Aline Chaud: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Une nounou pas comme les autres

1993 | Familiefilm, Komedie

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Familiefilm van Eric Civanyan. Met o.a. Mimie Mathy, Thierry Heckendom, Micheline Dax, Renan Mazeas en Lucille Boulanger.

Julie Toronto (Mathy) heeft een aantal boekhouddiploma's. Ze is klein voor een volwassene: slechts 1.32m en is wanhopig op zoek naar werk. Tenslotte reageert ze op een advertentie waarin een kindermeisje gevraagd wordt. Ze wordt ontvangen door de grootmoeder die onmiddellijk gecharmeerd is door deze kleine vrouw en neemt haar in dienst. De kinderen zijn minder opgetogen met deze 'dwerg' die ze moeten gehoorzamen. Geen film met onverwachte gebeurtenissen of originele plotwendingen, maar met een onvergetelijke Mathy in een hartveroverende rol. Uit dit vrouwtje straalt zoveel energie dat je haar kleine postuur vergeet; of wellicht nog beter: ze weet dit in haar voordeel te benutten. Zij trekt letterlijk de hele cast mee door haar enthousiasme. Laurent Chouchan baseerde zijn scenario op een oorspronkelijk idee van Mathy. Fotografie van François Crétien. Deze tv-film kende zo'n succes dat een jaar later een sequel gedraaid werd, UNE NANA PAS COMME LES AUTRES.

Elle préfère l'appeler Bob

1991 | Drama, Komedie

Frankrijk 1991. Drama van Pierre-François Bertrand. Met o.a. Patrick Zard', Isabelle Sprung, Jean-François Perrier, Michel Didym en Aline Chaud.

Hij is groot, aardig en grootmoedig. Hij is van beroep (en dat is in zijn tijd nog nieuw) bewaker op de stoep van een grote bank, maar hij is bepaald geen held. Op een dag wordt hij op zijn voorhoofd geraakt door een pijltje met een rubberen zuignap en vanaf dat moment raakt hij verwikkeld in een dwaas avontuur, dat we u zullen besparen omdat het enerzijds de moeite niet waard is en anderzijds niet na te vertellen is. Alweer een debuterende regisseur die vergeten is zijn film van een stevig scenario te voorzien. Ofwel zie je de ontwikkelingen tien minuten van tevoren aankomen ofwel zijn ze onwaarschijnlijk. Klungelige montage en vaag acteerwerk van spelers waarvan er later misschien ooit één bekend zal worden. Men zou de muziek het beste apart kunnen bewaren en, mocht de film ooit op de tv uitgezonden worden, op een wit scherm kunnen opnemen, zodat de kijker zich met andere zaken kan bezighouden.