Edmond Richard

Vidange

Frankrijk 1998. Drama van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Marianne Basler, Jean-Pierre Mocky, Jean Barny, Michel Bertay en Alain Fourès.

Bonsoir

Frankrijk 1992. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Jean-Claude Dreyfus en Michel Serrault.

Een jaar geleden is Alex Ponttin (Serrault) zijn baan in een grote Parijse zaak kwijtgeraakt. Kort daarop heeft hij zijn vrouw verlaten en is hij uit zijn luxueuze appartement gezet. Sindsdien gaat hij op hoogst originele wijze door het leven: elke avond kiest hij een Parijs gezin uit waardoor hij zich, via alle mogelijke omwegen en trucjes, laat uitnodigen voor de nacht. Ongewone satirische komedie met pittige dialogen, knap gebracht door Serrault en zijn tegenspelers. Het is allemaal niet even geloofwaardig maar wel erg amusant. Mocky toont zich in zijn scenario (opnieuw) van zijn anarchistische kant.

588 rue Paradis

Frankrijk 1991. Henri Verneuil. Met o.a. Richard Berry, Claudia Cardinale, Omar Sharif, Diane Bellego en Zabou Breitman.

Tweede, wat zoetere deel van Verneuil`s autobiografische film met Berry in de hoofdrol als Pierre Zakar, die nu zijn oorspronkelijke Armeense naam Azad Zakarian verfranst heeft. Veertig jaar zijn voorbij en zijn ouders (wat ongeloofwaardig oud gemaakt) Cardinale en Sharif mogen zijn succes proeven. Vader Sharif wil met beide benen op de grond blijven staan en kan de pracht en praal waarop zijn succesvolle zoon hem wil onthalen, niet goed verdragen. Nog voordat Berri de kans krijgt hierover met zijn vader te spreken, overlijdt die. De titel slaat op het herenhuis met bijbehorende tuin, waar de Armeense familie uiteindelijk terecht kwam, nadat het hen goed ging. Over het geheel behoorlijk gedaan, vooral Berry, naar Verneuils eigen scenario en gebaseerd op zijn autobiografie Mayrig. Het camerawerk is van Edmond Richard.

Le pactole

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Richard Bohringer, Pauline Lafont, Bernadette Lafont, Marie Laforêt en Roland Blanche.

Een jong stel leidt een probleemloos leven, maar wordt getraumatiseerd door de dood van een collega, die net na haar pensionering overleden is. Zij besluiten van het leven te genieten zolang het nog kan en beroven de plaatselijke supermarkt.

À mort l'arbitre

Frankrijk 1984. Thriller van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Eddy Mitchell, Carole Laure, Michel Serrault, Jean-Pierre Mocky en Claude Brosset.

Scheidsrechter Maurice (Mitchell) laat de thuisclub bij een bekerwedstrijd voor de EK door een strafschop verliezen. Hierdoor breekt de hel los. Maurice wordt samen met zijn vriendin Martine (Laure) achterna gezeten door een woedende, bloeddorstige menigte, die tot doden bereid is. Ter elfder ure weet inspecteur Granowksi (Mocky) hun het vege lijf te redden. Fascinerende film over het nodeloze voetbalgeweld, die grenst aan een surrealistisch griezelwerk. Rico (Sarrault) is een keurige man van ongeveer 45 die verandert in een beest, de meute aanvoert en een spoor van vernieling achterlaat. De stunts van Daniel Vérité en Roland Neunreuther zijn de moeite waard. Scenario van Jacques Dreux en regisseur Mocky naar het boek The Death Penalty van Alfred Draper. Camerawerk van Edmond Richard.

Les Misérables

Frankrijk​/​​Duitsland 1982. Drama van Robert Hossein. Met o.a. Lino Ventura, Michel Bouquet, Jean Carmet, Christiane Jean en Evelyne Bouix.

4-delige miniserie naar het boek van Victor Hugo. Jean Valjean heeft negentien jaar gevangen gezeten vanwege het stelen van een brood. Na zijn vrijlating steelt hij zilverwerk van een bissschop die hem onderdak verleent. De man klaagt hem niet aan, Valjean betert z'n leven, neemt een nieuwe identiteit aan en schopt het tot burgemeester. Maar Valjean komt niet los van zijn verleden.

La soupe aux choux

Frankrijk 1981. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Louis de Funès, Jean Carmet, Jacques Villeret, Christine Dejoux en Claude Gensac.

La soupe aux choux, koolsoep. Dat is wat oude Franse boeren Claude en Francis bindt (Louis de Funès en Jean Carmet). Beneveld door soep en wijn wordt het stel op een avond bezocht door een buitenaards wezen dat de winderigheid van de heren opmerkte. Het schepsel blijkt uitermate enthousiast over de soep en besluit de heren uitbundig te compenseren. La soupe aux choux, Funès' voorlaatste film, staat in de top tien van menig filmliefhebber en filmmaker vanwege de fabuleuze cast, de verbeelding van het Franse plattelandsleven, de speciale effecten en het wonderlijke scenario.

L'avare

Frankrijk 1980. Komedie van Jean Girault en Louis de Funès. Met o.a. Bernard Menez, Anne Caudry, Michel Galabru, Claude Gensac en Frank David.

‘Mijn beste vriend,’ treurt De Funès in deze verfilming van Molières toneelstuk De Vrek. ‘Sinds jij van mij bent weggenomen, ben ik mijn vreugde kwijt!’ En zo klaagt hij nog een tijdje door, over zijn gestolen goud. ­Molières stuk uit 1668 zou later een belangrijke inspiratiebron voor talloze kunstuitingen over hebzucht worden, en het personage van de vrek zelf was een droomrol voor acteur Louis de Funès. Uiteindelijk regisseerde hij zichzelf en L’avare werd de best ­bezochte Molière-verfilming ooit. Maar niet per se de beste De Funès-film, want kolder lag hem toch beter. Desondanks is de film toch net leuk genoeg om de aandacht vast te houden. Voor de fans van De Funès.

Cet obscur objet du désir

Frankrijk​/​​Spanje 1977. Drama van Luis Buñuel. Met o.a. Fernando Rey, Carole Bouquet, Ángela Molina, Milena Vukotic en André Wéber.

Een man van middelbare leeftijd vertelt tijdens een treinreis aan zijn medepassagiers over zijn geobsedeerde liefde voor het kamermeisje Conchita. Zij brengt hem het hoofd op hol, maar houdt hem ook op een afstand. Ondanks alle getreiter en vernederingen blijft hij haar volgen. Deze hoogstpersoonlijke interpretatie van de roman La femme et le pantin van Pierre Louÿs heeft twee niet op elkaar lijkende actrices in de rol van Conchita, die haar sensuele en frigide kant afzonderlijk vertegenwoordigen. Bizarre incidenten en surrealistische grappen maken van Buñuels laatste film een mooi slotakkoord.

Le fantôme de la liberté

Frankrijk​/​​Italië 1974. Fantasy van Luis Buñuel. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Monica Vitti, Michel Piccoli, Adriana Asti en Julien Bertheau.

'Het was een ambitieuze film,' becommentarieert Buñuel in zijn autobiografie 'Mon dernier soupir' eufemistisch zijn één-na-laatste werk Le fantôme de la liberté. Ondanks de frustrerende productie zou het niettemin een persoonlijke favoriet blijven. Geen wonder: in een niet na te vertellen slinger van onderling nauwelijks verbonden episodes drijft de filmmagiër op 74-jarige leeftijd nogmaals zijn satirische vorm van surrealistencinema op de spits. Sardonisch, scabreus, droomlogisch, oogstrelend, bizar - adjectieven te over voor deze vrije val door de oorspronkelijke kunstenaarsgeest die Buñuel eigen was. Memorabel is oa de dinerscène op toiletpotten. Co-scenarist was Jean-Claude Carrière.

Le charme discret de la bourgeoisie

Frankrijk​/​​Italië​/​​Spanje 1972. Drama van Luis Buñuel. Met o.a. Fernando Rey, Delphine Seyrig, Stéphane Audran, Jean-Pierre Cassel en Paul Frankeur.

Een aantal personen uit de hogere klassen, onder wie de ambassadeur (Rey) van een fictieve bananenrepubliek en een bijzonder daadkrachtige bisschop, probeert langdurig, tevergeefs, om te dineren. Ze worden steeds maar onderbroken, door een politie-inval, door een sterfgeval, doordat de eettafel zich blijkt te bevinden op het podium van een theater. Buñuel liet zijn fantasie de vrije loop bij dit late werk van hem, een surrealistische komedie met scherpe randjes. Actrice Seyrig en het scenario van Buñuel en Jean-Claude Carrière wonnen een BAFTA, de film kreeg bovendien de Oscar voor de beste buitenlandse film.

Kill!

Duitsland​/​​Spanje​/​​Frankrijk​/​​Italië 1971. Misdaad van Romain Gary. Met o.a. Jean Seberg, Stephen Boyd, James Mason, Victor Israel en Curd Jürgens.

Een Interpol-agent wordt naar een internationaal congres over drugsbestrijding gestuurd in Haddan, vergezeld door zijn zich in het bourgeois-bestaan vervelende vrouw. Zij ontdekt samen met een andere agent, dat de echtgenoot zelf in drugshandel participeert en ze gebruiken hem om de leider te ontmaskeren, die plannen heeft veel jongeren verslaafd te maken. Dat romanschrijver Gary een matig filmer blijkt die in kitscherige symboliek ontspoort, wekt minder verbazing dan zijn primitieve scenario dat tussen afgetrapte B-filmclichés wel authentiek en gedocumenteerd feitenmateriaal aandraagt. De acteurs zijn machteloos.

Cervantes

Spanje​/​​Frankrijk​/​​Italië 1967. Biografie van Vincent Sherman. Met o.a. Horst Buchholz, Gina Lollobrigida, José Ferrer, Louis Jourdan en Francisco Rabal.

Levensverhaal van de jonge Miguel de Cervantes, die later faam zou verwerven met de literaire klassieker 'Don Quichot´. Voordat hij zich aan het schrijven wijdde, werd hij namens koning Philips II naar paus Pius V gestuurd om hulp te vragen voor de Spaanse strijd tegen de Moren en beleeft op zijn missie diverse avonturen. Romantische biopic is historisch niet al te accuraat, maar wel visueel aantrekkelijk en spectaculair. Ook bekend onder de titel Young Rebel.

Le procès

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1962. Drama van Orson Welles. Met o.a. Anthony Perkins, Jeanne Moreau, Romy Schneider, Orson Welles en Elsa Martinelli.

Een kantoorklerk krijgt te horen dat hem een proces te wachten staat, maar waarvan hij beschuldigd wordt, blijft in het midden. Vergeefs probeert hij te ontdekken wat zijn misdaad is, wat hem niet verhindert zich schuldig te voelen. Intussen nadert de dag van zijn executie, terwijl het proces nog van start moet gaan. Welles reisde heel Europa af om locaties te vinden die hij filmisch kon samenvoegen tot een nachtmerrie-achtig labyrint, het labyrint van de bureaucratie. De barokke effecten van Welles' film doen wellicht geen recht aan Kafka's sobere verteltoon, maar de krachtige, bijna expressionistische beeldtaal maken The Trial tot een belevenis.