Dimitri Radochevitch

15 août

Frankrijk 2001. Komedie van Patrick Alessandrin en Patricl Alessandrin. Met o.a. Richard Berry, Charles Berling, Jean-Pierre Darroussin, Mélanie Thierry en Selma El Mouissi.

Une semaine au salon

Frankrijk 1997. Komedie van Dominique Baron. Met o.a. Etienne Chicot, Bernard Crombey, Julie Jézéquel, Julien Cafaro en Franck Jazedé.

Le parasite

Frankrijk 1995. Komedie van Patrick Dewolf. Met o.a. Michel Aumont, Marie-Sophie Berthier, Yvon Back, Annick Alane en Nicolas Vogel.

Philippe Laroque (Back) is een jonge verzekeringsexpert die een gelukkig leven leidt met zijn vrouw, twee kinderen en rijke schoonfamilie. Tot er op een dag op de deur gebonkt wordt. Daar staat Lucien Laroque (Aumont), vader van Philippe, specialist in mislukte inbraken, zojuist ontslagen uit de gevangenis. Vader en zoon hebben elkaar in twintig jaar niet gezien. Als een parasiet neemt Lucien bezit van Philippe's huis en ze krijgen hem niet meer de deur uit. In de kelder beraamt hij bovendien de 'kraak van de eeuw' die hij samen met zijn zoon wil zetten. Een manier om de verloren jaren in te halen. Platvloerse, zinloze komedie die beslist niet boeiend is. Aumont doet zijn best om zijn personage wat diepgang te geven, maar de andere types zweven in het luchtledige. Florence Philipponnat en Dewolf schreven het scenario. Het camerawerk is van Pascal Ridao. De muziek is een bewerking van Les bagatelles van Antonin Dvorak. Nicam Stereo. Formaat 16/9.

La soif de l'or

Frankrijk 1993. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Christian Clavier, Tsilla Chelton, Catherine Jacob, Philippe Khorsand en Marine Delterme.

Clavier is een ongelooflijke vrek. Met zijn onderneming heeft hij een fortuin verduisterd dat hij omzet in goud. Samen met zijn geldzieke oma beraamt hij een plannetje om het edele metaal naar Zwitserland te brengen. Zijn vrouw en zijn chauffeur hebben in de gaten wat er aan de hand is en zijn van plan er een stokje voor te steken om zelf om de buit een luxe leventje te gaan leiden. Verschrikkelijk flauwe komedie waarbij niet te lachen valt. Clavier werkt hooguit op de zenuwen. De ellenlange openingsscène waarin hij een wegwaaiend briefje van vijfhonderd franc achternazit is gewoonweg idioot en de rest van de film blijft op dat niveau. Oury - van wie we beter gewend zijn - schreef het scenario samen met Clavier en Muriel Jullian. Fotografie van Tonino Delli Colli. Dolby Stereo. Panavision.

Julie Lescaut : La mort en rose

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Misdaad van Elisabeth Rappeneau. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en Roland Amstutz.

Tijdens een routine surveillance `s nachts wordt een agente door een auto aangereden die doorrijdt na het ongeluk. Ze wordt in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht. Julie Lescaut (Genest) begeeft zich op weg om de gewonde te spreken, maar die is al overleden voordat ze aankomt. De collega van het slachtoffer, Leveil (Rouve) heeft slechts de laatste twee cijfers van het nummerbord van de auto kunnen opschrijven: 61 (het nummer van het departement, Orne). In de haast opgezette wegversperringen en controles mochten niet baten. Diezelfde dag wordt een jonge Roemeense gewurgd aangetroffen in haar huis. Er is weer heel wat werk aan de winkel voor Lescaut en haar ondergeschikten. In deze sinistere moordzaak die leidt naar prostitutie op bestelling door middel van de Minitel en de handel in gestolen auto`s, krijgt de pittige commissaris met de steile rode haren een bijna volmaakte moordenaar tegenover zich. Spannend en goed gemaakt, maar met (te) weinig originele wendingen. Eric Kristy schreef het scenario, dat door Flore Thulliez in beeld gebracht werd.

Jeanne d'Arc

Frankrijk 1990. Biografie van Pierre Badel. Met o.a. Cécile Magnet, Dominique Marcas, Steve Kalfa, Gérard Darrieu en François Caron.

Weelderig fresco dat in zes maanden werd gemaakt in Carcassonne, Pierrefonds, Bourges, Angers en Haut-Koeningsbourg. Een schitterend maar ook bloederig en tragisch epos met personages die karakter tonen. De desbetreffende periode is op aansprekende wijze en met oog voor detail in beeld gebracht. Natuurlijk gaat het om de zoveelste film over iemand die al meer dan zes eeuwen de hele wereld blijft boeien maar hij steekt af tegen de gebruikelijke middelmatigheid van tv-produkties.

La tricheuse

Australië​/​​Frankrijk 1987. Drama van Joyce Buñuel. Met o.a. Ludmilla Mickael, Martin Sacks, Wojciech Pszoniak, Zouzou en Jean-Paul Muel.

1953. Een aantrekkelijke vrouw van 45 jaar, ooit een held in het Verzet, woont al drie jaar samen met een jonge schrijver die een `best-seller` geschreven heeft over haar avonturen tijdens WO II. Hun communicatie is perfect totdat hij een jong sterretje ontmoet. Vanaf dat moment bestaat het leven uit twijfel, jaloezie, verwijdering en waanzin. De regisseuse heeft de zaak echter nogal technisch opgevat en de acteurs doen hun best. Resultaat: onverteerbaar, omdat het immers een bewerking is van een roman van Guy des Cars (omgedoopt tot `Guy des Gares` door de kritiek). Alleen het genie van Bu[KA6]nuel (Luis) had van deze stoffige soap iets kunnen maken. Minder dan