Paul Cayatte: montage.
Er zijn 5 films gevonden.

L'Amour en question

1978 | Drama, Thriller

Frankrijk 1978. Drama van André Cayatte. Met o.a. Annie Girardot, Bibi Andersson, Michel Galabru, Michel Auclair en Georges Géret.

Wanneer nabij Nice een architect op brute wijze het leven laat, verdenkt onderzoeksrechter Suzanne Corbier (Girardot) Zweedse weduwe Catherine (Andersson) en haar Britse minnaar Tom Hastings (Steiner). Ze poetsen de plaat, maar worden gesnapt aan de Frans-Italiaanse grens. Elk van hen belandt in eigen land voor het hekje. Afzwaaifilm van Cayatte (1909-1989), eens te meer over juridische kwesties, is vlees (drama) noch vis (thriller). De goede acteurs zijn aan het pulpscript en de onkarakteristiek besluiteloze regie verspild. Steiner, karakterkop in vele Italiaanse genrefilms, is een lichtpunt als de raadselvent van dienst.

La raison d'état

1977 | Thriller

Italië​/​​Frankrijk 1977. Thriller van André Cayatte. Met o.a. Jean Yanne, Monica Vitti, Michel Bouquet, François Périer en Jean-Claude Bouillon.

De Franse wapenindustrie krijgt een grote order van een Afrikaanse staat die bedreigd wordt door een naburig land. Met dit land zijn ook al clandestien onderhandelingen gaande over wapenleveranties. Een geleerde krijgt hier lucht van en schakelt zijn assistente in om bij de coördinator gegevens over de wapensmokkel los te krijgen en het schandaal in de openbaarheid te brengen. Onthullingen over malversaties binnen de op twee na machtigste militaire industrieën ter wereld worden helaas opgeklopt met melodramatische privé-intriges. Voor wie daar doorheen kan kijken, toch een beklemmende film met toespelingen op het Frankrijk anno 1977. Goed geacteerd bovendien. Twintig jaar later nog steeds actueel. Scenario van regisseur Cayatte, Jean Curtelin en Jean-Marie Guillaume. Camerawerk van Armando Nannuzzi.

Verdict

1974 | Drama, Thriller

Italië​/​​Frankrijk 1974. Drama van André Cayatte. Met o.a. Sophia Loren, Jean Gabin, Julien Bertheau, Henri Garcin en Muriel Catala.

Een weduwe van een mafioso heeft geprobeerd haar zoon in Frankrijk een keurige opvoeding te geven, maar hij wordt getergd door een wulpse dochter van een leraar, waarop hij haar vermoordt. Als zoon van zijn vader lijkt hij kansloos op het proces en de moeder schakelt oude contacten in om de vrouw van de rechter te ontvoeren en zo de uitspraak te beïnvloeden. Cayattes pleidooi tegen een bevooroordeelde justitie wordt ontkracht door de reeks melodramatische wendingen, maar de confrontatie tussen Loren als verbeten moederdier en Gabin als onverzettelijke rechter, weet toch te boeien. Scenario van de regisseur, Paul Andreota en Pierre Dumayet.

La piscine

1969 | Drama, Misdaad

Frankrijk​/​​Italië 1969. Drama van Jacques Deray. Met o.a. Alain Delon, Romy Schneider, Maurice Ronet, Jane Birkin en Paul Crauchet.

Filmmaker Deray, cameraman Jean-Jacques Tarbès en acteur Alain Delon maakten samen een aantal opwindende Franse drama's, waaronder Borsalino (1970) en deze La piscine. Voormalige partners Delon en Schneider schitteren in en rond het titelzwembad van een villa even buiten Saint-Tropez, met een oude vriend (Ronet) en diens achttienjarige dochter (Birkin) als onweerstaanbare sirene. Een spannend verhaal, maar vooral een stilistisch kunststuk op de rand van kitsch, waarbij bijvoorbeeld beelden van een racende bruine Maserati naadloos overgaan in een panorama van het naakte lijf van Schneider. Hoogtepunt in de Franse cinema.

Boulevard

1960 | Drama

Frankrijk 1960. Drama van Julien Duvivier. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Monique Brienne, Magali Noël, Pierre Mondy en Jacques Duby.

Eén jaar na Truffauts Nouvelle Vague-mijlpaal Les 400 coups draaide vakman-van-de-oude-stempel Duvivier (Pépé le Moko, La Bandera) met Boulevard zijn eigen Léaud-kroniek van een moeilijke jeugd. In de Parijse rosse buurt Pigalle moet de 16-jarige Jojo (Léaud) zich vrijwel alleen staande houden. Rotte stiefmoeder, flutbaantjes, armoede, dubieus gezelschap, liefde en andere misère krijgen hem er echter nét niet onder. Ouderwets goed scénario en béton, een natuurlijk spelende Léaud, treffend volkse nevenrollen en de prachtige fotografie van Roger Dormoy leveren een laat maar fraai poëtisch-realistisch staaltje qualité française op.