Caroline Berg

Le Matador

Frankrijk 1998. Misdaad van Michel Vianey. Met o.a. Thierry Rey, Stéphane Jobert, Jean-Marie Winling, Caroline Berg en Pascale Vignal.

Eva

Verenigde Staten 1996. Erotiek van Klaus Biedermann. Met o.a. Caroline Berg, Frank Desmaroux, Iliana Lolitch en Crispin De Nuys.

Une famille formidable : Dure, dure, la rentrée

Frankrijk 1993. Familiefilm van Joël Santoni. Met o.a. Anny Duperey, Bernard Le Coq, Catherine Spaak, Milena Vukotic en Cécile Caillaud.

Na haar terugkeer uit Portigal valt Catherine in een grote leegte. De hele familie is het huis uit en Jacques is meestal bezig met zijn werk, verplaatsingen naar het buitenland, zakendiners, enz. Reine (Spaak) leidt het geheel met vaste hand. De in de liefde ontgoochelde Nicolas verhuist naar een loft boven het appartement van Alexis (Montes) en Marc. Deze laatste zit in de moeilijkheden. Zijn homosexualiteit werd ontdekt door een van zijn leerlingen en nu loopt zijn aanstelling als leraar gevaar. Het verhaaltje van de familie Beaumont kabbelt rustig verder, maar de hele crew werkt zuiver op routine. Nu we de personages kennen zijn hun belevenissen minder leuk. Het scenario voor deze zesde aflevering werd geschreven door Corinne Atlas, Alain Layrac en David Pharao. Claude Robin stond achter de camera.

Les jupons de la révolution - Talleyrand

Frankrijk 1988. Historische film van Vincent De Brus. Met o.a. Stéphane Freiss, Laurent Grévill, Ingrid Held, Daniel Langlet en Caroline Berg.

De meest dramatische momenten uit het leven van de volkomen amorele Charles de Talleyrand (1754-1838), die tegen zijn zin (hij werd door zijn ouders gedwongen vanwege zijn klompvoet) tot priester werd gewijd. Ondanks zijn scabreuze (een ma[KA4]itresse en een zoon) levenswandel, wordt hij bisschop en diplomaat; hij verrijkt zich schandelijk als gehaaid financieel expert. De nadruk wordt gelegd op de ene vrouw, Adela[KA3]ide (Held), van wie hij houdt. Indrukwekkende titelrolvertolking van Freiss. Onderdeel van een reeks van zes portretten over de Franse revolutie. Ook bekend als TALLEYRAND OU COMMENT LA HARGNE RÉVOLUTIONAIRE VINT À UN FILS DE L'ARISTOCRATIE.

Der Kuß des Tigers

Duitsland 1988. Thriller van Petra Haffter. Met o.a. Beate Jensen, Stéphane Ferrara, Mathieu Carrière, Kristina van Eyck en Yves Beneyton.

Op aangrijpende en spannende wijze vertelt deze film het verhaal van een vrouwenmoordenaar, die opnieuw met zijn morbide hartstocht geconfronteerd wordt, als hij een jong meisje, een au pair die zich stierlijk verveelt, tegenkomt. Zij wordt de passieve medeplichtige van zijn vreemde hartstochten die zweven tussen tederheid en sadisme. Deze psychothriller is gebaseerd op een boek van Francis Ryck die gepubliceerd heeft in de bekende Franse detectievereeks 'Série noire'.

Le crépuscule des loups - Le Cheval de Troie

Frankrijk 1987. Oorlogsfilm van Jean Chapot. Met o.a. Jean Sorel, Thibaut Claudel, Patrick Préjean, André Oumansky en Didier Sauvegrain.

Deel I: Parijs 1942 tijdens WO II. Erik heeft talent voor muziek. Hij slaagt na enkele pogingen erin de aandacht te trekken van Werner Schellendorf, een Duitse SS-officier. Hij neemt de jongen op in zijn huis, waar Erik alle mogelijkheden krijgt om zijn muzikale talenten te ontplooien. Bovendien krijgt hij een opvoeding in de idealen van het Derde Rijk. Erik grijpt iedere gelegenheid aan om in zijn nieuwe thuis, waar ook Franse verzetsstrijders worden vastgehouden, rond te neuzen.

Le tombeur

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Luc Moreau. Met o.a. Michel Leeb, Madeleine Barbulée, Georges Montillier, Stéphanie Fugain en Jacqueline Jolivet.

Een bewerking van de eerste toneelkomedie van Robert Lamoureux (1957), over de liefdesavonturen van een vrijgezel, die een grote aantrekkingskracht uitoefent op alle brunettes die binnen zijn gezichtsveld verschijnen. Zonder de psychologische fijngevoeligheid noch de briljante dialogen van Sacha Guitry te evenaren, is de dramaturg Lamoureux beter dan de filmer Lamoureux, die slechts banale en slechte militairedienstkluchten op zijn naam heeft staan. Het kijken naar deze goed gespeelde, vrolijke komedie biedt aangenaam vertier. Daarentegen is de cinematografische waarde zo'n beetje nihil.

Le due vite di Mattia Pascal

Italië 1985. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Marcello Mastroianni, Flavio Bucci, Laura Morante, Laura del Sol en Andréa Ferréol.

Uitstekend artistiek en technisch talent en prachtige locaties aan de Ligurische kust, in Monte Carlo en in Venetië, worden gecombineerd met Marcello Mastroianni's voortdurend boeiende spel en Nicola Piovani's muziek. Al deze aspecten maken de film tot een van de meest onderhoudende en intelligente Italiaanse komedies van dit decennium. Het verhaal is gebaseerd op een roman van Luigi Pirandello over de speurtocht van een man naar zijn identiteit.

Ça va faire mal

Frankrijk 1982. Komedie van Jean-François Davy. Met o.a. Bernard Menez, Daniel Ceccaldi, Henri Guybet, Caroline Berg en Kathie Briegel.

Een wanhopige filmproducent denkt het te kunnen redden met een pornofilm. Hij komt bovendien in het bezit van een lijk terwijl zijn vriendin een belastinginspecteur probeert af te leiden, die de boeken van de maatschappij wil doorkammen. Ten gevolge van een ongeluk belandt uiteindelijk het hele team in het paradijs alwaar de nieuwe regisseur God blijkt te zijn. Een dergelijke fabel had heel goed kunnen mislukken maar zelfs de overdreven komische uitlatingen lijken te werken omdat het hier een scherpe satire op filmwereld betreft (snobisme, verwaandheid, onbenulligheid, onbekwaamheid), die de regisseur heel goed kent.

Il Marchese del Grillo

Frankrijk​/​​Italië 1981. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Alberto Sordi, Caroline Berg, Paolo Stoppa, Flavio Bucci en Marc Porel.

Begin 1800 vult de libertijnse markies Onofrio Del Grillo (Sordi) in Rome vult zijn dagen met practical jokes, waarvan paus Pius VII (Stoppa) het voornaamste mikpunt is. Collaboratie met de Franse bezetters biedt hem daartoe extra kansen, maar na het vertrek van Napoleon slaat Pius terug en laat de markies vervangen door een dubbelganger. Deze uitbundige Italiaanse komedie geeft een vitale vanzelfsprekendheid aan de wrede humor en aan de poep-en-piesgrappen, terwijl Sordi in zijn dubbelrol - Onofrio en Gasperino - zowel de ijdeltuiterij als (in een ander historisch jasje) het laf opportunisme kan uitspelen. Het scenario is van Bernardino Zapponi, Leonardo Benvenuti, Tullio Pinelli, Piero De Bernardi en regisseur Monicelli. Het camerawerk is van Sergio D'Offizi. Eastmancolor, Mono.