Marcha Grant: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Les Folies d'Elodie

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van André Génovès. Met o.a. André Génovès, Marcha Grant, Caroline Aguilar, Charlotte Walior en Yves Massard.

Bewerking van de uiterst lichtzinnige roman Les mémoires d'une culotte van Aymé Dubois-Jolly. Dat levert een film vol met lichtzinnige scènes op, alhoewel geen echte porno. Een lefgozer versiert de ene na de andere vrouw in een platvloerse satire op met name de burgermaatschappij. Maar regisseur-producent-acteur André Génovès is in zijn ijver zijn favoriete cineast Claude Chabrol te imiteren zijn eigenlijke doel voorbijgeschoten. Alles blijft nu kunstmatig en leeg. Als er al een 'modieus tintje' aan gezeten heeft moet dat onmiddellijk weer uit de mode zijn geraakt.

Deux grandes filles dans un pyjama

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Philippe Nicaud, Jacques Jouanneau, Micheline Presle, Michel Galabru en Marcha Grant.

De afwezigheid van hun vrouwen geeft de echtgenoten de kans om in Parijs aan de rol te gaan met buitenlandse toeristes. Door zijn onhandigheid realiseert een van hen niet wat zijn slippertje veroorzaakt, maar de onverwachte terugkeer van zijn vrouw verandert de zaak, en ze gaat zich wreken op de vriend die van alles de schuld was. Deze filmversie van de afgetrapte boulevardklucht laat de te versieren toeristes wat vaker uit de kleren gaan, maar blijft verder doorzichtig theatraal. De acteurs doen rumoerig hun best, maar alleen Presle is soms echt leuk als de temperamentvolle echtgenote.

Comme un pot de fraises

1974 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1974. Komedie van Jean Aurel. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Marianne Eggerickx, Bernard Menez, Bernard LeCocq en Jean Lefebvre.

Een fotomodel met de 'mooiste billen van Parijs' is veelgevraagd voor reclamefoto's maar komt vanwege haar uitzonderlijk grote neus nooit met haar gezicht in beeld. Spaargeld voor plastische chirurgie wordt er echter steeds doorheen gejaagd door haar spilzieke zuster. Deze lusteloze komedie steunt op een anderhalf ideetje en weet zelf nauwelijks een glimlachje te wekken. Zowel voor als achter de camera ontbrak de inspiratie.