Jacques Rouffio

V'la l'cinéma ou le roman de Charles Pathé

1996. Jacques Rouffio. Met o.a. Isabelle Gélinas, Yves Jacques en Didier Bezace.

V'la l'cinéma, ou le roman de Charles Pathé

België/Canada/Frankrijk/Oostenrijk 1995. Biografie van Jacques Rouffio. Met o.a. Didier Bezace, Yves Jacques, Isabelle Gélinas, Ronny Coutteure en Bernard Alane.

Geromantiseerde biografie van Charles Pathé een de filmindustrie. Hij werd in 1862 te Vincennes geboren en had een miserabele jeugd. Als kind moest hij klusjes doen voor zijn hardvochtige vader, een slager. Het ouderlijke milieu werkt vestikkend op Charles en op zijn twintigste trekt hij naar Zuid- Amerika. Bij zijn terugkeer is de ziekelijke, onzekere jongeman veranderd in een intelligent zakenman, met een uitzonderlijk talent voor organiseren en het nemen van initiatieven. Op de handelsbeurs van Vincennes ontdekt hij de fonograaf en die geeft zijn leven een andere wending. De kijker ziet hoe hij op kermissen succes heeft en dat geldt steekt in het bewegende beeld. En verder: hoe hij zijn eerste studio creëert, een bioscoopprojector ontwikkeld en de degens kruist met George Eastman, die een monopolie heeft op de markt voor het lichtgevoelige celluloïod. Gemaakt ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de film volgt deze prent getrouw de carière een man die symbolisch werd voor de cinema in Europa. De rol van Charles Pathé wordt vertolkt door Bezace. Rouffio schreef het scenario samen met Jean Gruault, naar een origineel verhaal van Jacqueline Lefèvre. Volledig in België opgenomen door Raymond Fromont.

Jules Ferry

Frankrijk/Duitsland 1993. Drama van Jacques Rouffio. Met o.a. Thierry Fortineau, Philippine Leroy-Beaulieu, Patrick Zimmerman, Elvire Audray en Juliette Brac.

Het geromantiseerde levensverhaal van Jules Ferry (gespeeld door Fortineau), die in 1832 geboren werd en stierf in 1893. Hij was advocaat en journalist maar verwierf vooral internationale bekendheid als staatsman in de functie van premier en minister van onderwijs. Hij ijverde voor de vrijheid van de burgers en het recht op onderwijs voor iedereen, ook voor meisjes. Hij was verantwoordelijk voor het invoeren van persvrijheid, vakbonds vrijheid en een wet op de echtscheiding. De film doet een beeld herleven van een woelige periode in de moderne Franse geschiedenis via het portret van een ongewoon man. Het scenario en de dialogen, geschreven door Jean-Michel Gaillard, zijn gebaseerd op historische documenten en betrouwbare bronnen. Vooral belangrijk voor politiek ingewijde kijkers. Gefotografeerd door Roland Dantigny.

Scoop: Le stagiaire

Frankrijk 1990. Misdaad van Jacques Rouffio. Met o.a. Bernard Fresson, Roland Blanche, Blanchette Brunoy, Renaud Danner en Michel Duchaussoy.

Uit de serie [KL]Scoop[KLE], waarvan we vaak vinden dat ze te `modebewust` en te oppervlakkig is. In deze film gaat een Parijs` dagblad zijn ondergang tegemoet (dat is toch een zeer actueel uitgangspunt!) en midden in dat sociale crisisklimaat komt Lo[KA3]is M[KA1]etral (Danner), een jonge doctorandus, terecht voor een stage bij de 'algemene nieuwsafdeling'. Daar houden ze hem in spanning met de verdwijning van een paar schoolmeisjes in het departement Hauts-de-Seine. Bij wijze van test wordt hij opzettelijk op een dwaalspoor gezet, maar hij ontdekt uiteindelijk toch de list. Hij krijgt de aanmoediging zo door te gaan, want een 'scoop' zou per slot van rekening de krant kunnen redden. Stereotiep beeld van de wereld van de journalistiek. Een even produktieve als eclectische en wispelturige regisseur heeft zijn handtekening onder deze klus gezet, maar het feit dat hij het er deze keer heel aardig van af brengt is voornamelijk te danken aan de uitstekende karakterrol van Danner.

L'argent

Frankrijk 1990. Drama van Jacques Rouffio. Met o.a. Claude Brasseur, Miou-Miou, Michel Galabru, Jean-Pierre Bisson en Anna Gaelina.

Een verfilming over de corrupte bankdirekteur uit de beroemde roman van Emile Zola. Geen afgewogen geheel, want Jacques Rouffio schetst zijn personages in een agressieve, ongenuanceerde stijl en wel zodanig, dat de belangwekkende naturalistische inhoud van dit meesterwerk tot een karikatuur verwordt. Fantastisch spel en dito tijdsreconstructie.

L'orchestre rouge

België/Frankrijk/Italië 1989. Oorlogsfilm van Jacques Rouffio. Met o.a. Claude Brasseur, Daniel Olbrychski, David Warrilow, Dominique Labourier en Etienne Chicot.

Een opmerkelijke, bijna letterlijke bewerking naar Gilles Perrault, die overigens scenario en dialogen schreef ofwel de geschiedenis van het meest efficiënte spionagenetwerk uit WO II, waarnaar deze film is genoemd. Zorgvuldige tijdsreconstructie en overtuigende personages maar zonder het niveau van een meesterwerk te bereiken want Rouffio - een talentvol persoon die zich met wisselend resultaat met van alles en nog wat bezighoudt - heeft de inhoud van het boek niet in een eigen, nieuwe taal weten om te zetten. Desondanks is er een in meer dan één opzicht spannende film uitgerold. Er is ook een tv- bewerking gemaakt van 170m. Het camerawerk is van Pierre William Glenn.

État de grâce

Frankrijk 1986. Drama van Jacques Rouffio. Met o.a. Nicole Garcia, Sami Frey, Pierre Arditi, Philippe Léotard en Dominique Labourier.

Langdradige geschiedenis over de problematische liefdes van een staatssecretaris, een vrouwelijke president-directeur en een bankier. Zij vinden elkaar weer, verlaten elkaar, vinden elkaar weer, enz. De regisseur heeft een dergelijk thema in een modern jasje willen steken door het in een sociaal-politieke context te plaatsen. Maar de personages en de situaties zijn zo stereotiep dat het geheel nauwelijks geloofwaardig aandoet. De acteurs doen alles om er wat van te maken, maar het wordt maar niet aannemelijk. ETAT DE GRACE laat de kijker onverschillig; van Rouffip zijn we beter gewend.

L'état de grâce

Frankrijk 1986. Drama van Jacques Rouffio. Met o.a. Nicole Garcia, Sami Frey, Pierre Arditi en Dominique Labourier.

De man is weinig productief en zijn oeuvre prettig ongrijpbaar, maar Jacques Rouffio (Violette & François) weet altijd het maximum uit zijn sterke rolbezettingen te halen. Zo ook in deze, min of meer tussen de genres opererende liefdesgeschiedenis. Daarin zet de stiekeme affaire tussen een socialistische minister en een gehuwde succesonderneemster hun levens op scherp. De film, een soms ietwat soaperige middenmoter, heeft last van typisch Frans salonsocialisme. Casting van het iets-te-mooie-mensenkoppel Garcia/Frey doet natuurlijk aan hun spel niets af. Warme composities van Philippe Sarde.

Mon beau-frère a tué ma soeur

Frankrijk 1985. Mysterie van Jacques Rouffio. Met o.a. Michel Serrault, Michel Piccoli, Juliette Binoche en Jean Carmet.

Dit is een bewerking van de thriller van Georges Conchon, die opk het scenario schreef. Kennelijk heeft men Hitchcocks THE TROUBLE WITH HARRY willen nabootsen. Surrealisme met een knipoog alom. De film is moeilijk te volgen met soms teveel, soms weer te weinig wonderbaarlijks. Het is echter een goede poging om de Franse filmgewoontes kwijt te raken.

J'ai bien l'honneur

Frankrijk 1983. Misdaad van Jacques Rouffio. Met o.a. Eddie Constantine, Mylène Demongeot, Marie Wiart, Paul Blain en Jean-Louis Richard.

Een verfilming van de roman van Yvan Dailly uit de `S[KA1]erie Noire` van Gallimard. Speelt zich af in het New York van de daklozen, met als hoofdpersoon een tamelijk boeiende oude rot in het vak (Constantine). Deze filmer, nu toevallig televisieregisseur, brengt een menselijk tintje aan in een stereotiep scenario.

La passante du Sans-Souci

Frankrijk/Duitsland 1982. Oorlogsfilm van Jacques Rouffio. Met o.a. Michel Piccoli, Helmut Griem, Mathieu Carrière, Gérard Klein en Dominique Labourier.

In 1934 vlucht een vrouw met haar joodse pleegzoontje uit Berlijn naar Parijs, waar haar pogingen om haar echtgenoot uit het concentratiekamp te bevrijden uitmonden in een tragedie. Bijna vijftig jaar later herkent de pleegzoon in een Zuid-Amerikaanse ambassadeur de verantwoordelijke nazi van destijds. De scène waarin een huilende Schneider luistert naar het vioolspel van haar 12-jarige pleegzoon is verreweg het meest aangrijpende moment in deze mooie film. Geen biografie laat onvermeld dat de jongen haar herinnerde aan haar eigen zoontje David die kort tevoren was verongelukt. De film werd dan ook aan David (en zijn vader) opgedragen.

Le sucre

Frankrijk 1978. Drama van Jacques Rouffio. Met o.a. Gérard Depardieu, Michel Piccoli, Jean Carmet, Nelly Borgeaud en Roger Hanin.

Een speculant weet een rentenier over te halen om diens kersverse erfenis te investeren in aandelen op de suikermarkt waarvan de beursnotities worden gecontroleerd door een financiële haai. Minder een sociale satire op de paniek die bij marktfluctuaties kan ontstaan dan een karikaturale karakterstudie die een reeks uitgelezen acteurs alle kansen op ongewone types geeft. Scenario van Georges Conchon en de regisseur.

Violette & François

Frankrijk 1977. Komedie van Jacques Rouffio. Met o.a. Isabelle Adjani, Jacques Dutronc, Serge Reggiani, Lea Massari en Françoise Arnoul.

Het span Adjani-Dutronc voert, als behoorlijk onverantwoordelijk jong stel met een kindje, het vaak misbruikte adagium 'Carpe diem' ad absurdum. Allebei vers ontslagen uit het zoveelste doodsaaie kantoorbaantje, vinden de richtingloze Violette en François een heuse ambitie: winkeldiefstal. Rouffio, geïnspireerd regisserend op een prachtscenario van Jean-Loup Dabadie, tilt het kleptomanenverhaal naar een aimabele comédie sociale zonder daarbij Dabadies serieuze ondertoon te verloochenen. De volledig complementaire Dutronc en Adjani zijn één en al sprankeling. Bonus: fijne nevenrollen van Reggiani, de Italiaanse Lea Massari en vroegere pin-up Françoise Arnoul.

Sept morts sur ordonnance

Frankrijk/Duitsland/Spanje 1975. Thriller van Jacques Rouffio. Met o.a. Michel Piccoli, Gérard Depardieu, Jane Birkin, Marina Vlady en Charles Vanel.

Een familieclan van chirurgen in de provincie ziet zijn hegemonie en inkomen bedreigd door de vestiging van een andere, begaafde chirurg die ze in diskrediet willen brengen, zodat hij een gewone artsenpraktijk moet beginnen. Hij ontdekt dat tien jaar eerder een voorganger als gevolg van een soortgelijke zenuwoorlog zelfmoord heeft gepleegd, na eerst vrouw en kinderen te hebben gedood. Een film over maffia-achtige praktijken in de medische wereld lijkt onvoorstelbaar, maar is op ware gebeurtenissen gebaseerd. Sterk spel van Piccoli, Depardieu en vooral Vanel als machtig hoofd van de clan.

L' Horizon

Frankrijk 1967. Drama van Jacques Rouffio. Met o.a. Jacques Perrin, Macha Méril, René Dary, Monique Mélinand en Steve Gadler.

Een zwaargewonde soldaat keert in 1917 terug naar de boerderij van zijn ouders, en hoewel het ernaar uitziet dat de oorlog afgelopen zal zijn voor hij hersteld is, wordt hij geleidelijk aan steeds depressiever. Een oorlogsweduwe op wie hij verliefd wordt, probeert hem tot haar pacifisme, waar hij geen vertrouwen in heeft, te bekeren, hoewel de voorstanders van de oorlog heel andere dan patriottistische motieven blijken te hebben. Dit boeiende debuut naar LES HONNEURS DE LA GUERRE van Georges Conchon gebruikt een historische situering om de nog altijd actuele thematiek kritisch door te lichten. Niet zo best geacteerd door Perrin, wel door zijn tegenspelers.