Jacqueline Louis

La mémoire à vif

Frankrijk​/​​België 2000. Thriller van Patrick Poubel. Met o.a. Jacqueline Bir, Véra Briole, Rémi Martin, Jean-Paul Muel en Nathalie Laroche.

Baldi et Tini

België​/​​Frankrijk 1999. Komedie van Michel Mees. Met o.a. Charles Aznavour, Annie Cordy, Laura Martel, Jérémie Covillault en Sekkou Sall.

The Quarry

Nederland​/​​Frankrijk​/​​Spanje​/​​België 1998. Thriller van Marion Hänsel. Met o.a. John Lynch, Jonny Phillips, Serge-Henri Valcke, Sylvia Esau en Oscar Petersen.

The Quarry is na Dust uit 1984 de tweede film van Marion Hänsel die in Zuid-Afrika is gesitueerd. Dust was een drama over de invloed van apartheid op een gezin, The Quarry is een morele detective-film die zich afspeelt op het platteland. Ook al is Mandela aan het bewind gekomen, de oude ziektes van de apartheidssamenleving woekeren hier - meer nog dan in de grote stad - nog voort. De uitstekend geacteerde film opent met fraaie beelden van een korenveld met daarin een rennende blanke jongen die duidelijk op de vlucht is. Deze jongen vermoordt een gefrustreerde homoseksuele dominee en slaagt erin zijn plaats in te nemen. Zijn eerste preek gaat over een de bijbeltekst 'Ik heb leed gekend' uit Jeremia. De achtergrond van de moordenaar blijft echter duister. De moord heeft echter gevolgen: een blanke politieagent arresteert een aantal zwarten die marihuana kweken (voor eigen gebruik, zoals dat heet) en dus wel schuldig zullen zijn. De moordenaar komt steeds meer in gewetensnood. Het prachtige weidse en dorre landschap waarin de film (in cinemascope) gedraaid werd, levert het gevoel op van een western. Tegelijkertijd gebruikt Hänsel voor haar universele speurtocht naar integriteit in een paranoïde samenleving ook het klassieke Hitchcock-idioom van de schuldige onschuldige en de vluchteling. Daarnaast is de film een aanklacht tegen de voortdurende schijnheiligheid waarvan de zwarten nog altijd het eerste slachtoffer zijn.

Le choix d'une mère

België​/​​Frankrijk 1998. Komedie van Jacques Malaterre. Met o.a. Isabel Otero, Ruben Benichou, Roland Magdane, Tara Romer en Yolande Moreau.

The Quarry is na Dust uit 1984 de tweede film van Marion Hänsel die in Zuid-Afrika is gesitueerd. Dust was een drama over de invloed van apartheid op een gezin, The Quarry is een morele detective-film die zich afspeelt op het platteland. Ook al is Mandela aan het bewind gekomen, de oude ziektes van de apartheidssamenleving woekeren hier - meer nog dan in de grote stad - nog voort. De uitstekend geacteerde film opent met fraaie beelden van een korenveld met daarin een rennende blanke jongen die duidelijk op de vlucht is. Deze jongen vermoordt een gefrustreerde homoseksuele dominee en slaagt erin zijn plaats in te nemen. Zijn eerste preek gaat over een de bijbeltekst 'Ik heb leed gekend' uit Jeremia. De achtergrond van de moordenaar blijft echter duister. De moord heeft echter gevolgen: een blanke politieagent arresteert een aantal zwarten die marihuana kweken (voor eigen gebruik, zoals dat heet) en dus wel schuldig zullen zijn. De moordenaar komt steeds meer in gewetensnood. Het prachtige weidse en dorre landschap waarin de film (in cinemascope) gedraaid werd, levert het gevoel op van een western. Tegelijkertijd gebruikt Hänsel voor haar universele speurtocht naar integriteit in een paranoïde samenleving ook het klassieke Hitchcock-idioom van de schuldige onschuldige en de vluchteling. Daarnaast is de film een aanklacht tegen de voortdurende schijnheiligheid waarvan de zwarten nog altijd het eerste slachtoffer zijn.

La basse-cour

Frankrijk 1997. Misdaad van Christiane Lehérissey. Met o.a. Roland Giraud, Anaïs Jeanneret, François-Eric Gendron, Philippe Durand en Roland Marchisio.

The Quarry is na Dust uit 1984 de tweede film van Marion Hänsel die in Zuid-Afrika is gesitueerd. Dust was een drama over de invloed van apartheid op een gezin, The Quarry is een morele detective-film die zich afspeelt op het platteland. Ook al is Mandela aan het bewind gekomen, de oude ziektes van de apartheidssamenleving woekeren hier - meer nog dan in de grote stad - nog voort. De uitstekend geacteerde film opent met fraaie beelden van een korenveld met daarin een rennende blanke jongen die duidelijk op de vlucht is. Deze jongen vermoordt een gefrustreerde homoseksuele dominee en slaagt erin zijn plaats in te nemen. Zijn eerste preek gaat over een de bijbeltekst 'Ik heb leed gekend' uit Jeremia. De achtergrond van de moordenaar blijft echter duister. De moord heeft echter gevolgen: een blanke politieagent arresteert een aantal zwarten die marihuana kweken (voor eigen gebruik, zoals dat heet) en dus wel schuldig zullen zijn. De moordenaar komt steeds meer in gewetensnood. Het prachtige weidse en dorre landschap waarin de film (in cinemascope) gedraaid werd, levert het gevoel op van een western. Tegelijkertijd gebruikt Hänsel voor haar universele speurtocht naar integriteit in een paranoïde samenleving ook het klassieke Hitchcock-idioom van de schuldige onschuldige en de vluchteling. Daarnaast is de film een aanklacht tegen de voortdurende schijnheiligheid waarvan de zwarten nog altijd het eerste slachtoffer zijn.

Les hommes et les femmes sont faits pour vivre heureux... mais pas ensemble

Frankrijk​/​​België 1996. Romantiek van Philippe de Broca. Met o.a. Bernard Le Coq, Fanny Cottençon, Florence Pernel, Jean-Pierre Castaldi en Didier Pain.

The Quarry is na Dust uit 1984 de tweede film van Marion Hänsel die in Zuid-Afrika is gesitueerd. Dust was een drama over de invloed van apartheid op een gezin, The Quarry is een morele detective-film die zich afspeelt op het platteland. Ook al is Mandela aan het bewind gekomen, de oude ziektes van de apartheidssamenleving woekeren hier - meer nog dan in de grote stad - nog voort. De uitstekend geacteerde film opent met fraaie beelden van een korenveld met daarin een rennende blanke jongen die duidelijk op de vlucht is. Deze jongen vermoordt een gefrustreerde homoseksuele dominee en slaagt erin zijn plaats in te nemen. Zijn eerste preek gaat over een de bijbeltekst 'Ik heb leed gekend' uit Jeremia. De achtergrond van de moordenaar blijft echter duister. De moord heeft echter gevolgen: een blanke politieagent arresteert een aantal zwarten die marihuana kweken (voor eigen gebruik, zoals dat heet) en dus wel schuldig zullen zijn. De moordenaar komt steeds meer in gewetensnood. Het prachtige weidse en dorre landschap waarin de film (in cinemascope) gedraaid werd, levert het gevoel op van een western. Tegelijkertijd gebruikt Hänsel voor haar universele speurtocht naar integriteit in een paranoïde samenleving ook het klassieke Hitchcock-idioom van de schuldige onschuldige en de vluchteling. Daarnaast is de film een aanklacht tegen de voortdurende schijnheiligheid waarvan de zwarten nog altijd het eerste slachtoffer zijn.