Delia Boccardo

Virginia la monaco di monza

Italië​/​​Spanje 2004. Drama van Alberto Sironi. Met o.a. Lluís Homar, Delia Boccardo en Giovanna Mezzogiorno.

Resurrezione

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 2001. Drama van Paolo Taviani en Vittorio Taviani. Met o.a. Timothy Peach, Stefania Rocca, Marie Bäumer, Eva Christian en Marina Vlady.

Fraaie verfilming van Tolstois boek 'Opstanding', zijn artistieke testament waarin hij de 'verschrikkelijke vasthoudendheid van het beest in de mens' tracht te doorbreken om in het reine te komen met zichzelf. Hoofdpersoon Nekhludov is jurylid in de zaak tegen Katusha Maslova die wordt beschuldigd van prostitutie en moord. Jaren eerder had Nekhludov een affaire met het toen onschuldige boerenmeisje. Hij voelt zich verantwoordelijk voor haar neergang en neemt zich voor zijn leven te veranderen.

L'uomo che ho ucciso

Frankrijk​/​​Italië 1995. Drama van Giorgio Ferrara en Giorgio Ferrara. Met o.a. Carlo Cecchi, Didier Sandre, Delia Boccardo, Nicola Farron en Patrice Kerbrat.

De mooie Isabella (Mika[KA3]el) is gehuwd met kapitein ter zee Daveria (Sandre). Ze wordt beschuldigd van moord op een ondergeschikte van Daveria. Tijdens het proces hebben de openbare aanklager en de verdediger twee lezingen van de zaak. De officier van justitie stelt dat het om moord met voorbedachte rade gaat omdat Isabella een liefdesrelatie wilde beëindigen. De advocaat zegt dat het om zelfverdediging gaat omdat het slachtoffer Isabella wilde verkrachten. Uit deze tegengestelde pleidooien moet de jury kiezen tussen schuld en onschuld. De eindeloze dialogen maken het de kijker behoorlijk lastig om continu de aandacht vast te houden. Bovendien heb je snel in de gaten hoe de afloop zal zijn met een finale, die aan een misdaadverhaal van Agatha Christie doet denken. Het scenario is van Pierre Dumayet, Mimmo Rafele en regisseur Ferrara naar de roman 1912 + 1 van Leonardo Sciascia. Het camerawerk is van Riccardo Grassetti. Nicam Stereo.

L'île flottante

Italië 1992. Fantasy van Tommaso Mottola. Met o.a. Delia Boccardo, Bernardo Olivieri Passeri, William James, Marina Moreso Cascales en Enrique Kossi.

Pretentieuze fantasie over twee kinderen die naar een eiland in het hiernamaals zijn gelokt. De film verzandt volledig en heeft niets meer te bieden dan een paar chaotische ideeën en beelden. Boccardo raakt bevriend met een aantal kinderen die in een verwaarloosd huis wonen. Op een nacht laat zij de kinderen een schotel van schuimgebak en custard zien, 'drijvend eiland' geheten; hun verbeelding maakt er een bestaand object van, bevolkt door een groepje bekvechtende idioten. Nadat het eiland is getroffen door een ramp, trachten Boccardo en de kinderen zich zwemmend te redden. Ondanks goed camerawerk van José Luis Garcia en Giorgio Bottos stelt de film niets voor. Het onbegrijpelijke verhaal is van regisseur Mottola. De titel van de film is Frans. De Italiaanse vertaling is eronder geplaatst om redenen - verwarring of artistieke pretenties - die alleen Mottola zelf begrijpt.

Contro ogni volontà

Spanje​/​​Italië​/​​Duitsland 1992. Misdaad van Pino Passalacqua. Met o.a. Elena Sofia Ricci, Héctor Alterio, Giulio Scarpati, Marioletta Bideri en Delia Boccardo.

Het verhaal speelt in Milaan, waar Francesca (Ricci), die vroeger onderwijzeres was, journaliste wil worden. Op eigen risico werkt ze als misdaadverslaggeefster voor een plaatselijke radiozender. Bij een onderzoek ontmoet ze Marco (Poggiali), een vriend van school die verliefd op haar was. Op een nacht wordt ze in een ondergrondse garage verkracht door iemand met een motorhelm op. Marco wordt verdacht, al is er weinig bewijs. Francesca's verloofde houdt het voor gezien en ze blijft eenzaam achter. Tijdens het proces lijkt Marco vrijuit te gaan, tot een onverwachte getuige verschijnt. Uitstekend gespeeld. Scenario van Daniele Carnacina, Patrizia Fassio en Massimiliano Governi.

Condamné au silence

Frankrijk 1992. Drama van Roger Andrieux. Met o.a. Daniel Russo, Delia Boccardo, Voladia Serre, Alexis Derlon en Gérald Farrie.

Een hartverscheurend, modieus drama over een tiener, die even oude afpersers moet trotseren, thuis niet terecht kan met zijn probleem en van kwaad tot erger raakt. Het scenario is van Jacques Gary en Jacqueline Caro.

Il ritorno di Ribot

Italië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1991. Familiefilm van Pino Passalacqua. Met o.a. Charles Aznavour, Lorenzo de Pasqua, Pamela Villoresi, Nino Fuscagni en Umberto Morale.

Een verhaal over winnen in de sport en in het dagelijks leven, ge[KA3]inspireerd op het gevierde Italiaanse racepaard dat tussen 1950 en 1960 zestien races won. Deze tv-film gaat over de volbloed Brac, een jonge jockey (De Pasqua) en een verzorger (Aznavour). De Pasqua, die in Toscane woont, loopt weg van huis vanwege de familievetes en komt terecht op het kasteel van een markies, waar hij kennis maakt met stalknecht en verzorger Aznavour en volbloed Brac. Brac wordt ontvoerd maar Pasqua weet met veel speurwerk het paard terug te vinden. Hij besluit jockey te worden, gestimuleerd door de dochter van de markies en door Aznavour, die hem traint. Hij weet met Brac de belangrijke Franse race van Longchamps te winnen, maar na de zege krijgt Aznavour een hartaanval. Niet groots, maar wel goed gespeeld. Technisch uitstekend.

Das Pferd seiner Träume

Italië 1991. Familiefilm van Pino Passalacqua. Met o.a. Charles Aznavour, Lorenzo De Pasqua, Delia Boccardo, Pamela Villoresi en Nicolas Lansky.

De vijftien-jarige De Pasqua wordt opgepakt voor een diefstal. Maatschappelijk werkster Boccardo trekt zich het lot van de jongen aan. Hij steelt echter haar auto, waarmee hij blijft rijden tot het voertuig in een gracht sukkelt; na dit incident komt hij terecht op de paardenboerderij van Aznavour. De twee hebben veel respect voor elkaar. De Pasqua krijgt de zorg over een paard toevertrouwd. Dit teken van vertrouwen en de liefde voor het paard veranderen heel zijn houding ten opzichte van het leven en de mensen. Voorspelbaar drama over een jonge delinquent die op niet direct aannemelijke manier plotsklaps verandert in een brave jongen. Goed spel van Aznavour en De Pasqua. Dordano Sacchetti, Giovanna Romoli en Stefano Sudrie schreven het scenario, dat voorzien werd van prachtige beelden door Emilio Loffredo.

La settimana della sfinge

Italië 1990. Komedie van Daniele Luchetti. Met o.a. Margherita Hendel, Silvio Orlando, Issac George, Delia Boccardo en Silvia Mocci.

Na zijn briljante eerste film DOMANI ACCADRA is het tweede werk van regisseur Luchetti een grote teleurstelling, dat in betekenisloze absurditeit uitmondt. Het verhaal gaat over een eenvoudige serveerster in de Apennijnen, die verliefd is op een tv-reparateur en ervan droomt naar Egypte te gaan en de Sfinx te bezoeken. Het zwakke scenario zit vol herhalingen, waardoor de ironie en de humor dan ook niet uit de verf komen en het geheel vervelend wordt.

Il nodo alla cravatta

Italië 1990. Familiefilm van Alessandro Di Robilant. Met o.a. Patrick Bauchau, Eleonora Danco, Delia Boccardo, Fabio Ferrari en Sergio Orzeszko.

De veertien-jarige Carolino (Bauchau) is blij omdat zijn oudere zus gaat trouwen. Hij hoopt dat zijn vader nu wat meer aandacht voor hem zal hebben. Niets is evenwel minder waar, de man houdt nog meer van de hond. Carolino rebelleert en wordt voor straf naar een kostschool gezonden. Daar vindt hij evenmin begrip en hij smeert hem. Door een toeval komt hij erachter dat hij niet de echte zoon van zijn vader is. Een te zware en te lange probleemfilm, bovendien saai al is het allemaal wel goed bedoeld.

La bugiarda

Italië 1989. Romantiek van Franco Giraldi. Met o.a. Francesca Dellera, Daniel Olbrychski, Marie Laforêt, Maurizio Danadoni en Mario Soldati.

Een herverfilming voor de tv van de film van Luigi Comencini. Speelt zich af in het Rome van de jaren vijftig. Een mooie jonge vrouw die nog bij haar moeder woont, heeft twee geliefden: een getrouwde aristocraat en een jongeman van eenvoudige afkomst, haar latere echtgenoot. Ze leeft met een leugen, maar zal de waarheid uiteindelijk onder ogen moeten zien. Dellera is verrukkelijk om naar te kijken, met of zonder kleren. Olbrychski is geloofwaardig in zijn rol. Er zijn ook versies die 200m duren, al naar gelang er de schaar in is gezet. Naar een blijspel van Diego Fabbri.

Cavalli si nasce

Italië 1989. Avonturenfilm van Sergio Staino. Met o.a. Paolo Hendel, David Riondino, Pietra Montecorvino, Vincent Gardenia en Delia Boccardo.

Twee intellectuele bourgeois reizen in 1832 naar het zuiden en ontmoeten daarbij verschillende personen, waaronder revolutionairen. Prachtige lokaties, fraai camerawerk en goed acteren zorgen samen voor een aangename film.

Il Cugino Americano

Italië 1986. Misdaad van Giacomo Battiato. Met o.a. Brad Davis, Tony Lo Bianco, Vincent Spano, Maria Conchita Alonso en Barbara Di Rossi.

Een ingewikkelde mafia-film met locaties in New York en Sicili[KA3]e. De meedogenloze Siciliaanse bendeleden besluiten Tony Lo Bianco, een rechter uit Palermo, uit de weg te laten ruimen door diens brave Amerikaanse neef (Davis) te dwingen hem te vermoorden. De ontvoering van de vader van Davis is een garantie dat hij de moordopdracht ook werkelijk uitvoert. Er zit flink wat bloedvergieten en vergelding in deze film, evenals in de vier uur durende tv-versie. Scenario van regisseur Battiato en Corrado Augias. Camerawerk van Romano Albani. Ook bekend als BLOOD TIES.

Nostalghia

Italië​/​​USSR​/​​Frankrijk 1983. Drama van Andrej Tarkovski. Met o.a. Oleg Jankovski, Erland Josephson, Domiziana Giordano, Laura de Marchi en Delia Boccardo.

Een Russische professor verblijft in Toscane om de middeleeuwse architectuur te bestuderen en komt in contact met een excentrieke ziener die het einde van de wereld voorziet en tijdens een protestdemonstratie tot zelfverbranding overgaat. De visueel uiterst opmerkelijke film zit vol literaire en picturale referenties, maar blijft voor de toeschouwer duister omdat de regisseur vergeet dat een film behalve beeldende ook dramatische kunst is. De acteurs blijven vooral silhouetten in tegenlicht, al valt Giordano op als de doortastende tolk van de nostalgische held.

Hercules

Verenigde Staten​/​​Italië 1983. Fantasy van Luigi Cozzi. Met o.a. Rosanna Podesta, Sybil Danning, Brad Harris, Claudio Cassinelli en Delia Boccardo.

Een Russische professor verblijft in Toscane om de middeleeuwse architectuur te bestuderen en komt in contact met een excentrieke ziener die het einde van de wereld voorziet en tijdens een protestdemonstratie tot zelfverbranding overgaat. De visueel uiterst opmerkelijke film zit vol literaire en picturale referenties, maar blijft voor de toeschouwer duister omdat de regisseur vergeet dat een film behalve beeldende ook dramatische kunst is. De acteurs blijven vooral silhouetten in tegenlicht, al valt Giordano op als de doortastende tolk van de nostalgische held.

Ercole

Verenigde Staten​/​​Italië 1983. Avonturenfilm van Luigi (Lewis) Cozzi (Coates). Met o.a. Lou Ferrigno, Mirelle d' Angelo, Sybil Danning, Ingrid Anderson en Rossana Podestà.

Zeus ziet vanaf de maan toe hoe Hercules een prinses van wrede ontvoerders tracht te redden en daartoe een variëteit aan mechanische monsters weet te verslaan. De nieuwe Hercules- film is als comic-strip met SF-elementen geconcipieerd en biedt behalve de speciale effecten weinig spectaculairs. Het talent van de superheld om verslagen tegenstanders de ruimte in te slingeren levert komische resultaten op in de film die vooral het aanzien heeft van een videospel. De actrices zijn fraaier geproportioneerd dan HULK Ferrigno, hoewel dat een kwestie van smaak is. Cozzi regisseurde als Lewis Coates.

Aphrodite

Frankrijk​/​​Italië 1982. Drama van Robert Fuest. Met o.a. Horst Buchholz, Valérie Kaprisky, Catherine Jourdan, Delia Boccardo en Capucine.

Aan de vooravond van de WO I inviteert een miljonair een klein gezelschap van aristocraten en kunstenaars op zijn jacht om met hen op een eilandje in de Egeïsche Zee Pierre Louys' erotische roman Aphrodite na te spelen. De jongste gaste krijgt de titelrol. Een redelijk intelligente en smaakvolle poging tot een artistiek verantwoorde erotische film, die nogal ondermijnd wordt door prentbriefkaartfotografie à la David Hamilton.

Martin Eden

Italië 1979. Avonturenfilm van Giacomo Battiato. Met o.a. Christopher Connelly, Delia Boccardo, Capucine, Martino Campanaro en Mimsy Farmer.

Mini-serie in vier delen. Het boek van Jack London, zijn favoriet, werd verfilmd in een mini-serie waarin Connelly de titelrol speelt. Volgens velen is het een haast autobiografisch werk van London geweest en heeft hij alleen de naam Eden aangenomen. Connelly is de zeeman die kennis maakt met een meisje uit betere kringen. Hij wordt door dat milieu gefascineerd en besluit het zeemanschap achter zich te laten en schrijver te worden - een pad dat niet over rozen zou gaan. Onderhoudend amusement.

Tentacoli

Italië​/​​Verenigde Staten 1977. Horror van Ovidio G. Assonitis. Met o.a. John Huston, Shelley Winters, Bo Hopkins, Henry Fonda en Delia Boccardo.

In een Californische badplaats verdwijnen zwemmers die als skeletten met alleen nog huid worden teruggevonden. Een reusachtige inktvis die overgevoelig is voor bepaalde radiofrequenties is de schuldige die pas na grote inspanningen kan worden vernietigd. Italiaanse imitatie van Jaws met Hollywood-veteranen in rollen van niets, nogal onsmakelijk sadisme en doorzichtige trucage, die de finale meer belachelijk dan spannend maakt.

Une femme à sa fenêtre

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1976. Drama van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Philippe Noiret, Victor Lanoux, Umberto Orsini, Gastone Moschin en Delia Boccardo.

Een Franse ambassadeursvrouw in Griekenland anno 1936 wordt verliefd op een communistische verzetsstrijder; ze geeft om hem haar luxe leven op. Ze strijdt en sterft aan zijn zijde. De film benadrukt meer de romantische liefde en (modieus) retrospectieve aankleding dan de politiek woelige periode die in al te simpele zwart-wit tegenstellingen wordt getekend, maar in de achtergrondfunctie sporadisch boeiende elementen aandraagt. Deze aanpak geeft Lanoux als revolutionair weinig kans om de hartstocht van personage overtuigend te maken, maar Schneider is fascinerend als altijd en krijgt goed tegenspel van Orsini als ludieke echtgenoot en Noiret als loyale en berustende aanbidder.

La Polizia accusa: il servizio segreto uccide

Italië 1975. Actiefilm van Sergio Martino. Met o.a. Luc Merenda, Tomas Milian, Delia Boccardo en Mel Ferrer.

Niet echt originele, maar goedgemaakte en boeiende actiefilm met Merenda als een ambitieuze, eerlijke politieman die een politieke moordzaak wil ontwarren en daarbij op het spoor komt van een internationaal vertakte organisatie van wapensmokkelaars.

L' Ultimo giorno di scuola prima delle vacanza di Natale

Italië 1974. Oorlogsfilm van Gian Vittorio Baldi. Met o.a. Macha Méril, Delia Boccardo, Lino Capolicchio, Riccardo Cucciola en John Steiner.

De laatste stuiptrekkingen van het Italiaanse fascisme tegenover de optrekkende gealliëerden in december 1944 leiden tot bloedige represailles jegens de plattelandsbevolking van de streek Emilia, waar partizanen verspreid zijn ondergedoken. Het geheel wordt gezien door de ogen van een idealistische middelbare scholier. Een voor Italië ongewone oorlogsfilm in die zin dat fascisten centraal in de aandacht staan. De film speelt zich overwegend af in een gegijzelde autobus, maar de spanningsboog wordt doorbroken door flash-backs en niet altijd waargemaakte formele pretenties van de regisseur.

Il Poliziotto è marcio

Italië​/​​Frankrijk 1974. Misdaad van Fernando Di Leo. Met o.a. Luc Merenda, Salvo Randone, Richard Conte, Raymond Pellegrin en Vittorio Caprioli.

Een politie-inspecteur te Milaan laat sigarettensmokkel oogluikend toe en verzwakt daarmee zijn officiële positie als de smokkelaars de rookwaar vervangen door drugs en wapens. Dit uiterst routineus misdaadwerkje legt zich vooral toe op geweld en bloedvergieten. Men heeft het allemaal vaker gezien - en vermoedelijk beter. USA/GB-titel: SHOOT FIRST...DIE LATER.

Rappresaglia

Italië​/​​Frankrijk 1973. Oorlogsfilm van George P. Cosmatos. Met o.a. Richard Burton, Marcello Mastroianni, Leo McKern, Delia Boccardo en John Steiner.

Op 24 maart 1944 executeerden de nazi's 335 Italiaanse burgers in de steengroeve van Ardeatine even buiten Rome omdat een dag eerder 33 Duitse soldaten waren gedood door het Italiaanse verzet. In Rappresaglia speelt Richard Burton de nazi-bevelhebber die Hitlers bevel uitvoert. Marcello Mastroianni verbeeldt een eigenzinnige priester die zich verzet tegen de nazi's en tegen de apathie van de paus. Rappresaglia combineert actie met ijzingwekkend drama, gepresenteerd door twee van 's werelds beste acteurs. Gebaseerd op het boek Death in Rome van scenarist Robert Katz. Regisseur George P. Cosmatos maakte in 1993 opnieuw naam met de robuuste western Tombstone.

La Polizia incrimina, la legge assolve

Spanje​/​​Italië 1973. Misdaad van Enzo G. Castellari. Met o.a. Franco Nero, James Whitmore, Fernando Rey, Delia Boccardo en Duilio del Prete.

Het hoofd van de drugsmokkel in Genua is oud en ziek en zonder zijn invloed worden er steeds meer opponenten vermoord. Ook een politiecommissaris wordt het slachtoffer, de jonge hulpcommissaris zet aanvankelijk zonder succes de strijd voort. Routineus achtervolgingsspektakel naar Amerikaans voorbeeld lijkt een pleidooi voor eigenmachtig politie-optreden.

Per grazia ricevuta

Italië 1971. Komedie van Nino Manfredi. Met o.a. Nino Manfredi, Lionel Stander, Delia Boccardo, Paola Borboni en Fausto Tozzi.

Benedetto Parisi, een weesje, ontsnapt als tien-jarige op een verondersteld wonderbaarlijke wijze aan de dood. Als volwassene (Manfredi) gaat hij nog steeds gebukt onder deze religieuze belasting, waarvoor zelfs zijn athe[KA3]istische schoonvader Oreste Micheli (Stander) hem geen uitkomst kan bieden als hij weer door een wonder gered lijkt te worden. Een zeker voor Italië opmerkelijke satire tegen de religie, waarvan de doorwerkende fnuikende invloed scherp aan de kaak wordt gesteld, met voldoende andere treffende en komische elementen om de film in evenwicht te houden. Regisseur/hoofdrol en medescenarioschrijver Manfredi werd in Cannes onderscheiden voor zijn veelbelovende eersteling. Het scenario is van Piero De Bernardi, Leonardo Benvenuti en regisseur Manfredi naar diens verhaal. Het camerawerk is van Armando Nannuzzi. Eastmancolor, Mono.

Michele Strogoff

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1970. Avonturenfilm van Eriprando Visconti. Met o.a. John Phillip Law, Mimsy Farmer, Hiram Keller, Delia Boccardo en Elisabeth Bergner.

Deze verfilming van de avonturenroman van Jules Verne is groots aangepakt en zorgvuldig aangekleed, maar mist - behalve voor wie het verhaal nog niet kent - iedere vorm van spanning. De heldenrollen van Law en Farmer zijn uitermate flets, de schurken Keller en Boccardo zijn niet alleen kleurrijker maar ook aanzienlijk mooier, zodat de interesse zich naar hen verplaatst. De legendarische Bergner maakt een weinig opvallende come-back als moeder Strogoff. De versies uit 1935 en 1956 zijn superieur. Scenario van Giampiero Bona, Ladislas Fodor, Stefano Strucchi, Georges Launer, Albert Kantof en regisseur Visconti. Camerawerk van Luigi Kuveiller. Ook bekend als MICHEL STROGOFF.

I Cannibali

Italië 1970. Komedie van Liliana Cavani. Met o.a. Britt Ekland, Pierre Clémenti, Delia Boccardo, Marino Masé en Tomas Milian.

De broer van Antigone en Ismene is bij een revolutie tegen het kolonelsregime gesneuveld. Antigone begraaft hem - tegen de voorschriften in - met de hulp van een mysterieuze vreemdeling. Ze wordt gearresteerd en ter dood veroordeeld, ondanks pogingen van de vreemdeling, Ismene en de kolonelszoon (met wie ze verloofd is) om haar te redden. Haar executie is het begin van een nieuwe opstand. Visueel opmerkelijke film met vervreemdend gebruik van Milaan en straten vol lijken, is niet meer dan een prentenboek zonder dramatische werking. Het mist de bezieling van Sofocles' tragedie. Acteurs zijn zowel gekleed als naakt alleen maar decoratief en de mystieke rol van Clémentie is bijna een zelfparodie.

Equinozio

Italië 1970. Sciencefiction van Maurizio Ponzi. Met o.a. Claudine Auger, Paolo Pitagora, Delia Boccardo, Olimpia Carlisi en Lea Padovani.

Een aantal mannen wordt bezeten door de vreemde aandrang om te vertrekken naar een kennelijk niet-bestaand oord en ze worden door de autoriteiten in psychiatrische inrichtingen opgesloten. Een arts vergezelt een jonge pati[KA3]ent naar het kasteel, waar zich tijdens WO I een liefdestragedie afspeelde, en ontdekt dat deze de re[KA3]incarnatie is van de toenmalige kasteelheer. Deze film van een ex-criticus is een experimentje over de aard van fictie (en fictie-film), dat zich aangenaam geïntegreerd laat aanzien dank zij de elegante fotografie en de fraaie en goede actrices, maar is uiteindelijk weinig meer dan een zeepbel.

Un Detective

Italië 1969. Mysterie van Romolo Guerrieri. Met o.a. Franco Nero, Florinda Bolkan, Adolfo Celi, Delia Boccardo en Silvia Dionisa.

Man wordt op kerstavond vermoord, waarna iemand zich op politiebureau meldt die zegt inlichtingen over slachtoffer te geven als politie minnares van zijn zoon het land uit zet. Detective volgt bezoeker en belandt in allerhande verwikkelingen. Italiaanse poging tot detective-film naar Amerikaans voorbeeld mist sfeer en weet spanning van verward scenario niet vast te houden. Vrouwen met wie Nero tijdens onderzoek wordt geconfronteerd zijn echter traditioneel mooi en mysterieus.

Inspector Clouseau

Verenigd Koninkrijk 1968. Komedie van Bud Yorkin. Met o.a. Alan Arkin, Delia Boccardo, Frank Finlay, Patrick Cargill en Beryl Reid.

Het is een gekkenhuis bij Scotland Yard. Ze hebben gehoord dat er een grote treinroof gaat plaatsvinden, maar niemand kan ontdekken wie het brein achter de zaak is. Dan komt iemand op het geniale idee de gerenommeerde Franse inspecteur Clouseau in te schakelen. Niemand beseft dat de berichten over diens faam uit de lucht zijn gegrepen. Een acteur moet over heel wat talent beschikken om Peter Sellers' creatie in Blake Edwards' PINK PANTHER-reeks te doen vergeten. Arkin bezit dat talent, maar hij had een geschikter scenario moeten krijgen dan de flauwekul waarmee Tom en Frank Waldman hem opzadelden. Het decor van het swingende Londen is goed in beeld gebracht door Arthur Ibbetson. Gedraaid in Panavision.

L' Occhio selvaggio

Italië 1967. Drama van Paolo Cavara. Met o.a. Philippe Leroy, Delia Boccardo, Gabriele Tinti, Lars Bloch en Giorgio Gargiullo.

Een documentarist provoceert en manipuleert zonder scrupules de werkelijkheid om zo die schokkende beelden voor zijn camera te krijgen waaraan hij zijn succes dankt. Ondanks zijn gevoelloze hooghartigheid wordt een jonge vrouw tijdens de filmopnamen verliefd op hem, met tragische gevolgen. Deze sleutelfilm is ge[KA3]inspireerd op het werk en leven van Gualtiero Jacopetti (en zijn fataal geëindigde romance met Belinda Lee), maar heeft hypocriete aspecten, omdat de film zwelgt in dezelfde soort taferelen die Jacopetti aan de kaak pretendeerde te stellen en omdat Cavara als co-regisseur van MONDO CANE en AFRICA ADDIO zelf ook boter op zijn hoofd heeft. Toch op een onaangename manier fascinerend, mede dankzij Leroy die zijn rol erg goed speelt. USA/GB-titel: THE WILD EYE.

Tre pistole contro Cesare

Italië 1966. Western van Enzo Peri. Met o.a. Thomas Hunter, James Shigeta, Nadir Moretti, Gianna Serra en Delia Boccardo.

Drie jongemannen ontvangen bericht over een erfenis. Als ze elkaar tegen het lijf lopen, raken ze aanvankelijk met elkaar in gevecht, tot ze erachter komen dat ze broers zijn. Zij hebben dit bericht ontvangen tien jaar na de dood van hun vader. Die blijkt vermoord te zijn; de drie slaan de handen ineen en gaan op jacht naar de daders. Een onderhoudende spaghetti-western, door Peri en Mario Pierotti geschreven. Ook bekend als TRE RAGAZZI D'ORO.