Carole Bisset: productie.
Er zijn 2 films gevonden.

Ghosts: Three Miles Up

1995 | Horror

Verenigd Koninkrijk 1995. Horror van Lesley Manning. Met o.a. Douglas Henshall, Dan Mullane, Jacqueline Leonard, Ron Oliver en Juri Sewell.

Na verschillende jaren ontmoet John (Mullane) zijn jongere broer Billy (Henshall) weer. Ze besluiten samen een boorttocht te maken over de Britse meren en kanalen. Als Billy zijn broer een fluitje geeft dat deze als kind reeds bezat steken de oude rancunes de kop weer op. Al zetten ze de reis verder toch blijft de spanning tussen beiden groeien. Ze worden gevolgd door een mysterieuze figuur die iets te maken heeft met een vreselijk geheim uit hun jeugd. Onderweg pikken ze Sara (Leonard) op, een jonge vrouw die niets over haar verleden wil zeggen. Ze navigeert hen naar een wild gebied dat niet op de kaart staat. Een onheilspellende sfeer en een zekerheid dat er iets griezelig gebeuren zal houdt de spanning in deze knappe psychologische gruwelgeschiedenis. De aanloop is erg lang, maar het laatste kwartier is een huiveringwekkend staaltje van de opbouw van een griezelsfeer waarbij alle elementen meespelen. Henshall benadrukt zijn emoties een ietsje te veel om geloofwaardig te blijven. Voor de rest een filmpje dat geen enkele liefhebber mag missen. Monique Charlesworth baseerde het scenario op een kort verhaal van Elisabeth Jane Howard. Sfeervolle fotografie van Paul Wheeler.

Ghosts: Massage

1995 | Horror

Verenigd Koninkrijk 1995. Horror van Lesley Manning. Met o.a. Kevin McNally, Teresa Banham, Patricia Kerrigan, Eamon Boland en Patrick Driver.

Craig Byatt (McNally) is totaal overwerkt. Zijn vrouw Wendy (Banham) begint zich zorgen te maken en stuurt hem naar een masseuse. Aanvankelijk vindt hij veel baat bij de massages van Judith Septon (Kerrigan), een new age-masseuse die met ongewone therapieën werkt. Het lijkt wel of Craig tien jaar jonger wordt. Dan begint hij last te krijgen van hallucinaties en gaat hij zich vreemd gedragen. Bovendien denkt hij dat Judith hem doorlopend volgt. Een huiveringwekkend verhaal dat vanaf het begin doordrongen is van een onduidbare dreiging. De climax is letterlijk adembenemend. Kerrigan speelt een personage dat je steeds weer verrast door haar onvoorspelbaarheid. Goed in elkaar gestoken scenario van Stephen Volk. De camera was in handen van Simon Archer.