Sab Shimono

The Big Hit

Verenigde Staten 1998. Actiefilm van Che-Kirk Wong en Kirk Wong. Met o.a. China Chow, Lainie Kazan, Elliott Gould, Sab Shimono en Lela Rochon.

Paradise Road

Australië​/​​Verenigde Staten 1997. Oorlogsfilm van Bruce Beresford. Met o.a. Glenn Close, Pauline Collins, Cate Blanchett, Frances McDormand en Julianna Margulies.

Waar gebeurd verhaal over de ervaringen van Engelse, Australische, Amerikaanse en Nederlandse vrouwen in een Jappenkamp tijdens WO II. De titel verwijst naar het gedicht 'Paradise Road' dat werd voorgedragen aan het graf van de vele vrouwen die de verschrikkingen niet overleefden. Een gezelschap vrouwen uit de mondaine kringen van Singapore wordt na de inname van de stad door de Japanners gevangen genomen. Na vele ontberingen komen ze in een kamp in Sumatra terecht, waar ze drie jaar lang worden afgebeuld, geslagen en vernederd. Om de moed niet te verliezen vormen ze een a-capellakoor, tegen de regels in natuurlijk. Maar het werkt: op het moment dat de vrouwen hun zuiver gezang aanheffen, verstommen zelfs de woedende kreten van hun kwelgeesten.

The Shadow

Verenigde Staten 1994. Actiefilm van Russell Mulcahy. Met o.a. Alec Baldwin, John Lone, Penelope Ann Miller, Peter Boyle en Ian McKellen.

Baldwin, een in smoking geklede miljonair-playboy schiet in en uit zijn gekwelde alter ego van de titel, de Schaduw. Regisseur Mulcahy, geholpen door scenarist David Koepp, probeert tevergeefs een filmversie te maken van de gelijknamige stripheld, in de jaren 1930 in Amerika een aanbeden radioserie. Lone is de aartsvijand Shiwan, een rechtstreekse afstammeling van Genghis Khan. De deco-look is uiteraard retro, maar de 250 speciale effecten, ontworpen door Alison Savitch (TERMINATOR 2) zijn dat beslist niet. Gepoogd werd een mengsel te brouwen van BATMAN en RAIDERS OF THE LOST ARK, met als gevolg dat de film verdampt tot een flikkerende puinhoop. Gedraaid in Digital Experience sound.

Suture

Verenigde Staten 1994. Mysterie van David Siegel en Scott McGehee. Met o.a. Dennis Haysbert, Mel Harris, Sab Shimono, Dina Merrill en Michael Harris.

Tussen thriller en SF in. Een crimineel tracht zijn identiteit te verruilen voor die van een onschuldige. De rijke blanke Vincent Towers (Harris/Michael) heeft zich ontdaan van zijn vader. Hij organiseert een ongeluk waarbij de zwarte Clay Arlington (Haysbert) zijn plaats inneemt om te kunnen verdwijnen. Clay overleeft, maar door de klap is hij zijn geheugen kwijt. De plastische chirurg wordt erbij geroepen om Clay op Vincent te doen lijken. Na deze persoonsverwisseling kan Vincent doorgaan voor de onschuldige Clay. Alleen komt Clays geheugen langzaam terug en wordt de waarheid achterhaald. De verwisseling, hoe onwaarschijnlijk ook, zorgt voor wat humor in een verder beklemmende geschiedenis. In een zacht zwart-wit behandelden de makers een nogal veelomvattende intrige. Voor een eerste film leggen ze een verrassend vakmanschap aan den dag. Achter de camera stond Greg Gardiner.

Murder Between Friends

Verenigde Staten 1994. Thriller van Waris Hussein. Met o.a. Timothy Bushfield, Stephen Lang, Martin Kemp, Lisa Blount en O'Neal Compton.

Kerry Myers (Lang) belt de politie. Hij heeft zojuist zijn oude vriend William Fontanille (Kemp) zwaar verwond met een mes omdat Fontanille zijn vrouw vermoord heeft met een honkbal slaghout en zijn zoontje zwaar letsel heeft toegebracht. William Fontanille beweert op zijn beurt dat Kerry Myers de moordenaar is. Procureur John Thorn (Bushfield) gelooft Kerry Myers, maar kan toch niet verhinderen dat William Fontanille wegens gebrek aan bewijs wordt vrijgesproken. Dan stoot de officier van justitie Thorn op nieuwe elementen die een totaal andere licht op de zaak geven. Goed opgebouwde bewerking van een waargebeurde moordzaak die in 1984 heel wat stof deed opwaaien in New Orleans. Kemp is uitstekend in zijn rol van underdog William Fontanille. Philip Rosenberg bouwde zijn scenario spannend op naar een onverwachte climax (voor wie de afloop van de zaak niet kent). Robert Steadman was verantwoordelijk voor de fotografie.

Plymouth

Verenigde Staten​/​​Italië 1991. Sciencefiction van Lee David Zlotoff. Met o.a. Cindy Pickett, Richard Hamilton, Perrey Reeves, Matthew Brown en Jerry Hardin.

De stad Plymouth in Oregon wordt het slachtoffer van radioactieve straling. Het stadsbestuur besluit tot algehele relokatie op de Maan. Vijf jaar lang gaat de spaceshuttle heen en weer om de bewoners over te brengen. De film begint als de laatste shuttle vertrekt met aan boord weduwe Pickett (met vier kinderen) die in verwachting is van haar vriend astronaut-piloot Midkiff. Ze maken zich zorgen of het kindje daar wel veilig geboren kan worden. Ondertussen krijgen collega's een ongeluk en moet er een maanbuggie op uitgestuurd worden om ze te redden. Zouteloze piloot film voor een tv-serie met bordkartonnen personages. De speciale effecten, SF-toestanden e.d. zijn echter netjes in orde. Regisseur-coproducent Zlotoff die zelf het magere, niet al te originele verhaaltje schreef, zou er beter aan gedaan hebben een echte scenarioschrijver te huren, die zich op een degelijk SF-verhaal had kunnen baseren. Het camerawerk was in handen van Hiro Narita.

Hiroshima: Out of the Ashes

Verenigde Staten 1990. Oorlogsfilm van Peter Werner. Met o.a. Max von Sydow, Judd Nelson, Mako, Tamlyn Tomita en Stan Egi.

Een indringend, haast documentair verslag van de gebeurtenissen in Hiroshima op die bewuste 8e augustus 1945, toen de Amerikanen hun overmacht demonstreerden door de A-bom te droppen. Heel wat onschuldigen lieten het leven bij dit machtsvertoon. Er is geen hoofdrol in deze film, die een moza[KA3]iek vormt van toestanden en mensen - van fanatieke nationalisten tot Japanners met familie in Amerika, krijgsgevangenen, een Europese priester (Von Sydow) en kinderen, die helemaal niet begrijpen wat er gaande is. Geen lekkere ontspanningsfilm maar evenmin een film die een beschuldigende vinger opsteekt. Het diepgaande scenario van John McGreevey werd geïnspireerd door Hiroshima Diary van Michihiko Hachiya. Een onvergetelijke oorlogsfilm, te meer daar hij zich concentreert op de ware slachtoffers van elke moderne oorlog: de gewone burger. Flitsende fotografie van Neil Roach.

Come See the Paradise

Verenigde Staten 1990. Oorlogsfilm van Alan Parker. Met o.a. Dennis Quaid, Tamlyn Tomita, Sab Shimono, Shizuko Hoshi en Stan Egi.

Vakbondsleider Quaid verlaat New York na schermutselingen en vestigt zich in L.A., waar hij in Little Tokyo werk vindt in een Japanse bioscoop. Hij wordt verliefd op Tomita, de dochter van de eigenaar. Tegen de zin van haar vader in trouwen ze. Dan volgt de aanval op Pearl Harbour, met als gevolg dat vele Japanse families opgesloten worden in concentratiekampen. Ook Tomita, terwijl Quaid onder de wapens moet. Een aangrijpend melodrama, gebaseerd op een niet zo fraaie bladzijde uit de Amerikaanse geschiedenis. Het wordt allemaal iets te sentimenteel en te mooi voorgesteld, maar toch blijft het een boeiende prent. Parker zelf schreef het scenario. Camerawerk van Michael Seresin.

The Challenge

Verenigde Staten 1982. Drama van John Frankenheimer. Met o.a. Scott Glenn, Toshirô Mifune, Donna Kei Benz, Atsuo Nakamura en Calvin Young.

Onderhoudende, maar soms pretentieuze actiefilm, waarin bokser Glenn wordt betrokken in een conflict tussen broers Mifune en Nakamura over de rechten op familiezwaarden. Scenario van John Sayles en Richard Maxwell. Buitenopnamen voornamelijk gefilmd in Kyoto; misschien interessant voor Japanofielen.