een hasjiesroker uit Antwerpen. Zij vervoeren door een vergissing verdovende middelen naar Parijs, terwijl ze denken diamantslijpsel bij zich te hebben. Is nauwelijks interessant, want totaal `voorspelbaar` met inbegrip van de ergste clich[KA1]es (de politiecommissaris die een travestiet is, de verplichte homoseksuelen, de dito jeugdige rellenschoppers) en een karikaturale en erg onsympathieke beschrijving van Antwerpen, die ver van de werkelijkheid afstaat. En niet te vergeten: twee komedianten uit het Middellandse Zee- gebied spelen de hoofdrollen en moeten dus joden afkomstig uit Centraal Europa voorstellen! Scenario van de regisseur en Danièle Thompson. Camerawerk van Wladimir Ivanov.

P.R.O.F.S.

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Patrick Schulmann. Met o.a. Patrick Bruel, Fabrice Luchini, Laurent Gamelon, Christophe Bourseiller en Yolande Gilot.

Sinds ET LA TENDRESSE, BORDEL is het niveau van Patrick Schulmann gestaag slechter geworden, getuige ook dit werkje dat voorgeeft een portret van de leraren en leerlingen te zijn. Natuurlijk neemt de verstandige leraar snel de benen, terwijl zijn maffe collega achterblijft. Twee uur hansworsterijen, trivialiteiten en mislukte standjes. Een moeizame film.

Stress

1984 | Thriller, Horror, Misdaad

Frankrijk 1984. Thriller van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Carole Laure, Guy Marchand, André Dussollier, Anne Meson en Isabelle Mergault.

Een sombere thriller op z'n Amerikaans. Een patiënt die het hart heeft gekregen van een overleden verlaten minnaar identificeert zich met deze man en besluit hem te wreken. Ondanks de medewerking van Demouzon, laat de clou zich halverwege raden. Het begin is uitstekend maar het eind is wat saai. Bertucelli probeert perfect te zijn maar stelt de kijker teleur. Wederom blijkt dat Hitchcock niet door iedereen valt te evenaren.