Julieta Cardinali: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

La Antena

2007 | Drama, Zwijgende film, Experimenteel

Argentinië 2007. Drama van Esteban Sapir. Met o.a. Valeria Bertuccelli, Rafael Ferro, Alejandro Urdapilleta en Julieta Cardinali.

De openingsfilm van het Rotterdams Filmfestival 2007 is een bizar, fraai gestileerd, surrealistisch werk dat het expressionisme van Fritz Lang, pop art en het absurdisme van David Lynch moeiteloos in elkaar laat overlopen. De Argentijnse cameraman en reclamemaker Esteban Sapir creëert in zwartwitte, stille beelden een verstedelijkte toekomstige samenleving die wordt geregeerd door de tirannieke Mr. TV. Niemand in deze stad heeft een stem, behalve een zangeres die haar gezicht verbergt en haar zoontje dat niet kan zien. Logisch, in zo'n verhaal vol symboliek, dat deze buitenbeentjes gevaar lopen.

Un mundo menos peor

2004 | Drama

Argentinië 2004. Drama van Alejandro Agresti. Met o.a. Mónica Galán, Carlos Roffé, Julieta Cardinali, Agustina Noya en Rodrigo Noya.

Na twintig jaar niets van hem gehoord te hebben ontdekt de Argentijnse Isabel (Galán) dat haar man Cholo (Roffé) een teruggetrokken bestaan leidt in een dorpje bij de zee. Met haar twee dochters reist ze af naar het gehucht, maar ze worden bepaald niet met open armen ontvangen. Cholo werd tijdens zijn gevangenschap door de militaire junta vernederd en gemarteld en wilde naderhand alles vergeten, zelfs zijn huwelijk. De Argentijn Agresti, ooit in Nederland gelauwerde maker van Valentin (2002), poogde een beeld te schetsen van de verscheurde cultuur in zijn vaderland, maar maakte een gelikt, plakkerig en stroperig drama.

Valentín

2002 | Drama, Biografie

Argentinië​/​​Nederland​/​​Frankrijk​/​​Italië​/​​Spanje 2002. Drama van Alejandro Agresti. Met o.a. Rodrigo Noya, Julieta Cardinali, Carmen Maura, Stéfano Di Gregorio en Mex Urtizberea.

Weemoedig autobiografisch portret van een achtjarig jongetje dat in het Argentinië van begin jaren zestig bij zijn grootmoeder opgroeit. Hij droomt van een toekomst als astronaut, maar worstelt ondertussen met eenzaamheid, het gepest worden op school en de afwezigheid van zijn ouders. De Argentijns-Nederlandse Agresti, die zelf even verschijnt als de afstandelijke vader, maakt goed gebruik van de kleine Noya die met zijn korte beentjes en te grote bril steeds balanceert tussen kinderlijkheid en vroegvolwassenheid. Onderscheiden met een Gouden Kalf voor beste regie.