Jacqueline Danno

Nag la bombe

Frankrijk 1999. Drama van Jean-Louis Milesi. Met o.a. Ariane Ascaride, Vincent Elbaz, Rossy de Palma, Julie Gayet en Johan Leysen.

L'enfant du secret

Frankrijk 1996. Drama van Josée Dayan. Met o.a. Caroline Silhol, Richard Berry, Jacqueline Danno, Florence Darel en Pedro Mourao.

Sociaal-assistente Blanche Pr[KA1]evost (Sihol) houdt zich in Marseille met verwaarloosde kinderen bezig. Op straat leert zij gekneveld jongetje I-Yau (Mourao) kennen. Zij hecht zich aan het knaapje, dat niet geestelijk zwak is (zoals haar entourage denkt) maar gewoon gehoorgestoord. Een en ander geraakt in een stroom- versnelling wanneer twee moordenaars het knaapje willen doden. Melodrama wordt pas oerdom wanneer Blanche zich wendt tot een zekere Christian Merlu (Verley), politiek kandidaat bij de lokale verkiezingen die op I-Yau lijkt... Franse nonsens op zijn smalst ondanks aanwezigheid van bekende Franse soap-acteurs.

Navarro : Comme des frères

Frankrijk 1991. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Emmanuelle Boidron, Sam Karmann, Jacques Martial en Christian Rauth.

Twee wat eigenaardige broers. De een zou zijn vriendin met messteken om het leven hebben gebracht, en beide haten ze de politie die hun vader heeft vermoord, bij wat vandaag de dag met een eufemisme wel een `vergissing` wordt genoemd. Commissaris Navarro (Hanin) is dan ook wat ongerust over zijn eigen lot, daar hij wordt belast met het onderzoek. Een pittige detetectivefilm, dankzij het scenario van Joël Houssin. Een hechte en onpersoonlijke regie. Zekere acteurs.

Maigret et les plaisirs de la nuit

België​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1991. Misdaad van José Pinheiro. Met o.a. Bruno Cremer, Jacqueline Danno, Jean-Louis Foulquier, Serge Beauvois en Marina Golovine.

Lili (Golovine), striptiseuse in de nachtclub Le Plaisir`s, legt op het politiebureau een verklaring af over een gesprek dat ze toevallig opving: een zekere Oscar vertelde over zijn plan een gravin om te brengen. De volgende dag wordt Lili dood aangetroffen, en iets later hoort commissaris Maigret (Cremer) dat er een gravin is gewurgd. Uiteraard leidt het onderzoek naar de club van Fred (Foulquier) en diens vrouw Rose (Danno). Naar de in 1951 verschenen roman Maigret au Picratt's. Een tv- film met klasse, mede dankzij kleurrijk spel van Danno. Scenario van Jacques Cortal en regisseur Pinheiro.

Héloïse

Frankrijk 1991. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Françoise Arnoul, Roger Carel, Pierre Doris en Jean Rougerie.

Parijs, tijdens het oorlogsjaar 1943. Martin (Serrault) is fotograaf en samen met zijn vrouw Denise (Arnoul) tracht hij het hoofd boven water te houden zonder met de nazi-bezetter in aanraking te komen. Op een avond op klokslag acht merkt hij tot zijn ontsteltenis dat hij een vrouw is geworden. En zo gaat het verder: overdag is hij Martin en vanaf acht uur is hij H[KA1]elo[KA3]ise. Gemakkelijke humor met seksistische trekjes, zonder dat de film echt ondeugend wordt. De straten van Parijs zijn duidelijk (ansichtkaarten)decors wat een merkwaardige sfeer cre[KA3]eert. Dat Serrault best een kitscherig aantrekkelijke vrouw kan spelen bewees hij in de reeks LA CAGE AUX FOLLES (1978) van Edouard Molinaro en nu herhaalt hij zijn rol weer eens. Het scenario is van regisseur Tchernia naar de roman van Marcel Aymé. Het camerawerk is van Jean-Paul Rabié.

Tout le monde il est beau, tout le monde il est gentil

Italië​/​​Frankrijk 1972. Komedie van Jean Yanne. Met o.a. Jean Yanne, Bernard Blier, Marina Vlady, Michel Serrault en Jacqueline Danno.

Regiedebuut van acteur-agent provocateur Jean Yanne (alias Jean Gouyé; 1933-2003), met de maker zelf als radioreporter die de wanpraktijken van collegae belachelijk maakt. In de hatelijke satire op media en journalistiek zit heel wat venijn dat de maker tijdens zijn eigen tropenjaren bij krant en radio had opgespaard. 'Un vrai film français pas cher', beloofde indertijd de trailer sarcastisch. Inderdaad: met plezier schopt non-conformist Yanne, die graag de botte bijl contra bourgeois gezapigheid hanteerde, tegen meer dan één heilig huisje. Leuke muziek van Michel Magne en een bijrol van Léo Ferré-tekstschrijver Jean-Roger Caussimon als pastoor.

Moi y en a vouloir des sous

Frankrijk 1972. Jean Yanne. Met o.a. Jean Yanne, Bernard Blier, Michel Serrault, Nicole Calfan en Fernand Ledoux.

Een financieel adviseur komt in conflict met zijn werkgever en sluit zich aan bij vakbondsacties, waarbij hij aangeeft hoe het kapitalisme met eigen middelen te bestrijden. Eigen baat neemt hierbij ook weer de overhand. De satire verliest haar doeltreffendheid in een reeks flauwe grappen en acteursnummers.

L' Etrangleur

Frankrijk 1970. Drama van Paul Vecchiali. Met o.a. Jacques Perrin, Eva Simonet, Julien Guiomar, Paul Barge en Nicole Courcel.

Een man die als kind een lustmoord heeft gezien, wurgt als volwassene vrouwen om hen uit hun lijden te verlossen, maar wordt gevolgd door een misdadiger die de slachtoffers berooft. Hij neemt telefonisch contact op met de inspecteur om zijn naam te zuiveren. Een jonge lerares biedt zich bij de politie aan om als lokvogel voor de moordenaar te dienen en verstoort daarmee de gegroeide vertrouwensrelatie. Deze tegendraadse verfilming van een misdaadscenario offert suspense bewust op aan de schildering van een tragisch nachtuniversum en is vooral aanleiding voor een reeks boeiende vrouwenportretten, hoewel Perrin de aandoenlijkheid van de wurger wat al te zeer aandikt.

Hardi Pardaillan!

Frankrijk​/​​Italië 1963. Avonturenfilm van Bernard Borderie. Met o.a. Gérard Barray, Valérie Lagrange, Christiane Minazzoli, Isa Miranda en Philippe Lemaire.

Chevalier de Pardaillan weet een reeks complotten en aanslagen tegen koning Henri III te verijdelen, maar maakt zichzelf daarmee vele vijanden. Vlotte schermavonturen en decoratieve dames waarbij het verhaal nauwelijks telt.

Ce soir ou jamais

Frankrijk 1961. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Anna Karina, Claude Rich, Jacqueline Danno, Anne Tonietti en Françoise Dorléac.

Een nauwkeurige en subtiele weergave van de verhouding tussen hart en verstand bij acht mensen, gefilmd in slechts één decor, zonder dat het ook maar een moment verfilmd toneel lijkt. De camera tast de gezichten af en registreert de geringste expressie. Alles heeft een betekenis in deze bittere maar tedere film.