Alain Cohen (1958): cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Ils se marièrent et eurent beaucoup d'enfants

2004 | Komedie, Drama

Frankrijk 2004. Komedie van Yvan Attal. Met o.a. Charlotte Gainsbourg, Yvan Attal, Alain Chabat, Alain Cohen en Emmanuelle Seigner.

Veertiger Vincent (regisseur/scenarist Attal) is gesteld op zijn vrouw (Gainsbourg, ook in werkelijkheid zijn echtgenote), maar ook op z'n maîtresse. Zijn vrienden bakken er op romantisch vlak niet veel meer van: Georges is monogaam maar zit onder de plak, terwijl Fred er talloze scharrels op nahoudt. De sores worden uitvoerig besproken bij een potje bier. Je moet ervan houden, Franse praatfilms over mannen met een midlifecrisis, al bevat dit exemplaar de nodige rake observaties, prima acteerwerk én een cameo van Johnny Depp.

La première fois

1976 | Komedie, Biografie

Frankrijk 1976. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Alain Cohen, Charles Denner, Zorica Lozic, Danièle Schneider en Danièle Minazzoli.

Ontbrekende schakels in Berri's filmische autobiografie waren zijn eerste seksuele ervaringen als adolescent: pikante foto's uitwisselen met schoolvrienden, moeizame avances op feestjes, eerste bezoek aan een prostituée, de eerste grote verliefdheid die hij naar Canada wil volgen. De zelfvertedering van de regisseur-schrijver over zijn eigen puberteitserotiek blijft steken in al te bekende grappen en ervaringen. De liefdevolle tekening van zijn joodse familie kreeg in andere films overtuigender warmte, ondanks de mooie vaderrol van Denner in een mengsel van ongeduldige opvliegendheid en begrip. Het camerawerk is van Jean César Chiabaut.

Le cinéma de papa

1971 | Biografie, Drama

Frankrijk 1971. Biografie van Claude Berri. Met o.a. Yves Robert, Hénia Suchar, Claude Berri, Alain Cohen en Prudence Harrington.

In dit liefdevolle autobiografische drama blikt regisseur Berri terug op zijn jeugd. Als jongeman groeide hij in de jaren zestig op in een Parijs, Joods gezin. Neemt hij de zaak van zijn vader over, of kiest hij voor de cinema? De term 'le cinéma de papa' werd eind jaren vijftig door de hemelbestormers van de Nouvelle Vague gebruikt ter aanduiding van de naoorlogse, artistiek conservatieve films. Berri, die later films als Jean de Florette en Manon des sources zou maken, lijkt zich daar juist wel bij thuis te voelen.

Le vieil homme et l'enfant

1967 | Drama, Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1967. Drama van Claude Berri. Met o.a. Michel Simon, Alain Cohen, Luce Fabiole, Charles Denner en Zorica Lozic.

Dat tijdens de opnamen van Le vieil homme et l'enfant soms alleen de impromptu ingehuurde chauffeur op leeftijd kon communiceren met wispelturigheidskoning Michel Simon, deed uiteindelijk niets af aan de karaktercompositie die het monstre sacré neerzette. Als de virulent antisemitische oude knar die tijdens WO II een recalcitrante stadsjongen opneemt zonder diens joodse origines te kennen, is Simon simpelweg ontroerend. Berri draaide zijn autobiografische regiedebuut nabij Grenoble, op het platteland waar hij zelf indertijd als knaap ondergedoken zat. Onfortuinlijk miste de film Cannes-competitie en Oscar-inzending, maar scoorde in slechts twee Parijse bioscopen al 400.000 bezoekers.