Gérard Presgurvic

Maître Da Costa : Les témoins de l'oubli

Frankrijk 1997. Misdaad van Nicolas Ribowski. Met o.a. Roger Hanin, Horst Buchholz, Pierre Malet, Teddy Bilis en Patricia Barzyk.

La vérité si je mens

Frankrijk 1997. Komedie van Thomas Gilou. Met o.a. Richard Anconina, Richard Bohringer, Amira Casar, Vincent Elbaz en Gilbert Melki.

Schooier Eddie (Richard Anconina) wordt in de joodse wijk Sentier in Parijs aangezien voor een joodse man en zijn nieuwe identiteit levert hem een baan op in de textielhandel. De opportunistische Eddie werkt zich snel op in de bonte modewereld terwijl hij koortsachtig werkt aan de vereiste gewoonten en gebruiken die hij nodig heeft om onopgemerkt te blijven. Als hij verliefd wordt op de dochter van de baas (Amira Casar) begint zijn geweten te knagen. Een hit in Frankrijk. In 2001 gevolgd door La vérité si je mens! 2

Une ex pas possible

Frankrijk 1996. Romantiek van Patrick Jamain. Met o.a. Bernard Giraudeau, Elisabeth Vitali, Alicia Alonso, Christine Boisson en Agathe Derain.

Schooier Eddie (Richard Anconina) wordt in de joodse wijk Sentier in Parijs aangezien voor een joodse man en zijn nieuwe identiteit levert hem een baan op in de textielhandel. De opportunistische Eddie werkt zich snel op in de bonte modewereld terwijl hij koortsachtig werkt aan de vereiste gewoonten en gebruiken die hij nodig heeft om onopgemerkt te blijven. Als hij verliefd wordt op de dochter van de baas (Amira Casar) begint zijn geweten te knagen. Een hit in Frankrijk. In 2001 gevolgd door La vérité si je mens! 2

Maître Da Costa : Meurtre sur rendez-vous

Frankrijk​/​​Duitsland 1996. Thriller van Nicolas Ribowski. Met o.a. Roger Hanin, Eleonore Weisgerber, Barbara Rudnik, Pierre Malet en Michel Creton.

Schooier Eddie (Richard Anconina) wordt in de joodse wijk Sentier in Parijs aangezien voor een joodse man en zijn nieuwe identiteit levert hem een baan op in de textielhandel. De opportunistische Eddie werkt zich snel op in de bonte modewereld terwijl hij koortsachtig werkt aan de vereiste gewoonten en gebruiken die hij nodig heeft om onopgemerkt te blijven. Als hij verliefd wordt op de dochter van de baas (Amira Casar) begint zijn geweten te knagen. Een hit in Frankrijk. In 2001 gevolgd door La vérité si je mens! 2

La vérité si je mens !

Frankrijk 1996. Komedie van Thomas Gilou. Met o.a. Richard Anconina, Richard Bohringer, Amira Casar, Elie Kakou en José Garcia.

Schooier Eddie (Richard Anconina) wordt in de joodse wijk Sentier in Parijs aangezien voor een joodse man en zijn nieuwe identiteit levert hem een baan op in de textielhandel. De opportunistische Eddie werkt zich snel op in de bonte modewereld terwijl hij koortsachtig werkt aan de vereiste gewoonten en gebruiken die hij nodig heeft om onopgemerkt te blijven. Als hij verliefd wordt op de dochter van de baas (Amira Casar) begint zijn geweten te knagen. Een hit in Frankrijk. In 2001 gevolgd door La vérité si je mens! 2

Pour une vie ou deux

Frankrijk 1995. Romantiek van Marc Angelo. Met o.a. Lambert Wilson, Judith Godrèche, Raoul Billerey, Christian Vadim en Luc Thuillier.

De schatrijke chemische ingenieur No[KA3]el Gr[KA1]egorio (Wilson) staat op het punt te trouwen met de mooie Andr[KA1]ea (Broustal). Op weg naar zijn kantoor rijdt hij Mila (Godr[KA2]eche) omver die met haar moto boodschappen doet voor een fotograaf. Ze is niet gewond maar kan een gunstige financi[KA3]ele regeling treffen met No[KA3]el. De foto`s die ze moest wegbrengen zijn echter hopeloos verloren en ze krijgt de bons van haar baas. Weer een zware slag voor het meisje dat juist een einde heeft gemaakt aan haar relatie met G[KA1]erard (Thuillier). Deze wil echter het voogdijschap over hun zesjarig dochtertje Betty (Serre) en grijpt elke gelegenheid te baat om haar in discrediet te brengen. Ten einde raad vraagt Mila de hulp van Noël. Gérard, die haar schuilplaats ontdekt heeft, ontvoert Betty en vlucht met de auto van Noël. Een ontspannende farce die weinig om het lijf heeft en bovendien erg voorspelbaar is. Het puike spel van Wilson en Godrèche maakt de film wel aantrekkelijk, evenals het ontwapenende acteertalent van de kleine Serre. Niets om voor thuis te blijven, maar als je niets anders te doen hebt best vermakelijk. Philippe Setbon, Claude Lerist en Léon Noël baseerden hun scenario op een origineel verhaal van Georges Desmouceaux en Yvan Lopez Garcia. Fotografie is van Jacques Boumendil. Stereo.

Les cent et une nuits de Simon Cinéma

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1994. Agnès Varda. Met o.a. Michel Piccoli, Marcello Mastroianni, Henri Garcin, Julie Gayet en Mathieu Demy.

Ter gelegenheid van Honderd Jaar Film maakte Varda een compilatie in combinatie met een filmverhaal met gastoptredens. Piccoli is de honderd jaar oude monsieur Simon Cin[KA1]ema, die een eenzaam bestaan voert in zijn kasteel. Hij is aan zijn rolstoel gekluisterd. Jonge schoonheid Gayet, studente aan de filmacademie wordt door hem ingehuurd om gedurende 101 dagen, telkens een dagje te besteden aan zijn herinneringen en bespiegelingen. Ze wordt overrompeld door alles wat met film te maken heeft: posters, memorabilia, (korte en lange) filmfragmenten (w.o. L`AGE D`OR, LADRI DI BICICLETTI, THE THIEF OF BAGDAD, ORPH[KA1]EE, UN CHIEN ANDALOU, THE WIND uit 1928, etc. etc.). Zijn vriend is Mastroianni, Garcin is zijn butler, Demy (de zoon van Varda en Jacques Demy) een produktie-assistent, die een romance beleeft met Gayet. Tot en met de naam op de credits van Schygulla langere optredens van de `acteur of actrice van de dag` en erna (vanaf Azema tot en met Toscan Du Plantier) cameo's, de z.g. 'steelse en stralende verschijningen'. Muziek van o.a. Max Steiner, Bernard Herrmann, Maurice Jarre, Michel Legrand, George Delarue, Francis Lai en Henri Mancini. Varda heeft in de prent al haar passie voor- en al haar ervaring met het filmvak gestopt van de laatste veertig jaar. Haar keuze is typisch continentaal Europees en zal bij haar eigen landgenoten de hartstochten het meeste doen oplaaien, al kan geen enkele cinefiel om dit eerbetoon aan de Tiende Muze heen. Camerawerk van Eric Gautier.

Moitié-moitié

Frankrijk 1989. Komedie van Paul Boujenah. Met o.a. Michel Boujenah, Zabou Breitman, Jean-Pierre Bisson, Janine Darcey en Ged Marlon.

Een vrouw van zeventig sterft. Zij laat haar huis in de Provence en haar naai-atelier na aan kleindochter Sarah en pleegzoon Arthur. Nu wil laatstgenoemde in het huis gaan wonen en het bedrijfje weer opstarten, terwijl eerstgenoemde alles met de grond gelijk wil maken. De kijker raadt de afloop al, vooral als we erbij vermelden dat deze onbelangrijke, mislukte film noch vindingrijk noch humoristisch is.

La traverse

Frankrijk 1989. Komedie van Charles Bitsch. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Vincent de Bouard, Anna Gaylor en Annick Alane.

Naar de roman van Georges Coulonges. [KL]La Traverse[KLE] is de bijnaam die de vrienden van Cl[KA1]ement (de Bouard), veertien jaar, hem geven. Zijn leven van dag tot dag en zijn niet altijd even goed aflopende heldendaden, zoals wanneer hij over een stuk glas op tien meter hoogte wil lopen om te bewijzen dat hij geen lafaard is, met alle bekende gevolgen vandien. Soms amusant maar ook vrij vlak geregisseerd. Er wordt geprobeerd origineel te zijn maar de geschapen situaties doen bijna gemakzuchtig aan.

Pause café, pause tendresse 6 : Betty, 15 ans

Frankrijk 1988. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Laura Manzsky, Olivia Brunaux en Stéphane Derossis.

De vijftienjarige Betty (Manzsky) wordt wegens verregaand wangedrag van het lyceum weggestuurd. Jo[KA3]elle Calvet (Jannot) vangt haar op. Het meisje stelt zich agressief en bijzonder cynisch op. Ondanks haar erg realistische kijk op het leven is Betty zeer gehecht aan haar zuster Diane (Brunaux) die op het punt staat te bevallen. Joëlle moet al beginnen met de oorzaak vast te stellen van het provocerende karakter van het meisje en staat weerom voor een uiterst moeilijke taak. Spijtig genoeg begint de kwaliteit van de scenario's die Georges Coulonges haalt uit zijn roman er zienderogen op achteruit te gaan. Waarom moet hij het hebben van de stroperige sentimentaliteit die in de eerste afleveringen handig omzeild werd. Jean-Paul Schwartz stond ook nu weer achter de camera.

Pause café, pause tendresse 5 : Les verres cassés

Frankrijk 1988. Drama van Charles Bitsch. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Alexis Nitzer, Laura Favalli en Gregory Graziani.

Marie (Favali) is de oudste van een gezin met drie kinderen. Haar vader drinkt omdat hij de verantwoordelijkheid voor de dood van zijn vrouw wil vergeten. Het meisje draagt moedig de last van het gezin op haar schouders. Jo[KA3]elle Calvet (Jannot) die hen moet volgen beseft maar al te best dat Marie haar jeugd vergooit. Moet ze maatregelen treffen? De gesel van een verscheurd gezin en de vloek van de alcohol. Heel wat problemen voor onze moedige sociale werkster die het zich tot taak stelt om deze adolescente te redden. Het kon niet uitblijven. De makers van deze reeks moesten toch eens de over-sentimentele toer opgaan. Geen zakdoek blijft droog bij dit verscheurende drama, dat je pakt of dat je kompleet koud laat. Georges Coulonger putte weer inspiratie voor het scenario uit zijn roman, terwijl Jean-Paul Schwartz het fotografeerde.

Pause café, pause tendresse 4 : La traverse

Frankrijk 1988. Drama van Charles Bitsch. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Christine Pascal, Vincent De Bouard en Anna Gaylor.

Zoals elke ochtend begeeft maatschappelijk werkster Jo[KA3]elle Calvet (Jannot) zich naar haar kantoor. Daar krijgt ze het bezoek van Josiane Vernon (Pascal). Deze maakt zich erg ongerust over haar vijftienjarige zoon Cl[KA1]ement (De Bouard). De directeur van diens school meldt haar per brief dat Clément meermaals ongewettigd afwezig is. De vrouw weet niet wat haar zoon bezielt, maar Joëlle vreest dat de jongen zich in de nesten gewerkt heeft. Ze maakt zo vlug mogelijk een afspraak met de directeur. Joëlle dient vooral uit te zoeken wat er schuil gaat achter wat niet gezegd wordt om een puber in moeilijkheden te helpen. De reeks kabbelt rustig voort zonder hoogtepunten, maar evenmin zonder teleurstellingen. Georges Coulonges tekende weer voor het scenario, gebaseerd op zijn eigen roman en Jean-Paul Schwartz was nogmaals verantwoordelijk voor de fotografie.

Pause café, pause tendresse 3 : L'argent de la drogue

Frankrijk 1988. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Myriam Boyer, Annick Alane en Isabelle De Botton.

Pierrot (Thuillier) komt vrij na een lange gevangenisstraf. Hij is blij om zijn vriendin Marie-Jo (Blanco) terug te zien, maar zijn blijdschap slaat vlug om in ontgoocheling als hij werk gaat zoeken. Op de arbeidsmarkt is weinig plaats voor iemand met een strafblad die bovendien nog ongeschoold is ook. Zelfs de beste intenties kunnen niet helpen. Pierrot is jong, verliefd en wil leven, maar dat is niet eenvoudig. Enkel de misdaad biedt nog een uitweg. Marie-Jo doet beroep op maatschappelijke werkster Jo[KA3]elle Calvet (Jannot), temeer daar ze vreest dat Pierrot met zelfmoordplannen rondloopt. Joëlle is weer redder in nood in deze wedloop tegen de tijd en tegen de dood. Het wordt allemaal eerder sentimenteel voorgesteld, maar liefhebbers van het genre komen niet bedrogen uit. Georges Coulonges bewerkte zijn eigen roman en Jean-Paul Schwartz filmde er de beelden bij.