Mary Mara

Saint sinner

Verenigde Staten 2002. Horror van Joshua Butler. Met o.a. Mary Mara, Greg Serano en Gina Ravera.

Lloyd

Verenigde Staten 2001. Jeugdfilm van Hector Barron. Met o.a. Todd Bosley, Brendon Ryan Barrett, Tom Arnold, Kristen Parker en Mary Mara.

Het leven valt niet mee voor elfjarigen die niet knap of populair zijn. Lloyd (Bosley) bijvoorbeeld, heeft een wipneus, grote neusgaten, konijnentanden en een enorme bril. Om toch in het gevlei bij zijn klasgenoten te komen speelt hij de clown, helaas heeft zijn lerares geen gevoel voor humor. Ze zet Lloyd bij een groepje andere raddraaiers, maar dat pakt voor hem juist gunstig uit. Eindelijk vindt hij een groep kinderen met wie hij vriendschap kan sluiten. Aardige jeugdfilm steekt hart onder de riem van onzekere bijna-pubers.

Switched at Birth

Verenigde Staten 1999. Drama van Douglas Barr. Met o.a. Melissa Gilbert, Rosanna Arquette, David Andrews, James McCaffrey en Mary Mara.

De alleenstaande Linda bevalt in het ziekenhuis van haar zoon Luke. Op hetzelfde moment wordt ook Morgan, de zoon van de rijke James en Sarah, geboren. Twee jaar later blijkt uit een bloedtest dat Linda niet de biologische moeder van Luke is. De baby's blijken vlak na hun geboorte per ongeluk te zijn verwisseld.

A Civil Action

Verenigde Staten 1998. Drama van Steven Zaillian. Met o.a. John Travolta, Robert Duvall, William H. Macy, Tony Shalhoub en Kathleen Quinlan.

Gestroomlijnde verfilming van de non-fictie bestseller van Jonathan Harr, over een rechtszaak begin jaren tachtig rond vervuild drinkwater waaraan enkele kinderen overleden. Zaillian, scenarist van onder meer Schindler's List en Hannibal, maakt van een gecompliceerde zaak een spannend verhaal. Travolta speelt een snelle, succesvolle jurist die de beerput aan het licht brengt en daarmee zijn eigen leven een nieuwe wending geeft. Binnen de prima cast is vooral Duvall, beloond met een Oscarnominatie, geweldig. In 2006 draaide regisseur Zaillian een gelijknamige remake van All the King's Men, die massaal door de pers werd afgebrand.

Nash Bridges

Verenigde Staten 1996. Misdaad van Peter Werner. Met o.a. Don Johnson, Jaime Gomez, Annette O'Toole, Jodi Lyn O'Keefe en Jeff Perry.

Gestroomlijnde verfilming van de non-fictie bestseller van Jonathan Harr, over een rechtszaak begin jaren tachtig rond vervuild drinkwater waaraan enkele kinderen overleden. Zaillian, scenarist van onder meer Schindler's List en Hannibal, maakt van een gecompliceerde zaak een spannend verhaal. Travolta speelt een snelle, succesvolle jurist die de beerput aan het licht brengt en daarmee zijn eigen leven een nieuwe wending geeft. Binnen de prima cast is vooral Duvall, beloond met een Oscarnominatie, geweldig. In 2006 draaide regisseur Zaillian een gelijknamige remake van All the King's Men, die massaal door de pers werd afgebrand.

In The Blink of An Eye

Verenigde Staten 1996. Drama van Micki Dickoff. Met o.a. Veronica Hamel, Mimi Rogers, Carlos Gómez, Jeffrey Dean Morgan en Brian Markinson.

Documentairemaakster Micki zet haar beginnende carrière op het spel door een vriendin te helpen die al vijftien jaar onschuldig achter de tralies zit. De officier van justitie die destijds de fout maakte, wil gezichtsverlies voorkomen en doet een oneerbaar voorstel

Bound

Verenigde Staten 1996. Thriller van Lana Wachowski en Andy Wachowksi. Met o.a. Jennifer Tilly, Gina Gershon, Joe Pantoliano, Barry Kivel en Christopher Meloni.

Een ex-gedetineerde neemt zich voor een beter leven te gaan leiden, maar een fatale vrouw schopt dat plan in de war. Tot zover niks bijzonders. Maar in het regiedebuut van de gebroeders Wachowski, inmiddels beter bekend als de makers van de Matrix-trilogie, is de ex-crimineel ook een vrouw. Gershon is geweldig als de zwijgzame, stoere loodgietster die dingen zegt als 'One thing I can't stand is women apologizing for wanting sex' en Tilly is geknipt voor de rol van gehaaide stoeipoes die zich in ontelbare (onder)jurken naïever voordoet dan ze is. Niet minder memorabel is hun liefdesscène: geen brave kusjes, maar zweterige lust.

Just Looking

Verenigde Staten 1995. Drama van Tyler Bensinger. Met o.a. James LeGros, Michelle Forbes, Ally Walker, Steven Weber en Mary Mara.

Het huwelijk van John (LeGros), een hardwerkende architect, en zijn vrouw Mary (Forbes), vlot niet meer na een kind en tien jaar van samen zijn. Mary heeft met haar vriendin Sherry (Walker) een reisbureautje. Terwijl John zijn buurvrouw gaat begluren en naar pornofilms kijkt, gaat Mary op avontuur met Sherry en haar nieuwe vriend Craig (Weber). Nadat John en Mary enigszins van elkaar verwijderd zijn geraakt, gaan ze elkaar verdenken van seksavontuurtjes, die ze overigens geen van beiden hebben. Dit wekt de nodige jaloezie op en daardoor komt alles weer goed. Het brave scenario is van regisseuse Bensinger. Als tijdspassering aanvaardbaar, maar beslist niet meer dan dat.

Mr. Saturday Night

Verenigde Staten 1992. Komedie van Billy Crystal. Met o.a. Billy Crystal, Julie Warner, Helen Hunt, David Paymer en Mary Mara.

Regiedebuut van Crystal, die ook het scenario schreef samen met Lowell Ganz en Babaloo Mandel. Hij speelt de rol van een komiek die zijn loopbaan begint met het opvoeren van sketches met zijn broer Paymer. Deze laatste wordt spoedig zijn manager, zijn pispaal, zijn aangever en bliksemafleider. Als Paymer afhaakt, om van zijn oude dag te gaan genieten, voelt Crystal zich verraden. Vruchteloos werkt hij aan een comeback. Alles mislukt, ondanks de goede adviezen van zijn broer en zijn vrouw Warner. Een Crystal- op-leeftijd (met slechte en ongeloofwaardige make-up) eindigt zijn loopbaan als animator in bejaardeninstellingen. Voor Oscar genomineerde Paymer is meer het bekijken waard dan Crystal. De vertelstijl is te sentimenteel en te grienerig. Hoogtepunt van de film is de geïmproviseerde ontmoeting tussen Crystal en Jerry Lewis, onweerstaanbaar als altijd. Gedraaid in Dolby-sound.

Love Potion No. 9

Verenigde Staten 1992. Komedie van Dale Launer. Met o.a. Sandra Bullock, Anne Bancroft, Dale Midkiff, Mary Mara en Tate Donovan.

Verlegen Donovan is een gefrustreerd biochemicus die samenwerkt met de even verlegen dierpsychologe Bullock om het nieuwe afrodisiac uit de filmtitel op elkaar uit te testen en op tweehonderd katers, met alle gevolgen vandien. Regisseursdebuut van scenarist Launer, die tevens produceerde en het scenario schreef. Slechts af en toe komisch.

Empire City

Verenigde Staten 1991. Actiefilm van Mark Rosner. Met o.a. Michael Paré, Mary Mara, Beau Starr, Peter Frechette en Ron Vawter.

Pare als superflik moet een ingewikkelde moordzaak oplossen. Hij wordt geholpen door Mara als zijn vrouwelijke collega. De hoofdverdachte blijkt een mooie vrouw, waarop Pare verliefd wordt. Het onderzoek moet verder gaan, hoewel de hartstochten wat beginnen op te laaien. Rosner schreef zelf het scenario voor een film die het vooral van enkele actiescènes moet hebben.

Out of the Rain

Verenigde Staten 1990. Thriller van Gary Winick. Met o.a. Michael O'Keefe, Bridget Fonda, John E. O'Keefe, Al Shannon en Michael Mantell.

Sombere, deprimerende thriller, waarin O'Keefe een stugge man speelt die terugkeert naar zijn naargeestige geboortestadje om uit te zoeken welk plaatselijk stuk ongeluk verantwoordelijk is voor de dood van zijn broer. Net zo leuk als het klinkt. Fonda speelt een zielige, misbruikte vrouw in deze film, die gebaseerd is op een toneelstuk van Shem Bitterman die zijn eigen scenario schreef. Camerawerk van Makoto Watanabe.

Blue Steel

Verenigde Staten 1990. Thriller van Kathryn Bigelow. Met o.a. Jamie Lee Curtis, Ron Silver, Clancy Brown, Elizabeth Peña en Louise Fletcher.

De geweldsscènes in de films van Kathryn Bigelow liegen er niet om. In Near Dark (1987) nemen vampiers de complete clientèle van een café-restaurant te grazen. In Strange Days (1995) verruilen filmpersonages de boze buitenwereld voor een nog veel gewelddadiger virtuele realiteit. En in Blue Steel staat een kersverse vrouwelijke cop (Curtis) zo nodig met dodelijk geweld haar mannetje. Maar bij Bigelow wordt er nooit zomaar op los gemept. Haar helden zijn denkende mensen die morele afwegingen maken. Deze genuanceerde blik op geweld leverde haar in 2010 een trits Oscars op voor de oorlogsfilm The Hurt Locker.