Mort Shuman: cast en muziek.
Er zijn 21 films gevonden.

Cent francs l'amour

1986 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1986. Komedie van Jacques Richard. Met o.a. Richard Bohringer, Valérie Steffen, Sabine Delouvrier, Dominique Pinon en Maryse Déol.

Om voor een expositie het noodzakelijke kapitaal bij elkaar te krijgen moet een hongerige fotograaf op de avances van een rijke homoseksuele vriend ingaan. Maar hij vindt uiteindelijk een andere oplossing: optreden in een 'life-show' met de blonde Otie op wie hij verliefd wordt. Het eigenlijke thema van de film is interessant: zich prostitueren om in leven te blijven. Maar hierop wordt oppervlakkig ingegaan en meermalen met een al te grote inschikkelijkheid. Het spel is erg onevenwichtig en de muziek en de liedjes stinken evenzeer.

Le Jour se lève et les conneries commencent

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van Claude Mulot. Met o.a. Maurice Risch, Jacques Legras, Henri Guybet, Michel Modo en Eva Harling.

Ze zijn altijd goed bij kas en hoeven niet te werken, want ze leven op de zak van hun vader of van zijn minnares; drie hufters die achter meisjes aanlopen en hufterige streken uithalen. Dat is alles. De film lijkt op z'n titel: om te huilen.

Psy

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Patrick Dewaere, Anny Duperey, Jean-François Stévenin, Michel Creton en Jennifer.

Een psychotherapeut leidt groepssessies op het platteland, waar zich onverwachts kennissen van vroeger - voortvluchtige dieven - aandienen. Het contact met de gangsters blijkt voor de patiënten weldadiger dan de 'zachte aanpak' die de held tenslotte laat varen, waarna hij door krachtdadig optreden het respect van zijn vriendin herwint. De ongelukkige combinatie van de scherpe satiricus Lauzier als scenarioschrijver - naar eigen stripverhaal - en de op romantischer humor gerichte regie van De Broca, levert een muffe komedie op, omdat de stereotiepe personages niet op een absurdistisch, ander niveau worden getild. Dewaere vult een onmogelijke rol in met bekkentrekkerij, maar Duperey bewaart haar ironische allure.

On n'est pas des anges...elles non plus

1980 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1980. Komedie van Michel Lang. Met o.a. Sabine Azéma, Pierre Vernier, Georges Beller, Henri Courseaux en Marie-Catherine Conti.

Een melige, langdradige romantische komedie waarin drie vrienden onbezorgd op vrouwenjacht gaan tot ze ontdekken dat het meisje op wie ze alledrie in stilte verliefd zijn op het verlanglijstje staat van een Italiaanse playboy. Voor zover er aan deze intrige al lol te beleven valt, wordt dat grondig ondergraven door het zeurderige moraliserende ondertoontje van het hypocriete geheel. Scenario van Michel Lang.

Tous vedettes!

1979 | Musical

Frankrijk 1979. Musical van Michel Lang. Met o.a. Leslie Caron, Daniel Ceccaldi, Robert Webber, Rémi Laurent en Kitty Kortes-Lynch.

Leerlingen van een zang- en dansopleiding zetten een eigen show op poten, die na een eerste flop dankzij de ouders van één van hen, een Hollywoodster en een theaterproducent, zelfs naar Broadway zal gaan. De film heeft een zwak scenario - met dezelfde amoureuze intrigetjes als in Langs andere films - eentonige muziek en fantasieloze choreografie. Erger, de verondersteld getalenteerde jongeren lijken met nauwelijks uitzonderingen uiterst zwakbegaafd, terwijl het aandeel van Caron veel te klein is gehouden.

L'associé

1979 | Komedie

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Hongarije 1979. Komedie van René Gainville. Met o.a. Michel Serrault, Claudine Auger, Catherine Alric, Judith Magre en Mathieu Carrière.

Dreutelige zakenman Julien (Serrault) verzint een zelfverzekerde compagnon in de hoop de handel aan te wakkeren. Het verzinsel werkt zo goed dat zijn vrouw verliefd wordt op de daadkrachtige hersenschim en zoonlief de verzonnen compagnon als vader wil. Een aardige satire met nostalgische bruinoranje beelden van zakendoend Parijs eind jaren 70. Gebaseerd op Roberto Roberti's Il socio invisible (1939), op zijn beurt gedestilleerd uit het geestige Chileense boekje El socio van Jenaro Prieto. In de VS werd de materie opnieuw gedraaid als The Associate, maar dan met een zwarte vrouw (Whoopi Goldberg) die opklimt dankzij haar gefingeerde witte partner.

Je te tiens, tu me tiens par la barbichette

1978 | Musical, Drama

Frankrijk 1978. Musical van Jean Yanne. Met o.a. Jean Yanne, Mimi Coutelier, Micheline Presle, Jean-Pierre Cassel en Michel Duchaussoy.

Een inspecteur en zijn vrouwelijke collega worden aangewezen om de ontvoering van een populaire tv-presentator op te lossen. De tv organiseert een speciaal programma om losgeld van de kijkers te krijgen, maar de opbrengst verdwijnt in de zak van de omroepdirecteur, want de ontvoering was een stunt om de kijkcijfers op te vijzelen. Ondertussen wordt de agente ontdekt als disco-ster. Deze satire op de omroepwereld is best amusant, maar Yanne haalt zoveel overhoop - gastoptredens van David Carradine, Village People en Richie Family - dat hij zelf zijn doelen uit het oog verliest.

Une vraie jeune fille

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van Catherine Breillat. Met o.a. Bruno Balp, Rita Meiden, Georges Guérat, Charlotte Alexandra en Alexandra Gouveia.

Alice heeft de middelbare schoolleeftijd en zit op een kostschool. De zomervakantie brengt zij door in de zagerij van haar ouders in Les Landes. Zij treft er een onvoorstelbaar eentonig, saai en triest leven aan. Dan krijgt zij waanvoorstellingen en tenslotte geeft zij zich aan een jonge arbeider die bij haar vader in dienst is. Deze overigens zeer teleurstellende ervaring zet een kroon op haar duffe vakantie. Dan begint de school weer... Dit regie-debuut (verwar de schrijfster-scenariste niet met haar zuster Marie- Hélène Breillat) lijdt aan een groot tekort aan financiële middelen, evenals aan onervarenheid van de maakster, die haar eigen roman, Le Soupirail verfilmde. Vertoning binnen het commerciële circuit heeft zelfs nimmer plaatsgevonden. Desondanks bevat de film een goede sfeertekening, ook al is de verbeelding van de fantasiën van Alice minder goed gelukt. Het camerawerk is van Pierre Fattori.

Plus ça va, moins ça va

1977 |

Frankrijk 1977. Michel Vianey. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Jean Carmet, Louis Jourdan, Henri Garcin en Niels Arestrup.

Racistische politiemannen zijn overtuigd dat de moord op een jong meisje het werk moet zijn van een Noord-Afrikaan die na een kruisverhoor weet te ontsnappen. Hun onderzoek leidt hen verder langs de rijke bourgeoisie en filmfauna aan de Côte d'Azur. Genrefilm met zowel komische als kritische elementen. De regisseur is van huis uit schrijver en zijn scenario is beter dan zijn regie, maar hij geeft de acteurs alle kansen tot herkenbare karikaturen.

Monsieur Papa

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Philippe Monnier. Met o.a. Claude Brasseur, Julien Reboul, Nathalie Baye, Eva Darlan en Catherine Lachens.

Voorspelbare, sentimentele komedie met Brasseur als een gescheiden man die zich samen met zijn tienjarig zoontje door het huishouden moet zien te slaan. Het ventje krijgt problemen op school en papa wordt uiteraard verliefd op de mooie lerares die komt kijken wat er scheelt. Het is allemaal niet onaardig gedaan, en iedereen is verschrikkelijk sympathiek, maar de hele film blijft voorspelbaar en melig. Scenario Jean-Pierre Poiré naar het boek van Patrick Cavin. Het camerawerk is van Edmond Sechan.

La nuit de Saint-Germain-des-Prés

1977 | Mysterie, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1977. Mysterie van Bob Swaim. Met o.a. Michel Galabru, Mort Shuman, Daniel Auteil, Chantal Dupuy en Alain Mottet.

De vermaarde privé-detective krijgt een simpele juwelendiefstal op te lossen, maar stuit bij zijn onderzoek op een onvoorziene reeks moorden. De personage van Nestor Burma kreeg een sterke hoofdrol van de vaak misbruikte Galabru in een filmversie die de 'Rive Gauche' rond 1950 reconstrueert, compleet met existentialisten en knusse jazzkeldertjes. Het scenario is van Peirre Fabre, Alain Petit, Robert Réa en regisseur Swaim naar de roman van Léo Malet. Het camerawerk is van Yves Lafaye. Eastmancolor, mono.

L'hôtel de la plage

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Michel Lang. Met o.a. Myriam Boyer, Daniel Ceccaldi, Anna Gaël, Michèle Grellier en Guy Marchand.

Een aantal gezinnen brengt jaarlijks de vakantie door in een hotel in een Bretonse badplaats, maar ook door de opgroeiende kinderen zijn er toch weer onvoorziene verrassingen en amoureuze complicaties. De regisseur van A NOUS LES PETITES ANGLAISES houdt zich aan hetzelfde stramien van vakantieflirts - nu in alle leeftijdscategorieën - met minimale oorspronkelijkheid. Sommige aardige momenten zijn te danken aan de acteurs. Scenario van Michel Lang.

À nous les petites Anglaises!

1976 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1976. Komedie van Michel Lang. Met o.a. Stéphane Hillel, Rémi Laurent, Sophie Barjac, Véronique Delbourg en Julie Neubert.

Pech voor Parijse bourgeoisknapen Jean-Pierre (Hillel) en Alain (Laurent): op het lyceum zijn ze voor hun bac (eindexamen) Engels gezakt. Als represaille gaat de jaarlijkse augustusvakantie in mondain St. Tropez aan hun bleekneusjes voorbij en moeten ze in Ramsgate, Groot-Brittannië hun Engels bijspijkeren. Als troost biedt deze vederlichte en volledig onschuldige adolescentenkomedie het tweetal het vooruitzicht op Britse meisjes. Laten juist die nu net niet de meest toegeeflijke zijn. Samen met het Le cadeau (1982) de leukste bioscoopfilm van Lang, sinds eind jaren tachtig louter voor tv werkzaam.

Une Femme fidèle

1976 | Drama, Romantiek, Erotiek

Frankrijk 1976. Drama van Roger Vadim. Met o.a. Sylvia Kristel, Jon Finch, Nathalie Delon, Jacques Berthier en Gisèle Casadesus.

Amorele aristocraat ontmoet op het kasteel van zijn tante een deugdzame getrouwde vrouw die hij met medewerking van medeplichtige ex-geliefde toch weet te verleiden. Hij breekt met zijn eigen spelregels door echt verliefd te worden, maar erkent dit pas als het voor haar te laat is. Film volgt in 19e-eeuwse situering de verhaaltrant van LES LIAISONS DANGEREUSES, maar Vadim maakt er decoratieve kitsch van zonder overtuigingskracht. Finch en Delon zijn ideaal voor cynische rollen, maar het scenario geeft hun nauwelijks kans. Kristel is aandoenlijk oprecht in liefdesverdriet, maar overdadig zielige muziek smoort haar inspanning.

Un Type comme moi ne devrait jamais mourir

1976 | Komedie

Frankrijk 1976. Komedie van Michel Vianey. Met o.a. Jean-Michel Folon, Francine Racette, Bernard Fresson, Bernadette Lafont en Henri Garcin.

Een in werk en huwelijk ogenschijnlijk geslaagde man begint opeens aan de zin van zijn bestaan te twijfelen en trekt zich terug in het interieur van zijn auto. Na een reeks van avonturen brengt een schijnbare flirt van zijn vrouw met een successchrijver hem weer in actie om het huwelijk te herstellen. Het door de regisseur geschreven scenario heeft dezelfde satirische humor over de identiteitscrises van verburgerlijkte dertigers als de strip Les Erustrées van Bretecher, maar de vlakke vormgeving zet daar vaak een domper op. Graficus Folon is een ideale en innemende hoofdrolspeler.

The Little Girl Who Lives Down the Lane

1976 | Horror, Thriller

Verenigde Staten 1976. Horror van Nicolas Gessner. Met o.a. Jodie Foster, Martin Sheen, Alexis Smith, Mort Shuman en Scott Jacoby.

Foster is goed in haar rol van tienermeisje dat het doet voorkomen alsof haar vader weg is om het feit te verbloemen dat hij dood is. Een boeiend, ondergewaardeerd mysterie.

Rue Haute

1976 | Drama

Frankrijk​/​​België 1976. Drama van André Ernotte. Met o.a. Annie Cordy, Mort Shuman en Bert Struys.

Een ambitieus psychologisch melodrama waarin een in Brussel verblijvende Amerikaanse schilder zich ontfermt over een voor gek versleten vrouw. Gaandeweg ontdekt hij haar geheim... Wat op papier vrij geloofwaardig moet zijn overgekomen, faalt hier door een gebrek aan ervaring in de uitwerking. De regie van Ernotte is te mat om de complexe intieme spanningen van de protagonisten te visualiseren zonder dat de acteurs vervallen in gechargeerde over-acting. Shuman schreef ook de - sobere - filmmuziek.

Jacques Brel is Alive and Well and Living in Paris

1975 | Musical, Biografie

Verenigde Staten 1975. Musical van Denis Héroux. Met o.a. Elly Stone, Mort Shuman, Joe Masiell en Jacques Brel.

Een muziekrevue met zesentwintig bitterzoete liedjes over liefde, leven, oorlog en dood door de Belgische balladezanger Jacques Brel. Geen inhoud, geen dialogen. Naar de revue uit 1968. Een produktie van het American Film Theatre.

Jacques Brel Is Alive And Well And Livi

1975 |

1975. Denis Héroux. Met o.a. Joe Masiell, Mort Shuman en Elly Stone.

Een muziekrevue met zesentwintig bitterzoete liedjes over liefde, leven, oorlog en dood door de Belgische balladezanger Jacques Brel. Geen inhoud, geen dialogen. Naar de revue uit 1968. Een produktie van het American Film Theatre.

Les guichets du Louvre

1974 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1974. Drama van Michel Mitrani. Met o.a. Christian Rist, Christine Pascal, Henri Garcin, Judith Magre en Michel Auclair.

Kort voor La Grande Rafle van 16 juli 1942, de razzia waarin de nazi's in samenwerking met de politieprefectuur zo'n 13.000 Parijse Joden zullen oppakken, tracht student Paul leeftijdgenote Jeanne van een wisse dood te redden. Eerste Franse fictiefilm over die inktzwarte donderdag schematiseert en melodramatiseert Roger Boussinots autobiografische werk waarop het verhaal is gebaseerd. Charismatisch en kwetsbaar actrice Pascal (1953-1996) springt eruit als Jeanne, de enige in de Joodse Marais-wijk die Pauls vluchtpleidooien ter harte neemt. Garcin vertolkt de Duitse schrijver/oorlogschroniqueur/legerofficier Ernst Jünger.

Romance of a Horsethief

1973 | Historische film, Drama

Joegoslavië​/​​Verenigde Staten 1973. Historische film van Abraham Polonsky. Met o.a. Yul Brynner, Eli Wallach, Jane Birkin, Oliver Tobias en Lainie Kazan.

Omstreeks 1904. De Russische tsaar is in oorlog met Japan en alle paarden in Malava (in Polen) worden gevorderd door de Kozakken onderleiding van Brynner. De werkdieren betekenen echter de broodwinning van de bevolking en via pamfletten wordt opgeroepen tot opstand. De verantwoordelijke wordt ontdekt en ingesloten. Daarmee is de strijd niet ten einde. Een film die veelbelovend begint, maar zijn belofte uiteindelijk niet inlost. Het kader, een feodaal stelsel dat de Oktoberrevolutie van 1917 voorafging, komt niet erg realistisch over en de acteurs presteren onder hun niveau, zodat wat overblijft een doodgewone, alledaagse avonturenfilm is. Acteur David Opatoshu baseerde zijn scenario op een roman van zijn vader. Technisch uiterst verzorgde fotografie van Piero Portalupsisic.