Love is the Devil
Parijs 1971: de controversiële Britse kunstenaar Francis Bacon (een werkelijk fenomenale Jacobi) wordt ter gelegenheid van een glorieus retrospectief verwelkomt als 'de grootste levende schilder'. Tijdens de ceremonie slikt George Dyer, sinds zeven jaar Bacons model en minnaar, op de hotelkamer een schrikbarende hoeveelheid pillen en alcohol. Terwijl hij bewusteloos raakt, herinnert hij zich de dag van hun ontmoeting. Hij was een geveltoerist die bij een inbraakpoging door de lichtkoepel van Bacons studio viel en oog in oog kwam te staan met de schilder. De ontmoeting veranderde zijn leven. Bacon bepaalde de aard van de relatie: masochist in bed, sadist daarbuiten. In de legendarische Colony Room-club omringde hij zich met sophisticated dandies, amusante dronkelappen en schandknapen. Met het groeiende succes van Bacon is Dyer langzaam verworden tot een pathetische en volledig afhankelijke drugsgebruiker. Love Is the Devil is een in visueel opzicht unieke film, waarin regisseur Maybury erin geslaagd is een cinematografisch equivalent te vinden voor Bacons verontrustende kunst. Dat alle acteursprestaties in dit spectaculaire visuele concept overeind blijven, en dat de acteurs er zelfs in slagen een sterke fascinatie voor hun weinig sympathieke karkaters op te roepen, is meer dan een verdienste.
Reageer