Marie Daëms

Le Créateur

Frankrijk 1999. Komedie van Albert Dupontel. Met o.a. Albert Dupontel, Claude Perron, Philippe Uchan, Michel Vuillermoz en Nicolas Marié.

Les grands enfants

Frankrijk​/​​België 1998. Komedie van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Caroline Cellier, Christophe Malavoy, Emmanuelle Devos, Pierre-Olivier Mornas en Juliette Poissonnier.

La justice de Marion : Les filles de Vincennes

België​/​​Frankrijk 1998. Drama van Thierry Binisti. Met o.a. Mireille Darc, Féodor Atkine, François Dunoyer, Emilie Ohana en Loïc Corbery.

Ceux qui m'aiment prendront le train

Frankrijk 1998. Komedie van Patrice Chéreau. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Valeria Bruni Tedeschi, Pascal Greggory, Charles Berling en Vincent Perez.

Als Patrice Chéreau de condition humaine fileert, kun je erop wachten: zwarte romantiek, cynisme over intieme relaties, clichés over de herenliefde, ongeremde verering van de zoete dood. In Ceux volgen we een vijftiental treinreizigers die op weg zijn naar Limoges om 'vriend' en schilder Jean-Baptiste te begraven. Tussen de rails blijkt het goed reflecteren over al die onderwerpen die Chéreau na aan het hart liggen. Voor flitsende gebeurtenissen is weinig ruimte, de film speelt zich voor tweederde in de trein af. Schitterende (dubbel)rol van Jean-Louis Trintignant.

Un week-end sur deux

Frankrijk 1990. Drama van Nicole Garcia. Met o.a. Nathalie Baye, Joachim Serreau, Felice Pasotti, Miki Manojlovic en Gilles Treton.

Gescheiden Camille Valmont (Baye), tot schnabbelende ex-VIP afgezakte actrice, heeft een hoteltombolaklusje in Vichy. Noodgedwongen neemt ze haar twee jonge kinderen mee, die ze om het weekend ziet en voornamelijk als ballast beschouwt. Ter plaatse realiseert de egocentrische veertigster wat ze van carrière, huwelijk en moederschap gebakken heeft en neemt een doldriest besluit. Het onsentimentele scenario voor dit ontroerende regiedebuut van actrice Garcia schenkt natuurtalent Baye een van haar rijkste rollen. De sterrenhemelscène aan het slot is van een fijnzinnige poëzie. Miki Manojlovic speelt de vader die in het geweer komt wanneer Camille er met kroost vantussen gaat.

Cinéma

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Italië 1988. Drama van Philippe Lefebvre. Met o.a. Alain Delon, Edwige Feuillère, Ingrid Held, Sergio Castellitto en Sunnyi Melles.

Een groots opgezet en duur epos over de wederwaardigheden van een familie in vier delen: LES PIANOS DE BERLIN, POUR MARGUERITE SEULE, MARGUERITE A DISPARU en MA PETITE MAMAN. Het speelt zich af binnen de wereld van de film. Een slap scenario dat niet helemaal klopt, afkomstig van de voortijdig van het toneel verdwenen Jean-Pierre Petrolacci. Wel kende hij het milieu door en door en daar wordt dan ook flink de draak mee gestoken. Het draait allemaal overigens iets te veel om de mannelijke ster Delon.

Passions de Céline

Frankrijk 1987. Josée Dayan. Met o.a. Cécile Paoli, Hugues Quester, François Marthouret, Clémentine Amoureux en Richard Fontana.

Een rommelige, slechte film over de gecompliceerde amoureuze avonturen van Cécile en de mensen om haar heen. Oppervlakkig en op een zoetsappige manier verfilmd.

Le Mouton noir

Frankrijk 1979. Komedie van Jean-Pierre Moscardo. Met o.a. Jacques Dutronc, Brigitte Fossey, Hélène Rolles, Jean Dessilly en Marie Daëms.

Een man die zowel in de advocatuur als in zijn huwelijk mislukt is, ontvoert zijn dochtertje dat bij haar grootvader, een bankier, wordt opgevoed. Hij weet de aan de computer toevertrouwde malversaties van de bank te achterhalen, zodat hij met chantage de zorg voor zijn kind op zich kan nemen. Deze sympathieke debuutfilm is af en toe onwaarschijnlijk en op scenario-niveau onnodig melodramatisch. De brave regie laat te weinig ruimte voor goed samenspel, dat niettemin de voornaamste kwaliteit van de film is.

Une Fille cousue de fil blanc

Frankrijk 1976. Drama van Michel Lang. Met o.a. France Dougnac, Serge Reggiani, Maria Mauban, Bruno Pradal en Umberto Orsini.

Voorbeeldige bourgeois-dochter krijgt vlak voor huwelijk fataal auto-ongeluk. Haar jongere zusje ontdekt dat haar leven minder onberispelijk was dan nabestaanden willen geloven. Oppervlakkige kasteelroman kreeg onnodig pretentieuze legpuzzel-vorm. Goede acteurs kunnen niets van hun vlakke rollen maken, op Landry als het sceptische zusje na.

Que personne ne sorte

België​/​​Frankrijk 1963. Misdaad van Yvan Govar. Met o.a. Philippe Nicaud, Jacqueline Maillan, Marie Daëms, Jean-Pierre Marielle en Jess Hahn.

Een schrijfster van kinderboeken laat zich ontwetend inpalmen door een gentleman-ganster die haar gebruikt als dekmantel bij de ontvoering van een ambassadeursdochter. Detective Wens weet hem dankzij zijn vernuftige vermommingskunsten te ontmaskeren. Deze burleske verfilming van een politieroman van Stanislas Steeman - van wie Clouzot L'assassin habite au 21 heel wat beter bewerkte - blijft matig door de fantasieloze regie en het voor alle vermommingen te beperkte talent van Nicaud. Men ziet een leuke rol van Marielle als chique schurk en pittoreske locaties in Brugge.

Maid In Paris

1957. Gaspard-Hult. Met o.a. Marie Daëms, Daniel Gélin en Dany Robin.

Een schrijfster van kinderboeken laat zich ontwetend inpalmen door een gentleman-ganster die haar gebruikt als dekmantel bij de ontvoering van een ambassadeursdochter. Detective Wens weet hem dankzij zijn vernuftige vermommingskunsten te ontmaskeren. Deze burleske verfilming van een politieroman van Stanislas Steeman - van wie Clouzot L'assassin habite au 21 heel wat beter bewerkte - blijft matig door de fantasieloze regie en het voor alle vermommingen te beperkte talent van Nicaud. Men ziet een leuke rol van Marielle als chique schurk en pittoreske locaties in Brugge.

Le Coin tranquille

Frankrijk 1957. Komedie van Robert Vernay. Met o.a. Dany Robin, Louis Velle, Marie Daëms, Jacques Jouanneau en Noël Roquevert.

Onverwacht onweer tijdens een kampeervakantie noodzaakt twee bevriende echtparen om gescheiden de nacht door te brengen met wisseling van partner. Ondanks de beste voornemens laat de komst van voortvluchtige gangsters, die één van de koppels gijzelen, toch de liefde de kop opsteken. Deze weinig oorspronkelijke boulevard-klucht kreeg een toegewijdere verfilming dan gewoonlijk, en er wordt met aanstekelijk plezier geacteerd.

La garçonne

Frankrijk 1957. Komedie van Jacqueline Audry. Met o.a. Andrée Debar, Fernand Gravey, Jean Danet, Colette Mars en Marie Daëms.

Derde bewerking van de roman van Victor Margueritte (1922), die enorm veel succes had door het (inmiddels onvoorstelbare) schandaal dat hij ontketende. Het werk van deze regisseuse (1908- 1977) verdient niet de geringschatting waarmee er tegenwoordig vaak over wordt gesproken. Met haar man, de bewerker Pierre Laroche, heeft ze voor een visuele ornamentatie gekozen. Mede dankzij decorontwerper Lucien Aguettand en cameraman Marcel Grignon is zo een serie beelden tot stand gekomen die de sfeer van de roaring-twenties ademt: oldtimer-ritjes in het Bois de Boulogne, boudoirs vol snuisterijen, cabaret in de stijl van Le Boeuf sur le Toit met Jean Cocteau en Raymond Radiguet, enz. Het gedateerde verhaal over de feministe avant-la- lettre komt op de tweede plaats en dat is maar goed ook! Op de achtergrond schemert een decadent, verdorven tijdperk door, dat achter de oppervlakkige luister van het decor uit elkaar valt.

Charmants garçons

Frankrijk 1957. Musical van Henri Decoin. Met o.a. Zizi Jeanmaire, Daniel Gélin, Henri Vidal, François Périer en Jacques Dacqmine.

Een music-hall-ster heeft reeksen aanbidders, van wie er niet één een geschikte echtgenoot blijkt, omdat ze te oud of al getrouwd zijn of als minnaar tekort schieten. Deze op maat gemaakte film voor Jeanmaire laat haar zingen en dansen, maar het scenario is weinig gevarieerd en biedt de talrijke acteurs nauwelijks kansen. Vidal is uiterst komisch als bokskampioen die zijn conditie niet door het bedrijven van liefde wil schaden.

Paris canaille

Frankrijk 1955. Komedie van Pierre Gaspard-Huit. Met o.a. Dany Robin, Daniel Gélin, Tilda Thamar, Marie Daëms en Mary Marquet.

Een levenslustige jongedame loopt weg van haar kostschool en wordt verliefd op een Parijse politie-commissaris, die in haar slechts een kind ziet. Met list en voortvarendheid slaagt ze erin hem ervan te doordringen dat ze wel degelijk een volwassen vrouw is. Het aardige en pikante scenario kreeg een nogal houterige regie, maar de temperamentvolle charme van Robin en het beroemd gebleven titelchanson houden de opgewekte stemming erin.

L' Air de Paris

Italië​/​​Frankrijk 1954. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Jean Gabin, Arletty, Roland Lesaffre, Marie Daëms en Folco Lulli.

Een ex-bokser traint een jonge arbeider voor het kampioenschap, die echter door zijn liefde voor een vrouw 'boven zijn stand' zijn sport verwaarloost tot zij zichzelf wegcijfert en hij zich weer volledig aan de training kan wijden. Deze teleurstellende rëunie van Carné met de acteurs uit zijn grootste successen geeft hen matig interessante rollen, maar de verdere cast is onder de maat in dit langgerekte, simpele verhaal dat in weinig authentiek populisme is verpakt.

Mon phoque et elles

Frankrijk 1951. Komedie van Pierre Billon. Met o.a. François Périer, Moira Liste, Marie Daëms en Jeanne Fisier-Gir.

Door taalverwarring krijgt een jonge Fransman van een Engelsman een zeehond (seal) toevertrouwd in plaats van de 'zegel' die hij verwacht. Het dier blijkt uiterst aanhankelijk te zijn en moet clandestien worden ondergebracht in zijn luxe appartement. Na allerhande problemen - vooral met de dagelijkse voeding - verdwijnt het beest in de oceaan en trouwt de held met de dochter van de Brit. De zoveelste klucht rond een buitenissig huisdier kent geen verrassing of oorspronkelijkheid, maar wordt met animo geacteerd. Het scenario is van van Marc-Gilbert Sauvajon en regisseur Billon naar het boek van Charles Richter. Het camerawerk is van Nikolai Toporkoff.

L' Amour, madame

Frankrijk 1951. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Arletty, François Périer, Marie Daëms, Mireille Perrey en Nadine Basile.

Een leraar ontmoet toevallig de actrice Arletty en blaast dit incident op tot een romance om zich interessant te maken voor zijn onverschillige verloofde. De komst van Arletty ontzenuwt de leugen, maar hij troost zich met de zuster van zijn aanstaande en maakt zijn debuut als toneelschrijver. Een onderhoudende komedie, waarin Arletty - zogenaamd zichzelf spelend - minder verve etaleert dan gewoonlijk. Het theatermilieu biedt gastrollen van Danièle Delorme en Jean Marais. Het scenario is van Françoise Giroud, de latere Minister van Cultuur.

Vire-vent

Frankrijk 1949. Komedie van Jean Faurez. Met o.a. Sophie Desmarets, Mady Berry, Marie Daëms, Marina de Berg en Paulette Elambert.

De vader, moeder, zoon en drie dochters Donadieu wonen in de Provence en het is bij hen een gezellige boel. Een van de meisjes komt op het slechte idee een opdringerige geharde en plompe bergbewoner te trouwen en gedaan is het met de gezelligheid. Gelukkig bevalt het hem uiteindelijk ook niet en verlaat hij zijn vrouw om terug te keren naar de bergen. Een bittere satire op de zeden en gebruiken met knappe observaties, psychologische kwaliteiten en een zeer fijngevoelige aanpak. Dit alles in de voor deze uitmuntende regisseur, wiens carrière wel wat langer had mogen duren, kenmerkende kleurschakeringen.

Le sorcier du ciel

Frankrijk 1949. Biografie van Marcel Blistène. Met o.a. Georges Rollin, Jandeline, Dora Doll, Marie Daëms en Joëlle Robin.

De biografie van de heilig verklaarde pastoor van Ars, Jean- Marie Vianney. Hoewel het de zeer vergeten Marcel Blistein, ook wel Blist[KA2]ene, werkelijk niet uitmaakte wat hij filmde gedurende zijn korte carri[KA2]ere (hij maakte van 1945 tot 1958 tien films), kende hij zijn vak en wist hij hoe acteurs te begeleiden. Deze biografie is sterk verouderd omdat alleen de positieve kanten van de hoofdpersoon worden belicht, een aanpak die uit de tijd is. Maar de film is nog het bekijken waard vanwege de reconstructie van het leven op het platteland van destijds en vanwege het spel.