Jean Champion

Mon père avait raison

Frankrijk 1996. Komedie van Roger Vadim. Met o.a. Claude Rich, Marie-Christine Barrault, Nicolas Vaude, Nathalie Roussel en Annie Savarin.

Hôtel du Parc

Frankrijk 1992. Drama van Pierre Beuchot. Met o.a. Marylène Dagouat, André Wilms, Georges Goubert, Michel Chaigneau en Robert Delarue.

Docudrama, waarin gespeelde sc[KA2]enes en gefingeerde interviews worden afgewisseld met archiefbeelden over het beruchte H[KA4]otel du Parc in Vichy, waar maarschalk Philippe P[KA1]etain zijn regering op 1 juli 1940 installeerde en er tot 20 augustus 1944 regeerde. Het eerste deel (LA R[KA1]EVOLUTION NATIONALE) begint op 2 juni 1953 met de executie in een voorstad van Bordeaux van twee voormalige leden van de militie. Voor het journalistenduo Dagouat-Wilms is dit de aanleiding om op zoek te gaan naar voormalige leiders van het Vichy-regime, dat collaboreerde met de Duitse bezetter. Speurwerk brengt de twee journalisten naar de belangrijkste ministers van die regering, w.o. Rapha[KA3]el Alibert (Perimony) die de portefeuille van juistitie had en Marcel D[KA1]eat (Goubert), minister van arbeid. In het tweede deel (LA GUERRE CIVILE) voert het onderzoek de journalisten naar Spanje en Italië. Zij komen erachter dat de medewerkers van het Vichy-regime goed terecht zijn gekomen: ondanks hun besmuikt oorlogsverleden nemen zij belangrijke posten in. Hun getuigenissen werpen een nieuw licht op het cruciale laatste jaar van het regime, gekenmerkt door terreur, razzia's, deportaties en executies.

Imogène est de retour

Frankrijk 1990. Misdaad van François Leterrier. Met o.a. Dominique Lavanant, Jean Benguigui, Martin Lamotte, Ginette Garcin en Jean-Claude Bollet-Reddat.

De figuur van Imog[KA2]ene (Lavanant) doet deze film enigszins denken aan het werk van Exbrayat. Zij keert terug in haar Bretonse geboortedorp, waar het prompt begint te spoken en ook een moord laat niet lang op zich wachten. Als de politie de zaak niet weet te klaren, begint zij haar eigenzinnige onderzoek. Een grappige misdaadkomedie waarin Leterrier erin slaagt iets van zijn persoonlijkheid over te brengen. Maar er kan net zo goed gesteld worden dat de regisseur van het filmmeesterwerk UN ROI SANS DIVERTISSEMENT (1963) erin is geslaagd een parodie op zijn eigen werk te maken.

Tenue de soirée de rigueur

Frankrijk 1988. Komedie van Patrick Jamain. Met o.a. Yves Rénier, Daniel Colas, Annie Sinigalia, Gabriel Cattand en Carine Barone.

Twee professionele gokkers lopen allerlei clandestiene goktenten af. Onderwijl dromen ze ervan hun talenten te kunnen ontplooien aan de speeltafels van Monte Carlo, Macao en Las Vegas. De film ziet er goed uit, maar het scenario stelt absoluut niets voor en de personages zijn onbenullig.

Les fantômes du chapelier

Frankrijk 1982. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Michel Serrault, Charles Aznavour, Monique Chaumette, François Cluzet en Isabelle Sadoyan.

Een hoedenmaker heeft zijn verlamde vrouw vermoord en brengt daarna ook één voor één haar oude schoolvriendinnen om. Zijn status als dorpsnotabele plaatst hem boven iedere verdenking, maar is ook onderwerp van nieuwsgierigheid van zijn buurman die als emigrant altijd buitenstaander is gebleven. Deze betrapt hem bij een moord, maar weet dat zijn beschuldiging niet geloofd zal worden zodat er een troebele medeplichtigheid tussen beide mannen ontstaat. Deze vrije verfilming naar een verhaal van Simenon wordt in Chabrols gestileerde aanpak meer een Fantastische Vertelling dan een regelrechte thriller, met naast zijn sarcastische kritiek op de bourgeois-respectabiliteit uiterst complex getekende - en briljant geacteerde - personages. Camerawerk van Jean Rabier.

Viens chez moi, j'habite chez une copine

Frankrijk 1981. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Michel Blanc, Bernard Giraudeau, Thérèse Liotard, Anémone en Christine Dejoux.

Een niet al te gisse opportunist verliest werk en woning en trekt tijdelijk in bij een bevriend stel wiens woning, voedsel, leven en (voor zijn diverse, vaak moeizame veroveringen) slaapkamer hij volledig annexeert. Deze binnen café-theater ontstane komedie komt voort uit de boulevardkluchttraditie, maar krijgt in de filmversie een meerwaarde door de verve van de jonge spelers. Kleine en kale Blanc is een verrassende versierder wiens onverstoorbaarheid bij alles wat hij aanricht zelfs aandoenlijk gaat werken. De regisseur en Blanc maakten eerder de in Frankrijk zeer populaire komedies rondom Les Bronzés.

Le maître d'école

Frankrijk 1981. Familiefilm van Claude Berri. Met o.a. Coluche, Josiane Balasko, Charlotte de Turckheim, Jacques Debary en Roland Giraud.

Een werkloze weet ondanks zijn gebrek aan opleiding, een aanstelling als hulponderwijzer te krijgen, en weet zijn collega's, die door depressie of ziekte geveld zijn, met goed gevolg te vervangen, tegen de bezwaren van de vakbond in. Deze simpele komedie laat de bekende theaterkomiek Michel Coluche met goedgehumeurde spontaniteit op de kinderen reageren en de regisseur heeft nauwelijks moeite om die scènes in een scenario in te passen. De subversieve stelling, dat iedereen met wat goede wil een betere pedagoog kan zijn, dan degene die ervoor gestudeerd heeft, krijgt van de luie film zo weinig overtuigingskracht, dat hij niet eens het aanvechten waard is. Scenario van de regisseur. Camerawerk van Colin Mounier.

Coup de torchon

Frankrijk 1981. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Philippe Noiret, Isabelle Huppert, Stéphane Audran, Jean-Pierre Marielle en Eddy Mitchell.

Regisseur Bertrand Tavernier reisde naar Senegal voor deze vrije bewerking van het boek 'Pop. 1280' van Jim Thompson (dat zich overigens in Amerika afspeelt). Een uitstekende Philippe Noiret speelt een politieman die zich eind jaren dertig in de West-Afrikaanse Franse kolonie stierlijk verveelt. Erger is dat hij door de dorpelingen, inclusief zijn echtgenote (een vileine Isabelle Huppert) wordt genegeerd dan wel belachelijk gemaakt. Op een dag is het genoeg en begint hij uit wraak aan een moordactie waarvan niemand hem verdenkt. Existentialistisch, verontrustend drama van de maker van onder meer La vie et rien d'autre en Daddy Nostalgie.

Retour en force

Frankrijk 1979. Misdaad van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Victor Lanoux, Bernadette Lafont, Pierre Mondy, Gérard Jugnot en Eva Harling.

Nadat hij zijn gevangenisstraf heeft uitgezeten, ontdekt de inbreker Adrien (Lanoux) dat zijn vrouw Teresa (Laffont) inmiddels samenwoont met buschauffeur Roger (Mondy), dat zijn zoon Gilles (Kl[KA1]eber) een kruimeldief is geworden, dat zijn dochter Odile (Harling) als hoer haar geld verdient. Toch probeert iedereen hem te helpen als hij het zijn oude handlangers betaald zet omdat die hem hebben opgelicht. In de film komt naar voren dat de in de Franse filmtraditie zo geromantiseerde trouw van het gangstermilieu eigenlijk helemaal niet bestaat. Om dat duidelijk te maken komen zoveel verschillende invloeden aan bod en wordt zoveel gebruik gemaakt van verwijzingen, dat de komedie ondanks geslaagde losse momenten nergens echt een eenheid wordt. Netzomin als de regisseur hebben de acteurs echt greep op dit allegaartje van verschillende stijlen en genres. Scenario van de regisseur en Josiane Balasko.

Felicité

Frankrijk 1979. Drama van Christine Pascal. Met o.a. Christine Pascal, Chil Bouscuille, Dominique Laffin, Monique Chaumette en Paul Crauchett.

Een meisje haalt haar broer van het station af, maar heeft die avond met haar vriend afgesproken. Haar jaloezie over diens vroegere verkering die ze toevallig ontmoeten, laat haar alleen door de nacht zwerven onder het opnieuw beleven van haar jeugdervaringen, frustraties en angsten. Ondertussen heeft de broer op haar kamer zelfmoord gepleegd. Deze hoogst persoonlijke debuutfilm van een begaafde jonge actrice dwingt enerzijds respect af door het cineastisch talent en de volledige eerlijkheid, maar geeft de toeschouwer anderzijds het gênante gevoel op de stoel van haar psychiater te zijn geplaatst.

L' Honorable societé

Frankrijk 1978. Thriller van Anielle Weinberger. Met o.a. Daniel Gélin, Anicée Alvina, Yves-André Delubac, Hugues Quester en Marcel Dalio.

Een met een producent getrouwde actrice is tijdens de opnamen van een film verongelukt, waarna geruchten ontstaan over een eventuele moord. Vijf jaar na haar dood verordent de weduwnaar de opname van dezelfde scène met alle betrokkenen van destijds, waarop de paranormale destructieve begaafdheid van de zoon van de producent tot uiting komt. Het scenario is een onevenwichtige combinatie van who-done-it en mysterie, bedacht door acteur Delubac. In de film zien we een aantal interessante karakterspelers, maar het verhaal laat te veel vragen open.

Milady

Frankrijk 1975. Drama van François Leterrier en Francois Leterrier. Met o.a. Jacques Dufilho, Claude Giraud, Jean Martelli, François Marthouret en Pascale de Boysson.

Na een overplaatsing te hebben geweigerd om bij het Cadre Noir van Saumur te kunnen blijven, leeft commandant Gardefort zijn passie voor het paardenras uit met het kopen van de merrie Milady. Over haar leven gaat de film. Weinig personages, een traag tempo in een ontroerend portret van een eenzaamheid en de betrekkingen tussen mens en dier. De zeer mooie opnamen illustreren de over het geheel genomen fijnzinnige en gevoelige beschrijving van een vriendschap. Het scenario is bewerkt door de regisseur naar een novelle van Paul Morand. Het camerawerk is van Georges Leclerc.

La nuit américaine

Frankrijk​/​​Italië 1973. Komedie van François Truffaut. Met o.a. Jacqueline Bisset, Jean-Pierre Léaud, Nathalie Baye, Jean-Pierre Aumont en Valentina Cortese.

In en om de studio's van Nice probeert een filmregisseur (gespeeld door Truffaut zelf) de opnamen van een melodrama tot een goed einde te brengen, ondanks tegenslagen, de temperamenten van de internationale sterbezetting en intriges en conflicten bij de acteurs en technici. Truffaut houdt zijn liefdesverklaring aan zijn vak luchtig met anekdotes en ironische observaties. En passant geeft hij een inkijkje in het productieproces van een speelfilm. Een prachtige rol van Valentina Cortese als een oudere ster die haar tekst niet kan onthouden. Oscar voor beste buitenlandse film.

L' invitation

Zwitserland​/​​Frankrijk 1973. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Jean-Luc Bideau, François Simon, Jean Champion, Neige Dolsky en Cécile Vassort.

Een onopvallende kantoorbediende krijgt na de dood van zijn moeder een grote erfenis en koopt een buitenhuis waar hij op zondagmiddag zijn collega`s inviteert. De ongewone situatie, gecombineerd met drank, brengt jaloezie en wrok naar buiten die in de werksituatie verzwegen blijft, maar de volgende dag is alles weer bij het oude op het ontslag van een al te spontane typiste na. Deze schijnbaar simpele, maar minutieus geobserveerde film heeft een met het werk van Tsjechow vergelijkbare kwaliteit en betekende de internationale doorbraak van de (Franstalige) Zwitserse cinema. De regissuer schreef het scenario met Michel Vialla. Jean Zeller verzorgde het camerawerk.

La Chasse royale

Tsjechoslowakije​/​​Frankrijk 1969. Drama van François Leterrier. Met o.a. Sami Frey, Claude Brasseur, Ludmila Mikaël, Suzanne Flon en Jean Champion.

Een jongeman laat zich door zijn vriend van zijn liefdesverdriet afleiden door met hem op jacht te gaan. Een jonge vrouw die in een kasteel in de bossen woont, verwijt hem wreedheid jegens de dieren, waarna er conflicten in het jachtgezelschap ontstaan en er een gewapend treffen met stropers komt. Tenslotte vertrekt hij samen met het meisje. Deze symbolische fabel, waarin de jacht vergeleken wordt met de veroveringsdrang in de liefde, en de prooi verwisselbaar is (stropers i.p.v. wild), kreeg een curieuze, tegendraadse vormgeving, met een dynamische handeling, statische fotografie en enscenering. Ook daardoor is de film wel interessant maar nauwelijks meeslepend.

Les parapluies de Cherbourg

Frankrijk​/​​Duitsland 1964. Musical van Jacques Demy. Met o.a. Catherine Deneuve, Nino Castelnuovo, Marc Michel, Anne Vernon en Ellen Farner.

Geneviève (Deneuve) is verliefd op de eenvoudige garagehouder Guy (Castelnuovo). Maar de rijke Roland Cassard (Michel) heeft weer een oogje op Geneviève. Als Guy in dienst moet zal ze hem twee jaar niet zien. En blijkt ze zwanger. Musicalliefhebber Demy deed met zijn derde speelfilm een stijlvaste poging om het genre in Frankrijk nieuwe impulsen te geven. In zijn subtiel vormgegeven 'film en chanté' worden alle dialogen gezongen. Michel Legrand componeerde de score, inclusief de 'recitatieven'. Les parapluies de Cherbourg lanceerde de carrière van Deneuve, werd genomineerd voor vier Oscars en won de Gouden Palm.

Muriel ou Le temps d'un retour

Frankrijk​/​​Italië 1963. Drama van Alain Resnais. Met o.a. Delphine Seyrig, Jean-Pierre Kérien, Jean-Baptiste Thierrée, Nita Klein en Jean Champion.

Bij Hélène, een eenzame, in Boulogne-sur-Mer wonende antiquair, en haar inwonende stiefzoon, getraumatiseerde Algerije-veteraan Bernard, spoken permanent de herinneringen. Zoals ook Resnais' L'année dernière à Marienbad maakt Muriel de kijker tot speelbal van zijn eigen onbewuste wil om op een complex narratief vol tijdsmanipulaties en zwervende geesten vat te krijgen. In Jean Cayrols scenario, een soort cine-equivalent van de nouveau roman, is het verleden alomtegenwoordig. Daarin dolen de hoofdpersonages rond zonder ooit de uitgang naar hun heden te vinden. Coppa Volpi Beste Actrice voor Seyrig tijdens de Venetiaanse Mostra 1963.