Sophie Aubry

Le bal des célibataires

2005 | Drama

Frankrijk/Zwitserland 2005. Drama van Jean-Louis Lorenzi. Met o.a. Jean-Yves Berteloot, Sophie Aubry, Cristiana Réali en Frédéric Pierrot.

Al eerder had regisseur-scriptschrijver Lorenzi twee romans van Michel Peyramaure verfilmd, L'orange de Noël (1996) en La tranchée des espoirs (2003). Met de 2-delige tv-film Le bal des célibataires eindigde regisseur-scriptschrijver Lorenzi zijn trilogie over WO I. Het is inmiddels 1919, de oorlog is voorbij, maar het leed niet. In Saint-Roch wachten de vrouwen nog steeds tevergeefs op hun mannen, die ooit ten strijde trokken. Sylvaine (Réali) en Cécile (Aubry) zijn van zins hun dorp nieuw leven in te blazen door een vrijgezellenfeest te organiseren, dat mannen uit de wijde omtrek moet aantrekken. Vooral de historische mise-en-scène van Le bal des célibataires is indrukwekkend.

Les destinées sentimentales

2000 | Romantiek

Frankrijk/Zwitserland 2000. Romantiek van Olivier Assayas. Met o.a. Emmanuelle Béart, Charles Berling, Isabelle Huppert, Olivier Perrier en Dominique Reymond.

De ochtend is een geschikt dagdeel voor het weldadig geacteerde epos Les destinées sentimentales. Aansluitend een lichte lunch. Daarna wellicht nog een keer kijken. Dan is de ochtend voor dertig jaar trage liefde en mild hartenzeer rond een rijkgeboren jongeman en zijn vrijgevochten tweede vrouw. Met een niet onaanzienlijke rol voor de eerste vrouw. Allemaal begin vorige eeuw in lommerrijk Frankrijk en Zwitserland. De middagzit is dan meer een documentaire-aangelegenheid, waarbij de toeschouwer kan opgaan in alle details van de porseleinfabriek van het duo dan wel trio. Boeiend voor de aanhouder.

Le bonheur est un mensonge

1997 | Komedie, Drama

Frankrijk 1997. Komedie van Patrick Dewolf. Met o.a. Michel Aumont, Yvon Back, Sophie Aubry, Pierre Vernier en Léa Bouanich.

De ochtend is een geschikt dagdeel voor het weldadig geacteerde epos Les destinées sentimentales. Aansluitend een lichte lunch. Daarna wellicht nog een keer kijken. Dan is de ochtend voor dertig jaar trage liefde en mild hartenzeer rond een rijkgeboren jongeman en zijn vrijgevochten tweede vrouw. Met een niet onaanzienlijke rol voor de eerste vrouw. Allemaal begin vorige eeuw in lommerrijk Frankrijk en Zwitserland. De middagzit is dan meer een documentaire-aangelegenheid, waarbij de toeschouwer kan opgaan in alle details van de porseleinfabriek van het duo dan wel trio. Boeiend voor de aanhouder.

L'amour à vif

1997 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1997. Drama van Jean-Pierre Améris. Met o.a. Sophie Aubry, Samuel Le Bihan, Josy Bernard, François Caron en Nadine Alari.

De ochtend is een geschikt dagdeel voor het weldadig geacteerde epos Les destinées sentimentales. Aansluitend een lichte lunch. Daarna wellicht nog een keer kijken. Dan is de ochtend voor dertig jaar trage liefde en mild hartenzeer rond een rijkgeboren jongeman en zijn vrijgevochten tweede vrouw. Met een niet onaanzienlijke rol voor de eerste vrouw. Allemaal begin vorige eeuw in lommerrijk Frankrijk en Zwitserland. De middagzit is dan meer een documentaire-aangelegenheid, waarbij de toeschouwer kan opgaan in alle details van de porseleinfabriek van het duo dan wel trio. Boeiend voor de aanhouder.

L'orange de Noël

1996 | Drama, Historische film

Frankrijk 1996. Drama van Jean-Louis Lorenzi. Met o.a. Sophie Aubry, Jean-Yves Berteloot, Lys Caro, Paul Le Person en Françoise Giret.

De ochtend is een geschikt dagdeel voor het weldadig geacteerde epos Les destinées sentimentales. Aansluitend een lichte lunch. Daarna wellicht nog een keer kijken. Dan is de ochtend voor dertig jaar trage liefde en mild hartenzeer rond een rijkgeboren jongeman en zijn vrijgevochten tweede vrouw. Met een niet onaanzienlijke rol voor de eerste vrouw. Allemaal begin vorige eeuw in lommerrijk Frankrijk en Zwitserland. De middagzit is dan meer een documentaire-aangelegenheid, waarbij de toeschouwer kan opgaan in alle details van de porseleinfabriek van het duo dan wel trio. Boeiend voor de aanhouder.

Le voyage en Pologne

1994 | Drama

Polen/Frankrijk 1994. Drama van Stéphane Kurc. Met o.a. Macha Méril, Sophie Aubry, Jacek Borkowski, Piotr Polk en Bertrand Farge.

Méril is een verleidelijke, zelfstandige vrouw van vijftig, die al lang een punt heeft gezet achter alle romantiek in haar leven. Haar enige obsessie is Aubry, haar dochter, die ze zulk een bezitterige liefde toedraagt dat dit tot spanningen binnen haar huwelijk leidt. Wanneer haar man haar uiteindelijk verlaat, wil het meisje zelfmoord plegen, maar haar moeder kan haar overtuigen samen met haar een ski-oord in Polen te bezoeken. Hier wordt Méril verliefd op een pianist die vijftien jaar jonger is dan zijzelf. Een vergezocht romantisch drama dat twee variaties geeft op een driehoeksverhouding tussen moeder, dochter en minnaar, waarbij Méril steeds centraal staat. Goed geacteerd, het scenario is van Huguette Debaisieux en Pierre Pauquet, naar een verhaal van Pascale Breton, dat weinig origineel is. Mooie beelden van Piotz Wojtowicz.

Le plus bel âge

1994 | Familiefilm, Drama

Frankrijk 1994. Familiefilm van Didier Haudepin. Met o.a. Élodie Bouchez, Melvil Poupaud, Sophie Aubry, Gaël Morel en Marcel Bozonnet.

Vijftien dagen na het begin van het schooljaar in een groot Parijs lyceum is Delphine (Bouchez), een meisje van zeventien, de enige getuige van de zelfmoord van Claude (Aubry), een briljante leerlinge uit een van de hoogste klassen. De hele zaak, die snel in de doofpot wordt gestoken, wordt afgedaan als een daad van iemand met een overdreven temperament. Maar voor Delphine is deze uitleg onvoldoende, zij voelt zich bijna schuldig dat zij nog leeft. Twee voornamen, gekrast in een tafel, voeren haar naar de minnaar van Claude, die haar de ware redenen van haar suicide onthult door haar in te wijden in een pervers zaakje. Intimistische milieustudie (scenario van Claire Mercier) over verloren onschuld. Camerawerk van Jean-Marc Fabre.

Le plus bel age

1994 |

Frankrijk 1994. Didier Haudepin. Met o.a. Sophie Aubry, Élodie Bouchez en Melvil Poupaud.

Vijftien dagen na het begin van het schooljaar in een groot Parijs lyceum is Delphine (Bouchez), een meisje van zeventien, de enige getuige van de zelfmoord van Claude (Aubry), een briljante leerlinge uit een van de hoogste klassen. De hele zaak, die snel in de doofpot wordt gestoken, wordt afgedaan als een daad van iemand met een overdreven temperament. Maar voor Delphine is deze uitleg onvoldoende, zij voelt zich bijna schuldig dat zij nog leeft. Twee voornamen, gekrast in een tafel, voeren haar naar de minnaar van Claude, die haar de ware redenen van haar suicide onthult door haar in te wijden in een pervers zaakje. Intimistische milieustudie (scenario van Claire Mercier) over verloren onschuld. Camerawerk van Jean-Marc Fabre.

L'écran témoin: Le plus bel age

1994 |

Frankrijk 1994. Didier Hautepin. Met o.a. Sophie Aubry, Élodie Bouchez en Melvil Poupaud.

Vijftien dagen na het begin van het schooljaar in een groot Parijs lyceum is Delphine (Bouchez), een meisje van zeventien, de enige getuige van de zelfmoord van Claude (Aubry), een briljante leerlinge uit een van de hoogste klassen. De hele zaak, die snel in de doofpot wordt gestoken, wordt afgedaan als een daad van iemand met een overdreven temperament. Maar voor Delphine is deze uitleg onvoldoende, zij voelt zich bijna schuldig dat zij nog leeft. Twee voornamen, gekrast in een tafel, voeren haar naar de minnaar van Claude, die haar de ware redenen van haar suicide onthult door haar in te wijden in een pervers zaakje. Intimistische milieustudie (scenario van Claire Mercier) over verloren onschuld. Camerawerk van Jean-Marc Fabre.

Une nouvelle vie

1993 | Drama, Experimenteel

Zwitserland/Frankrijk 1993. Drama van Olivier Assayas. Met o.a. Sophie Aubry, Judith Godrèche, Bernard Giraudeau, Christine Boisson en Philippe Torreton.

Tina is twintig en heeft haar vader nooit gekend. Ze is opgevoed door haar wilskrachtige moeder en staat nu op het punt te trouwen met de vriendelijke Torreton. Wanneer haar moeder sterft, stort haar fragiele wereldje in. Hoewel ze heeft beloofd het nooit te zullen doen, wil ze per se haar vader opzoeken. De eerste confrontatie is niet met hem, maar met haar halfzuster Godrèche. Een intimistische beschouwing van complexe familiebetrekkingen, goed gefilmd en aanvaardbaar gespeeld, maar met een scenario van Assayas dat weinig verrassends te bieden heeft. Denis Lenoir stond achter de camera.

Drôles d'oiseaux

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Peter Kassovitz. Met o.a. Bernard Giraudeau, Isabelle Gélinas, Patrick Chesnais, Ticky Holgado en Philippe Laudenbach.

Een metaalarbeider laat geloven, dat zijn vrouw tot de slachtoffers van een brand in een supermarkt behoort, terwijl hij haar heeft doen verdwijnen in de vuurzee van de hoogovens. De volmaakte misdaad. Bijna, want een vriendelijke tuinder geeft ook de verdwijning van zijn vrouw op. Dus is er na de ramp slechts één lichaam om te identificeren, terwijl er twee personen aanspraak op maken. Da's teveel van het goede! Deze ietwat vrouwenhaat-achtige intrige resulteert in een aardige komedie, geïnspireerd op het soms merkwaardige doen en laten van gewone mensen. Langdradige momenten en cliché's werden niet altijd vermeden, maar Kassovitz kan niettemin een decor neerzetten, sfeer scheppen, en alle personages tot leven brengen. Gezegd moet worden dat hij ondersteund wordt door een leuk stelletje acteurs die fantasievol en vindingrijk inhoud geven aan hun personages die soms uit de tijd zijn. Scenario van de regisseur en Pierre Geller. Camerawerk van Denis Lenoir.

La Thune

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Philippe Galland. Met o.a. Sophie Aubry, Sami Bouajila, Martin Lamotte en Isabelle Petit-Jacques.

Om het Parijse slang van de titel te kunnen begrijpen moeten we het woord geven aan de hoofdrolspeler, Kamel (Bouajila), die 20 jaar is en in [KA1]e[KA1]en van de voorsteden van Parijs woont: `La thune` (wij zouden zeggen 'de knaak') is een groot probleem. Als je geen 'thune' hebt moet je al goed je best doen om honderd piek te vinden en soms is het even moeilijk om honderd piek te vinden als om een ton te pakken te krijgen'. Nadat hij al drie avondvullende films gemaakt heeft, waarvan er twee niet om aan te zien zijn, vervalt Galland opnieuw in dezelfde fout: er is geen scenario voorhanden, de dialogen zijn debiel en de gekunstelde scenes volgen elkaar lukraak op. Kortom, een pijnhoop met vage personages, die maar wat ronddobberen in een kleurloze impressie van de stad Parijs.

Papa est parti maman aussi

1989 | Familiefilm, Avonturenfilm

Frankrijk 1989. Familiefilm van Christine Lipinska. Met o.a. Sophie Aubry, Jérôme Kircher, Benoît Magimel, Anais Subra en Nicolas Neuhuys.

Vier kinderen worden enkele weken door hun ouders alleen gelaten. Zij leiden gedurende deze periode een geheel zelfstandig bestaan en maken talloze avonturen mee. Een mengsel van humor, onverwachtse gebeurtenissen en soms spanning. De regisseuse schotelt ons een film voor die wisselend van kwaliteit is, net als de roman van Reno Forlani, die overigens aan het scenario heeft meegewerkt. Knap in elkaar gezet maar oppervlakkig tijdverdrijf met overtuigend spel van de jonge acteurs die vijf, zes, veertien en zestien jaar oud zijn.

Blé en herbe, Le

1989 | Romantiek, Erotiek

Frankrijk 1989. Romantiek van Serge Meynard. Met o.a. Marianne Basler, Mathieu Roze, Sophie Aubry, Laetitia Julliand en Jean-Pierre Bisson.

Een bewerking van de beroemde roman van Colette, in 1954 al oneindig veel beter gedaan voor de bioscoop door Claude Autant- Lara. Dat geldt zowel voor de filmstijl als voor het spel, dat in deze film erbarmelijk is, want Roze beschikt niet over de vereiste kwaliteiten voor de rol van de puber.

Adieu Christine

1989 | Drama

Frankrijk 1989. Drama van Christopher Frank. Met o.a. Caroline Silhol, Michel Didym, Sophie Aubry, Jacques Weber en Inge Offerman.

Succesauteur Christopher Frank heeft deze keer niet een van zijn eigen werken verfilmd maar een roman van G.M. Bovay. De plaats van handeling is een kuuroord tegen het eind van WO II. Christine is vijftien en zit achter de kerels aan, wat eindigt in het bed van haar moeder. Maar deze keer wordt ze echt verliefd op een jongen van 22, die gedwongen wordt zijn aandacht te verdelen over twee vrouwen. Een tamelijk beklemmende situatie, met degelijk vakmanschap verteld. Het vele gepraat maken de acteurs weer goed door een aardige prestatie te leveren.

Nestor Burma: Pas de bavards à la muette

-1 |

. Henri Helman. Met o.a. Sophie Aubry, Sophie Broustal en Guy Marchand.

Succesauteur Christopher Frank heeft deze keer niet een van zijn eigen werken verfilmd maar een roman van G.M. Bovay. De plaats van handeling is een kuuroord tegen het eind van WO II. Christine is vijftien en zit achter de kerels aan, wat eindigt in het bed van haar moeder. Maar deze keer wordt ze echt verliefd op een jongen van 22, die gedwongen wordt zijn aandacht te verdelen over twee vrouwen. Een tamelijk beklemmende situatie, met degelijk vakmanschap verteld. Het vele gepraat maken de acteurs weer goed door een aardige prestatie te leveren.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2005	Le bal des célibataires
2000	Les destinées sentimentales
1997	Le bonheur est un mensonge
1997	L'amour à vif
1996	L'orange de Noël
1994	Le voyage en Pologne
1994	Le plus bel âge
1994	Le plus bel age
1994	L'écran témoin: Le plus bel age
1993	Une nouvelle vie
1993	Drôles d'oiseaux
1991	La Thune
1989	Papa est parti maman aussi
1989	Blé en herbe, Le
1989	Adieu Christine
-1	Nestor Burma: Pas de bavards à la muette

name

email

mijn instellingen