André Rouyer: cast.
Er zijn 14 films gevonden.

Navarro : Les gens de peu

1993 | Misdaad

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Sam Karmann, Jacques Martial, Christian Rauth en Catherine Allégret.

Een vervallen wooncomplex dat op de nominatie staat om afgebroken te worden en op een braakliggend stuk land staat, vormt het decor waartegen het merkwaardigste onderzoek van Navarro (Hanin) plaatsvindt. Er werd een lijk gevonden. Navarro is ervan overtuigd dat onder de bewoners van het woonblok de dader gezocht moet worden. Navarro overpeinst motieven: vreemd gaan, een huwelijk dat alleen op papier bestaat of een ordinaire burenruzie? Een criminele afrekening misschien? Drie bewoners bekennen. Dat kan niet, maar de rest zwijgt als het graf. Inspecteur Navarro is weer in actie en betreedt voornamelijk bekende paden. Ondanks het gebrek aan originaliteit zullen genre- adepten en Navarro-fans geboeid kijken. Routine-scenario van Sylvie Simon en Tito Topin. Fotografie van Daniel Diot.

Le jeu du roi

1991 | Biografie, Historische film, Avonturenfilm

Frankrijk 1991. Biografie van Jean Raspail. Met o.a. Pierre Dux, François Marthouret, Grégoire Colin, Régis Royer en Florence Thomassin.

De koning van Patagoni[KA3]e, een grijsaard, woont alleen in een vervallen fort aan de kust van Ponant, met uitzicht op de oceaan, in afwachting van een erfgenaam die zijn droom en tegelijkertijd het (onbeduidende) koningschap krijgt. Hij kiest een kind waaraan hij dit Vuurland, een luchtspiegeling, schenkt waar hij waarschijnlijk nooit een voet heeft gezet. Raspail, die alleen af en toe voor de tv werkt, heeft zich slechts in de verte gebaseerd op zijn eigen succesvolle roman over Antoine Tounens, oftewel een echt bestaand persoon uit de XIXe eeuw, die dit avontuur meemaakte. Deze behoorlijke film bezit niet de opmerkelijke kwaliteiten van de stijl van zijn boeken, en de allesoverheersende aanwezigheid van een technisch adviseur is merkbaar, maar het gaat ook en vooral om een eerbetoon aan Dux die - dit is geen woordspeling - zijn lange carri[KA2]ere, die in 1932 (!) begon, bekroont met het neerzetten van dit personage. En dankzij hem

Cinéma

1988 | Drama

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Italië 1988. Drama van Philippe Lefebvre. Met o.a. Alain Delon, Edwige Feuillère, Ingrid Held, Sergio Castellitto en Sunnyi Melles.

Een groots opgezet en duur epos over de wederwaardigheden van een familie in vier delen: LES PIANOS DE BERLIN, POUR MARGUERITE SEULE, MARGUERITE A DISPARU en MA PETITE MAMAN. Het speelt zich af binnen de wereld van de film. Een slap scenario dat niet helemaal klopt, afkomstig van de voortijdig van het toneel verdwenen Jean-Pierre Petrolacci. Wel kende hij het milieu door en door en daar wordt dan ook flink de draak mee gestoken. Het draait allemaal overigens iets te veel om de mannelijke ster Delon.

Pour Clémence

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van Charles Belmont. Met o.a. Jean Crubelier, Eva Darlan, Jean Deschamps, Lucia Bensasson en Claude Debord.

Een goed bedoeld sociologisch drama met Crubelier als een 40-jarige ingenieur die, liever dan een baan in de provincie te aanvaarden, werkloos wordt. Hij ondervindt echter al gauw dat teveel vrije tijd ook niet alles is, begint zijn huisgenoten op hun zenuwen te werken en raakt stilaan depressief...Niet bepaald revolutionair qua thema, maar subtiel en overtuigend uitgewerkt. Het onwaarschijnlijke slot doet niets ter zake en ondergraaft het realisme van de rest van de film.

Maîtresse

1975 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1975. Drama van Barbet Schroeder. Met o.a. Bulle Ogier, Gérard Depardieu, Holger Löwenadler, André Rouyer en Tony Taffin.

Een berooide provinciaal verkoopt huis aan huis kunstboeken en verkent daarbij ook de mogelijkheden tot inbraak. Zo wordt hij geconfronteerd met het dubbelleven van een aantrekkelijke flatbewoonster die een etage lager meesteres is van masochistische client[KA2]ele. Nieuwsgierigheid en een zekere fascinatie doen hem aan haar `mises-en-sc[KA2]ene` deelnemen en hij leert de strikte scheiding van beide levens accepteren van de vrouw van wie hij gaat houden, maar ze blijkt n[KA2]og een (geheim) leven te hebben. Schroeder meende dat dat weinig bekende aspect van de erotiek voldoende interessante filmstof was en vergat daardoor zijn scenario dat geen moment boeit of overtuigt. De klinische, onsensationele presentatie van sadistische praktijken geeft een zekere fascinatie, maar draagt niets bij tot de dramatiek. De broze, meisjesachtige Ogier is een verrassende, maar weinig overtuigende keus voor de rol van meesteres.

Je suis Pierre Rivière

1975 | Drama

Frankrijk 1975. Drama van Christine Lipinska. Met o.a. Jacques Spiesser, Isabelle Huppert, Michel Robin, Francis Huster en Thérèse Quentin.

Een jonge religieuze boer vermoordt in een opwelling zijn moeder, broer en zuster. Hij wordt ter dood veroordeeld, krijgt gratie en hangt zich uit schuldbesef op in zijn cel. De al te sobere regie maakt de film soms dor, ondanks goed spel van Spiesser. Over dezelfde historische gebeurtenis (1835) maakte René Allio gelijktijdig een andere film, MOI, PIERRE RIVIERE...

Le Mâle du siecle

1974 |

Frankrijk 1974. Claude Berri. Met o.a. Claude Berri, Juliet Berto, Hubert Deschamps, Jacques Debary en Denise Provence.

Een echtpaar heeft een herenmodewinkel, maar jaloezie van de man - gevoed door een slippertje in het verleden - leidt tot conflicten over de aandacht van de vrouw voor haar klanten. Dan wordt ze bij een bezoek aan de bank door een gangster gegijzeld en de onrust over haar welzijn komt pas op de tweede plaats bij de vrees dat ze hem met de misdadiger ontrouw zal zijn. Als ze door de politie bevrijd is, komt hij met al zijn vragen echter niets te weten. De film - met een scenario-idee van Milos Forman - is een tragi-komische satire over de seksuele bezitsdrang die de liefde vergalt of verdringt en de dubbele moraal (de man gaat zelf zonder gewetensproblemen vreemd), maar Berri is als regisseur te vriendelijk en als acteur te weinig genuanceerd om de aanpak hard te maken, waardoor de film in de simpele anekdote blijft steken.

Die Ameisen kommen

1974 | Misdaad

Duitsland 1974. Misdaad van Jochen Richter. Met o.a. Belinda Mayne, Ferdy Mayne, Marc Porel, Rolf Illig en André Rouyer.

Namaak-B-film over een jonge gangster die een oude gangster neerschiet, en vervolgens door de politie wordt neergeschoten, waarbij de dochter van de oude gangster verdrietig toekijkt.

Zahltag

1973 | Misdaad, Drama

Duitsland 1973. Misdaad van Hans Noever. Met o.a. André Rouyer, Harry Baer, Ingrid Caven, Karl Scheydt en Kerstin Dobbertin.

Het debuut van een vroegere documentaire-filmer en mede- oprichter van het 'Filmverlag der Autoren' over een geldroof die slecht afloopt. Noevers afstandelijke stijl lukte beter in zijn volgende film DIE FRAU GEGENŸBER.

Le train

1973 | Oorlogsfilm, Drama

Italië​/​​Frankrijk 1973. Oorlogsfilm van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Romy Schneider, Maurice Biraud, Régine en Nike Arrighi.

De Noord-Franse huisvader Julien Maroyeur (Trintignant) vlucht in 1940 met zijn gezin voor de Duitse invasie. In de trein raakt hij gescheiden van zijn zwangere vrouw en dochtertje. Dan ontmoet hij de Joods-Duitse Anna Kupfer (Schneider), en tijdens de reis bloeit er iets moois op tussen de twee. Maar aangekomen op de bestemming vindt hij zijn gezin weer terug en verdwijnt Anna. Toch zien ze elkaar enkele jaren later terug, onder moeilijke omstandigheden. Sfeervol noodlotsverhaal, met sterk spel van de hoofdrolspelers, naar een verhaal van Georges Simenon. Twee jaar eerder maakte regisseur Granier-Deferre het fraaie drama Le chat.

Les Feux de la chandeleur

1972 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 1972. Drama van Serge Korber. Met o.a. Annie Girardot, Jean Rochefort, Claude Jade, Bernard LeCocq en Bernard Fresson.

Tegengestelde politieke activiteit van vrouw van gemeentepoliticus doet huwelijk stuklopen. Tien jaar later wil ze inmiddels hertrouwde ex-man heroveren en gedraagt zich als romantische adolescente, zodat volwassen kinderen aan haar geestvermogens gaan twijfelen. Romantisch en pathetisch aangedikt scenario geeft goed spel van de acteurs geen kans waardoor film onbedoelde parodie wordt, waar de clichés in beeld nog fataal schepje bovenop doen.

Le chat

1971 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1971. Drama van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Jean Gabin, Simone Signoret, Annie Cordy, Jacques Rispal en Nicole Desailly.

De voormalige zetter Julien (Gabin) en ex-circusartieste Clémence (Signoret) zijn echtelieden die niets meer met elkaar te bespreken hebben. Ze wonen in hetzelfde huis, in een buurt die stukje bij beetje gesloopt wordt, maar ze eten aan aparte tafels, slapen in aparte bedden. De kat, de enige in huis die liefdevolle aandacht krijgt, wordt het middelpunt van hun psychologische strijd. Verfilming van een roman van Georges Simenon wordt geheel gedragen door de twee grote sterren, die destijds allebei in Berlijn met een Zilveren Beer werden onderscheiden.

Le dernier saut

1970 | Misdaad, Drama, Thriller

Frankrijk 1970. Misdaad van Edouard Luntz. Met o.a. Maurice Ronet, Michel Bouquet, Cathy Rosier, Eric Penet en André Rouyer.

Een paratrooper in Indo-China breekt stiekem uit zijn garnizoen om de nacht door te brengen bij zijn autochtone echtgenote die hij betrapt op ontrouw en wurgt. Hij heeft een waterdicht alibi en wordt enige tijd later door een Franse commissaris geconfronteerd met een verdachte. Psychologisch duel tussen de moordenaar en de politieman weet dank zij de acteurs zeer te boeien, terwijl de deformerende invloed van de koloniale oorlog ook treffend reliëf krijgt. Nadrukkelijke symboliek maakt de film soms onnodig zwaar en pretentieus. Antoine Blondin, Jean Bolvary en regisseur Luntz bewerkten de roman Le baptême de la mort van Bartolomé Bennassar tot scenario. Achter de camera stond Jean Badal.

La Drogue du Vice

1963 | Erotiek, Misdaad, Drama

Frankrijk 1963. Erotiek van José Bénazéraf. Met o.a. Yvonne Monlaur, Hans Werner, Michel Lemoine, Jean-Pierre Kalfon en Régine Rumen.

Een laborante raakt, zonder dat ze het zelf weet, betrokken bij de strijd tussen drughandelaren en wordt gegijzeld. Ze voelt zich geleidelijk aan steeds meer aangetrokken tot haar (blinde en trompetspelende) bewaker, maar aan die liefde komt een vroegtijdig einde tijdens een bloedig treffen. Vóór hij lopende-band-porno ging maken, waren er mensen die volhielden dat Bénazéraf een miskend 'auteur' was. Inderdaad zijn zijn literaire citaten en een tergend traag tempo ongebruikelijk in het seks- en misdaadgenre, waarbij actie vooral buiten beeld blijft en erotiek ongeremd, maar weinig gevarieerd is. De acteurs hebben zo'n verontrustend uiterlijk dat het spanning wekt óók als ze niks doen - wat meestal het geval is - maar de meeste sfeer komt van de duistere fotografie van Edmond Richard en de muziek van Chet Baker.