Olivier Foubert: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

Les enfants du siècle

1999 | Drama, Historische film, Biografie

Frankrijk 1999. Drama van Diane Kurys. Met o.a. Juliette Binoche, Benoît Magimel, Stefano Dionisi, Robin Renucci en Karin Viard.

Les Cordier, juge et flic : La tour de Jade

1997 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1997. Drama van Paul Planchon. Met o.a. Pierre Mondy, Bruno Madinier, Charlotte Valandrey, Ysé Tran en Thang-Long.

Julie Lescaut : Police des viols

1993 | Misdaad

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Misdaad van Caroline Huppert. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Blanchette Brunoy en Alexis Desseaux.

De verkrachter-met-het-zwarte-masker slaat voor de vierde maal toe. Deze keer is het slachtoffer een collega van Julie Lescaut (Genest). De vrouwelijke commissaris bijt zich in het onderzoek vast, hoewel haar baas Leturc (Amstutz) haar de zaak wil ontnemen omdat ze er emotioneel teveel bij betrokken zou zijn. De keuze valt op een jonge inspectrice, Isabelle (Denicourt), een arrogante jonge vrouw die flater na flater slaat. Tussen haar en Lescaut botert het helemaal niet. Verder ondekt Lescaut dat zij een spion van de IGPN is die door Pergaud (Babilee) gestuurd is om een oogje in het zeil te houden op de mannelijke leden van het corps. Doordeweekse politiefilm met wat spanning, maar met een voorspelbaar plot, geschreven door Alexis Lecaye. Zoals steeds heeft Lescaut het moeilijk om zichzelf te blijven naast haar mannelijke collega's. Fotografie van Charlie Gaëta.

Julie Lescaut : La mort en rose

1993 | Misdaad

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Misdaad van Elisabeth Rappeneau. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en Roland Amstutz.

Tijdens een routine surveillance `s nachts wordt een agente door een auto aangereden die doorrijdt na het ongeluk. Ze wordt in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht. Julie Lescaut (Genest) begeeft zich op weg om de gewonde te spreken, maar die is al overleden voordat ze aankomt. De collega van het slachtoffer, Leveil (Rouve) heeft slechts de laatste twee cijfers van het nummerbord van de auto kunnen opschrijven: 61 (het nummer van het departement, Orne). In de haast opgezette wegversperringen en controles mochten niet baten. Diezelfde dag wordt een jonge Roemeense gewurgd aangetroffen in haar huis. Er is weer heel wat werk aan de winkel voor Lescaut en haar ondergeschikten. In deze sinistere moordzaak die leidt naar prostitutie op bestelling door middel van de Minitel en de handel in gestolen auto`s, krijgt de pittige commissaris met de steile rode haren een bijna volmaakte moordenaar tegenover zich. Spannend en goed gemaakt, maar met (te) weinig originele wendingen. Eric Kristy schreef het scenario, dat door Flore Thulliez in beeld gebracht werd.

Julie Lescaut : Harcèlements

1993 | Misdaad

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Misdaad van Caroline Huppert. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouff, Blanchette Brunoy en Alexis Desseaux.

Een jong verkoopstertje van een grote supermarkt pleegt zelfmoord. Bij justitie is men niet ge[KA3]interesseerd en op het politiebureau wil men het dossier in het archief opbergen. Julie Lescaut (Genest) is er niet gelukkig mee, want volgens haar moet er meer achter zitten. Er vallen nog meer doden: de directeur van het bedrijf wordt met een kogel in het hoofd op de parkeerplaats aangetroffen. Vervolgens vindt men het ontzielde lichaam van de onderdirecteur. Dan dient een medewerkster van hetzelfde bedrijf een klacht in wegens ongewenste intimiteiten op het werk. Lescaut krijgt haar zin. Er wordt een onderzoek ingesteld, maar `niets gehoord, niets gezien en zwijgen` blijkt het motto te zijn van de overige werknemers. De pittige commissaris mag - als vrouw (...) - haar tanden zetten in een zaak die in een tv-film voor het grote publiek eindelijk eens uit de taboesfeer gehaald wordt: vrouwen die op het werk seksueel worden lastig gevallen en geterroriseerd. Het geheel wordt zelfs redelijk interessant uitgewerkt in het scenario van Dominique Lancelot en Alexis Lecaye. Voor de fotografie werd beroep gedaan op Charlie Gaëta.