Nikos Kypourgos: muziek.
Er zijn 4 films gevonden.

Amor en concreto

2003 | Romantiek, Komedie, Drama

Venezuela​/​​Duitsland 2003. Romantiek van Franco De Peña en Franco de Pena. Met o.a. Carlos Miranda, Carmen Landeta, Alejandro Chaban, Alejo Felipe en Eric Wildpret.

Black Out

1998 | Mysterie, Thriller

Portugal​/​​Frankrijk​/​​Griekenland 1998. Mysterie van Menelaos Karamaghiolis. Met o.a. Alkis Kourkoulos, Myrto Alikaki, Cleon Grigoriadis, Hanna Schygulla en Karyofilia Karabeti.

Grieken en Turken vliegen elkaar regelmatig in de haren in het politieke vlak. De deling van Cyprus in twee zones is daarvan zo`n pijnlijk voorbeeld. Christos (Kourkoulos) die piloot is bij de Griekse luchtmacht, verdwijnt tijdens een missie boven de Ege[KA3]ische zee, waarschijnlijk in Turks luchtruim. Zijn vriendin Maria (Alikaki) ontvangt enige tijd na Christos` vermissing audio tapes met diens stem, waardoor ze (en de kijker) denkt dat hij niet dood is. Christos zegt daarop dat hij nog steeds veel van haar houdt, maar is ongelukkig over haar zijsprongen. Onthutst en in de war vraagt ze naar ex-minnaar Stavros (Grigoriadis) om raad. Stavros heeft slechts één doel: Maria zo snel mogelijk weer tussen de lakens te krijgen. Het scenario van de regisseur slaat onduidelijke zijpaden in. Is Christos nu wel of niet dood en van wie is Maria nu in verwachting? Een helder antwoord komt er na bijna drie uur niet uit. Het is wel duidelijk dat het verhaal uit verschillende nevenintriges bestaat, maar de samenhang is duister. Ondertussen heeft de kijker een houten kont gekregen van de lange zit en is hij verveeld geraakt door het stijve spel van vooral Kourkoloulos en weet hij niet wat de rol van W.F. Fassbinder-coryfee Schygulla als zingende tante in Parijs precies in de story doet. Aan de film werd vier jaar gewerkt en hij slokte het voor Griekenland gigantische budget van anderhalf miljoen euro op - in Amerika kun je overigens voor zo'n bedrag nog niet eens de promotie doen. Het camerawerk is van Elias Konstantakoupolos en hij wisselt op hinderlijke wijze zwart-wit met kleur af. In Griekenland hogelijk gewaardeerd, maar daarbuiten toch geheel onbegrepen. Schygulla woont al heel lang in Griekenland.

Un bruit qui rend fou

1995 | Misdaad

België​/​​Frankrijk 1995. Misdaad van Alain Robbe-Grillet en Dimitri de Clercq. Met o.a. Fred Ward, Arielle Dombasle, Charles Tordjman, Sandrinne Le Berre en Dimitri Poulikakos.

Slaapverwekkende misdaadfilm rond een scenarioschrijver die op zoek is naar een script over een misdaad, die op een Grieks eilandje in de Middellandse Zee werd gepleegd. Sarah-la-Blonde (Dombasle) runt er een bordeel en heeft vooral succes bij Chinezen die zich de hele dag overgeven aan het mahjongspel. Het getik van de ivoren domino`s op tafel is inderdaad een geluid, waar je horendol van wordt. De aan de drank verslaafde scenarist Nordmann (Tordjman) arriveert er op zoek naar zijn dochter (of is het zijn schoondochter?): is zij vermoord, pleegde zij zelfmoord, wordt zij door Sarah-la-Blonde verborgen gehouden? Wat de plaatselijke bevolking echter het meest intrigeert is de aankomst van een geheimzinnig spookschip met aan boord avonturier Frank (Ward), die tegelijkertijd met de vermiste Senta (Le Berre) verdween. Wat gebeurt er eigenlijk op dit eilandje waar nooit iets gebeurt? Een flinterdun verhaaltje van Robbe-Grillet die hiermee zijn mislukte come-back (sinds 1983!) viert; met de hulp nog wel van co-regisseur Dimitri De Clercq, de zoon van Jacques, voormalige directeur van de Banque Bruxelles-Lambert in Hong Kong, die filmproducent werd. Hangt de film daarom met haken en ogen aan elkaar? Robbe-Grillet situeerde eerst zijn film in Hong Kong en Macao, daarna in Vietnam en tenslotte in Cambodja. De Clercq verhuisde alles naar een Grieks eiland. Vandaar die Vietnamese jonk met gescheurde zeilen? Het mooiste is nog de ansichtkaartenfotografie van Hans Meier. Opgedragen aan de in september 1994 op 54-jarige leeftijd overleden Christian Maillet die de vader-rol speelt. Jammer dat het zo amateuristsich wordt vertolkt, en het zo vervelend en onduidelijk is. Panavision wide- screen.

Ap'to Hioni

1994 | Drama

Griekenland 1994. Drama van Sotiris Goritsas. Met o.a. Gerassimos Skiadaressis, Vassilis Elefteriadis, Antonis Manolas, Mania Papadimitriou en Sophia Olympiou.

Drie leden van de Griekse minderheid in Albani[KA3]e reizen in 1990 naar hun oorspronkelijke vaderland. Achille (Skiaderessis) en Thomas (Elefteriadis) passeren clandestien de grens, tussen de rondvliegende kogels door. De kleine Nikos (Manolas), wiens moeder door Albanese soldaten is gedood, voegt zich bij hen. Eenmaal in Griekenland belanden ze in een kamp, waar ze slecht worden behandeld. Ze vluchten naar Athene, waar de ontvangst al niet beter is. Ze worden genegeerd of vernederd. Vervolgens neemt het zoeken naar baantjes hen volledig in beslag en is uitbuiting hun deel. Vertwijfeld pleegt Thomas zelfmoord. De twee overlevenden stellen vast dat er een flinke kloof bestaat tussen de propagandistische praatjes en het leven van alledag, en ze vragen zich af of ze niet overal vreemdeling zijn. Hun geografische zwerftocht wordt hiermee ook een psychische. Een sfeervolle schets van de desillusie van een gemeenschap en een meedogenloos beeld van het Griekenland van de regisseur. Scenario van de regisseur naar een novelle van Sotiris Dimitriou. Camerawerk van Stamatis Yannoulis.