Giuseppe de Santis

Giuseppe de Santis (1917-1997): regie, cast en scenario.
Er zijn 16 films gevonden.

Regisseur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1971	Un Apprezzato professionista di sicuro avvenire
1965	Italiano Brava Gente
1963	Italiano, brava gente
1960	La Garçonniere
1956	Uomini e lupi
1954	Giorni d'amore
1953	Un Marito per Anna Zaccheo
1952	Roma, ore undici
1950	Non c'è pace tra gli ulivi
1948	Riso amaro
1947	Caccia tragica
1946	Il Sole sorge ancora
1945	Giorni di Gloria

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1995	De Santis et Moretti : Citoyens et cinéastes
1988	Ein studierter Bauer

Scenarist		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1954	Giorni d'amore
1948	Riso amaro
1942	Ossessione

De Santis et Moretti : Citoyens et cinéastes
Andrea Martini, 1995

Ein studierter Bauer
Jochen Wolf, 1988

Roma, ore undici
Giuseppe de Santis, 1952

De Santis et Moretti : Citoyens et cinéastes

1995 | Documentaire

Frankrijk 1995. Documentaire van Andrea Martini. Met o.a. Giuseppe de Santis en Nanni Moretti.

Voor Giuseppe De Santis (1917) is film altijd politiek geweest. Vanaf zijn doorbraak met RISO AMARO (1950) waren al zijn films doordrongen van sociale thema`s, steeds gebracht in een volkse stijl. Hij maakte nooit een geheim van zijn Marxistische sympathie[KA3]en, maar zijn kritische films werden zelden met open armen ontvangen door linkse kringen. De enige hedendaagse cineast voor wie hij bewondering oogst is Nanni Moretti (1953), die evenals hij een cinema beheerst die met beelden spreekt. Naast scenario en regie neemt Moretti meestal ook de hoofdrol voor zijn rekening. Zo controleert hij het hele proces van het filmmaken. Hij beschouwt het maken van een film belangrijker dan het bedrijven van politiek. Ook zijn films zijn doordrongen van linkse idealen, maar dan op een moderne manier, niet het oubollige Leninisme of Stalinisme. Het portret van twee eigenzinnige cineasten die onverbloemd praten over hun politieke idealen en de invloed hiervan op hun werk. De documentaire is minder geschikt voor de gemiddelde filmliefhebber, maar wie meer wil weten over de krachten die deze twee boegbeelden van de Italiaanse film drijven zal zeker aangenaam geboeid worden. Martini baseerde zich op een idee van Hélène Mochiri. De montage was in handen van Hélène Chambon. Achter de camera namen Fabio Cianchetti en Marco Di Castri plaats.

Ein studierter Bauer

1988 | Documentaire, Biografie

Duitsland/Italië 1988. Documentaire van Jochen Wolf.

Een lang interview met Giuseppe De Santis (1917-97), toen de laatste survivor der Italiaanse sociaal ge[KA3]engageerde filmers, die aan de wieg van het neorealisme heeft gestaan. Achter zijn montagetafel neemt De Santis de kijker mee op reis door de geschiedenis van deze naturalistisch realistische stroming. Hij vertelt over zijn samenwerking met Luchino Visconti (1906-76) en hoe het neorealisme ontstond uit een combinatie van de Franse film van het front populaire, de Russische film van de revolutie en de Amerikaanse film van de jaren 1930. Het fascisme had de Italiaanse film als kunstuiting vrijwel tot nul gereduceerd. Enkele jonge cineasten gingen tegen de stroom de commerci[KA3]ele film in, en maakten sociaal bewogen werken, die ijverden voor de vrijheid van de volksdemocratie. Regisseur/scenarist Wolf illustreerde zijn degelijke documentaire met filmfragmenten, journaalopnames, foto`s en krantenartikelen uit die periode. Het camerawerk (het nieuwe materiaal) is van Dreves. De Santis werd internationaal beroemd door zijn (nog altijd zeer genietbare en indrukwekkende) film RISO AMARO (1949). Wolf's documentaire is een must voor filmstudenten.

Un Apprezzato professionista di sicuro avvenire

1971 | Erotiek

Italië 1971. Erotiek van Giuseppe de Santis. Met o.a. Lino Capolicchio, Riccardo Cucciola, Robert Hoffmann, Femi Benussi en Yvonne Sanson.

Een jonge man trouwt uit carrière-overwegingen met de dochter van een ondernemer, maar blijkt impotent, zodat de gewenste erfgenaam niet dreigt te komen. Hij haalt een bevriende priester over om zijn vrouw zwanger te maken, waarna hij hem vermoordt. Hij laat een werkloze voor de misdaad opdraaien in ruil voor financiële steun aan diens gezin. Deze zwartgallige satire door de veteraan van het neo-realisme schiet door de al te opgelegde effecten en tegenstellingen het doel voorbij.

Italiano Brava Gente

1965 |

1965. Giuseppe de Santis. Met o.a. Rafaelle Pisu, Tatyana Samojlova, Arthur Kennedy en Peter Falk.

Italiano, brava gente

1963 | Oorlogsfilm

Italië/USSR 1963. Oorlogsfilm van Giuseppe de Santis. Met o.a. Arthur Kennedy, Gianna Prokhorenko, Tatyana Samojlova, Peter Falk en Andrea Cheechi.

De tergende provocatie van Duitse soldaten om Russische krijgsgevangenen in de Oekraine in 1941 de Internationale te laten zingen, wakkert onvoorzien de verzetsgeest aan en leidt tot ontsnappingen, represailles en gijzelingen waarbij Italiaanse soldaten zich solidair gaan voelen en ook het slachtoffer worden. Deze combinatie van Russische propaganda-epiek met emotionele Italiaanse regie leidt tot een melodrama dat soms simplistisch is, maar altijd meeslepend. Kennedy speelt een Italiaanse fascist, Falk een Russische arts. (De scène in een veld vol zonnebloemen uit DR. ZHIVAGO blijkt uit deze eerdere film afgekeken.)

La Garçonniere

1960 | Drama

Italië 1960. Drama van Giuseppe de Santis. Met o.a. Raf Vallone, Eleonora Rossi-Drago, Gordona Miletic, Renato Baldini en Franca Marzi.

Een getrouwde man van middelbare leeftijd wordt verliefd op een jonge mannequin, maar zijn echtgenote wordt door roddelende vriendinnen al ingelicht vòòr er van een echte verhouding sprake is. Ze verlaat haar man, die in de relatie met zijn nieuwe vriendin al gauw teleurgesteld wordt en dan bij zijn vergevensgezinde wederhelft terugkeert. De vrij banale driehoeksverhouding wordt interessant door de tekening van de becommentariërende en intrigerende omgeving, maar het spel en de regie zetten de situaties melodramatisch aan.

Uomini e lupi

1956 | Drama

Italië/Frankrijk 1956. Drama van Giuseppe de Santis. Met o.a. Silvana Mangano, Yves Montand, Pedro Armendáriz, Irene Cefaro en Guido Celano.

Tijdens de winter in de Abruzzo wordt het vee bedreigd door hongerige wolven en trekken de wolvenjagers van dorp tot dorp om hun diensten aan te bieden. Twee concurrenten bestrijden elkaar de opdracht van een landeigenaar, maar als de oudste door wolven wordt verscheurd zal de jongste voor diens gezin zorgen. Een schilderachtige avonturenfilm met melodramatische aspecten en een (vervalst) sociaal alibi: de wolvenjachten waren tientallen jaren eerder verboden dan de tijd waarin de film is gesitueerd.

Giorni d'amore

1954 | Komedie

Italië/Frankrijk 1954. Komedie van Leopoldo Savona en Giuseppe de Santis. Met o.a. Marina Vlady, Marcello Mastroianni, Giulio Calì, Pina Gallini en Dora Scarpetta.

De bruiloft van een verloofd stel op het platteland van de Ciociaria wordt steeds uitgesteld omdat de familie geen geld heeft voor de traditionele feestelijkheden. De jongeman besluit dan het meisje met medeweten van iedereen te ontvoeren om een snelle en discrete huwelijksvoltrekking te forceren. De eenvoudige en innemend geacteerde komedie krijgt een ironische lading door traditiegebondenheid enerzijds en de ook tot het platteland doorgedrongen verworvenheden van het moderne leven anderzijds. De legendarische regisseur van BITTERE RIJST weet dramatisch acteren verrassend op afstand te houden. Scenario van Libero de Libero, Elio Petri, Gianni Puccini en de regisseur. Camerawerk van Otello Martelli.

Un Marito per Anna Zaccheo

1953 | Drama

Italië 1953. Drama van Giuseppe de Santis. Met o.a. Silvana Pampanini, Massimo Girotti, Amedeo Nazzàri, Umberto Spadaro en Agostino Salvietti.

De dochter van een tramconducteur wordt door haar ouders gestimuleerd tot een rijk huwelijk, maar wordt verliefd op een matroos. Niettemin laat ze zich verleiden door een reclameman, waarna de zeeman geen vertrouwen meer heeft in haar standvastigheid. Een vooral door de uitwerking melodramatisch verhaal, dat zeer bekwaam en sfeervol is verfilmd, maar struikelt over de beperkte talenten van Pampanini (die naar de huidige maatstaven ook nauwelijks nog mooi of begeerlijk is).

Roma, ore undici

1952 | Drama

Italië 1952. Drama van Giuseppe de Santis. Met o.a. Lucia Bosé, Maria Grazia Francia, Armando Francioli, Irene Galter en Massimo Girotti.

Een film over een waar gebeurd ongeluk dat zich voordeed toen honderden vrouwen zich in een trappenhuis verdrongen om te solliciteren als secretaresse en één van hen zich naar voren drong en de trap deed instorten. De film toont in episodes de voorgeschiedenis van enkele verongelukte vrouwen, met als raamvertelling de uitbeelding van de gewetensnood van de voordringster die zelfmoord overweegt en zich bij de politie aangeeft, die om haar te sparen de zaak seponeert. Ondanks een wat al te melodramatisch aangedikt verbindend verhaal is de film een boeiende en aangrijpende doorlichting van de werkeloosheid en de daaruit resulterende hysterie om dat ene baantje. Hetzelfde ongeval leverde de inspiratie tot de meer sensationele film TRE STORI PROIBITE.

Non c'è pace tra gli ulivi

1950 | Drama

Italië 1950. Drama van Giuseppe de Santis. Met o.a. Raf Vallone, Lucia Bosé, Folco Lulli, Atillio Torelli en Maria Grazia Francia.

Een gevreesde en machtige boer, die niet vies is van louche praktijken heeft gebruik gemaakt van de afwezigheid van een kleine keuterboer tijdens de oorlog om diens kudde schapen te stelen. Andere slachtoffers die het net zo vergaan is, zwijgen liever dan dat ze hem steunen. Als de boer zijn schapen wil terugnemen, belandt hij in de gevangenis. De terreur tegen de landarbeiders neemt nu echter zulke vormen aan, dat ze collectief in opstand durven te komen. De Santis' voorkeur het sociaal realisme te combineren met spectaculaire melodramatiek krijgt hier het meest overtuigende resultaat; een film die de kijker zal meeslepen in zijn hevigheid. De laatste van de ijzersterke sociale trilogie van De Santis over het harde leven op het na- oorlogse Italiaanse platteland, die verder gevormd werd door CACCIA TRAGICA en RISO AMARO.

Riso amaro

1948 | Drama, Erotiek, Experimenteel

Italië 1948. Drama van Giuseppe de Santis. Met o.a. Vittorio Gassman, Doris Dowling, Silvana Mangano, Raf Vallone en Checco Rissone.

Een dief laat een medeplichtige vriendin met de buit onderduiken als seizoenarbeidster op de rijstvelden. Hij verleidt een andere arbeidster in een poging de rijstoogst te ontvreemden, met tragische resultaten. De opzet tot een sociaal document in neo-realistische traditie werd overwoekerd door de melodramatische intrige. Het aardse sex-appeal van Mangano maakte de film een internationaal bioscoopsucces, al was de interesse van het Italiaanse publiek aanvankelijk minimaal. Het scenario is van de regisseur, Carlo Lizzani en Gianni Puccini.

Caccia tragica

1947 | Drama, Misdaad

Italië 1947. Drama van Giuseppe de Santis. Met o.a. Massimo Girotti, Andrea Checchi, Vivi Gioi, Carla Del Poggio en Vittorio Duse.

Kort na WO II wordt een vrachtwagen met de opbrengst van de jaaroogst overvallen door een stel bandieten, van wie er één wordt herkend door een jonge boer. Diens vriendin wordt gegijzeld om hem tot zwijgen te dwingen. De klopjacht, die vervolgens door de boeren wordt gehouden, resulteert bijna in het lynchen van de bandieten, maar uiteindelijk geldt genade voor recht. In deze door ex-partizanen geproduceerde film over de na- oorlogse morele ontreddering ontbreekt de documentaire aanpak van het neorealisme. De film is echter met dramatisch pathos aangezet, met boeiend resultaat. De latere regisseurs Antonioni en Lizzani schreven mee aan het scenario, waar verder nog aan meewerktem: Umberto Barbaro, Cesare Zavattini, Corrado Alvaro en Gianni Puccini. De camera werd bemand door Otello Martelli, Carlo Carlini en Gianna Di Venanzo.

Il Sole sorge ancora

1946 | Historische film, Oorlogsfilm, Drama

Italië 1946. Historische film van Aldo Vergano en Giuseppe de Santis. Met o.a. Vittorio Duse, Elli Parvo, Lea Padovani, Massimo Serato en Carlo Lizzani.

Een uitstekende film over het verzet van de partisanen in Noord-Itali[KA3]e tegen de Duitsers; tegelijkertijd de liefdsegeschiedenis van een soldaat, die na de kapitulatie in 1943 zich probeert te onttrekken aan de arbeidsinzet in Duitsland. Vergano, een overtuigd anti-fascist die in 1925 [KA1]e[KA1]en van de drie daders was van een aanslag tegen Mussolini, behoort met co-regisseur/scenarioschrijver De Santis, naast Visconti, Rosselini en De Sica tot de voornaamste vertegenwoordigers van de (Italiaanse) neorealistische cinema. De titel bevat de codeboodschap die indertijd over de radio werd uitgezonden om op te roepen voor de algehele opstand tegen de gehate bezetters.

Giorni di Gloria

1945 | Historische film, Documentaire, Oorlogsfilm

Italië 1945. Historische film van Luchino Visconti, Giuseppe de Santis en Marcello Pagliero.

Een buitengewoon belangwekkende documentaire over het Italiaanse verzet tijdens WO II en de strijd tegen het fascisme, gemaakt door de grondleggers van de Neorealistische Filmstroming met de bedoeling de democratie in het algemeen te bevorderen. Geproduceerd door de verzetsbeweging ANPI. De film is van historisch belang omdat er ook interviews in zijn opgenomen met de SS-er Herbert Kappler, die wegens zijn aandeel in de massamoord van 333 onschuldige burgers, in 1947 tot levenslang werd veroordeeld en in 1977 vrijkwam op humanitaire gronden, als gevolg van een overeenkomst tussen Bonn en Rome, terwijl zijn vrouw beweerde dat hij ontsnapt was. Een nimmer opgehelderde affaire. Een vergelijkbare situatie met de Drie van Breda. De commentaarstemmen zijn afkomstig van Umberto Calosso en Umberto Barbaro.

Ossessione

1942 | Drama, Film noir, Experimenteel

Italië 1942. Drama van Luchino Visconti. Met o.a. Massimo Girotti, Clara Calamai, Elio Marcuzzo, Juan De Landa en Dhia Christiani.

Een werkloze man begint een verhouding met de jongere vrouw van de eigenaar van een herberg. De moord op de echtgenoot lijkt succesvol gemaskeerd als een ongeluk, tot een chanteur opduikt. Visconti`s debuutfilm was het officiële begin van het neo- realisme door de situering van de handeling in de (onder het fascisme opmerkelijk kritisch bekeken) sociale realiteit. De film was geïnspireerd - door de oorlog noodzakelijk zonder bronvermelding - op het boek The Postman Always Rings Twice van James Cain (dat door Tay Garnett met Lana Turner en John Garfield onder dezelfde titel werd verfilmd en als film in 1946 in de V.S. in première ging). Ondanks de veranderingen en aanpassingen weet de film de sfeer van morsige broeierigheid beter te treffen dan andere verfilmingen (1981), meer naar de letter van de roman. Het niet doen van concessies aan glamour of romantiek maakt de film niet altijd aangenaam om naar te kijken, maar hoogst fascinerend.

imdb: Zoek Giuseppe de Santis op IMDB

name

email

mijn instellingen