Anna Moffo: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Die Csárdásfürstin

1972 | Muziek

Hongarije​/​​Duitsland 1972. Muziek van Miklós Szinetár. Met o.a. Anna Moffo, René Kollo, Dagmar Koller, Sándor Németh en László Mensáros.

Pas wanneer hij erachter is gekomen dat zijn eigen vrouw vroeger óók in een cabaret heeft gezongen, geeft de vorst Leopold Maria zijn zoon Edwin toestemming met de zangeres Sylva Varescu te trouwen. Met Moffo en Kollo zijn de hoofdrollen in deze tv-verfilming van Kálmáns operette uitstekend bezet. Ze worden prima gesecondeerd door Koller en Németh.

Concerto per pistola solista

1971 | Komedie, Misdaad

Italië​/​​Verenigd Koninkrijk 1971. Komedie van Michele Lupo. Met o.a. Anna Moffo, Lance Percival, Gastone Moschin, Evelyn Stewart en Peter Baldwin.

Britse aristocraat laat zijn hele vermogen na aan een toegewijd nichtje tot teleurstelling van andere nabestaanden die alleen een erfdeel kunnen krijgen door haar te doden. Scotland Yard wordt echter geconfronteerd met moorden op vier andere familieleden en vindt tenslotte de schuldige in de minst voor de hand liggende (?) verdachte. Poging tot moordkomedie naar een Brits voorbeeld uit de jaren vijftig faalt door weinig ingenieus scenario en een rolbezetting waarin Italiaanse acteurs naast echte Britten zeer niet-overtuigende Engelsen spelen. Operadiva Moffo bewijst opnieuw dat ze zich beter bij zang had kunnen houden.

La ragazza di nome Giulio

1970 | Drama

Italië 1970. Drama van Tonino Valerii. Met o.a. Silvia Dionisio, Gianni Macchia, Anna Moffo en Esmeralda Ruspoli.

Door een nare jeugdervaring werd Giulio frigide en dit kan pas verholpen worden als iemand haar Julia noemt. Melodrama op het niveau van een driestuiversromannetje.

Il Divorzio

1970 | Komedie

Italië 1970. Komedie van Romolo Guerrieri. Met o.a. Vittorio Gassman, Anna Moffo, Anita Ekberg, Nino Castelnuovo en Claudie Lange.

Een verandering in de Italiaanse wetgeving stelt een architect in staat om naar vijftien jaar huwelijk te scheiden. Het vrijgezellenbestaan blijkt anders uit te pakken dan hij had gehoopt en slechts te bestaan uit frustrerende avontuurtjes met prostituées en nymfomanes, waarbij zijn traditioneel-autoritaire instelling hem steeds meer isoleert. Het voorspelbare scenario en de weinig verrassende regie, in combinatie met weinig begaafde actrices, doet alle aandacht op Gassman vallen. Deze vult zijn rol met meer vondsten en inventiviteit in dan deze verdient, maar hij bereikt de noodzakelijke compassie met zijn personage niet.